Sotsialnyi Rukh, 31/1/2024

Από την Ουκρανία ώς την Παλαιστίνη:

Η κατοχή είναι έγκλημα

Απόφαση της ουκρανικής Sotsialnyi Rukh [Κοινωνικό Κίνημα]

Το Κοινωνικό Κίνημα υποστηρίζει μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή, η οποία απαιτεί την εξάλειψη της δομικής καταπίεσης των Παλαιστινίων και της συστημικής βίας κατά του άμαχου πληθυσμού. Καταδικάζουμε επίσης την επιχείρηση «Σιδερένια Σπαθιά» που ξεκίνησε η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου ως απάντηση στις καταδικαστέες επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται κατά τη διαδικασία της.

Ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας συνεχίζεται για περισσότερο από δύο μήνες.

Το Κοινωνικό Κίνημα υποστηρίζει μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή, για την επίτευξη της οποίας είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί η δομική καταπίεση των Παλαιστινίων και η συστηματική βία κατά του άμαχου πληθυσμού. Η οργάνωσή μας καταδικάζει την αιματηρή επίθεση που πραγματοποιήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2023 κατά του άμαχου πληθυσμού στο πλαίσιο της επίθεσης κατά του Ισραήλ από το στρατιωτικοποιημένο ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς. Οι βάναυσες σφαγές γυναικών των κιμπούτζ, ξένων εργατών, βεδουίνων και άλλων αμάχων, που στοίχισαν τη ζωή σε περισσότερους από χίλιους ανθρώπους, καθώς και η απαγωγή αμάχων ως ομήρων, δεν μπορούν να έχουν καμία δικαιολογία.

Ωστόσο, καταδικάζουμε την επιχείρηση «Σιδερένια Σπαθιά» που εξαπέλυσε η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου ως απάντηση στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται κατά τη διάρκειά της. Οι ενέργειες του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας είναι τιμωρητικές εναντίον ολόκληρου του πληθυσμού της, από τους οποίους περίπου οι μισοί είναι παιδιά. Το Ισραήλ έχει επιβάλει πλήρη πολιορκία στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία βρίσκεται υπό παράνομο ισραηλινο-αιγυπτιακό αποκλεισμό από το 2007, εμποδίζοντας την παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος, τροφίμων και φαρμάκων στους περισσότερους από 2 εκατομμύρια κατοίκους της Γάζας, μετατρέποντάς την «στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου».

Σύμφωνα με διάφορα στοιχεία που παρέχονται από διεθνείς οργανισμούς, μέσα σε λίγες εβδομάδες από την επιχείρηση αυτή, μέχρι και 18.000 άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων 7.800 παιδιών, σκοτώθηκαν και άλλοι 50.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν. Το 85% του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, που ανέρχεται σε περίπου 2 εκατομμύρια, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σπίτια του. Μεταξύ των νεκρών, περισσότεροι από 200 είναι ιατρικοί υπάλληλοι και περισσότεροι από 100 υπάλληλοι του ΟΗΕ. Τα Ηνωμένα Έθνη επιβεβαιώνουν ότι τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της Γάζας έχει οδηγηθεί στην πείνα. Φαίνεται απαράδεκτο να δικαιολογείται η επιβολή μιας ανθρωπιστικής καταστροφής και η τρομοκρατία μιας ισχυρής στρατιωτικής μηχανής εναντίον του άμαχου πληθυσμού με το πρόσχημα ενός «πολέμου κατά της τρομοκρατίας«, όπως έκαναν οι Ρώσοι στην Τσετσενία ή οι Αμερικανοί στο Ιράκ.

Η στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ που ακολούθησε στη Λωρίδα της Γάζας είναι το ακριβώς αντίθετο μιας αποτελεσματικής επίλυσης της σύγκρουσης. Μια τέτοια πολιτική συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες, από τότε που το κράτος του Ισραήλ, μετά από αντιπαράθεση με τις γειτονικές αραβικές χώρες, ενισχυμένο από τη βρετανική αποικιοκρατική πολιτική, εκτόπισε εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους από τη γη τους, ενώ στη συνέχεια εκατομμύρια απόγονοί τους καταδικάστηκαν σε “φυγή” (γεγονότα γνωστά ως Νάκμπα -«καταστροφή» στα αραβικά). Οι ισραηλινές αρχές συνεχίζουν να αγνοούν πολυάριθμα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το τελευταίο από τα οποία εγκρίθηκε στις 27 Οκτωβρίου με τις ψήφους 120 από τα 193 κράτη μέλη της Γενικής Συνέλευσης και ζητούσε κατάπαυση του πυρός. Οι εκθέσεις του ΟΗΕ και των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα συγκρίνει το διαχωρισμό των Παλαιστινίων που επιβάλει το Ισραήλ με το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής.

