Ο αγώνας για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα στον Καύκασο

Με αφορμή την ίδρυση στη Γεωργία της αριστερής οργάνωσης “Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία”:

Συνέντευξη με ιδρυτικά μέλη του “Κινήματος για τη Σοσιαλδημοκρατία”

Εισαγωγικό σημείωμα:

Η χώρα της Γεωργίας, ένα μικρό έθνος 3,8 εκατομμυρίων κατοίκων στον Καύκασο, έχει περιέλθει σε βαθιά κρίση. Ο λαός της έχει ξεσηκωθεί ενάντια στο κυβερνών κόμμα, το “Γεωργιανό Όνειρο” (ή ΓΟ), για την ψήφιση του ρωσικής έμπνευσης νόμου περί «ξένης επιρροής», του ομοφοβικού νόμου προπαγάνδας κατά των ΛΟΑΤΚΙ, για τη νοθεία στις πρόσφατες εκλογές και για την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για ένταξη στην ΕΕ.

Ο δισεκατομμυριούχος Bidzina Ivanishvili κινεί τα νήματα πίσω από το Γεωργιανό Όνειρο. Αυτός είναι ο πλουσιότερος ολιγάρχης της χώρας και διαθέτει περιουσία 6,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία υπερβαίνει το μισό του μεγέθους του συνολικού προϋπολογισμού της κυβέρνησης και το ένα πέμπτο του ΑΕΠ της χώρας. Ο ίδιος και το κόμμα του, ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις τους με τη Δύση και την κλίση τους προς τη Ρωσία, συνεργάζονται με όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες για τη λεηλασία και την εκμετάλλευση του λαού, του πλούτου και των πόρων της χώρας.

Απηυδισμένος με αυτόν τον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση, ο γεωργιανός λαός ξέσπασε σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο διαρκείς μαζικές διαμαρτυρίες στην ιστορία της χώρας του. Αγωνίζονται για δημοκρατία και ισότητα. Το Γεωργιανό Όνειρο απάντησε με τη μέγιστη βιαιότητα, καταστέλλοντας τις διαμαρτυρίες και συλλαμβάνοντας διαδηλωτές. Αλλά το κίνημα δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.

Εν μέσω αυτού του άνευ προηγουμένου αγώνα, οι σοσιαλιστές στη Γεωργία ενώθηκαν για να σχηματίσουν το “Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία” και να προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό στην αριστερά.

Εδώ, ο Ashley Smith του Tempest συζητάει με τους Vano Abramashvili, Maia Barkaia, Ia Eradze, Sopho Verdzueli, οι οποίοι είναι όλοι ακτιβιστές του αγώνα και ηγετικά μέλη της νέας οργάνωσης.

[Ενημερωτική επικαιροποίηση ΤΠΤ – “4”, 28/6/2026:

Από τότε που δόθηκε η συνέντευξη, στις αρχές Μαΐου, και μέχρι σήμερα οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται με αμείωτη ένταση όπως και η καταστολή. Δικάζονται και καταδικάζονται όλοι οι ακτιβιστές που συλλαμβάνονται σε πολύμηνες ή και πολυετείς φυλακίσεις. Η καταστολή έχει διευρυνθεί ακόμα και σε όσους τολμούν να κάνουν κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Σχεδόν πάντα επιβάλλονται υψηλά πρόστιμα σε όσους τολμούν να εκφράσουν ανοικτά μια αντιπολιτευόμενη άποψη.

Και μάλιστα, κατά τους τελευταίους μήνες η καταστολή έχει επεκταθεί και στην σύλληψη μεγάλου τμήματος των ηγεσιών των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων που αρνούνται να συμμορφωθούν στις κυβερνητικές υποδείξεις. Η κυβερνητική αυτή τακτική, αντίθετα από τις κυβερνητικές επιδιώξεις, ίσως μάλιστα να έχει σαν αποτέλεσμα οι ηγεσίες αυτές να ανακτήσουν και μέρος της χαμένης τους επιρροής λόγω της πολιτικής που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια.

Τέλος, οι σημειώσεις είναι δικές μας -ΤΠΤ-«4»].

Των Vano Abramashvili, Maia Barkaia, Ia Eradze, και Sopho Verdzeuli. Συζήτηση με τον Ashley Smith.

Ashley Smith: Ο γεωργιανός λαός βρίσκεται εδώ και μήνες σε συνεχή αγώνα κατά της κυβέρνησης του “Γεωργιανού Ονείρου”. Τι προκάλεσε τις διαμαρτυρίες; Ποια είναι τα κύρια αιτήματά του;

Sopho Verdzueli: Οι ρίζες των έντονων, συνεχιζόμενων, μαζικών διαμαρτυριών βρίσκονται στις εκλογές της 26ης Οκτωβρίου και στα γεγονότα που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης της κυβέρνησης του Γεωργιανού Ονείρου (ΓΟ) να αναστείλει τη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ. Το ΓΟ χειραγώγησε τις εκλογές για να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης. Αυτό επιτάχυνε μια κρίση στο πολιτικό μας σύστημα, το οποίο στην πραγματικότητα βρισκόταν σε κρίση ήδη από μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η χώρα ταλαιπωρείται από σοβαρά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός άδικου εκλογικού συστήματος που οργανώνει μια υπερσυγκέντρωση της εξουσίας. Δεν διαθέτει ανεξάρτητους θεσμούς που να προστατεύουν από τη χειραγώγηση των αποτελεσμάτων ή άλλες μορφές κατάχρησης εξουσίας. Αυτό το διεφθαρμένο σύστημα είναι το προϊόν όλων των άλλων πολιτικών και οικονομικών μας προβλημάτων: του ελέγχου από την ελίτ ενός προπαγανδιστικού συστήματος μέσων ενημέρωσης, της φτώχειας και της ανισότητας, της απουσίας δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας και της μετανάστευσης προς το εξωτερικό.

Το ΓΟ ελέγχεται από τον ολιγάρχη της χώρας μας Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, ο οποίος είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Το ΓΟ χρησιμοποίησε διάφορες μορφές χειραγώγησης για να εγγυηθεί την επανεκλογή του, συμπεριλαμβανομένης μιας εκτεταμένης προπαγάνδας, της καταπίεσης, της εξαγοράς ψήφων και του εκφοβισμού των εργαζομένων.

Ο πληθυσμός είχε την ελπίδα ότι οι βουλευτικές εκλογές θα έλυναν την πολιτική κρίση που προκλήθηκε με τον νόμο περί ξένων πρακτόρων και άλλους αντιδημοκρατικούς νόμους που θέσπισε το ΓΟ πριν από τις εκλογές. Όμως, αντ’ αυτού, βάθυναν την πολιτική μας κρίση. Παρά το γεγονός ότι η επίσημη εκλογική επιτροπή πιστοποίησε τα αποτελέσματα, υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες ότι τα αποτελέσματα δεν εκφράζουν τη βούληση του γεωργιανού λαού. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μποϊκοτάρισαν το κοινοβούλιο, έναν θεσμό που πλέον θεωρήθηκε από τον λαό ως παράνομος. Η εκλογή νέου προέδρου από το κοινοβούλιο επιδείνωσε την κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης του ΓΟ.

