Η δεύτερη πολιτική δίκη βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Η έναρξη της συνέπεσε με τη κορύφωση του προεκλογικού αγώνα και σήμερα αποτελεί κληρονομιά που άφησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (ήδη αντιπολίτευση) στη Νέα Δημοκρατία. Η δίκη λοιπόν αυτή διεξάγεται σ΄ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό της δίκης της 17 Ν:
Πρωτ΄απ΄όλα έχουμε μια νέα δεξιά κυβέρνηση και περιμένουμε να δούμε πως θα διαχειριστεί την σταθερή πολιτική επιλογή του «αγώνα κατά της τρομοκρατίας». Δεύτερο, οδεύουμε πλέον ολοταχώς προς την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς την αναμενόμενη περιστολή των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τρίτο, η «Διεθνής της Αντιτρομοκρατίας» καλά κρατεί, μετρά όμως ήδη τα πρώτα αθώα (;) θύματα στο στρατόπεδό της, όπως την δεξιά φιλοπόλεμη κυβέρνηση του Αθνάρ στην Ισπανία, που έχασε απρόσμενα μια επόμενη θητεία, σπεκουλάροντας λίγες μέρες πριν τις εκλογές πάνω από τα δεκάδες πτώματα που άφησε η βάναυση βομβιστική επίθεση στη Μαδρίτη. Την ίδια στιγμή στο Ιρακ αναπτύσσεται ένα δυναμικό κίνημα αντίστασης κατά της κατοχής, με πατριωτικά μάλιστα χαρακτηριστικά κι αυτή την φορά είναι δύσκολο να το χρεώσει κανείς στο σατανικό μπααθικό καθεστώς. Οι «κακοί», δηλαδή ο Σαντάμ και οι αξιωματούχοι του, είναι στη φυλακή…
Ειδικότερα τώρα, ό,τι αποφάσισε το δικαστήριο στην πρώτη δίκη της 17 Ν, παράγει ήδη τα αποτελέσματα του και σ΄αυτή τη δίκη ως νομολογία πλέον σε κρίσιμα θέματα όπως αυτό υπέρ της αρμοδιότητας του Τριμελούς Εφετείου αντί των Μικτών Ορκωτών, για το θέμα του πολιτικού εγκλήματος, για την δημοσιότητα της δίκης. Αλλά και γενικότερα, η στάση της προηγούμενης σύνθεσης του δικαστηρίου που δίκασε σε πρώτο βαθμό την υπόθεση της 17 Ν, θα πρέπει να θεωρείται σίγουρα μπούσουλας και για την τωρινή δίκη τουλάχιστον σε ότι αφορά τον τρόπο εξέτασης των μαρτύρων κατηγορίας ιδίως, αλλά και υπεράσπισης, καθώς επίσης και στον τρόπο εκτίμησης των ανύπαρκτων και προβληματικών αποδείξεων ενοχής. Το κυριότερο όμως θεμέλιο πάνω στο οποίο αναμένεται να στηριχτεί και αυτή η δίκη, είναι το βούλευμα με το οποίο εισάγονται οι κατηγορούμενοι σε δίκη. Το βούλευμα αυτό είναι προϊόν του ανατριχιαστικού πρώτου κύματος τρομοϋστερίας και αποτελεί μνημείο δικαστικού αυταρχισμού. Τρία είναι τα σημεία του βουλεύματος που σηματοδοτούν σοβαρές εξελίξεις ως προς την στάση του δικαστικού μηχανισμού και αποκαλύπτουν πλήρως την επιλογή σκληρής καταστολής σε συνδυασμό και με τον νέο τρομονόμο που θα ψηφιστεί πριν τους Ολυμπιακούς:
- Πρώτα απ΄όλα, ορίζει την έννοια του πολιτικού εγκλήματος ως εκείνου που τελείται με ιδεολογικά μέσα. Υπό αυτή την έννοια αποχαιρετάμε το φιλελεύθερο ποινικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης που στηρίζεται στην δίωξη πράξεων και περνάμε σε ένα δίκαιο δίωξης του φρονήματος. Τα πράγματα θυμίζουν πολύ έντονα την αντικομουνιστική νομοθεσία της εμφυλιακής περιόδου (α.ν. 509/47), αλλά και τον παλαιότερο γνωστό ν.4229/29.
- Παραβιάζεται η αρχή της μη αναδρομικότητας των ποινικών νόμων με τον ορισμό του χρόνου παραγραφής για την συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση στα 15 χρόνια που είναι ο χρόνος παραγραφής των κακουργημάτων. Τα αδικήματα αυτά όμως χαρακτηρίστηκαν ως κακουργήματα με τον γνωστό τρομονόμο (Ν.2928/01). Όταν ψηφίστηκε ο εν λόγω τρομονόμος, ο ΕΛΑ είχε διακόψει την δράση του ήδη από το 1995. Μέχρι το 1995, οι σημερινοί συλληφθέντες ως μέλη του ΕΛΑ, θα μπορούσαν να είχαν και τότε συλληφθεί (καθώς τα «στοιχεία» που χρησιμοποιούν εναντίον τους είχαν χαλκευτεί από τότε και ήταν γνωστά) αλλά θα είχαν μικρή ποινή γιατί πριν τον τρομονόμο τα αδικήματα αυτά χαρακτηρίζονταν ως πλημμελήματα. Δύσκολα εξάλλου μπορούσε να γίνει εκείνη την εποχή τέτοιου τύπου δίωξη γιατί δεν υπήρχε το κατάλληλο κλίμα και η κοινή γνώμη θα ξεσηκώνονταν ενάντια σε μια δίωξη με αυταπόδεικτα χαλκευμένα στοιχεία μυστικών υπηρεσιών.
- Τρίτο τεράστιας σημασίας ζήτημα, για το οποίο θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο μας (περιμένοντας και την δημοσίευση της απόφασης για την 17Ν ), το ζήτημα της ηθικής αυτουργίας. Εδώ, έχουμε εισαγωγή σε δίκη όλων των κατηγορούμενων με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για όλες τις ενέργειες που ανέλαβε ο ΕΛΑ κατά την διάρκεια της δράσης του και για όλες τις άλλες ενέργειες ένοπλων οργανώσεων εκτός αυτών της 17 Ν που δικάστηκαν ήδη, χωρίς όμως να έχουμε κατηγορία για φυσικούς αυτουργούς. Η έλλειψη φυσικών αυτουργών θα καλυφθεί βέβαια με την αρχή της συλλογικής ευθύνης, ενώ οι κατηγορούμενοι ως ηθικοί αυτουργοί θα πρέπει να έχουν αυτοί το βάρος να αποδείξουν την αθωότητά τους. Ο δρόμος για μια τέτοια εκτροπή έχει ανοίξει βέβαια με την καταδίκη του Γιωτόπουλου ως Γενικού Ηθικού Αυτουργού, ακόμη και σε πράξεις χωρίς φυσικούς αυτουργούς. Η Γενική Ηθική Αυτουργία, καθίσταται έτσι το όχημα για να φτάσει το «μακρύ χέρι» του Κράτους στα δυσπρόσιτα σημεία της στοχοθετούμενης ανατρεπτικής αριστερής αμφισβήτησης.
Η δίκη συνεχίζεται με την εξέταση των μαρτύρων κατηγορίας Β. Ζήση και Σ. Κυριακίδου. Ο σχολιασμός στο επόμενο τεύχος…
Απρίλιος 2004
Μ.Π.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Ξεκίνησε η Δίκη του ΕΛΑ […]