«Σε συναισθηματικό επίπεδο μοιάζει σα να πέθανε κάποιος της οικογένειας«, γράφει ο Andy Stowe, στο Socialist Resistance.
Μεγάλη Βρετανία:
Ένα καταστροφικό εκλογικό αποτέλεσμα: Να στηρίξουμε τα θετικά του “κορμπινισμού”
Η νίκη των τόρυδων [=Συντηρητικών] υπήρξε πάνω απ’όλα ο θρίαμβος ενός αντιδραστικού σχεδίου της σκληρής δεξιάς, που ωρίμαζε εδώ και χρόνια στο Συντηρητικό Κόμμα. Κατάφεραν να πείσουν πολλούς από τους ψηφοφόρους των Εργατικών ότι η προώθηση του αγγλικού εθνικισμού είναι πιο σημαντικό από το να απαλλαγούμε από τις τράπεζες τροφίμων και τους άστεγους και να εξασφαλίσουμε ότι ο κόσμος δεν πεθαίνει περιμένοντας μια θέση σε νοσοκομείο.
Μόνο κάποιος που αρνείται να ακούσει ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το σύνθημα του Τζόνσον, “να γίνει πράξη το brexit”, μπορεί να το βλέπει διαφορετικά.
Οι τόρυς πήραν το 43,6% των ψήφων, κερδίζονται 66 έδρες, ενώ η ψήφος για τους Εργατικούς μειώθηκε κατά 7,8 μονάδες πέφτοντας στο 32%, το οποίο μετατράπηκε σε απώλεια 42 εδρών. Η μείωση αυτή πήγε κατά κύριο λόγο στους τόρυδες στην Αγγλία και στο SNP (Εθνικό Σκοτσέζικο Κόμμα) στη Σκωτία. Ακόμα και σε πολλές από τις περιφέρειες όπου οι Εργατικοί κράτησαν την έδρα τους, οι ψήφοι τους μειώθηκαν, συχνά και κατά 10 μονάδες.
Και αυτό παρά την καμπάνια των Εργατικών που κινητοποίησαν εκατοντάδες αγωνιστές, σε μεγάλες αποστάσεις, για να δουλέψουν σε περιφέρειες όπου παιζόταν η έδρα. Τελικά, η άρχουσα τάξη έπραξε με βάση το δικό της ταξικό συμφέρον, παρά την αλλεργία της απέναντι στο brexit, ενώ η εργατική τάξη στον αποβιομηχανοποιημένο Βορά αγνόησε το ταξικό της συμφέρον και άρπαξε το brexit και τη ρητορική του για το “να πάρουμε εμείς τον έλεγχο”.
Το αποτέλεσμα στη Σκωτία είναι πιο ελπιδοφόρο. Το SNP διαθέτει πλέον 48 έδρες και ενισχύει το αίτημά του για ανεξαρτησία μέσα από μια σαφή άρνηση του κύματος αγγλικού σωβινισμού. Στη βόρειο Ιρλανδία το DUP (Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα) ξεπεράστηκε από τους αντι-brexit βουλευτές, πράγμα που έκανε μάλιστα την ηγέτιδα του ενωτικού βορειο-ιρλανδικού Συμμαχικού Κόμματος τα δηλώσει ότι “είναι σχεδόν αναπότρεπτο πλέον να υπάρξει δημοψήφισμα για την ενοποίηση της Ιρλανδίας”.
Η Μεγάλη Βρετανία, πάντως, θα βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του Γενάρη. Μπορεί να υπάρξει και brexit χωρίς συμφωνία ώς τα τέλη της χρονιάς ή και κάποια επιζήμια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τον Ντόναλντ Τραμπ. Το “να γίνει πράξη το brexit’ υπήρξε το μεγαλύτερο ψέμα αυτής της μετα-τραμπικής εκλογικής καμπάνιας η οποία ανέδειξε στην πρωθυπουργία έναν γνωστό ρατσιστή.
