Πορτογαλία: Το PS νίκησε την αριστερά

Τρία κείμενα για τις πορτογαλικές εκλογές

Francisco Louça Η Πορτογαλία στον κύκλο της αυτοδυναμίας του PS, Viento Sur
Dave Kellaway Το Σοσιαλιστικό Κόμμα κερδίζει –ηαριστερά ηττάται, ACR
Catarina Martins «Οι δεσμεύσεις μας για τους εργαζόμενους και τη χώρα ισχύουν», Esquerda

Μετά τις εκλογές της 30ής Ιανουαρίου

Η Πορτογαλία στον κύκλο της αυτοδυναμίας του PS

Francisco Louça

Οι εκλογές που διεξήχθησαν στις 30 Ιανουαρίου στην Πορτογαλία έδωσαν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Η Αριστερά υπέστη μια μεγάλη ήττα, παρασυρόμενη από το φάντασμα ενός διπολισμού που ανακοινώθηκε στις δημοσκοπήσεις, αλλά και που αποδείχθηκε ψευδές. Η παραδοσιακή Δεξιά υπέστη άλλη μια ήττα, αδυνατώντας να συγκεντρώσει τις ψήφους και ανοίγοντας το δρόμο για τη νέα και την παλιά ακροδεξιά, την Chega και τη Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία.

Μπροστά στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών, με το PS και το PSD να βρίσκονται σε τεχνική ισοπαλία, και με το PSD να προσπαθεί να προσελκύσει από τη Chega (λαϊκιστική και ρατσιστική ακροδεξιά) και τη Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία (ριζοσπαστική φιλελεύθερη δεξιά), κηρύσσοντας το τέλος του εθνικού κατώτατου μισθού και άλλες βαρβαρότητες, ο αριστερός κόσμος έτρεξε να ψηφίσει το PS. Άνθρωποι που ανακάλυψαν την Κυριακή έντρομοι ότι τελικά η διαφορά ήταν 13 μονάδες και ότι απλώς είχαν οι ίδιοι συμβάλει στην αυτοδυναμία του PS, ένα αποτέλεσμα που το PS είχε πετύχει μόνο με τον José Sócrates, το 2005. Το αποτέλεσμα σημαδεύτηκε από τις εκλογικές μεταβιβάσεις της τελευταίας στιγμής και από την πόλωση του κεντρώου εκλογικού σώματος πίσω από τον Κόστα.

Παρά το γεγονός ότι εξακολουθούμε να ζούμε τις τελευταίες ημέρες της πανδημίας, με το 10% του πληθυσμού να βρίσκεται σε απομόνωση, υπήρξε αύξηση της συμμετοχής των ψηφοφόρων (58% των ψήφων στο εθνικό σύνολο, με ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως το 62% στη Λισαβόνα). Το PS κέρδισε 350.000 ψήφους, ενώ η Αριστερά από περίπου 900.000 έπεσε λίγο κάτω από 500.000. Σε αυτή την αναμέτρηση, η χρήσιμη ψήφος αποδείχθηκε μοιραία: το Bloco έχασε το ήμισυ της εκλογικής του βάσης και από 19 έπεσε σε 5 βουλευτές, ενώ και το PCP είχε το χειρότερο αποτέλεσμα όλων των εποχών σε ψήφους και έδρες (έχασε τους μισούς βουλευτές του, ορισμένοι από τους οποίους ήταν σημαντικές αναφορές). Οι οικολόγοι του PEV (δορυφόρος του κομμουνιστικού συνασπισμού) και του CDS (παραδοσιακή συντηρητική δεξιά) εξαφανίστηκαν από το κοινοβούλιο. Το PAN (κόμμα για τα δικαιώματα των ζώων και τη φιλελεύθερη οικολογία) περιορίστηκε σε έναν βουλευτή (είχε 4) και το Libre (ομοσπονδιακοί Πράσινοι) διατήρησε μία έδρα.