Οι ισραηλινοί έποικοι, πολλοί από τους οποίους είναι φανατικοί, συνεχίζουν την πολιτική εποικισμού και βίας κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Δυτική Όχθη με τη συναίνεση των ισραηλινών αρχών, οι οποίες προβαίνουν καθημερινά σε ταπεινώσεις, αυθαίρετες συλλήψεις και δολοφονίες Παλαιστινίων ανδρών και γυναικών και παιδιών. Ακόμη και πριν από τα φετινά γεγονότα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ισραηλινής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα Bezelem, από το 2000 οι Ισραηλινοί έχουν σκοτώσει περισσότερους από 10.000 Παλαιστίνιους άνδρες και γυναίκες. Επιπλέον, γενικός κανόνας είναι η δυσανάλογη βία από την πλευρά του Ισραήλ, με την οποία απαντά ακόμη και σε αποκλειστικά ειρηνικές διαδηλώσεις. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της καταστολής της παλαιστινιακής “Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής” προς το τείχος που αποκλείει τη Γάζα, οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν 195 Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένων 41 ανηλίκων, σε ένα χρόνο από τον Μάρτιο του 2018 (στοιχεία από το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ). Και όσον αφορά τον αριθμό των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν στη Δυτική Όχθη, το 2023 έγινε έτος ρεκόρ για όλο το διάστημα που ο ΟΗΕ τηρεί στατιστικά στοιχεία (και αυτό από τον Οκτώβριο, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν περισσότερους από εκατό ανθρώπους σε αυτό το τμήμα της Παλαιστίνης, στο οποίο δεν έχει βάσεις η Χαμάς). Η αδιάφορη αντίδραση της παγκόσμιας κοινότητας, πέρα από μια «βαθιά ανησυχία», οδήγησε στην περαιτέρω απελπισία των κατοίκων της περιοχής απέναντι σε ειρηνικούς τρόπους επίλυσης της σύγκρουσης, το οποίο ακριβώς χρησιμοποιούν και οι φονταμενταλιστικές δυνάμεις.

Η σημερινή κυβέρνηση Νετανιάχου, που είναι επίσης γεμάτη από αντιδραστικούς και φανατικούς θρησκόληπτους, οι οποίοι εξευτελίζουν ανοιχτά τους Παλαιστίνιους και καλούν για τη δολοφονία και τη γενοκτονία τους, έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο από τους προκατόχους της. Το ίδιο το Ισραήλ έπαιξε κάποτε έναν όχι αμελητέο ρόλο στην αντικατάσταση της κυρίως κοσμικής και μη βίαιης αντίστασης των Παλαιστινίων κατά της κατοχής την εποχή της πρώτης Ιντιφάντα με μια πιο δεξιά, βίαιη και φονταμενταλιστική ποικιλία. Ο Νετανιάχου και οι αξιωματούχοι του παραδέχτηκαν ότι ενθάρρυναν τους αντιδραστικούς και τους θρησκευτικούς φανατικούς της Χαμάς, επειδή αυτό αποδυνάμωνε την Παλαιστινιακή Αρχή, εισήγαγε πρόσθετη διχόνοια στην κατάσταση των Παλαιστινίων και σαμποτάρισε τις προοπτικές οικοδόμησης ενός κυρίαρχου κράτους γι’ αυτούς.

Αυτή η απερίσκεπτη πολιτική δεν άλλαξε ακόμη και μετά τις προειδοποιήσεις των αιγυπτιακών, αλλά και των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, εν ενεργεία αλλά και από συνταξιούχους, για πιθανή κλιμάκωση ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού και της αποικιοκρατικής πολιτικής. Έτσι, ο πρώην επικεφαλής του ισραηλινού ναυτικού και της μυστικής υπηρεσίας Shabak, ο Ami Ayalon, προειδοποιούσε ότι «όταν οι Παλαιστίνιοι μας βλέπουν να καταστρέφουμε τα σπίτια τους, ο φόβος, η απογοήτευση και το μίσος αυξάνονται. Αυτοί είναι οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους στις τρομοκρατικές οργανώσεις«.