Δύο ζητήματα αναδεικνύονται
Όπως το είπε σωστά ο Τζον Μακ Ντόνελ [John McDonnel = σκιώδης υπουργός οικονομικών των Εργατικών από το 2015], οι εκλογές αυτές κυριαρχήθηκαν από το brexit σε βαθμό που το ριζοσπαστικό μανιφέστο του Εργατικού Κόμματος δεν μπόρεσε να το υπερπηδήσει. Οι υποστηριχτές του brexit ψήφισαν μαζικά για τους τόρυδες. Ο ειδικός εκλογολόγος John Curtice, γράφει έτσι στους The Times της 13/12/2019:
“Το ποσοστό των Συντηρητικών στο σύνολο των ψήφων αυξήθηκε σε μέσον όρο κατά 6 μονάδες στις περιφέρειες όπου πάνω από το 60% είχαν ψηφίσει Leave [δηλαδή υπέρ του brexit] το 2017, ενώ μειώθηκε κατά τρεις μονάδες εκεί όπου πάνω από το 55% είχαν ψηφίσει Remain [δηλαδή κατά του brexit]. Αντίστροφα, η ψήφος των εργατικών μειώθηκε κατά 11 μονάδες στις περισσότερες περιφέρειες όπου είχε επικρατήσει το Leave και μειώθηκε και κατά 6 μονάδες στις περισσότερες περιφέρειες όπου είχε επικρατήσει το Remain”.
Η στάση υπέρ του brexit ενισχύθηκε πολύ κατά την τελευταία χρονιά, καθώς πολλοί εκνευρίστηκαν με το ρόλο του Εργατικού Κόμματος που αντιτάχθηκε σε ένα brexit χωρίς συμφωνία και που υποσχέθηκε και νέο δημοψήφισμα εάν κέρδιζε τις εκλογές.
Ο δεύτερος παράγοντας υπήρξε η αδιάκοπη συκοφάντηση του Τζέρεμυ Κόρμπιν επί δυόμισι χρόνια, από τις προηγούμενες εκλογές. Παρουσιάστηκε συστηματικά όχι μόνο ως αντισημίτης αλλά και ως υπερασπιστής της τρομοκρατίας. Ακόμα και ο Arthur Scargill [ο ηγέτης της Εθνικής Ένωσης Ανθρακωρύχων] δεν υπέστη, κατά τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων, τόσο μεγάλη συκοφάντηση όσο ο ηγέτης των Εργατικών. Από την πρώτη στιγμή της ηγεσίας Κόρμπιν στο Εργατικό Κόμμα ολόκληρο το μιντιακό κατεστημένο και στην ουσία όλη η δεξιά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος βάλθηκε να τον συκοφαντεί.
Πάντως, τώρα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κυβέρνηση τόρυδων, με γερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με εντολή να κάνει πράξη το brexit. Πολλοί στην αριστερά του Εργατικού Κόμματος θα απογοητευτούν και ήδη η δεξιά πτέρυγα επιτίθεται ζητώντας να εγκαταλειφθεί κάθε “κορμπινισμός” για να επιστρέψει η αξιοπιστία του Εργατικού Κόμματος. Η δεξιά τρίβει τα χέρια της και θα κάνει τα πάντα για να διώξει την κορμπινική αριστερά από το κόμμα και ετοιμάζει μια δεξιά στροφή για την προσέλκυση του αγγλικού εθνικισμού των υποστηριχτών του brexit.
Και δεν πρόκειται μόνο για ήττα της βρετανικής εργατικής τάξης. Μια κυβέρνηση Εργατικών του Κόρμπιν θα είχε παγκόσμια επίδραση στα προοδευτικά κινήματα, στους ακτιβιστές του κλίματος και στη διεθνή αριστερά.
Τί θα μπορούσε να είχε γίνει το διαφορετικό;
Πρώτα-πρώτα, η απόφαση να γίνουν εκλογές πριν από το δημοψήφισμα [για το brexit] ήταν καταστροφική, καθώς πάρθηκε πριν διεξαχθεί η κοινοβουλευτική πάλη για ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Η πρωτοβουλία πάρθηκε από τους Lib Dems (Φιλελεύθερους Δημοκράτες) και το SNP, που εγκατέλειψαν τη μάχη αφαιρώντας περιθώρια ελιγμών από τους Εργατικούς.
Δεύτερον, οι Εργατικοί θα έπρεπε να είχαν υιοθετήσει και υποστηρίξει ένα νέο δημοψήφισμα πολύ νωρίτερα και να είχαν υποστηρίξει τη διατήρηση των πλεονεκτημάτων από την ένταξη στην ΕΕ, ταυτόχρονα με ιδέες για τη μεταρρύθμισή της. Δεν υπήρξε και μεγάλη αντίκρουση, από επιφανή στελέχη των Εργατικών, της επικρατούσας ρητορικής κατά της ΕΕ. Ήταν δύσκολο για το Εργατικό Κόμμα να ανατρέψει τις αντιλήψεις αυτές, αλλά μια σαφής τοποθέτηση υπέρ του Remain από την αρχή θα μπορούσε να είχε ελαχιστοποιήσει την έκταση των απωλειών του.