Η απόφαση του ΓΟ να αναβάλει τις ενταξιακές συνομιλίες με την ΕΕ, οι οποίες έχουν εγγραφεί ακόμα και στο σύνταγμά μας, πυροδότησε στη συνέχεια τη μαζική αντιπολίτευση. Από τότε μαζικές λαϊκές μάζες κινητοποιήθηκαν για να διαμαρτυρηθούν. Οι διαμαρτυρίες αυτές δεν έγιναν μόνο στην πρωτεύουσα, την Τιφλίδα, αλλά σε όλη τη χώρα, σε μικρότερες πόλεις και κωμοπόλεις. Αυτό είναι πρωτοφανές.

Η απάντηση της κυβέρνησης του ΓΟ στις αδιάκοπες μαζικές διαμαρτυρίες ήταν μια όλο και πιο βίαιη καταστολή. Έχουν αναπτύξει αστυνομικές δυνάμεις για να επιτεθούν σε ειρηνικές διαδηλώσεις, έχουν συλλάβει αμέτρητους ακτιβιστές και τους έχουν υποβάλει σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση. Η αστυνομική βία έχει καταντήσει σήμερα “κανονικότητα”.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση δεν διεξάγει καμία έρευνα, πόσο μάλλον δεν κατηγορεί την αστυνομία για εγκλήματα, αλλά αντ’ αυτού απαγγέλλει κατηγορίες κατά των διαδηλωτών. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση κρατά πάνω από 50 ακτιβιστές ως πολιτικούς κρατούμενους. Αυτό είναι πρωτοφανές.

Αυτή η κατάσταση διαμόρφωσε τα πολιτικά αιτήματα του κινήματος. Ζητάμε όχι μόνο νέες ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, αλλά και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Αλλά το ΓΟ αγνοεί πλήρως αυτά τα αιτήματα. Αυτό που θέλει είναι να εδραιώσει την εξουσία του με όλο και πιο κατασταλτικούς και αυταρχικούς νόμους κατά της ειρηνικής διαμαρτυρίας, των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Έτσι, από τον Οκτώβριο, το ΓΟ έχει μετατραπεί σε ένα αυταρχικό καθεστώς που κυβερνά με τη βία και όχι με τη συναίνεση του λαού.

Maia Barkaia: Θέλω να τονίσω ότι εμείς βλέπουμε την τρέχουσα πολιτική κρίση όχι μεμονωμένα, αλλά ως μέρος μιας συνεχιζόμενης κρίσης της δημοκρατίας, η οποία χαρακτήριζε όχι μόνο την διακυβέρνηση του ΓΟ, αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το Εθνικό Ενωτικό Κίνημα (UNM)¹. Τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, το στημένο σύστημα που έχουν οργανώσει και οι ταξικές ανισότητες που επιβάλλουν ευθύνονται για τη σημερινή μας δύσκολη κατάσταση.

Η Γεωργία υπήρξε ένα θέατρο των νεοφιλελεύθερων πειραμάτων, ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Έτσι, η σημερινή κρίση είναι προϊόν των τελευταίων 30 ετών. Αλλά η σημερινή κρίση εξακολουθεί να είναι πολύ διαφορετική. Το ΓΟ πραγματοποιεί μια επίθεση σε ό,τι συγκροτεί τη δημοκρατία στη χώρα μας. Τα θεμελιώδη δικαιώματά μας απειλούνται. Αυτό δίνει μια υπαρξιακή αίσθηση στη σημερινή στιγμή.

Εκτός από τα άμεσα αιτήματα για απελευθέρωση των κρατουμένων και για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, εμείς στο γεωργιανό Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία θέτουμε και μακροπρόθεσμα αιτήματα. Θέλουμε να ανατρέψουμε όλη την αντιδραστική νομοθεσία που έχει επιβάλει το καθεστώς του ΓΟ, καθώς και να προωθήσουμε αιτήματα για την αντιμετώπιση των βαθιά ριζωμένων κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων στη Γεωργία.

Ashley Smith: Ποια είναι η πολιτική του κινήματος; Ποιες είναι οι συζητήσεις; Έχουν διαμορφωθεί συνεκτικά πολιτικά ρεύματα με προγράμματα; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

Sopho Verdzueli: Αυτό το σημερινό κίνημα είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα. Πρώτα απ’ όλα, ως προς την κλίμακα και τη διάρκειά του. Είναι μαζικό. Βρίσκεται στις περισσότερες πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας. Έχουμε πάνω από τρεις μήνες καθημερινών μαζικών δράσεων.

Το κίνημα είναι πολιτικά ποικιλόμορφο, όπως θα περίμενε κανείς όταν οι διαδηλώσεις είναι τόσο μαζικές, όταν τέτοιοι αριθμοί προσέρχονται στις διαδηλώσεις. Όλοι όσοι συμμετέχουν εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα από αιτήματα, που δεν περιορίζονται μόνο στα θέματα της γεωπολιτικής, της ένταξης στην ΕΕ και της απειλής της Ρωσίας.

Φυσικά, αυτά τα τελευταία ζητήματα αναφέρονται ευρέως, αλλά αυτό που οδηγεί το κίνημα είναι πολύ βαθύτερο και περιλαμβάνει πολλαπλά πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα. Αλλά αυτά τα αιτήματα δεν έχουν εκφραστεί ως αιτήματα του κινήματος. Αλλά πολλές φορές έρχονται στην επιφάνεια. Έτσι, εδώ και εκεί, μπορείτε να ακούσετε αρκετά αριστερά συνθήματα, ειδικά στις νυχτερινές πορείες.

Σε αντίθεση με το παρελθόν, το σημερινό κίνημα είναι ένα κίνημα βάσης. Παλαιότερα, οι οπορτουνιστές πολιτικοί και τα κόμματα τοποθετούσαν τους εαυτούς τους ως ηγέτες του αγώνα. Όχι αυτή τη φορά. Δεν μπόρεσαν να μπουν στην πρώτη γραμμή του κινήματος, επειδή ο λαός θα ήταν αντίθετος με αυτό. Ο κόσμος έχει βαρεθεί ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο.

Αλλά ελλείψει αυτών των ηγεσιών, ο κόσμος ανακάλυψε ταυτόχρονα ότι μπορούμε να χτίσουμε και να ηγηθούμε του αγώνα μόνοι μας. Η πολιτική αντιπολίτευση προσπαθεί να επιβληθεί μέσω του Κοινού Συντονιστικού Μετώπου της προέδρου Salome Zourabichvili που θεωρείται ως εκπρόσωπό τους από τα μέσα ενημέρωσης και διεθνείς φορείς. Αλλά δεν ηγείται του πραγματικού κινήματος που βρίσκεται στους δρόμους.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι το κίνημα μπορεί να συνεχιστεί χωρίς ξεκάθαρη πολιτική στρατηγική και οργάνωση. Αλλά η στρατηγική αυτή πρέπει να προέρχεται από το κίνημα και να είναι για το κίνημα. Παρόλο που πολλοί από εμάς φοβόμασταν ότι το κίνημα θα έχανε τη δυναμική του, διαπιστώνουμε τώρα την ανθεκτικότητα του πληθυσμού -αλλά και τις προκλήσεις του ΓΟ, που επίσης σπρώχνουν τον κόσμο στον αγώνα.