Το κοινοβούλιο έχει μείνει με λιγότερη αριστερά και λιγότερα κόμματα. Έτσι, για το Μπλόκο, ο νέος κύκλος θα είναι ένας κύκλος αριστερής αντιπολίτευσης απέναντι στην απόλυτη πλειοψηφία, κινητοποιώντας τους κοινωνικούς αγώνες που απαντούν στο ρήγμα που υπάρχει στη χώρα, στην υγεία, στο πρεκαριάτο, στην ισότητα, στη μετάβαση στο κλίμα. Ο αγώνας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο μιας σταθερής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης είναι τόσο θεμελιώδης όσο ποτέ, αλλά η κοινωνική αντιπαράθεση αποκτά νέο προφίλ, επειδή σε αυτά τα τέσσερα χρόνια θα πρέπει να κινητοποιηθεί ευρύτερη κοινωνική και μαχητική βάση. Αυτός θα είναι ο τρόπος να αντιμετωπιστεί η αυτοδυναμία.

Κάποιοι θα σπεύσουν να δουν σε αυτά τα αποτελέσματα μια αναδρομική χρεοκοπία του «πορτογαλικού μοντέλου» (το οποίο, ως Πορτογάλος, δεν θα ήθελα ποτέ να είναι μοντέλο), της αυτόνομης κοινοβουλευτικής υποστήριξης χωρίς συμμετοχή στην κυβέρνηση. Για να είναι αυστηρή η συζήτηση, πρέπει να σημειωθεί ότι η εν λόγω κοινοβουλευτική συμφωνία έγινε το 2015 και έληξε το 2019. Στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, το Bloco διατήρησε τους 19 βουλευτές του. Όμως, την επόμενη ημέρα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα απέρριψε τη συμφωνία με την Αριστερά και έθεσε τέρμα στην «jeringonça». Σε αυτό το πλαίσιο, μετά από δύο χρόνια αντιπολίτευσης, κατά τα οποία το Bloco καταψήφισε δύο κρατικούς προϋπολογισμούς (το PCP καταψήφισε μόνο τον τελευταίο), επαληθεύτηκε αυτή η εκλογική ήττα.

Οι εκλογές αυτές πραγματοποιήθηκαν μετά από μια θητεία κατά την οποία το PS απέρριψε κοινοβουλευτικές συμφωνίες για βήματα στην υγεία, το εργατικό δίκαιο ή την αντιμετώπιση της κρίσης, επιδιώκοντας να υποτάξει την αριστερά. Η αδιαλλαξία που οδήγησε στην απόρριψη του κρατικού προϋπολογισμού και η τεχνητή πολιτική κρίση που προκάλεσε, ήταν μια επιτυχημένη στρατηγική διπολισμού και «χρήσιμης ψήφου» απέναντι στη δεξιά.

Στα δεξιά, ο χάρτης έχει αλλάξει. Για την Chega και την IL (Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία) είναι ανοιχτός ο δρόμος να χρησιμοποιούν την αντιπολίτευση, χωρίς να δοκιμάζονται οι πολιτικές τους: το μείγμα προπαγάνδας και επιθετικότητας έχει έτσι ένα ανοιχτό πεδίο. Η αλλαγή προσανατολισμού και ηγεσίας του PSD θα επηρεαστεί από αυτόν τον νέο χάρτη, ο οποίος καθιστά πιο πιθανή την προσέγγιση με αυτούς τους ακροδεξιούς, παλιούς και νέους. Η δεξιά συνεχίζει να κινείται προς τα δεξιά, είναι ο νόμος του Τραμπ.

