Οι δικοί μας:

Ugo Blanco (1934-2023)

Ο επαναστάτης αγρότης ηγέτης

της Maria Sundvall

Ο Ούγκο Μπλάνκο, ο Περουβιανός επαναστάτης, ο ηγέτης των αγροτών, πρώην βουλευτής, μαχητής για τα δικαιώματα των ιθαγενών και του περιβάλλοντος, πέθανε μετά από σύντομη περίοδο οξείας ασθένειας. [1]

Ο Μπλάνκο γεννήθηκε το 1934 στο Κούσκο του Περού, στην καρδιά των ιθαγενών, και επέστρεφε συνεχώς εκεί. Ταυτόχρονα, σε όλη του τη ζωή ήταν πάντα στο δρόμο, και όταν αναγκάστηκε να ζήσει σε διάφορες χώρες, καθώς επανειλημμένα απελάθηκε από τους κυβερνώντες τους οποίους επέκρινε. Μόλις τον Μάρτιο έφτασε για άλλη μια φορά στη Σουηδία, για άλλη μια φορά λόγω της πολιτικής αναταραχής μετά από ένα πραξικόπημα στη χώρα του. Πέθανε, όπως το επιθυμούσε, κοντά στις δύο κόρες του στη Σουηδία, την Κάρμεν και τη Μαρία.

Για πολλά χρόνια, ο Ούγκο ήταν μέλος οργανώσεων που συνδέονταν με την 4η Διεθνή, πρώτα στην Αργεντινή όπου έφτασε ως νεαρός φοιτητής και στη συνέχεια, μετά την επιστροφή του στο Περού, στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Εκεί συμμετείχε και διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στο κίνημα campesino (αγροτών) ενάντια στη σκληρή, νεοφεουδαρχική κυριαρχία των latifundistas στις περουβιανές Άνδεις. Το αίτημα των αγροτών για γη αντιμετωπίστηκε με βάναυση καταστολή. Ο Ούγκο συμμετείχε στην οργάνωση της ένοπλης αυτοάμυνας. Σε μια σύγκρουση σκοτώθηκε ένας αστυνομικός. Ο Ούγκο δικάστηκε σε στρατιωτικό δικαστήριο και ο εισαγγελέας υποστήριξε την καταδίκη του σε θάνατο, αλλά τελικά καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση.

Μια διεθνής εκστρατεία για την απελευθέρωση του Hugo Blanco ξεκίνησε αμέσως μετά τη σύλληψή του. Ο ίδιος ο Ούγκο έχει σχολιάσει ότι κάθε φορά που απειλήθηκε η ζωή του -και υπήρξαν πράγματι πολλές τέτοιες περιπτώσεις- η 4η Διεθνής πρωτοστάτησε στις εκστρατείες για τη διάσωσή του. Στη Σουηδία, η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε κρατούμενο της χρονιάς το 1968. Απελευθερώθηκε μετά την ανάληψη της εξουσίας στο Περού από ένα δήθεν προοδευτικό στρατιωτικό καθεστώς το 1970, αλλά απελάθηκε λίγο αργότερα στο Μεξικό.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου Αλιέντε στη Χιλή, ο Ούγκο μετακόμισε εκεί, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973. Όπως πολλοί άλλοι, σώθηκε από τον Σουηδό πρέσβη Harald Edelstam και πήρε άσυλο στη Σουηδία. Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς σχέσης μεταξύ του Ούγκο και των σοσιαλιστών, των οργανώσεων αλληλεγγύης και των κοινωνικών κινημάτων στη Σουηδία. Επέστρεψε αρκετές φορές για να δει την οικογένεια που είχε δημιούργησε εκεί αλλά και επανειλημμένα μετά από νέες απελάσεις ή για να γλιτώσει από απειλές θανάτου στο Περού.

Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου στις δεκαετίες 1970-80 εκλέχτηκε και σε κοινοβουλευτική έδρα στο Περού, ως εκπρόσωπος αριστερών μετώπων στα οποία συμμετείχε και η περουβιανή οργάνωση της 4ης Διεθνούς. Το έτος 1980, κατέβηκε ως υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές.

Κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Μεξικό, γνώρισε και εμπνεύστηκε από την εξέγερση του κινήματος των Ζαπατίστας το 1994. Τον ενέπνευσε ο προσανατολισμός τους προς την οικοδόμηση της εξουσίας από τα κάτω, με βάση τις παραδόσεις των ιθαγενών λαών. Αργότερα ο Ούγκο συνέχισε και πάλι το έργο του στο κίνημα των αγροτών στο Περού. Τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, αφιέρωσε τις προσπάθειές του κυρίως στον αγώνα για τα δικαιώματα των ιθαγενών και για την υπεράσπιση των φυσικών πόρων από την εκμετάλλευση. Ξεκίνησε να εκδίδει τη μηνιαία εφημερίδα Lucha Indígena (Ιθαγενικός Αγώνας), η οποία επικεντρώνεται σε θέματα των ιθαγενών και που εξακολουθεί να εκδίδεται από τους συντρόφους του Ούγκο.

Η υγεία του Hugo ήταν ασθενική εδώ και πολλά χρόνια. Είχε ξυλοκοπηθεί πάρα πολλές φορές στη φυλακή και από την αστυνομία και το στρατό. Το 2002 έκανε εγχείρηση στον εγκέφαλο στο Μεξικό και μετά την επέμβαση νοσηλεύτηκε στην Κούβα. Το 2019 επισκέφθηκε τη Σουηδία και η επίσκεψή του παρατάθηκε λόγω των ταξιδιωτικών περιορισμών εξαιτίας της πανδημίας του covid. Παρά την επιδείνωση της υγείας του, συμμετείχε και στις διαδηλώσεις για το κλίμα με την Greta Thunberg και με το κίνημα “Fridays For Future” και συναντήθηκε με ακτιβιστές από τις οργανώσεις των Σάμι, ενός ιθαγενικού λαού στα βόρεια τμήματα της Σουηδίας, της Νορβηγίας, της Φινλανδίας και της Ρωσίας.

Ο Ούγκο Μπλάνκο δεν συμβιβάστηκε στους πολιτικούς αγώνες και ούτε παραδόθηκε ούτε δελεάστηκε από τα προνόμια που του προσφέρθηκαν. Για παράδειγμα, απέρριψε πλήρως τις προσφορές να συμμετάσχει στην αγροτική ημι-μεταρρύθμιση του στρατιωτικού καθεστώτος στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αντιτάχθηκε πάντα στις αυτόκλητες ηγεσίες των κομμάτων και των κινημάτων. Ο Ούγκο τόνιζε τη σημασία της πρακτικής συμμετοχής στην καθημερινή δουλειά των κινημάτων και του να ακούγονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Είχε επίσης τη σπάνια ικανότητα να προσεγγίζει και να πείθει τους ανθρώπους. Ένα παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στους δεσμοφύλακές του, στη στρατιωτική δίκη, εξηγώντας τους πόσο τους διαφοροποιούσε από τους ανώτερους αξιωματικούς τους. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του στη φυλακή και κατά τη διάρκεια της δίκης, χρειάστηκε επανειλημμένα να αλλάξουν τους φρουρούς του, καθώς άρχιζαν να τον συμπαθούν υπερβολικά. Ήταν παρών σε δραματικές στιγμές της παγκόσμιας πολιτικής και κατάφερε να εξάγει στρατηγικά διδάγματα από κάθε αγώνα προς όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο εκδοτικός οίκος Red Room Publishers (Bokförläggarna Röda Rummet) δημοσίευσε μια βιογραφία του Ούγκο στα σουηδικά, μια μετάφραση του βιβλίου “Hugo Blanco – a revolutionary for life” (Hugo Blanco – επαναστάτης για τη ζωή”) του Derek Wall. Όσοι δουλέψαμε για το βιβλίο αυτό στον εκδοτικό οίκο ήμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι που το βιβλίο ολοκληρώθηκε εγκαίρως για να το παραλάβει ο ίδιος. Στην παρουσίαση του βιβλίου στη Στοκχόλμη στις αρχές Ιουνίου, ήταν πολύ έντονη η στιγμή για όλους τους παρευρισκόμενους, όταν ο Ούγκο μας χαιρέτισε με αγωνιστικό χαιρετισμό με μια σύνδεση zoom από το κρεβάτι του νοσοκομείου του στην πόλη της Ουψάλα. Κατά την παρουσίαση, οι κόρες του περιέγραψαν τι σήμαινε ο Ούγκο στη ζωή τους και στο κοινό τους πολιτικό έργο. Μια από τις κόρες του, η Μαρία, ολοκλήρωσε την παρουσίασή της με το σύνθημα που θα συνδέεται πάντα με το κίνημα των αγροτών στο Περού, κατά τη δεκαετία του 1960 και ειδικότερα με τον ίδιο τον Ούγκο Μπλάνκο:

Tierra o Muerte! Γη ή θάνατος !

Maria Sundvall

26 Ιουνίου 2023

Μετάφραση ΤΠΤ – “4”

από το International Viewpoint

https://tpt4.org/?p=8806