του Τάσου Αναστασιάδη
Τα ουκρανικά εργατικά συνδικάτα κατέφυγαν σε νέα κοινή έκκληση “για να απαντηθεί αυτή η βάναυση τρομοκρατία και δολοφονία αμάχων, εργαζομένων και συνδικαλιστών στην Ουκρανία”. Πλέον, “δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τις αξίες που είναι κοινές στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα: αξιοπρέπεια στην εργασία, δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ασφάλεια και δικαίωμα στην αλληλεγγύη”.
Ουκρανία:
Επέλαση “ισραηλινού” τύπου
[Αναδημοσίευση από “Η Εποχή”, 12-13/7/2025: “Ουκρανία: Επέλαση “ισραηλινού” τύπου”]
Όλα τα ρεκόρ ρώσικων βομβαρδισμών αμάχων στην Ουκρανία σπάνε το ένα μετά το άλλο κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Αν, για καιρό, η ρωσική ηγεσία έλεγε ότι στόχευε κυρίως στρατιωτικούς στόχους και σχετικές υποδομές, κατά την τελευταία περίοδο έχει γενικεύσει το “ισραηλινό” μοντέλο. Έτσι, την Τρίτη προς Τετάρτη (8-9/7) 728 drones και 13 βαλλιστικοί πύραυλοι έπληξαν (όσοι δεν καταρρίφθηκαν) κυρίως την περιοχή Λουτσκ, που καμία σχέση δεν έχει με το μέτωπο -έστω και αν επλήγησαν πάλι και το Κίεβο και η Ζαπορίζιγια. Το προηγούμενο ανάλογο ρεκόρ ήταν μόλις λίγες μέρες πριν, όταν είχαν χρησιμοποιηθεί 539 drones και πύραυλοι, μεταξύ τους και βαλλιστικοί, σε περιοχές όπως Ντνίπρο, Σούμι, Χαρκίβ, Τσεμίγκιβ, Κίεβο. Αλλά και χωρίς αυτά τα ρεκόρ, οι βομβαρδισμοί πόλεων, σπιτιών, νοσοκομείων, σιδηροδρόμων, κλπ., στις ελεύθερες περιοχές, μακρυά από το μέτωπο, είναι πλέον ανηλεείς.
Αυτή η εξέλιξη, “ισραηλινού” τύπου, του ρωσικού πολέμου είχε σαν συνέπεια ότι στο πρώτο 4-μηνο φέτος σκοτώθηκαν 59% περισσότεροι Ουκρανοί άμαχοι απ’ό,τι πέρυσι (Rosemary Anne DiCarlo –ΟΗΕ-, 29/5/2025). Τα θύματα εκτός μαχών υπολογίζονται πλέον σε 33.000 (με 14.000 νεκρούς), εκ των οποίων πάνω από 2.000 παιδιά από την αρχή της εισβολής (Колективи Солідарності). Για τα παιδιά μάλιστα, η πρόσφατη αύξηση της φονικότητας είναι πολύ μεγαλύτερη: τριπλασιάστηκε τον Μάρτιο με Μάϊο σε σχέση με το προηγούμενο τετράμηνο, με την ιδιαίτερη στοχοποίηση παιδικών σταθμών και σχολείων.
Η διαπίστωση αυτή έκανε τα ουκρανικά εργατικά συνδικάτα να καταφύγουν σε νέα κοινή έκκληση προς το διεθνές εργατικό κίνημα “για να απαντηθεί αυτή η βάναυση τρομοκρατία και δολοφονία αμάχων, εργαζομένων και συνδικαλιστών στην Ουκρανία” [FPU & KVPU, 7/7]. Μόνο στους “μαζικούς βομβαρδισμούς του Ιούνη, η Ρωσία χτύπησε με 5.655 αεροπορικές βόμβες (πυραύλους και drones) -189 την ημέρα κατά μέσον όρο”. Πλέον, λένε τα εργατικά συνδικάτα, “δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τις αξίες που είναι κοινές στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα: αξιοπρέπεια στην εργασία, δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ασφάλεια και δικαίωμα στην αλληλεγγύη. Να σταματήσει η ρωσική τρομοκρατία:! Να προστατευτεί η ειρήνη και η δικαιοσύνη!”.