Ο κύκλος της αυτοδυναμίας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια αποτελεί κίνδυνο, ιδίως σε δύο τομείς: Πρώτον, στις δημόσιες υπηρεσίες, δεδομένης της αντιπαλότητας του ΣΚ απέναντι στο δημόσιο σχολείο καθώς και την αποφασιστικότητά του να προστατεύσει το ιδιωτικό σύστημα υγείας. Δεύτερον, στην οικονομία, δεδομένου ότι το ΣΚ προστατεύει τις μεγάλες εταιρείες και χρησιμοποιεί το φορολογικό σύστημα για να μεταφέρει πόρους για το κεφάλαιο, όπως θα μπορέσει να κάνει και πάλι, για παράδειγμα, για να αντισταθμίσει την αύξηση του κατώτατου μισθού. Ο πληθωρισμός, αν και είναι ακόμη χαμηλός, ήδη κατατρώει το εισόδημα από εργασία, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις πλήττεται και από την αύξηση του κόστους στέγασης. Επομένως, για άλλη μια φορά θα είναι στην κοινωνική σφαίρα που θα διακυβεύεται η υπεροχή ή η διάβρωση αυτής της αυτοδυναμίας. Έχοντας φτάσει στο απόγειο της δύναμής του, ο Κόστα βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με όλες τις δυσκολίες που δημιούργησε, αγνόησε ή επιδείνωσε.

Από την πλευρά μας, η Αριστερά θα χτίσει τη δύναμή της στη σαφήνεια και την ενέργεια της κινητοποίησής της ενάντια στην απόλυτη πλειοψηφία.

Francisco Louça

01/02/2020

Ο Francisco Louça είναι οικονομολόγος και μέλος του Bloco de Esquerda, της κοινοβουλευτικής ομάδας του οποίου ήταν μέλος μέχρι το 2012.

Μετάφραση ΤΠΤ – “Τέσσερα”

από το: Viento Sur

Εκλογικά αποτελέσματα (για 226 από τις 230 έδρες)

Κόμμα	% 2022	% 2019
PS (Σοσιαλιστικό Κόμμα)	41.68 (117 έδρες)	36.4
PPD/PSD (δεξιά)	27.8	27.8
Chega (νεοφασιστικό)	7.15	1.3
Initiativa Liberal	4.98	1.3
Bloco Esquerda	4.46	9.5
PCP (ΚΚ Πορτογαλίας)	4.39	6.3
CDS (δεξιά)	1.61	4.2
PAN (δικαιώματα ζώων)	1.53	3.3
Liberal	1.28	1.1

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα κερδίζει -η αριστερά ηττάται

του Dave Kellaway, 31 Ιανουαρίου 2022, από το ACR

Οι γενικές εκλογές της Κυριακής, 30 Ιανουαρίου, στην Πορτογαλία προκλήθηκαν από την απόφαση του αντικαπιταλιστικού Bloco Esquerda (Αριστερό Μπλοκ) και του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCP) τον περασμένο Οκτώβριο να καταψηφίσουν τον προτεινόμενο προϋπολογισμό της κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSP) του Αντόνιο Κόστα¹.Η Αριστερά ήταν αντίθετη με τις υφέρπουσες ιδιωτικοποιήσεις και με την έλλειψη πόρων που διατέθηκαν στο SNS -εθνικό σύστημα υγείας- καθώς και την άρνηση να αυξηθεί ικανοποιητικά ο εθνικός κατώτατος μισθός.

Η κυβέρνηση Κόστα δεν είχε επιτύχει την απόλυτη πλειοψηφία το 2015, αλλά τα δύο αυτά κόμματα της επέτρεψαν να σχηματίσει κυβέρνηση μετά από συμφωνία για ορισμένες πολιτικές που υπερασπίζονταν το βιοτικό επίπεδο και κάποια άλλα προοδευτικά μέτρα². Επρόκειτο για μια εξωτερική στήριξη, του τύπου συγκεκριμένη υποστήριξη σε συγκεκριμένα ζητήματα, χωρίς η αριστερά να συμμετάσχει στην κυβέρνηση ή να αναλάβει υπουργικές θέσεις. Από την άποψη αυτήν, είχαν μια διαφορετική προσέγγιση από το αριστερό κόμμα Unidos Podemos στο ισπανικό κράτος, το οποίο αποτελεί πλήρες μέρος ενός συνασπισμού υπό την ηγεσία του PSOE (Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, παρόμοιο με το PSP του Κόστα). Το Unidos Podemos έχει απομακρυνθεί από την αρχική του θέση για ριζική ρήξη με το σύστημα.

