Το καθεστώς Άσαντ έπεσε:
Ζήτω η επανάσταση του συριακού λαού!
Gauche anticapitaliste / SAP, βελγικό τμήμα της 4ης Διεθνούς, 8/12/2024
Μετά από 14 χρόνια επανάστασης και πολέμου, το τυραννικό και αιματοβαμμένο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ έπεσε στις 8 Δεκεμβρίου 2024, μετά από μια πολιτικοστρατιωτική φάση που ξεκίνησε μόλις δώδεκα ημέρες νωρίτερα. Ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης, όπως το HTS (Μέτωπο Απελευθέρωσης του Λεβάντε – ισλαμιστές) και ο Συριακός Εθνικός Στρατός (SNA – που υποστηρίζεται από την Τουρκία), εξαπέλυσαν επίθεση στο Χαλέπι, η οποία πυροδότησε μια αλυσιδωτή αντίδραση: οι πολιτοφυλακές και οι δυνάμεις που υποστήριζαν τον Άσαντ κατέρρευσαν γρήγορα, τράπηκαν σε φυγή ή παραδόθηκαν στους αντάρτες, η μια πόλη μετά την άλλη, η μια περιοχή μετά την άλλη. Πόλεις και χωριά, που ήταν εμβληματικά της επανάστασης, απελευθερώθηκαν το ένα μετά το άλλο, ενίοτε από τοπικές λαϊκές εξεγέρσεις: Χαλέπι, Χάμα, Ντεράγια, Ντεράα, Χομς, Καφρανμπέλ… Παντού στη χώρα, δυνάμεις ξεσηκώθηκαν, πολιτικές και ένοπλες, ενάντια στο καθεστώς που υποχωρούσε με την πρώτη. Όλοι έμειναν έκπληκτοι από μια τέτοια προέλαση και έναν τέτοιο συνδυασμό δυνάμεων: σουνίτες, δρούζοι, χριστιανοί, Κούρδοι εντάχθηκαν στο κίνημα κατά του καθεστώτος Άσαντ. Η σημαία της επανάστασης, που ιστορικά υιοθετήθηκε από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Τη νύχτα της 7ης προς 8η Δεκεμβρίου, ο Άσαντ δεν ήταν πουθενά στη Δαμασκό: είχε σαφώς αναζητήσει καταφύγιο σε ένα από τα κράτη-εταίρους του καθεστώτος. Η Δαμασκός και ολόκληρη η χώρα εξερράγη από χαρά: αμέτρητα βίντεο λαϊκών εορτασμών κατέκλυσαν τα κοινωνικά δίκτυα, ακόμη και μέσα στη συριακή διασπορά στην Ευρώπη, ιδίως στη Γερμανία. Και δικαίως…
Το καθεστώς αυτό ήταν η συνέχεια της δικτατορίας μιας οικογένειας που κυβέρνησε τη χώρα για περισσότερο από μισό αιώνα. Ήταν ένα καθεστώς, καιροσκοπικό στις σχέσεις του με τις διεθνείς δυνάμεις, που μπορούσε να συνδυάζει λόγια υπέρ της λεγόμενης «αντίστασης» με τη συμμετοχή στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» σε συμμαχία με τον Τζορτζ Μπους. Ένα καθεστώς που ισχυριζόταν ότι αντιστέκεται στο Ισραήλ, αλλά ποτέ δεν κούνησε το μικρό του δαχτυλάκι, ακόμη και μπροστά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα. Ένα καθεστώς ένοχο για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εναντίον του ίδιου του πληθυσμού του: είτε πρόκειται για τη σφαγή πάνω από 30.000 ανθρώπων στη Χάμα το 1982, είτε για τη χημική βομβιστική επίθεση με αέριο σαρίν που σκότωσε πάνω από 1.400 αμάχους στη Γούτα (προάστιο της Δαμασκού) στις 21 Αυγούστου 2013, είτε για τον λιμό που προκάλεσε η πολιορκία του παλαιστινιακού προσφυγικού καταυλισμού του Γιαρμούκ μεταξύ 2013 και 2015, είτε για τα βασανιστήρια σε μαζική κλίμακα σε φυλακές όπως η Σεντνάγια (επονομαζόμενη και «το σφαγείο»). Οι συστηματικοί βομβαρδισμοί του Μπασάρ αλ Άσαντ εναντίον νοσοκομείων, σχολείων, αγορών και όλων των πολιτικών υποδομών σε περιοχές που δεν ελέγχονταν από τον ίδιο είναι εφάμιλλοι των εγκλημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μοσούλη ή τη Ράκα, του Πούτιν στη Μαριούπολη ή του Νετανιάχου στη Γάζα. Αναζωπύρωσε τη φλόγα του θρησκευτικού σεχταρισμού και απελευθέρωσε τους πιο ριζοσπάστες ισλαμιστές από τις φυλακές του στην αρχή της επανάστασης, την ίδια στιγμή που φυλάκιζε μαζικά κοσμικούς και φιλο-δημοκρατικούς επαναστάτες. Συνολικά, προκάλεσε το θάνατο περισσότερων από μισό εκατομμύριο Σύρων και την εξορία και τον αναγκαστικό εκτοπισμό περισσότερων από το μισό πληθυσμό της χώρας.