Στο κυνήγι των μαγισσών που θα ξεκινήσει τώρα, η φιλο-brexit αριστερά θα μας πει ότι φταίνε όσοι υποστήριξαν το Remain και την ελευθερία κίνησης των εργαζομένων.
Η Lindsey German [τέως της ηγεσίας του SWP] του Counterfire υποστηρίζει ότι το μεγάλο λάθος του Κόρμπιν ήταν που υποστήριξε ένα δεύτερο δημοψήφισμα, αντί να υποστηρίξει το ίδιο το brexit. Και ρίχνει το φταίξιμο στις κινήσεις People’s Vote Campaign και Another Europe is Possible [που ζητούσαν δεύτερο δημοψήφισμα], οι οποίες θα τον οδήγησαν έτσι σε παραστράτημα.
Εμείς θα πρέπει να αντιταχθούμε σε όλα αυτά και να υποστηρίξουμε την πλατφόρμα που υιοθέτησαν οι Εργατικοί. Το μανιφέστο των Εργατικών συγκροτήθηκε με τη λογική της ικανοποίησης των αναγκών της βρετανικής εργατικής τάξης και αποτέλεσε και μια σοβαρή προσπάθεια για να απαντηθεί η κλιματική κρίση. Και απευθύνθηκε ταυτόχρονα και στο εργατικό κίνημα και στη νέα γενιά που προσελκύστηκε από τον “κορμπινισμό”. Την επόμενη φορά θα έπρεπε να υπάρχει πιο δημοκρατικό εκλογικό σύστημα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην αναγκάζονται να υιοθετούν τακτική ψήφο [“τακτική ψήφος” ονομάστηκε η υιοθέτηση εκλογικών στάσεων με βάση, όχι τις επιλογές του ψηφοφόρου, αλλά “για να εμποδιστεί” κάποιος αντίπαλος -είναι η απόρροια του πλειοψηφικού συστήματος].
Ο Κόρμπιν δήλωσε ότι θα αποσυρθεί από την ηγεσία μετά από μια περίοδο σκέψης κατά την οποία το κόμμα θα μπορέσει να βγάλει κάποια συμπεράσματα απ’ό,τι συνέβη. Ίσως αυτό να είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί ένα άσκημο μεσοδιάστημα. Αλλά και δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην αριστερά να κοιτάξει το τοπίο και να κρατήσει ό,τι η ίδια κατάφερε στα χρόνια του Κόρμπιν.
Ο Τζόνσον δεν θα μπορέσει να κάνει του κεφαλιού του. Έχει ήδη στήσει σύνορα στην Ιρλανδική Θάλασσα και έχει ήδη προκαλέσει μια συνταγματική κρίση με τη Σκωτία που ενδέχεται να οδηγήσει στην ανεξαρτησία της. Το σχέδιό του θέτει σε αμφισβήτηση τα ίδια τα θεμέλια του βρετανικού κράτους και αυτό θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στο κόμμα του. Επιπλέον, θα έχει να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον και μια οικονομική καχεξία που θα σβήσει σύντομα το λούστρο της κυβέρνησής του.
Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Το εκλογικό αποτέλεσμα υπήρξε μεγάλη ήττα για την αριστερά και για τα συμφέρονται της εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση Τζόνσον θα έχει το πάνω χέρι για ένα διάστημα, επειδή ο κόσμος δεν βλέπει τη δυνατότητα ριζοσπαστικής αλλαγής και ίσως ούτε καν τη δυνατότητα υπεράσπισης των θέσεων και των συνθηκών εργασίας του. Όποιος λέει ότι υπάρχει σύντομη θεραπεία σε αυτό απλώς πουλάει φούμαρα, αλλά στις πρώτες μέρες της νέας δεκαετίας το καθήκον μας είναι να ανοικοδομήσουμε μια αριστερά που να είναι σε θέση να νικήσει τους τόρυδες καθώς και όσους λένε ότι οι Εργατικοί θα πρέπει να γίνουν σαν κι αυτούς.
Andy Stowe
Socialist Resistance, 13/12/2019
Πρωτότυπο, στα αγγλικά: https://socialistresistance.org/a-disastrous-election-result-defend-the-gains-of-corbynism/18903
Μετάφραση και στα γαλλικά: https://alencontre.org/europe/grande-bretagne/royaume-uni-debat-un-resultat-electoral-desastreux-defendre-les-gains-du-corbynisme.html
ΤΠΤ - "4" 