Ο Νετανιάχου, όπως και άλλοι συντηρητικοί, χρησιμοποιούσαν συνεχώς τη ρητορική της «άμυνας κατά των απειλών«, για να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις τους κατά των δημοκρατικών ελευθεριών και την περαιτέρω ενίσχυση του μηχανισμού ασφαλείας, ο οποίος, ωστόσο, δεν απέτρεψε τις επιθέσεις της Χαμάς από τη Γάζα, αφού αντίστροφα ήταν απασχολημένος με την τρομοκράτηση των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη. Εξάλλου, το ατέρμονο σπιράλ βίας δεν αύξησε και δεν θα αυξήσει την ασφάλεια για κανέναν, εκτός από τις ακραίες συντηρητικές-εθνικιστικές δυνάμεις. Μια τέτοια ατμόσφαιρα έχει ήδη οδηγήσει στην πιο δεξιά Κνεσέτ (κοινοβούλιο) και κυβέρνηση στην ιστορία του Ισραήλ. Και ο σημερινός πόλεμος παρείχε και ένα συγχωροχάρτι στο υπουργικό συμβούλιο Νετανιάχου, εναντίον του οποίου συνεχίστηκαν οι μαζικές διαμαρτυρίες για το μεγαλύτερο μέρος του 2023 (είναι χαρακτηριστικό ότι δημοσκόπηση που διεξήχθη την παραμονή της κλιμάκωσης έδειξε ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Γάζας δεν εμπιστεύεται το κίνημα της Χαμάς, το οποίο πριν από μιάμιση και πλέον δεκαετία, μετά από την εμφύλια σύγκρουση με τη Φατάχ, εγκαθίδρυσε εκεί μια αυταρχική μονοκομματική κυβέρνηση).

Ταυτόχρονα, το κύριο ρεύμα και των δύο ηγετικών κομμάτων στον κύριο προστάτη του Ισραήλ -στις Ηνωμένες Πολιτείες- επέδειξε άμεση ετοιμότητα στο να παράσχει μια άνευ όρων στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη σε όλες σχεδόν τις ενέργειες της ισραηλινής κυβέρνησης. Εδώ, είναι αξιοσημείωτη τόσο η αντίθεση σε σχέση με τους δισταγμούς για την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία όσο και η επιθυμία των πιο αντιδραστικών κύκλων της αμερικανικής άρχουσας τάξης -της δεξιάς πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος- να χρηματοδοτήσουν την εθνοκάθαρση και τις περιπέτειες της κυβέρνησης Νετανιάχου εις βάρος της βοήθειας στην Ουκρανία. Σε αυτό, οι τραμπιστές μοιάζουν με πολλές άλλες ακροδεξιές δυνάμεις στη Δύση: έχοντας πολλούς αντισημίτες στις τάξεις τους, τέτοια κόμματα υποστηρίζουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα τόσο των ισραηλινών όσο και των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας να σκοτώνουν ατιμώρητα κατοίκους της Παλαιστίνης και της Ουκρανίας.

Όμως, επιπλέον, η ίδια η Ουάσινγκτον συνέβαλε στη σημερινή άνοδο της έντασης, υποστηρίζοντας την επέμβαση του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσά του αποκλειστικά, ήδη από την εποχή της διακυβέρνησης Τραμπ. Τώρα οι ΗΠΑ ασκούν βέτο σε πρωτοβουλίες στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως η προτεινόμενη από τη Βραζιλία παροχή ανθρωπιστικών διαδρόμων ή το τελευταίο ψήφισμα κατάπαυσης του πυρός της 8ης Δεκεμβρίου, το οποίο υπερψηφίστηκε από 13 από τα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όπως και στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι τα μόνιμα μέλη του ΟΗΕ θα πρέπει να στερηθούν του δικαιώματος βέτο, που παραλύει την δυνατότητα της διεθνούς κοινότητας να σταματήσει το μακελειό.

Η πλήρους κλίμακας επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει αυξήσει την ατμόσφαιρα διεθνούς έντασης και ατιμωρησίας, επιτρέποντας την κλιμάκωση μιας σειράς συγκρούσεων που θέτουν ολόκληρες κοινότητες στο χείλος της επιβίωσης, όπως συνέβη ήδη με τον αρμενικό πληθυσμό του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως αποτέλεσμα των επιθετικών ενεργειών του καθεστώτος Αλίεφ τον Σεπτέμβριο του 2023. Ο σημερινός γύρος αντιπαράθεσης στη Μέση Ανατολή είναι του ίδιου είδους και οδήγησε σε ανησυχητικές τάσεις και στον υπόλοιπο κόσμο, ιδίως σε μια έξαρση του αντισημιτισμού και της ισλαμοφοβίας (μέχρι και απόπειρες εβραϊκών πογκρόμ, όπως στον Βόρειο Καύκασο που ελέγχεται από τη Ρωσία του Πούτιν, ένοπλες επιθέσεις εναντίον Παλαιστινίων, όπως σε φοιτητές στο Βερμόντ, ή δολοφονίες ανθρώπων, όπως το Παλαιστινιακό αγόρι στο Σικάγο ή οι πυροβολισμοί της αστυνομίας εναντίον Εβραίων τουριστών και ενός ντόπιου ξεναγού στην Αίγυπτο).