Βέβαια, ο Κόστα περιοριζόταν από τη συμφωνία του με τα αριστερά κόμματα, οπότε προετοιμαζόταν καλά για τη ρήξη με την αριστερά, για να προσπαθήσει να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία. Για αυτό χρειάζεται 116 έδρες και, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει εξασφαλίσει 117, οπότε πρόκειται για μια πολιτική νίκη για τον ίδιο και το κόμμα του. Από τη σκοπιά των εργαζομένων της Πορτογαλίας -οι οποίοι είναι ήδη από τους φτωχότερους στην Ευρώπη- πρόκειται για μια πραγματική ήττα. Το διακύβευμα ήταν να χτυπηθεί η φιλοκαπιταλιστική μετριοπάθεια του PS και να ενισχυθεί το βάρος της αριστεράς, ούτως ώστε να προωθούν πολιτικές για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου και άλλες προοδευτικές πολιτικές. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη. Ο Κόστα δεν χρειάζεται πλέον μια συμφωνία με την αριστερά, έστω και αν παίξει με την εντύπωση ότι είναι ανοιχτός στο διάλογο.

Προφανώς, η αριστερά θα συζητήσει για αυτή την ήττα πιο λεπτομερειακά κατά τις επόμενες ημέρες και μήνες, αλλά μπορούμε ήδη να προτείνουμε μερικούς λόγους για την οπισθοχώρηση.

Σε μια πανδημική περίοδο (Covid) είναι ενδεχόμενο πως ο κόσμος ανησυχεί και ζητάει μεγαλύτερη σταθερότητα και την ασφάλεια. Ο Κόστα έπαιξε πολύ καλά αυτό το χαρτί, τονίζοντας πως η συμφωνία με την αριστερά εμπόδιζε τη μετριοπαθή κυβέρνηση να διαχειριστεί τη χώρα σε κατάσταση κρίσης και να αντλήσει μερίδια από τα κονδύλια ανάκαμψης της ΕΕ. Ήταν εύκολο για την κυβέρνηση και τα υποστηρικτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης να παρουσιάσουν τα αριστερά κόμματα ως τους διασπαστές, τους διχαστές που σαμπόταραν την «εθνική» ανάκαμψη. Άλλωστε και αλλού είδαμε ανάλογο φαινόμενο με ηγεσίες χωρών να ανακάμπτουν εκλογικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας -ακόμη και εδώ, στη Μεγάλη Βρετανία, ο Μπόρις Τζόνσον επωφελήθηκε για λίγο από το ίδιο φαινόμενο.

Ο ίδιος ο Κόστα μετά τις εκλογές δήλωσε ότι ο πορτογαλικός λαός «έδειξε κόκκινη κάρτα στην πολιτική κρίση» δείχνοντας «επιθυμία για σταθερότητα και ασφάλεια». Από την πλευρά του, υποσχέθηκε «διάλογο με τα άλλα κόμματα» και ότι θα προωθήσει «την απαραίτητη συναίνεση στο Κοινοβούλιο και μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων». Επίσης ανακοίνωσε ότι, τις επόμενες ημέρες, θα συναντηθεί με όλα τα κόμματα, εκτός από την Chega, και ότι θα σχηματίσει μια «μικρότερη, πιο λιτή,» κυβέρνηση με στόχο «να συμφιλιώσει τους Πορτογάλους με την ιδέα της απόλυτης πλειοψηφίας».

Παρεμπιπτόντως, για τους αντιπάλους της αναλογικής εκπροσώπησης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της αριστεράς, αυτές οι εκλογές δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει απόλυτη πλειοψηφία με δικαιότερο εκλογικό σύστημα. Επίσης, παρά την ήττα της Αριστεράς, το πιο δημοκρατικό σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης στην Πορτογαλία σημαίνει ότι το Bloco διατήρησε μια κοινοβουλευτική ομάδα και, επομένως, ακόμη και σε περίπτωση ήττας μπορεί να κρατήσει μια εθνική παρουσία στα μέσα ενημέρωσης και μια εγγυημένη φωνή στο κοινοβούλιο.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας υπήρξε αυξανόμενη πόλωση μεταξύ των δύο πλειοψηφικών μπλοκ -του PS και του δεξιού PSD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, αλλά στην πραγματικότητα στα δεξιά). Πράγματι, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το PSD ήταν στήθος με στήθος με το PS. Αυτό μπορεί να ώθησε πρώην ψηφοφόρους του Bloco και του PCP σε “χρήσιμη” ψήφο προς το PS για να μην εκλεγεί στην κυβέρνηση το PSD.