Βρισκόμαστε όμως σε μια κομβική στιγμή, επειδή είμαστε μόνοι μας. Η Μεγάλη Βρετανία επέβαλε πρόσφατα κυρώσεις, ωστόσο χρειαζόμαστε μια πιο συνεπή και συντονισμένη διεθνή αντίδραση απέναντι στα αυταρχικά μέτρα του ΓΟ.

Maia Barkaia: Ακριβώς. Η σημερινή διαμαρτυρία είναι μοναδική στην ιστορία μας: Είναι μαζική, ανεξάρτητη και πιο οριζόντια και αυτοοργανωμένη. Και έχει αρχίσει να ξεπερνά τις εκκλήσεις μόνο για δημοκρατία και να περιλαμβάνει αιτήματα για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.

Από την εισαγωγή του πρώτου νόμου για τους “ξένους πράκτορες” το 2023, η διαμαρτυρία προχώρησε κατά κύματα, αυξάνοντας και υποχωρώντας. Αλλά, από τις 28 Νοεμβρίου, το κίνημα αυτό δεν έχει κοπάσει ούτε στιγμή. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα οι άνθρωποι βρίσκονται στους δρόμους.

Μια άλλη σημαντική εξέλιξη αφορά την αριστερά. Στο παρελθόν, ήμασταν πάντα διστακτικοί στο να ενταχθούμε στο κυρίαρχο ρεύμα, επειδή διαφωνούσαμε ιδεολογικά μαζί τους. Αλλά συνδεθήκαμε με αυτό, επειδή συμφωνούμε με το θεμελιώδες αίτημά του για δημοκρατία. Ταυτόχρονα, δεν συμβιβαστήκαμε στις αξίες και στις αρχές μας.

Στο παρελθόν, φοβόμασταν ότι θα υποτασσόμασταν σε ευρύτερες δυνάμεις και στα κυρίαρχα κόμματα. Αλλά αυτή τη φορά, η νέα μας ομάδα, το Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία, εντάχθηκε στο κίνημα, βρήκε τον τρόπο να εκφράσει τα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ισότητα παράλληλα με το γενικότερο αίτημα για δημοκρατία και εξασφάλισε ότι η φωνή μας παραμένει δυνατή και επικρατεί στον αγώνα.

Ashley Smith: Πώς έχετε παρέμβει στον αγώνα; Τι είδους άνθρωποι έχουν ενταχθεί στο κίνημα διαμαρτυρίας; Έχουν ενταχθεί εργαζόμενοι;

Maia Barkaia: Το πανεθνικό κίνημα διαμαρτυρίας και η ιδεολογία του είναι αρκετά ποικιλόμορφα. Οι οργανωμένες δυνάμεις ανταγωνίζονταν μεταξύ τους σε πολιτικό επίπεδο, αλλά τώρα είναι μαζί σε αυτό το νέο κίνημα. το Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία είναι μέρος του αγώνα, οικοδομώντας τον με κάθε τρόπο που μπορούμε. Όμως, προβάλλουμε μια εναλλακτική λύση μέσα από αυτό. Είμαστε μια ιδεολογικά αρκετά θεμελιωμένη οργάνωση. Παρόλο που προερχόμαστε από διαφορετικά πολιτικά υπόβαθρα, έχουμε μια κοινή δέσμευση για κοινωνική δικαιοσύνη, οικονομική ισότητα και δημοκρατία.

Το ζήτημα της δημοκρατίας είναι πολύ σημαντικό για εμάς, διότι στη Γεωργία έχουμε βιώσει στο παρελθόν σοσιαλισμό χωρίς δημοκρατία. Και τις τελευταίες δεκαετίες η δημοκρατία που γνωρίσαμε δεν είχε κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη. Έτσι, για εμάς, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη, η οικονομική ισότητα και η δημοκρατία πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.

Το κύριο συνδικάτο στη Γεωργία ενεργεί κυρίως υπέρ της κυβέρνησης και των εταιρειών. Έτσι, δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα και τα αιτήματα των εργαζομένων. Υπάρχουν όμως πρόσφατα αναδυόμενες ανεξάρτητες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά για την οικοδόμηση μιας γνήσιας οργάνωσης της εργατικής τάξης στην εργασία και στο κίνημα διαμαρτυρίας. Πολλοί στο Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία είναι μέλη αυτών των συνδικάτων και κάποιοι είναι μέρος των ηγεσιών τους.

Ένας από τους στόχους μας είναι να οικοδομήσουμε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ της ομάδας μας, των συνδικάτων και διαφόρων οργανώσεων βάσης. Συγκεκριμένα, έχουμε προσπαθήσει να δημιουργήσουμε δεσμούς με το φοιτητικό κίνημα σε διάφορα πανεπιστήμια.

Ένας από τους πιο σημαντικούς αγώνες διεξάγεται στην Chiatura. Η πόλη έχει μια μονοβιομηχανική οικονομία που είναι χτισμένη γύρω από μια μεταλλευτική εταιρεία. Αυτή ιδιωτικοποιήθηκε το 2006, πρόσφατα έβαλε λουκέτο και απέλυσε 3.500 εργαζόμενους. Οι ανθρακωρύχοι έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία που συνεχίζεται εδώ και μήνες. Πρόσφατα, τέσσερις ανθρακωρύχοι σε απεργία πείνας απομακρύνθηκαν από τις σκηνές διαμαρτυρίας τους στις 3 το πρωί και συνελήφθησαν.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίση της δημοκρατίας, η οποία καταστέλλει τις αντίθετες φωνές και αφήνει τους εργαζόμενους ανίσχυρους απέναντι στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Το κίνημά μας προσπάθησε να συμβάλει στην υποστήριξη του αγώνα τους και να σταθεί αλληλέγγυο μαζί τους. Πιστεύουμε ότι οι αγώνες για ένα συλλογικό σκοπό απαιτούν συλλογική δράση και εμπλοκή οργανωμένων συλλογικοτήτων.

Vano Abramashvili: Στόχος μας είναι να συνδέσουμε τον αγώνα των ανθρακωρύχων και άλλους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες με τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες. Θέλουμε να ξεπεράσουμε το διαχωρισμό μεταξύ διαφορετικών ομάδων της κοινωνίας και το διαχωρισμό μεταξύ δημοκρατικών και οικονομικών αιτημάτων.

Αυτά είναι πραγματικά άρρηκτα συνδεδεμένα, ειδικά στην Chiatura, όπου η κυβέρνηση και η εταιρεία συνεργάστηκαν στην εκμετάλλευση των ανθρακωρύχων και τώρα στην απόλυσή τους. Αντιμετωπίζουν μια ανθρωπιστική κρίση. Απαιτούν από την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα αιτήματά τους για αποζημίωση, ιατρική περίθαλψη, ακόμη και φαγητό, και εναλλακτική απασχόληση.