Το καθεστώς βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης το 2013 και άντεξε μόνο χάρη στους χορηγούς του: τον Πούτιν και τους Ιρανούς μουλάδες. Ανίκανος να ανοικοδομήσει τη Συρία στις περιοχές που ελέγχονταν από τις ένοπλες συμμορίες του, ο Άσαντ μετέτρεψε τη χώρα του σε νευραλγικό κέντρο για την παραγωγή του captagon, ενός συνθετικού ναρκωτικού. Εδώ και αρκετά χρόνια επεδίωκε την εξομάλυνση με τις χώρες της περιοχής, ιδίως τις πετρομοναρχίες του Κόλπου.
Ο Άσαντ ενισχύθηκε με την εισβολή των πολιτοφυλακών της Χεζμπολάχ και πολλών σιιτικών πολιτοφυλακών που έστειλε και καθοδήγησε το Ιράν, καθώς και από τη ρωσική πολεμική αεροπορία, η οποία βοήθησε στη συντριβή της εξέγερσης στο Χαλέπι το 2016. Επίσης επωφελήθηκε από την ανεκτικότητα των δυτικών δυνάμεων, με πρώτη και καλύτερη τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ομπάμα, οι οποίες περιφρόνησαν τη συριακή επανάσταση. Το μόνο που ενδιέφερε τις ΗΠΑ ήταν να περιορίσουν την επέκταση των τζιχαντιστικών δυνάμεων, όπως το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), και εμπόδισαν την εξέγερση να πάρει αντιαεροπορικά όπλα για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η συριακή επανάσταση και εξέγερση καπελώθηκε από αντιδραστικές δυνάμεις όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες όλες επιδίωξαν να χρησιμοποιήσουν την υποστήριξή τους για να κερδίσουν την ευθυγράμμιση τοπικών ένοπλων ομάδων στα δικά τους συμφέροντα: Οι Ηνωμένες Πολιτείες για να εξοπλίσουν τους Κούρδους του PYD (και τον συνασπισμό τους των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων ή FDS) ενάντια στο ΙΚ, η Τουρκία και ο «Συριακός Εθνικός Στρατός» της από πληρωμένους Άραβες εθελοντές για να απωθήσουν τους Κούρδους, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ για να υποστηρίξουν διάφορες τοπικές αντιδραστικές δυνάμεις. Επιπλέον, τμήματα της διεθνούς αριστεράς βάλθηκαν να υποστηρίζουν το καθεστώς και την προπαγάνδα του άμεσα ή έμμεσα. Είναι αδύνατο να ξεχάσουμε τις θέσεις που έλαβε ο Mélenchon ή το (βελγικό) PTB προς υποστήριξη της καταστολής των Σύρων ανταρτών, και σχετικοποιώντας, έτσι, τις σφαγές αμάχων σε κρίσιμες στιγμές, όπως η μάχη του Χαλεπίου το 2016.
Το καθεστώς αυτό έπεσε σαν σάπιο φρούτο, επειδή κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να πεθάνει για να το υπερασπιστεί και επειδή οι χορηγοί του είναι πολύ απασχολημένοι με το να σκοτώνουν Ουκρανούς ή να αναδιοργανώνονται στο Λίβανο και το Ιράν. Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ είναι μια σημαντική και ιστορική νίκη. Ο συριακός λαός που πανηγυρίζει δεν κάνει λάθος. Οι πόρτες των φυλακών του καθεστώτος άνοιξαν, επιτρέποντας σε χιλιάδες κρατούμενους της δικτατορίας να βγουν, και οι πρόσφυγες αρχίζουν να μιλούν για το ότι μια μέρα θα μπορέσουν να ξαναδούν τη χώρα τους, την οικογένειά τους, τους φίλους τους, τη μαρτυρική τους πόλη ή το χωριό τους, ή ακόμα και να μπορέσουν να θρηνήσουν τους αγαπημένους τους, πολλοί από τους οποίους έχουν εξαφανιστεί. Τώρα που άνοιξαν οι φυλακές του Άσαντ, ήρθε η ώρα για δικαιοσύνη και αλήθεια για δεκάδες χιλιάδες αγνοούμενους.