Από υλική άποψη, η μαζική χρήση drones και πυραύλων, προϋποθέτει μια τεράστια αύξηση της στρατιωτικής ικανότητας. Η παραγωγική ικανότητα της Ρωσίας σε αυτόν τον τομέα έχει πράγματι εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια. Μόνο στο κρατικό εργοστάσιο Votkinsk (Kyiv Independent, 24/6/25), παρά τις υποτιθέμενες δυτικές “κυρώσεις”, η παραγωγή βαλλιστικών πυραύλων (κυρίως Iskander-M, αλλά ακόμα και διηπειρωτικών), έχει αυξηθεί τόσο πολύ που, παρά τη μαζική τους χρήση κατά του ουκρανικού πληθυσμού, αυξάνoνται ταυτόχρονα συστηματικά τα αποθέματά τους.
Όμως, η επιδείνωση είναι κυρίως πολιτική και είναι διεθνής! Προέρχεται από την προσχώρηση του Τραμπ στην εθνοκτονική λογική του Πούτιν, με τα σχέδια εκτοπισμού των Παλαιστινίων. Έτσι, όπως παρατηρεί και ο αμερικάνος μαρξιστής, Kevin Anderson, στο ρωσικό Posle, διεκδικείται πλέον ανοιχτά η “άρνηση σε ολόκληρους λαούς του δικαιώματος να υπάρχουν”! “Η Ρωσία λέει: «Η Ουκρανία δεν υπάρχει καν ως χώρα στην πραγματικότητα. Δεν υπήρξε ποτέ. Η ουκρανική γλώσσα είναι απλώς μια διάλεκτος της ρωσικής. Και όσοι πιστεύουν ότι υπάρχουν είναι όλοι φασίστες και ναζί. Και, για το λόγο αυτό, πρέπει να εξοντωθούν«. Και ο Τραμπ και οι Ισραηλινοί λένε όλο και περισσότερο ότι μπορούν να διώξουν όλους τους Παλαιστίνιους, όχι μόνο από τη Γάζα, αλλά και από τη Δυτική Όχθη, -κανείς δεν φαίνεται να ξέρει πού, αλλά να τους διώξουν, αν όχι χειρότερα”.
Και προσθέτει πικρόχολα, για τη δική μας ευθύνη: “Βλέπω τη μικρή αριστερά στην ουκρανική κοινότητα και μια μικρή αριστερά στην εξόριστη ρωσική κοινότητα και βλέπω να εκδίδουν ψηφίσματα για την Παλαιστίνη, αλλά δεν βλέπω τις φιλοπαλαιστινιακές ομάδες στη Δύση να εκδίδουν ψηφίσματα και να δείχνουν υποστήριξη στην Ουκρανία. Αντιθέτως, τους βλέπω να μην λένε τίποτα”. Γιατί ξέρει, μαζί με τους Ουκρανούς και τους Ρώσους που αντιστέκονται στον πόλεμο του Πούτιν (στο μέτωπο, στα κατεχόμενα, στις ρωσικές φυλακές), ότι θα χρειαστούν περισσότερα, και ιδιαίτερα από την παγκόσμια αριστερά.
Αυτό ζητούν και ο Καγκαρλίτσκι και 10 άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι (3/7/2025): “Είμαστε τουλάχιστον 10.000 στη φυλακή -Ρώσοι πολιτικοί κρατούμενοι και Ουκρανοί πολίτες όμηροι- αποκλειστικά για πολιτικές μας στάσεις”. “Στη Ρωσία σήμερα, οι έννοιες του δικαίου και της δικαιοσύνης έχουν πλέον εξαφανιστεί και όποιος τολμήσει να σκεφτεί κριτικά μπορεί να καταλήξει στη φυλακή” [βλέπε και προχτεσινή απαγόρευση του παρατηρητηρίου εκλογών Golos]. Και, απευθυνόμενοι στο διεθνές κοινό, μάς ζητάνε “να υποστηριχτεί ο αγώνας” τους γιατί “μόνο μαζί μπορούμε να πλησιάσουμε την ελευθερία και την ειρήνη”.
Τάσος Αναστασιάδης
11/7/2025
[Αναδημοσίευση από “Η Εποχή”, 12-13/7/2025: “Ουκρανία: Επέλαση “ισραηλινού” τύπου”]
ΤΠΤ - "4" 