Δυστυχώς, η αντίδραση των ουκρανικών αρχών αποκαλύπτει επίσης μια εξαιρετικά προκατειλημμένη και μονόπλευρη προσέγγιση: καταδικάζοντας δικαίως τις επιθέσεις κατά αμάχων στο Ισραήλ και τιμώντας τους νεκρούς, προτιμά ταυτόχρονα να αγνοεί τους νεκρούς αμάχους στην Παλαιστίνη. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η ουκρανική διπλωματία στα Ηνωμένα Έθνη έχει καταδικάσει με συνέπεια την παράνομη κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και άλλες παραβιάσεις από το Ισραήλ σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, οι αρχές του οποίου, πάντως, πήραν διφορούμενη θέση απέναντι στη ρωσική κατοχή, μια και αυτή του παρέχει ένα “προηγούμενο” για να μπορεί να ακολουθήσει. Αντίθετα, στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης επικρατεί η επαίσχυντη ρητορική της δαιμονοποίησης των Παλαιστινίων, χαρακτηρίζοντας όλους τους Παλαιστίνιους, από τα βρέφη μέχρι τους ηλικιωμένους, ως «τρομοκράτες».

Ναι, θα πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι για πολλούς από τους αυτοαποκαλούμενους «φίλους» της Παλαιστίνης, είτε πρόκειται για γνωστούς εταίρους και χορηγούς της Χαμάς, όπως οι αυταρχικές αρχές του Κατάρ, της Τουρκίας, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας ή της Ρωσίας (η οποία διατηρούσε εμφατικά φιλικές σχέσεις τόσο με την κυβέρνηση Νετανιάχου όσο και με τη Χαμάς), η τραγωδία του παλαιστινιακού λαού είναι απλώς ένα διαπραγματευτικό χαρτί. Αλλά η αναγωγή των Παλαιστινίων σε απλά «πιόνια της Τεχεράνης και του Κρεμλίνου» από τον εγχώριο χώρο ενημέρωσης είναι μια εξίσου άσχετη και εξωφρενική καρικατούρα όσο και η δικαιολόγηση της ρωσικής επιθετικότητας κατά της Ουκρανίας ως να ήταν και αυτή ένα “πιόνι” (“proxy”).

Αντίθετα, στην Ουκρανία θα έπρεπε να γίνεται πλήρως κατανοητό το μαρτύριο του παλαιστινιακού λαού. Γιατί, και εκεί, συνεχίζεται μια κατοχή από ένα κράτος που διαθέτει πυρηνικά όπλα και υπεροχή στις ένοπλες δυνάμεις, ενώ επίσης απλώς αγνοεί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο, και αρνείται το δικαίωμα στην υποκειμενικότητα και την αντίσταση. Η τραγωδία που βιώνουμε εμείς τώρα θα έπρεπε να οξύνει την ευαισθησία μας σε παρόμοιες ανθρώπινες εμπειρίες σε όλες τις γωνιές του κόσμου. Η ουκρανική επιστολή αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό¹, που αναρτήθηκε στην πλατφόρμα της ιστοσελίδας του περιοδικού «Spilne / Commons«, κατέδειξε τέτοιες φωνές, εναλλακτικές προς την επίσημη, οι οποίες επιβεβαιώνουν το καθολικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στην αντίσταση απέναντι στην κατοχή.

«Πόσο μόνοι είστε, στη μοναξιά μας, όταν κερδίζουν τους πολέμους τους«, ρωτά η παλαιστίνια συγγραφέας Hiba Kamal Abu Nada σε ποίημά της, όταν «τη γη σας τη βγάλαν σε δημοπρασία και ο κόσμος είναι μια ελεύθερη αγορά… Αυτή είναι η εποχή της άγνοιας, κανείς δεν θα μεσολαβήσει για εμάς«. Η 32-χρονη ποιήτρια υπήρξε ένα από τα θύματα, με τους χιλιάδες άλλους άμαχους, των ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών τον Οκτώβρη. Το καθήκον του κόσμου είναι να μην αφήνει τους καταπιεσμένους μόνους τους, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν την απειλή φυσικής τους εξόντωσης. Να μην ανέχεται να πετούν βόμβες και ρουκέτες στα κεφάλια τους. Ούτε στην Ουκρανία ούτε στην Παλαιστίνη.

Ως εκ τούτου, το «Κοινωνικό Κίνημα» ζητά την άμεση κατάπαυση του πυρός και την εισδοχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή, και εκφράζει επίσης την υποστήριξή του στον παλαιστινιακό λαό στη νόμιμη επιθυμία του για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη.

Соціальний рух

31 Ιανουαρίου 2024

Μετάφραση: ΤΠΤ – “4”

Πηγή: Social Movement & International Viewpoint