Ελλείψει μεγάλων μαζικών αγώνων και εκστρατειών -που δεν βοηθήθηκαν από τις συνθήκες της πανδημίας- πρέπει να ήταν δύσκολο για την Αριστερά να κερδίσει υποστήριξη για την απόρριψη του προϋπολογισμού. Μια θέση αρχών δεν οδηγεί πάντα σε εκλογική επιτυχία. Το Bloco έχασε πάνω από τις μισές ψήφους του και μειώθηκε από δεκαεννέα βουλευτές σε πέντε. Το PCP έχασε λιγότερο σε ψήφους και διατήρησε έξι βουλευτές. Από τρίτο εθνικό πολιτικό κόμμα το Bloco είναι τώρα πέμπτο. Αυτό δείχνει με ποιόν τρόπο τα αντικαπιταλιστικά κόμματα μπορούν να οργανώνουν έναν ισχυρό πυρήνα, της τάξης του 5%, αλλά μπορούν επίσης να εκτινάσσονται σε διψήφιο αριθμό ψήφων, αν συνδεθούν επιτυχώς με μαζικές ανησυχίες και αγώνες. Όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε υποχώρηση και οι δεξιές λαϊκιστικές ιδέες βρίσκονται σε άνοδο, είναι δύσκολο να διατηρήσεις την υποστήριξη των λιγότερο ριζοσπαστικών στρωμάτων που θα σε ψηφίσουν σε ορισμένες περιόδους. Ένα από τα δύσκολα καθήκοντα μιας ριζοσπαστικής αριστερής ομάδας είναι πώς να διατηρήσει το ρεύμα της σε αυτές τις δύσκολες περιόδους. Αυτό είναι ευκολότερο αν η πολιτική κουλτούρα της ομάδας δεν είναι υπερβολικά εκλογικίστικη και αν διατηρεί έναν πρωταρχικό προσανατολισμό προς την ανάπτυξη της αυτοοργάνωσης στους χώρους εργασίας αλλά και στα τοπικά. Οι διαθέσιμοι πόροι για το κόμμα και η παρουσία στα μέσα ενημέρωσης θα αυξάνονται και θα μειώνονται ανάλογα με την εκλογική του εμβέλεια. Μέχρι στιγμής το Bloco έχει διαχειριστεί αυτά τα σκαμπανεβάσματα σχετικά καλά σε σύγκριση με ορισμένα άλλα ρεύματα, όπως για παράδειγμα η εμπειρία της Rifondazione Communista στην Ιταλία.

Το Bloco δεν βλέπει τον εαυτό του πρωτίστως ως ένα εκλογικό κόμμα, αλλά μάλλον ως ένα χρήσιμο εργαλείο για την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής εναλλακτικής λύσης στη βάση. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, ο Alberto Matos του Bloco είναι ηγέτης της Solidariedade Imigrante που εργάζεται με τις κοινότητες των μεταναστών. Η βρετανική εφημερίδα, The Guardian δημοσίευσε πρόσφατα μια ιστορία σχετικά με το πώς τα βρετανικά σούπερ μάρκετ πουλούνε φρούτα που τα μαζεύουν μετανάστες εργάτες, σε συνθήκες εκμετάλλευσης, στην Πορτογαλία και αναφέρθηκε στον Αλμπέρτο και το έργο του³.