Έτσι, ο αγώνας των ανθρακωρύχων δεν είναι μόνο με την εταιρεία τους αλλά και με την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του ΓΟ διστάζει να παραχωρήσει οτιδήποτε στους ανθρακωρύχους, επειδή γνωρίζει ότι μια παραχώρηση ανοίγει την πόρτα σε άλλες ομάδες εργαζομένων να προβάλουν περισσότερα οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά αιτήματα προς αυτήν. Έτσι, το ΓΟ δεν έχει κάνει καμία παραχώρηση στους μεταλλωρύχους ούτε και στο σύνολο του κινήματος.

Η εχθρική αντίδραση της κυβέρνησης προς όλους ανοίγει χώρο για να ξεπεραστεί η απομόνωση μεταξύ διαφορετικών αγώνων. Μας επιτρέπει να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης ανάμεσα στον αγώνα των ανθρακωρύχων και του δημοκρατικού κινήματος. Κάτι τέτοιο θα μας βοηθήσει να σφυρηλατήσουμε ένα γνήσιο κίνημα των εργαζομένων της Γεωργίας.

Ashley Smith: Μια από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο αγώνας στη Γεωργία είναι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης -ένας εξορυκτικιστικός διαμετακομιστικός καπιταλισμός- που επιβάλλεται στη χώρα από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα και την ΕΕ. Ποιο ακριβώς είναι αυτό το μοντέλο; Ποια είναι τα προβλήματά του; Αμφισβητείται άραγε το μοντέλο αυτό από τον αγώνα;

Ia Eradze: Όλες οι κυβερνήσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δεσμευτεί σε αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης. Είναι η ρίζα όλων των δημοκρατικών, κοινωνικών και οικονομικών μας αιτημάτων. Έτσι, η οργάνωσή μας, το Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία, έχει ως στόχο να εκθέσει αυτό το γεγονός σε ολόκληρο το κίνημα διαμαρτυρίας.

Είτε είσαι ανθρακωρύχος, είτε δάσκαλος, είτε καθηγητής, είτε οτιδήποτε άλλο, νιώθεις ανασφάλεια σε αυτή τη χώρα. Δεν έχουμε σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Τα βασικά κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα δεν είναι εγγυημένα. Και, όπως και οι ανθρακωρύχοι στην Chiatura, είμαστε όλοι χρεωμένοι. Το επίπεδο του χρέους των νοικοκυριών είναι πολύ υψηλό στη Γεωργία.

Το ζήτημα του χρέους έχει εκτεθεί δραματικά σε ολόκληρη τη χώρα από τους ανθρακωρύχους. Μόλις έχασαν τις δουλειές τους, έπαψαν να μπορούν να αποπληρώνουν τα δάνειά τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που απολύθηκαν από την κυβέρνηση λόγω των πολιτικών τους θέσεων και της συμμετοχής τους στο κίνημα αντιμετωπίζουν επίσης ένα χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Ο φόβος της χρέωσης των νοικοκυριών είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αναφέρουν οι άνθρωποι για την απροθυμία τους να απεργήσουν. Αυτή η εμπειρία του χρέους ενώνει όλους σε μια κοινή επισφάλεια. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε λίγο πολύ παρόμοιες δυσκολίες. Αυτό και κάνει τους ανθρώπους ταυτόχρονα και να φοβούνται τον αγώνα, αλλά και τους ωθεί σε αυτόν, επειδή η ζωή όπως την ξέραμε πολιτικά και οικονομικά δεν είναι πλέον βιώσιμη.

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης είναι ο δομικός λόγος για τη συλλογική μας εμπειρία του χρέους. Ουσιαστικά, υπό την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων, του ξένου κεφαλαίου και του εγχώριου κεφαλαίου, οι γεωργιανές κυβερνήσεις έχουν υποτάξει όλες τις οικονομικές πολιτικές στην προσέλκυση επενδύσεων, στη διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, στην κατασκευή υποδομών για τη μεταφορά εμπορευμάτων μέσω της χώρας, και στη λεηλασία των φυσικών μας πόρων με ορυχεία και φράγματα στις υδάτινες οδούς μας.

Αυτό το μοντέλο συγκέντρωσε το κεφάλαιο στα χέρια των ολιγαρχών μας, μεταμόρφωσε τα παλιά πρότυπα απασχόλησης και απογύμνωσε το κράτος πρόνοιας. Ως αποτέλεσμα, αντιμετωπίζουμε συστηματική κοινωνικοοικονομική ανασφάλεια και αναγκαζόμαστε να παίρνουμε δάνεια για να πληρώνουμε για τα βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Αν χάσουμε τη δουλειά μας, δεν έχουμε κανένα επίδομα για να καταφύγουμε και αντιμετωπίζουμε ανεξόφλητα χρέη. Αλλά ακόμα και αν έχετε δουλειά, αντιμετωπίζετε επίσης δύσκολες συνθήκες.

Όλο αυτό το οικονομικό μοντέλο δεν άλλαξε καθόλου με τις εκλογές. Η παλιά κυβέρνηση του Ενωμένου Εθνικού Κινήματος είναι που επέβαλε αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Το ίδιο όμως κάνει και το Γεωργιανό Όνειρο. Όλοι τους βάζουν πρώτα τις ανησυχίες του ξένου και ιδιωτικού κεφαλαίου και τελευταίους τους εργαζόμενους.

Η Chiatura είναι απλώς ένα παράδειγμα του συνολικού μοντέλου. Μετά την ιδιωτικοποίησή της, η εταιρεία υπέβαλε τους μεταλλωρύχους σε τρομερές συνθήκες εργασίας, αγνόησε βασικά μέτρα ασφαλείας και παραβίασε τα δικαιώματά τους. Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία τιμωρήθηκε πολλές φορές με πρόστιμα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος για τη ρύπανση του κύριου ποταμού της πόλης και του αέρα, τίποτα δεν άλλαξε εκτός από το ότι τώρα οι εργαζόμενοι απολύονται.

Αυτό δείχνει πώς οι ελίτ, ιδίως οι ολιγάρχες όπως ο Ιβανισβίλι, ελέγχουν την κυβέρνηση. Έτσι, ανεξάρτητα από το ποιος εκλέγεται, η ολιγαρχική δομή της οικονομίας υποχρεώνει το κράτος να ενεργεί προς το συμφέρον των πλουσίων και ενάντια σε αυτό του λαού.

Η οικονομική ελίτ και οι πολυεθνικοί εταίροι τους έχουν χρησιμοποιήσει τον έλεγχό τους στο κράτος για να υλοποιήσουν διάφορα λεγόμενα αναπτυξιακά έργα. Έχουν μετατρέψει τη Γεωργία σε διαμετακομιστικό κόμβο για τη μεταφορά εμπορευμάτων, σε καταφύγιο κρυπτονομισμάτων και σε χώρο εξορύξεων. Τα «αναπτυξιακά» έργα υποδομής (όπως φράγματα, αυτοκινητόδρομοι ή λιμάνια) χρηματοδοτούνται συνήθως μέσω ξένων πιστώσεων από πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες.