Το μήνυμα που στέλνεται στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο είναι ότι καμία αιμοδιψής τυραννία δεν είναι ανίκητη. Ακόμα και όταν τόσες πολλές περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις προσπαθούν να συντρίψουν έναν λαό. Είναι επίσης ένα μήνυμα για τον παγκόσμιο και τους περιφερειακούς ιμπεριαλισμούς και όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, αν και αυτή η σημαντική νίκη αποτελεί την προϋπόθεση για να γίνουν όλα και πάλι δυνατά, το πολιτικό μέλλον της χώρας δεν έχει ακόμη καθοριστεί και πρέπει να παραμείνουμε διορατικοί και άγρυπνοι στην αλληλεγγύη μας. Πράγματι, οι στόχοι της συριακής επανάστασης υπερβαίνουν την πτώση του καθεστώτος: περιλαμβάνουν την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας με κοινωνική δικαιοσύνη. Κατά συνέπεια, το μέλλον εξαρτάται από την ευρύτερη δυνατή πολιτική συμμετοχή και όχι από φονταμενταλιστικές και αυταρχικές πολιτικοστρατιωτικές ηγεσίες. Ομοίως, πρέπει να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν για να εξασφαλιστεί η ένταξη και ο σεβασμός όλων των πολιτιστικών, εθνοτικών και θρησκευτικών συνιστωσών της χώρας, ενάντια σε κάθε μορφή σοβινισμού. Πρέπει λοιπόν να αντιταχθούμε και να καταγγείλουμε τις επιχειρήσεις του ANS, ο οποίος προωθεί τους στόχους του τουρκικού καθεστώτος εναντίον των περιοχών που ελέγχονται από τον FDS στο βόρειο τμήμα της χώρας, σε πόλεις όπως το Tel Rifaat ή το Manbij, με επιχειρήσεις που συνοδεύονται από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (απαγωγές, δολοφονίες) και οι οποίες έχουν ήδη προκαλέσει τον εκτοπισμό περισσότερων από 150.000 αμάχων. Από αυτή την άποψη, είναι αξιοσημείωτο ότι ο Salih Muslim, ηγέτης του PYD, χαιρέτισε την πτώση του καθεστώτος και κάλεσε δημοσίως σε διάλογο με το HTS για την οικοδόμηση μιας νέας Συρίας για όλους.
Το ζήτημα αυτό των μειονοτήτων μας φέρνει σε έναν άλλο κίνδυνο: οι περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη στη Συρία. Είτε πρόκειται για την Τουρκία, το Ιράν, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και ίσως σύντομα τις Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ, αυτά τα αντιδραστικά καθεστώτα θα προσπαθήσουν, το καθένα με τον δικό του τρόπο, να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τη συνέχεια. Κανένα από αυτά δεν ήθελε να δει τον θρίαμβο μιας ένοπλης αντιπολίτευσης που βασίζεται στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Με δεδομένο το αυταρχικό παρελθόν του HTS και του ANS, που προσπαθούν εξάλλου να καθησυχάσουν τις διάφορες δυνάμεις, πρέπει να έχουμε κατά νου τι συνέβη στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και την Τυνησία (και ακόμη πιο πριν στο Ιράν το 1979), όπου οι επαναστατικές διαδικασίες, ακόμη και μετά την απομάκρυνση του δικτάτορα, βλέπουν τις δυνάμεις της αντεπανάστασης να αναδιοργανώνονται με άλλες μορφές. Επιπλέον, το ΙΚ εξακολουθεί να υπάρχει σε έναν θύλακα της ερήμου στα ανατολικά της χώρας και θα μπορούσε να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση.
Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά (Gauche anticapitaliste / SAP) χαιρετίζει και υποστηρίζει τον προσανατολισμό των συντρόφων μας της επαναστατικής αριστεράς στην περιοχή: μόνο η αυτοοργάνωση των λαϊκών τάξεων στον αγώνα για τα δημοκρατικά και κοινωνικά αιτήματά τους μπορεί να δημιουργήσει τον δημοκρατικό χώρο για την πραγματική απελευθέρωση και μια πολιτική εναλλακτική λύση. Για να το πετύχουν αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσουν τα εμπόδια της κούρασης, μετά από τόσα χρόνια πολέμου και εξορίας, φτώχειας και κοινωνικής αποσύνθεσης. Η ανασυγκρότηση της κοινωνίας των πολιτών και των μαζικών οργανώσεων βάσης (συνδικάτα, φεμινιστικές οργανώσεις, τοπικές ενώσεις κ.λπ.) θα είναι ουσιαστικής σημασίας σε αυτόν τον αγώνα. Αυτό είναι το τίμημα για ένα δημοκρατικό και κοινωνικό μέλλον.
Στην Ευρώπη, οι λαοί που αγωνίζονται έχουν κάθε συμφέρον να εμπνευστούν και να μάθουν από τη συριακή επαναστατική διαδικασία και να συμπαραταχθούν μαζί της στη νέα περίοδο που ανοίγεται, μια περίοδο γεμάτη ευκαιρίες αλλά και κινδύνους.
- Ζήτω η επανάσταση του συριακού λαού!
- Είναι στο χέρι του λαού της Συρίας να διαχειριστεί τη χώρα του από κοινού: κάτω οι διεθνείς αντιδραστικές δυνάμεις, να σταματήσει η επίθεση που προωθεί το τουρκικό καθεστώς εναντίον των Κούρδων!
- Ελευθερία και δικαιοσύνη για όλο το συριακό λαό!
- Gauche anticapitaliste / SAP
Διακήρυξη της αντικαπιταλιστικής Gauche Anticapitaliste
8 Δεκεμβρίου 2024.
Μετάφραση ΤΠΤ-“4” από τα γαλλικά (με τη βοήθεια της DeepL): Le régime d’Assad est tombé, vive la révolution du peuple syrien !
ΤΠΤ - "4" 