Η άνοδος της ακροδεξιάς Chega (που σημαίνει: “Αρκετά!”) είχε ήδη προαναγγελθεί από το 11% των ψήφων που είχε πάρει ο ηγέτης της, Αντρέ Βεντούρα, στις προεδρικές εκλογές του 2021. Παρόλο που αυτή τη φορά πήρε περίπου 7% και 12 βουλευτές για το κόμμα του, εδραιώνει την παρουσία του στο κοινοβούλιο και εξασφαλίζει τακτικό τηλεοπτικό χρόνο για το αντιμεταναστευτικό, εθνικιστικό του δηλητήριο. Μέχρι το 2019, όταν ιδρύθηκε η Chega, υπήρχε ελάχιστη παρουσία νεοφασιστικών ή ακροδεξιών κομμάτων στην Πορτογαλία, όπου ένα φασιστικού τύπου καθεστώς είχε συντριβεί από την επαναστατική εξέγερση του 1974. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Βεντούρα στοχοποίησε ιδιαίτερο το «κομμουνιστικό» Bloco. Οι αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές εκστρατείες θα βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου του Bloco την επόμενη περίοδο.

Παράλληλα με την άνοδο της Chega είδαμε επίσης αύξηση και του «εκσυγχρονιστικού» νεοφιλελεύθερου, φιλοεπιχειρηματικού κόμματος, Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία, το οποίο ξεπέρασε κατάτι και το Bloco σε σχεδόν 5%. Η επιτυχία και των δύο αυτών ομάδων αντανακλά την κρίση των δεξιών κομμάτων. Για πρώτη φορά το ιστορικό CDS (Λαϊκό Κόμμα), που ήταν στην κυβέρνηση το 2015, δεν κατάφερε να κερδίσει καμία έδρα στο κοινοβούλιο. Η απόλυτη καθυστέρηση της ψήφου του PSD είχε ως αποτέλεσμα ο ηγέτης του να ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει. Σήμερα οι κυρίαρχοι τομείς της άρχουσας τάξης είναι αρκετά ικανοποιημένοι που ένα μετριοπαθές σοσιαλιστικό κόμμα προστατεύει τα συμφέροντά τους και διατηρεί τη σταθερότητα.

Για να ολοκληρωθεί η όλη εικόνα, το κόμμα για τα δικαιώματα των ζώων και την οικολογία, το PAN έχει πλέον μόνο έναν βουλευτή, χάνοντας τις μισές ψήφους του, στο 1,6%. Η πόλωση προς το PS έχει επηρεάσει όλα τα κόμματα.

Τέλος, η αποχή ήταν μικρότερη από ό,τι το 2019, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει 42% που δεν μπήκε στον κόπο να ψηφίσει. Ο Κόστα δεν ηγείται κάποιου είδους μαζικής εξέγερσης για τη δική του εκδοχή του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Το ποσοστό αυτό εκφράζει μια τάση που παρατηρείται και αλλού στην Ευρώπη και αντανακλά μια αυξανόμενη αποξένωση από την πολιτική διαδικασία. Για την αριστερά ορίζει ένα ακροατήριο στο οποίο πρέπει να απευθυνθούμε και να το κερδίσουμε για μια ριζοσπαστική εναλλακτική λύση. Ταυτόχρονα αποτελεί μια δεξαμενή δυνητικής υποστήριξης για τους δεξιούς λαϊκιστές και τους νεοφασίστες.

Dave Kellaway

31 Ιανουαρίου 2022

Μετάφραση ΤΠΤ “Τέσσερα”

Από το ACR και το International Viewpoint

Δήλωση της Catarina Martins (συντονίστρια του Bloco Esquerda)

«Οι δεσμεύσεις μας για τους εργαζόμενους και τη χώρα ισχύουν«

Το βράδυ των εκλογών, η Catarina Martins εγγυήθηκε ότι το κόμμα θα αντιμετωπίσει»τις σημερινές δυσκολίες» και δεν θα σταματήσει τον αγώνα του. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι επίσης κακό και λόγω της ανάπτυξης της ακροδεξιάς και «κάθε ρατσιστής βουλευτής που εκλέγεται στο πορτογαλικό κοινοβούλιο είναι ένας πάρα πολύς«, τον οποίο το Bloco υπόσχεται να καταπολεμήσει.