Όλα αυτά στρεβλώνονται περαιτέρω από τα συμφέροντα των ολιγαρχών μας. Ο Ιβανισβίλι προσαρμόζει ολόκληρο αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά του συμφέροντα. Πρόκειται λοιπόν για νεοφιλελευθερισμό με ολιγαρχικά χαρακτηριστικά.

Δουλειά μας στο Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία είναι να αναδείξουμε στον αγώνα όλα τα προβλήματα με αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο πώς ο ολιγαρχικός νεοφιλελευθερισμός είναι ο λόγος που το κράτος μας είναι τόσο αντιδημοκρατικό. Για να κερδίσουμε την καλύτερη κοινωνία που όλοι θέλουμε απαιτείται ο μετασχηματισμός ολόκληρου του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου.

Ashley Smith: Πώς έχει αντιμετωπιστεί η ΕΕ στον αγώνα, δεδομένου ότι είναι συνένοχη με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα;

Maia Barkaia: Αρκετά κύματα διαμαρτυρίας το 2024 προηγήθηκαν της σημερινής διαμαρτυρίας, η οποία προκλήθηκε από την ανακοίνωση του ΓΟ για αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Αυτή ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι ο κυρίαρχος στόχος που ενώνει το κίνημα.

Στο κίνημα υπάρχουν διάφορες θέσεις για την ΕΕ. Τα παλαιά κόμματα που έχουν εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο σχέδιο και επομένως είναι μέρος του προβλήματος είναι επίσης υπέρ της ΕΕ. Εμείς στο Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία έχουμε τη δική μας θέση για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά είμαστε όλοι ενωμένοι στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, όμως υπάρχουν και αποκλίσεις στο τί σημαίνει αυτό. Ειδικότερα εμείς θεωρούμε ότι η δημοκρατία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη. Και αγωνιζόμαστε για μια πιο ριζοσπαστική, συμμετοχική μορφή δημοκρατίας -την άμεση δημοκρατία. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι αρκετή. Υποστηρίζουμε τον δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας, των θεσμών και των χώρων εργασίας.

Εμπνεόμαστε και από τη δική μας, γεωργιανή, ιστορία για να βρούμε προηγούμενα. Για παράδειγμα, η Πρώτη Δημοκρατία μας, που ιδρύθηκε το 1918 και επέζησε μέχρι το 1921, ήταν μια βραχύβια περίοδος κατά την οποία είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία με τη δημοκρατία. Ιδρύθηκε από μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία των σοσιαλδημοκρατών.

Ξεπέρασαν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Δεν εφάρμοσαν άμεση δημοκρατία, αλλά αυτό που ονόμασαν αδιαμεσολάβητη δημοκρατία, που ήταν μια υβριδική εκδοχή μεταξύ αντιπροσωπευτικής και άμεσης δημοκρατίας. Αυτό το προηγούμενο είναι σημαντικό για εμάς, γιατί αποδεικνύει ότι η δημοκρατία δεν είναι κάτι εισαγόμενο ή ξένο προς την ιστορία μας, αλλά κάτι με το οποίο πειραματιστήκαμε από την αριστερά στο παρελθόν. Θέλουμε να βασιστούμε σε αυτή την παράδοση για να οικοδομήσουμε τελικά μια συμμετοχική, αποκεντρωμένη δημοκρατία στη Γεωργία.

Έχουμε διαφορετικές απόψεις για την ΕΕ από το ΕΕΚ (“Εθνικό Ενωτικό Κίνημα”) και άλλα κυρίαρχα κόμματα, τα οποία παρουσιάζουν την ΕΕ ως έναν παράδεισο και λένε ότι τα προβλήματα της Γεωργίας θα λυθούν απλώς με την ένταξή της. Αντίθετα, εμείς βλέπουμε την ΕΕ ως έναν κήπο, στον οποίο ακόμα και αν εντασσόμασταν θα είχαμε ακόμη πολλή δουλειά να κάνουμε για να κάνουμε τη χώρα να υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Βλέπουμε την ένταξη ως ένα ζήτημα επιβίωσης, στο μέτρο που θα μας προστατεύσει από τον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ είναι ο μόνος χώρος όπου μπορούμε να υπάρχουμε, με την υπαρξιακή έννοια, για να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τον νεοφιλελευθερισμό στη Γεωργία και να οικοδομήσουμε μια ισότιμη και δίκαιη κοινωνία.

Δίνουμε έναν διμέτωπο αγώνα: πρώτον για την επιβίωση από την άμεση απειλή του ρωσικού ιμπεριαλισμού και δεύτερον για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομική ισότητα. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό αντιγράφοντας και επικολλώντας μεταρρυθμίσεις από τη Δύση ή οπουδήποτε αλλού, αλλά συμμετέχοντας στον δικό μας αγώνα από τα κάτω.

Το ΕΕΚ ξεπούλησε τη χώρα στους ολιγάρχες μέσω της ιδιωτικοποίησης των εθνικών περιουσιών. Και δεδομένου ότι δεν έχουν ξεμείνει και πολλά στο ΓΟ για να πουλήσει, έχει επικεντρωθεί στην ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων σε εξορυκτικές εταιρείες. Έχουμε έναν εντελώς απορρυθμισμένο εργασιακό κώδικα που επιτρέπει στις εταιρείες να διατηρούν απαίσιες συνθήκες εργασίας, πολλές ώρες εργασίας και διακρίσεις στο χώρο εργασίας. Τα κόμματα που κυβέρνησαν ώς τώρα τα επέβαλαν όλα αυτά χωρίς καμία αντιπολίτευση. Αυτό έχει πάρει ακραία μορφή τώρα υπό την ηγεσία του ΓΟ.

Έτσι, για εμάς, η ένταξη στην ΕΕ θα μας έδινε μια ανάσα για να διεξάγουμε ταξικό αγώνα για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ισότητα. Αυτό θα ήταν σχεδόν αδύνατο υπό τη συνεχή απειλή επέμβασης από τη Μόσχα.

Ashley Smith: Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ανέτρεψε βαθιά την ευρασιατική πολιτική. Ο Τραμπ έχει συνάψει ρητή συμφωνία με τη Ρωσία του Πούτιν για τη διχοτόμηση της Ουκρανίας. Πώς επηρέασε η εκλογή του Τραμπ τον αγώνα και τα πολιτικά του διακυβεύματα;

Vano Abramashvili: Τα γεωπολιτικά παιχνίδια του Τραμπ στην Ανατολική Ευρώπη αποτελούν μείζονα ανησυχία για τη Γεωργία. Η Γεωργία αντέδρασε αρχικά προσπαθώντας να διαφοροποιήσει τις σχέσεις της με διάφορες κυβερνήσεις, από τη Ρωσία έως το Ιράν, για να βρει υποστήριξη. Και ήταν εξάλλου μία από τις λίγες κυβερνήσεις που παρέστησαν, πέρυσι, στην ορκωμοσία του νέου προέδρου του Ιράν.