30 Ιανουάριος, 2022 – 11:23μμ

Στη δήλωσή της σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής, η Catarina Martins αξιολόγησε το αποτέλεσμα που έλαβε το Bloco ως «κακό» και ως «ήττα«. Είπε ότι δεν θα «ξεχάσει την εντολή μας» και ότι ξέρει πώς να «ζήσει» με το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η συντονίστρια του Bloco θεωρεί πως “η στρατηγική του PS να δημιουργήσει μια τεχνητή κρίση ήταν επιτυχής”. Τη στιγμή που έκανε τη δήλωσή της, το PS ήταν “κοντά, ή και είχε, κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία”. Ο διπολισμός που αναπτύχθηκε κατά την εκλογική καμπάνια “ήταν ψεύτικος” και αυτός είναι και ο λόγο που η καμπάνια ήταν “πολύ δύσκολη”, καθώς δημιούργησε μια τεράστια πίεση για “χρήσιμη ψήφο που έπληξε τα αριστερά κόμματα”.

Εκτός του ότι η απόλυτη πλειοψηφία είναι κακή είδηση για τη χώρα, το αποτέλεσμα είναι επίσης κακό, σύμφωνα με την Catarina Martins, «λόγω της ακροδεξιάς«. Αν και το αποτέλεσμα αυτού του πολιτικού χώρου «υπολείπεται» αυτού που έλαβε ο André Ventura στις προεδρικές εκλογές, «κάθε ρατσιστής βουλευτής που εκλέγεται στο πορτογαλικό κοινοβούλιο είναι ένας πάρα πολύς«. «Θα είμαστε εδώ για να το πολεμήσουμε«, υποσχέθηκε.

Δεδομένων των αποψινών αποτελεσμάτων, υποθέσεις όπως η υπεράσπιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή ο αγώνας για έναν αξιοπρεπή μισθό και κατά της επισφάλειας «δεν γίνονται ευκολότερες«. «Αλλά ξέρουμε επίσης ότι δεν θα μας λείψουν αυτοί οι αγώνες» και «εδώ θα είμαστε δίπλα-δίπλα στους αγώνες«, διαβεβαιώνει. Έτσι, δήλωσε ότι «θα ξέρουμε πώς να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις απέναντι σε αυτή τη χώρα και σε όσους εργάζονται, όπως κάναμε πάντα«.

Όταν ρωτήθηκε για άλλη μια φορά σχετικά με την ψήφο του κόμματος στον Κρατικό Προϋπολογισμό, η Catarina Martins εξήγησε: «δεν απορρίψαμε τον προϋπολογισμό λόγω κάποιας εκλογικής τακτικής«, αλλά, αντίθετα, «γνωρίζοντας ότι διατρέχουμε εκλογικούς κινδύνους» και με τη «βαθιά πεποίθηση» ότι ο Προϋπολογισμός επιδεινώνει την κατάσταση στο ΕΣΥ και για όσους ζουν από την εργασία τους και έχουν «τους μισθούς παγωμένους για τόσο καιρό και τις συντάξεις που χάνουν συνεχώς αγοραστική δύναμη«. Αυτό που συνέβη την Κυριακή «δεν σημαίνει ότι αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι ο Προϋπολογισμός ήταν καλός. Δεν ήταν«.

Για το Bloco, «οι λόγοι που εξηγούν τη στάση μας δεν μειώνονται από τα εκλογικά αποτελέσματα» και «τα κόμματα δεν μπορούν να αλλάζουν τις πεποιθήσεις τους σαν να ήταν πουκάμισα εξαιτίας εκλογικών αποτελεσμάτων«. Έτσι, «είναι απαραίτητο να είμαστε απαιτητικοί όταν υπάρχουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι χωρίς οικογενειακό γιατρό, ή υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης που αδυνατούν να ανταποκριθούν στη χώρα καθημερινά, ή όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που ζουν όλο και χειρότερα επειδή ο μισθός τους είναι όλο και περισσότερο κολλημένος σε έναν κατώτατο μισθό που δεν έχει αλλάξει για περισσότερο από μια δεκαετία«, κατέληξε.