Αλλά αυτό της γύρισε μπούμεραγκ. Το ΓΟ βρέθηκε δίπλα σε ομάδες που φώναζαν «Θάνατος στην Αμερική». Φυσικά, ο Τραμπ και η υπόλοιπη πολιτική ελίτ των ΗΠΑ δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με αυτό. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος για το ΓΟ. Θα εγκαταλείψει αυτή την προσέγγιση για να κατευνάσει τον Τραμπ.

Ήδη, το ΓΟ έχει αρχίσει να μιμείται τη ρητορική του Τραμπ κατά του “βαθέος κράτους” (deep state) και του “παγκόσμιου πολεμικού κόμματος” (global war party)². Αναπαρήγε ακόμη και την ομιλία του JD Vance στο Μόναχο που κατήγγειλε την ΕΕ για καταστολή των ακροδεξιών κομμάτων. Αλλά και αυτό του τινάχτηκε στα μούτρα, καθώς το ΓΟ είναι στην πραγματικότητα ένα ακροδεξιό κόμμα στην εξουσία και καταπιέζει τους πάντες. Αρκετοί κατάγγειλαν αυτή την υποκρισία. Έτσι, η μίμηση του Τραμπ και του Βανς τους γύρισε μπούμερανγκ.

Πέρα από αυτές τις τρέλες, το ΓΟ έχει σαφή επίγνωση ότι η Γεωργία είναι παγιδευμένη στην αναδιάταξη της γεωπολιτικής μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας και Κίνας που προωθεί ο Τραμπ. Η Ουκρανία αποτελεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο για το τι μπορεί να κάνει ο Τραμπ και με τη Γεωργία. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να πείσουν τη Ρωσία να συμφωνήσει σε ένα σχέδιο διαμελισμού για τη λεηλασία της Ουκρανίας.

Ο Τραμπ θα μπορούσε να μεταχειριστεί τη Γεωργία με τον ίδιο τρόπο, προσφέροντάς την στη Ρωσία ως μέρος της σφαίρας επιρροής της. Ως μια μικρή χώρα παγιδευμένη ανάμεσα σε διάφορες μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις, είμαστε παγιδευμένοι σε μια κλασική παγίδα που ο Θουκυδίδης είχε ήδη περιγράψει ως εξής: «Όταν δεν υπάρχει ίση δύναμη οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους, κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται»³.

Η μεγαλύτερη ανησυχία μας προέρχεται από τις επιπτώσεις σε εμάς απ ό,τι συμβεί μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την Ουκρανία. Να ένα εφιαλτικό σενάριο. Ας πούμε ότι το σύμφωνο μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας καταρρέει. Τότε θα μπορούσαμε να βρεθούμε στα διασταυρούμενα πυρά ακόμα ενός μεγαλύτερου πολέμου.

Η Ρωσία έχει στρατιωτικές βάσεις και ακόμη και ένα ναυτικό λιμάνι στο Ochamchire της Αμπχαζίας, ένα τμήμα της Γεωργίας που έχει καταλάβει η Ρωσία από τη Γεωργία ήδη από τον πόλεμο εναντίον της το 2008. Το λιμάνι αυτό το χρησιμοποιεί για τις επιχειρήσεις της στη Μαύρη Θάλασσα. Εάν η Ουκρανία στοχεύσει αυτό το λιμάνι, η Γεωργία θα μπορούσε να γίνει ένα νέο θέατρο πολέμου.

Ανεξάρτητα από το αν αυτό συμβεί ή όχι, η εικόνα των ΗΠΑ στη Γεωργία έχει πληγεί ριζικά. Ούτε καν οι πιο τρελοί φιλοαμερικανοί δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη νεοαποικιακή πρόταση του Τραμπ προς τη Ρωσία για διχοτόμηση και λεηλασία της χώρας.

Ia Eradze: Ακριβώς. Η προεδρία του Τραμπ είχε τεράστιο αντίκτυπο στους ανθρώπους του λαϊκού κινήματος. Μέχρι τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, όλοι θεωρούσαν ότι η δημοκρατία των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από τα πολλά προβλήματά της, αποτελούσε τουλάχιστον ένα είδος μοντέλου για τη Γεωργία. Τώρα σχεδόν όλοι βλέπουν τις ΗΠΑ ως παράδειγμα της κρίσης της δημοκρατίας που εξαπλώνεται στον κόσμο.

Τώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι είμαστε τμήμα ενός παγκόσμιου αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά και τους ολιγάρχες. Αυτό αποτέλεσε σοκ για πολλούς στη Γεωργία που είχαν εμπιστοσύνη/πίστη στις ΗΠΑ. Αλλά ενίσχυσε τη δική μας άποψη ότι πρέπει να βασιστούμε στη δική μας ικανότητα δράσης. Δεν υπάρχει κανένας σωτήρας έξω από τη Γεωργία που θα έρθει να μας σώσει από την αυταρχική μας κυβέρνηση. Πρέπει να απελευθερώσουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας.

Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε αποκλειστικά σε εξωτερικές δυνάμεις για να το κάνουν αυτό για εμάς. Τούτου λεχθέντος, δεν μπορούμε να το κάνουμε ούτε μόνοι μας, δεδομένου ότι είμαστε μια μικρή χώρα. Έτσι, η ελπίδα μας εξαρτάται από τα λαϊκά κινήματα σε άλλες χώρες ενάντια στην ακροδεξιά, τους ολιγάρχες και τις αυταρχικές κυβερνήσεις τους.

Ashley Smith: Ιδρύσατε πρόσφατα το “Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία” για να αρχίσετε να καλύπτετε το πολιτικό κενό στην Αριστερά. Πώς προέκυψε αυτό; Ποιες είναι οι βασικές πολιτικές θέσεις του; Τι είδους δυνάμεις έχει προσελκύσει; Πώς λειτουργείτε μέσα στο κίνημα;

Sopho Verdzueli: Η Γεωργία έχει μια δική της παράδοση δημοκρατίας από τις αρχές του 20ού αιώνα. Αλλά αυτή έχει περιθωριοποιηθεί και ξεχαστεί. Το Κίνημα για την Κοινωνική Δημοκρατία προσπαθεί να αναβιώσει αυτή την παράδοση εν μέσω των σημερινών διαδηλώσεων.

Στην καρδιά του μαζικού κινήματος, συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να δημιουργήσουμε μια εναλλακτική λύση που να βασίζεται σε αξίες και να είναι βιώσιμη. Οι περσινές εκλογές του Οκτωβρίου το κατέστησαν αυτό σαφές. Κανείς δεν ήταν ικανοποιημένος με το λεγόμενο μικρότερο κακό. Ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής αντιπολίτευσης παραμένει συνδεδεμένο με τις νεοφιλελεύθερες και αντιδημοκρατικές πολιτικές, λόγω των προηγούμενων ενεργειών τους, ενώ η καλά χρηματοδοτούμενη και ευρέως διαδεδομένη προπαγάνδα του ΓΟ καταφέρνει να παρουσιάσει όλους τους αντιπάλους του ως συμμάχους του ΕΕΚ.

Όταν πολλοί από εμάς διαμαρτυρήθηκαν για αυτή την κατάσταση, ο κόσμος μας είπε «γιατί δεν δημιουργείτε μια εναλλακτική λύση;». Ανταποκριθήκαμε στην πρόκληση και αρχίσαμε να μιλάμε για τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο: έχουν υπάρξει και στο παρελθόν προσπάθειες για να δημιουργηθεί ένα σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, ακόμη και ένα πολιτικό κόμμα. Αυτή τη φορά πιστεύουμε ότι έχουμε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Ο συνδυασμός της πολιτικής κρίσης, του αγώνα και της διάχυτης απογοήτευσης από την απουσία οποιασδήποτε γνήσιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης ώθησε τους ανθρώπους της αριστεράς, παρά τις δευτερεύουσες διαφορές τους, να ενωθούν και να δημιουργήσουν το Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία.

Αυτό είναι κίνημα και όχι πολιτικό κόμμα. Το ΓΟ έχει ήδη απορρίψει την αίτησή μας για την εγγραφή μας ως μη κερδοσκοπική οργάνωση, μια ενιαία νομική μορφή που υπάρχει στη νομοθεσία για τα κινήματα. Ανεξάρτητα από αυτά, όμως, εμείς προχωράμε μπροστά.

Το Κίνημα για τη Σοσιαλδημοκρατία έχει σαφή σημεία ιδεολογικής συμφωνίας που συνοψίζονται στο μανιφέστο αρχών. Αυτές μπορούν να συνοψιστούν σε γενικές γραμμές ως συμμετοχική δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ισότητα. Δεν έχουμε κάποιον χαρισματικό ηγέτη με τεράστια χρήματα ή κοινωνικό κεφάλαιο.

Είμαστε μια οργάνωση μελών με πολύ οριζόντια, δημοκρατική δομή. Αυτή είναι μια από τις πολιτικές μας αξίες. Μέσα στο κίνημα, δεν συμβιβαζόμαστε με τις αξίες μας και δεν καταφεύγουμε σε στρατηγική σιωπή στο ένα ή στο άλλο θέμα με καιροσκοπικό τρόπο. Υποστηρίζουμε τις θέσεις μας σε όλα τα θέματα που δεν είναι ακόμα δημοφιλή με στόχο να πείσουμε όλο και ευρύτερα στρώματα στις διαμαρτυρίες.

Ένα από αυτά είναι η στάση μας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρούμε ότι μια φιλοευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική είναι ζωτικής σημασίας για τη Γεωργία. Θεωρούμε επίσης πώς η αφοσίωση στη Ρωσία συνδέεται στενά με αντιδημοκρατικές και αυταρχικές ενέργειες εντός της χώρας μας. Ως εκ τούτου, έχουμε μια σταθερή και αταλάντευτη θέση όσον αφορά την κατεύθυνση της εξωτερικής μας πολιτικής. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε επικριτικές απόψεις για ορισμένες πολιτικές της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων πολλών λανθασμένων πολιτικών και κοινωνικών πολιτικών της.

Είμαστε μια πολύ νέα οργάνωση, αλλά αυξάνεται ο αριθμός μας και η επιρροή μας σε μια μικρή χώρα. Αυτή τη στιγμή, έχουμε περισσότερα από 150 μέλη, έχουμε πολλές διαφορετικές ομάδες εργασίας και συμμετέχουμε ενεργά στην οικοδόμηση του ευρύτερου αγώνα σε διάφορα μέτωπα. Ο κύριος στόχος μας αυτή τη στιγμή είναι να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό πρόγραμμα. Θέλουμε να δείξουμε πώς πρέπει να μοιάζει μια πραγματική και αξιόπιστη πολιτική εναλλακτική λύση. Στόχος μας είναι να αμφισβητήσουμε τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο και τα κυρίαρχα πολιτικά προγράμματα και από τις δύο πλευρές.

Maia Barkaia: Ξεκινήσαμε την οργάνωσή μας σε μια στιγμή έκτακτης ανάγκης. Το κενό είναι τεράστιο, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για να το καλύψουμε. Προς το παρόν, πρέπει να οικοδομήσουμε μια βιώσιμη οργάνωση προετοιμασμένη για κάθε πολιτικό ενδεχόμενο, συμπεριλαμβανομένου του να αναγκαστούμε να περάσουμε στην παρανομία.

Αυτός είναι ένας μακροπρόθεσμος αγώνας όχι μόνο στη Γεωργία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε όλο και περισσότερες παρόμοιες προκλήσεις. Σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στον αγώνα για τη δημοκρατία σε όλους τους τομείς, από τα δικά μας κινήματα μέχρι ολόκληρη την κοινωνία. Στον ευρύτερο αγώνα, πρέπει να αγωνιστούμε για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομική ισότητα.

Ashley Smith: Τέλος, τι μπορεί να κάνει η διεθνής Αριστερά για να βοηθήσει το γεωργιανό κίνημα;

Ia Eradze: Το σημείο εκκίνησης για τη διεθνή Αριστερά είναι να μιλήσει με όσους από εμάς αγωνίζονται και να μάθει τι πραγματικά συμβαίνει επί τόπου. Μην μας εντάξετε σε προκαθορισμένες αφηγήσεις. Προσπαθήστε να κατανοήσετε τις αποχρώσεις της κατάστασής μας.

Προσπαθείστε να καταλάβετε γιατί οι άνθρωποι κρατούν τις σημαίες της ΕΕ ή των ΗΠΑ. Μη βιάζεστε να βάζετε ταμπέλες σε ανθρώπους και κινήματα. Η αριστερά πρέπει να αναγνωρίσει ότι σε περιφερειακές χώρες, όπως η δική μας, έχουμε περιορισμένες επιλογές και περιθώρια ελιγμών. Έχουμε τη Ρωσία στα σύνορά μας, που κατέχει το 20% της χώρας μας, και αποτελεί απειλή για το αν μπορούμε να υπάρξουμε ως ανεξάρτητη χώρα.

Η αριστερά πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω και να δει τι πραγματικά κάνουμε εμείς οι αριστεροί στη Γεωργία -προσπαθώντας να βρούμε χώρο να αναπνεύσουμε για να αγωνιστούμε για το είδος της κοινωνίας που όλοι οι αριστεροί θέλουν. Αλλά το κάνουμε αυτό σε πολύ, πολύ δύσκολες συνθήκες.

Νομίζω επίσης ότι η αριστερά δεν πρέπει να υποβαθμίζει ή να σχετικοποιεί αυτό που κάνει το ΓΟ. στους ανθρώπους αυτής της χώρας. Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που αγωνίζονται και που έχουν υποστεί κακοποίηση και φυλάκιση μόνο και μόνο λόγω του αγώνα τους για τη δημοκρατία.

Η διεθνής αριστερά θα έπρεπε να μας ακούει. Να κατανοήσει τις αποχρώσεις της δύσκολης θέσης μας ως χώρα με πολύ λίγες επιλογές, πολύ λιγότερες από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες δυνάμεις. Και κυρίως να μας αντιμετωπίζει με σεβασμό και να οικοδομεί αλληλεγγύη με το κίνημά μας.

Θέλουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις με συμπαθείς δυνάμεις της διεθνούς αριστεράς. Εμείς από την πλευρά μας, μόλις αρχίσαμε να προσεγγίζουμε στέλνοντας επιστολές σε προοδευτικές προσωπικότητες, ακαδημαϊκούς και οργανώσεις στις ΗΠΑ και διεθνώς. Πρέπει να οικοδομήσουμε δεσμούς στον κοινό μας αγώνα.

Το κύριο πρόβλημά μας είναι, φυσικά, με την ακροδεξιά και τους ολιγάρχες σε αυτή τη χώρα και διεθνώς. Αλλά έχουμε και κριτικές απέναντι στην αριστερά σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολύ συχνά οι άνθρωποι της αριστεράς σκέφτονται μόνο αναλυτικά, όχι πολιτικά και στρατηγικά, για τη Γεωργία, την περιοχή μας, αλλά ακόμα και για τη δική τους χώρα. Όπως ανέφερε η Sopho, το να είσαι αναλυτικός και να επικρίνεις τα πάντα και τους πάντες είναι μια πολυτέλεια που εμείς δεν την έχουμε.

Νομίζω ότι υπάρχουν δύο παγίδες στις οποίες πέφτουν οι άνθρωποι της αριστεράς: η μία να σκέφτονται μόνο πολιτικά και η άλλη να σκέφτονται μόνο στρατηγικά. Το ένα χωρίς το άλλο θα οδηγήσει σε λάθη όλων των ειδών. Πρέπει να κάνουμε και τα δύο αν πρόκειται να οικοδομήσουμε μια αριστερά ικανή να παρέμβει στον πραγματικό κόσμο.

Πάνω απ’ όλα πρέπει να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη διεθνώς. Βρισκόμαστε σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στον αυταρχισμό, την ολιγαρχία, τον νεοφιλελευθερισμό, την κλιματική αλλαγή και πολλές άλλες συστημικές κρίσεις. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτόν τον αγώνα.

Συζήτηση του Ashley Smith με τους

Vano Abramashvili, Maia Barkaia, Ia Eradze, Sopho Verdzueli

Μετάφραση ΤΠΤ – “4” από:

Ο Vano Abramashvili είναι ιδρυτικό μέλος του Κινήματος για τη Σοσιαλδημοκρατία στη Γεωργία. Το κύριο ερευνητικό του ενδιαφέρον είναι οι συγκρούσεις στον Νότιο Καύκασο. Είναι συγγραφέας διαφόρων αναλυτικών δημοσιεύσεων για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή και συνεργάζεται σε διάφορα γεωργιανά διαδικτυακά περιοδικά για θέματα του Νοτίου Καυκάσου.

Η Maia Barkaia είναι ιδρυτικό μέλος του Κινήματος για τη Σοσιαλδημοκρατία και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Γεωργιανό Ινστιτούτο Δημοσίων Υποθέσεων (GIPA). Κατέχει πτυχίο στις Ανατολικές Σπουδές, μεταπτυχιακό στη Σύγχρονη Ινδική Ιστορία και διδακτορικό στις Σπουδές Φύλου. Αυτά τα ακαδημαϊκά υπόβαθρα έχουν διαμορφώσει τα ερευνητικά και διδακτικά της ενδιαφέροντα, τα οποία επικεντρώνονται στις Μεταποικιακές Σπουδές και τις Σπουδές Φύλου. Το έργο της διερευνά θέματα όπως οι αυτοκρατορικές εμπλοκές, η νεωτερικότητα και οι ανισότητες στον Καύκασο και την Ασία κατά τον 19ο και 20ό αιώνα. Είναι επίσης συνεκδότρια με την Alisse Waterston του βιβλίου Gender in Georgia: Feminist Perspectives on Culture, Nation, and History in the South Caucasus (Φεμινιστικές προοπτικές για τον πολιτισμό, το έθνος και την ιστορία στον Νότιο Καύκασο), που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Berghahn Books (2017, 2021).

Η Ia Eradze, ιδρυτικό μέλος του Κινήματος για τη Σοσιαλδημοκρατία, είναι πολιτική οικονομολόγος, ειδικεύεται στην έρευνα των χρηματοδοτήσεων στο μετασοβιετικό χώρο. Σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια στη Γεωργιανή Ακαδημία Δημοσίων Υποθέσεων [Georgian Institute for Public Affairs] (GIPA), ενώ επίσης διδάσκει και στο Ίδρυμα CERGE-EI. Είναι επίσης ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Κοινωνικής και Πολιτιστικής Έρευνας του κρατικού πανεπιστημίου της Τιφλίδας [ISU = Ilia State University].

Η Sopho Verdzeuli είναι ιδρυτικό μέλος του Κινήματος για τη Σοσιαλδημοκρατία. Σήμερα είναι ερευνήτρια σε θέματα δικαστικής πολιτικής και αρχισυντάκτρια της πλατφόρμας «Komentari». Είναι συγγραφέας πολλών δημοσιευμένων μελετών σχετικά με το δικαστικό σύστημα, τα συστήματα επιβολής του νόμου και την πολιτική ασφάλειας.

Ο Ashley Smith είναι διευθυντής έκδοσης του Spectre και μέλος του DSA (Democratic Socialists of America) στο Burlington του Vermont. Έχει συνεργαστεί και γράφει σε πολλές εκδόσεις, όπως στα Tempest, Truthout, The International Socialist Review, Socialist Worker, ZNet, Jacobin, New Politics, και σε πολλές άλλες διαδικτυακές και έντυπες εκδόσεις.

Σε σχέση με το ίδιο θέμα μπορούμε επίσης να παραπέμψουμε στο site μας σε δύο προηγούμενες αναρτήσεις μας:

Σημειώσεις:

1Το Εθνικό Ενωτικό Κίνημα (ΕΕΚ), που ιδρύθηκε από τον Μιχαήλ Σαακασβίλι το 2001, είναι ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα που κυβέρνησε τη Γεωργία από το 2004 έως το 2012. Είναι κεντροδεξιό κόμμα και πρόσκειται στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ενώ εμφανίζεται ως ιδιαίτερα αντιρωσικό.

2Το “βαθύ κράτος” (όπως και το “κόμμα του πολέμου”) είναι έννοιες που έχει αναπτύξει στην αρχή (ήδη από τη δεκαετία του ‘90) η αμερικανική ακροδεξιά και η συνωμοσιολογία της, για να αναφερθούν ανομολόγητες και κρυφές συνωμοσίες μέσα στο κράτος (και διεθνώς). [βλέπε και widikpedia]. Οι έννοιες αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τον Τραμπ, κυρίως για να αναφερθούν όσοι υποτίθεται εμποδίζουν το έργο του (ιδιαίτερα στην πρώτη του θητεία), αλλά και τώρα.

3 «Δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν» – Θουκυδίδης – Διάλογος Αθηναίων-Μηλίων (Ε 84-116).

https://tpt4.org/?p=10220