27 Μαρτίου 23:
«Γενική απεργία» στον τομέα των μεταφορών στη Γερμανία
του Helmut Born
[Αναδημοσίευση από το elaliberta.gr]
Το Σωματείο Ενωμένων Υπηρεσιών (Ver.di) βρίσκεται εν μέσω πολλών γύρων συλλογικών διαπραγματεύσεων στους τομείς που οργανώνει. Ο πρώτος ήταν ο γύρος συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Post/DHL, ο οποίος έληξε στις 14 Μαρτίου με μια μέτρια συμφωνία, παρά το γεγονός ότι ο εργοδότης, ο όμιλος Deutsche Post, είχε περισσότερα κέρδη από ποτέ.
Από τις αρχές του νέου αιώνα, έχουν συναφθεί αρκετές συλλογικές συμβάσεις στον δημόσιο τομέα. Υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις για επιμέρους τομείς καθώς και συλλογική σύμβαση για τα ομόσπονδα κρατίδια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απορρύθμισης, αλλά και λόγω της πολιτικής λιτότητας των τελευταίων 30 ετών.
Ο γύρος των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ομοσπονδία και τους δήμους είναι αυτός στον οποίο το Ver.di είναι σε θέση να προωθήσει καλύτερα τα αιτήματά της. Στους δήμους, τα ισχυρά οργανωμένα τμήματα του Ver.di είναι αυτά που μπόρεσαν να οργανώσουν την απαραίτητη πίεση σε προηγούμενους γύρους διαπραγματεύσεων. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στις τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες, στα αεροδρόμια, στην αποκομιδή απορριμμάτων, στις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, αλλά και στα νοσοκομεία ή στα κέντρα ημερήσιας φροντίδας (Kitas).
Το Ver.di διεκδικεί αύξηση μισθών κατά 10,5%, τουλάχιστον 500 ευρώ το μήνα. Ήταν μάλλον σαφές σε όλους ότι αυτό δεν θα ήταν εύκολο, ιδίως από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα βιομηχανικά συνδικάτα IG Metall (IGM) και IG Bergbau Chemie Energie (IG BCE) κατέληξαν σε πολύ περιορισμένες συμφωνίες πέρυσι χωρίς ιδιαίτερη δραστηριότητα.
Διαπραγματεύσεις χωρίς αποτελέσματα
Στους δύο μέχρι τώρα γύρους διαπραγματεύσεων, στα τέλη Ιανουαρίου και τον Φεβρουάριο, δεν υπήρξαν σοβαρές προσφορές από την ομοσπονδιακή και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ως αποτέλεσμα, το Ver.di ενίσχυσε τις δραστηριότητές του, έτσι ώστε κάθε μέρα του Μαρτίου να πραγματοποιούνται μία ή περισσότερες προειδοποιητικές απεργίες σε διάφορες περιοχές.[1] Ως αποτέλεσμα, ο γύρος των συλλογικών διαπραγματεύσεων έλαβε μεγάλη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και κέρδισε ευρεία υποστήριξη από τον πληθυσμό, παρόλο που τα τραμ και τα λεωφορεία παρέμειναν στα αμαξοστάσια για έως και 10 ημέρες και πολλοί παιδικοί σταθμοί παρέμειναν κλειστοί.
Τον Φεβρουάριο, η Ένωση Εργαζομένων Σιδηροδρόμων και Μεταφορών (EVG) έθεσε τα μισθολογικά αιτήματά της για το έτος: αύξηση των μισθών κατά 12%, τουλάχιστον 650 ευρώ το μήνα. Ο πρώτος γύρος διαπραγματεύσεων έληξε μετά από λίγες ώρες∙ η ηγεσία της EVG δήλωσε ότι θα οργανώσει απεργίες για να ενισχύσει τη θέση της. Αυτό είναι πολύ ασυνήθιστο για το συγκεκριμένο συνδικάτο, καθώς μέσα στο φάσμα των επιμέρους συνδικάτων της DGB (Γερμανική Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) θεωρείται μάλλον υπάκουο και κοντά στο διοικητικό συμβούλιο της Deutsche Bahn AG (γερμανικοί σιδηρόδρομοι).
Από τα μέσα Μαρτίου κυκλοφόρησε η ιδέα να οργανωθεί μια κοινή ημέρα απεργίας στον τομέα των μεταφορών κατά την έναρξη του τρίτου γύρου διαπραγματεύσεων στον δημόσιο τομέα στις 27 Μαρτίου. Η ιδέα αυτή έγινε αρχικά δεκτή με μεγάλο σκεπτικισμό, καθώς είναι πολύ ασυνήθιστο στη Γερμανία να αγωνίζονται από κοινού διαφορετικά συνδικάτα.
Αυτός ο σκεπτικισμός έδωσε όλο και περισσότερο τη θέση του σε συγκεκριμένες προετοιμασίες, και στις 23 Μαρτίου οι ηγεσίεςτων συνδικάτων EVG και ver.di ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους για μια κοινή ημέρα δράσης σε συνέντευξη Τύπου. Ήταν σαφές ότι τη Δευτέρα, 27 Μαρτίου, θα γινόταν απεργία σε πολλές περιοχές, λίγο πολύ σε εθνικό επίπεδο, στα αεροδρόμια, στους σιδηροδρόμους, στα λιμάνια, στις διώρυγες και σε όλες τις τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες. Στη συνέχεια, οι δημόσιες συζητήσεις άρχισαν να πληθαίνουν, ορισμένα μέσα ενημέρωσης ξεκίνησαν μια μαζική κινητοποίηση κατά της απεργίας αυτής. Ωστόσο, αυτό δεν ωφέλησε σε τίποτα, καθώς η κοινή γνώμη την υποστήριξε σε μεγάλο βαθμό.
Στις 27 Μαρτίου, οι δημόσιες συγκοινωνίες σε ολόκληρη τη Γερμανία ακινητοποιήθηκαν. Τα αεροδρόμια αναγκάστηκαν να ακυρώσουν σχεδόν όλες τις πτήσεις, οι σταθμάρχες των σιδηροδρόμων φρόντιζαν να μην λειτουργεί τίποτα, οι φύλακες των υδατοφρακτών ακινητοποίησαν τη ναυτιλιακή κίνηση στα κανάλια, στις πόλεις δεν υπήρχαν τραμ ή μετρό, κυκλοφορούσαν μόνο τα λεωφορεία των ιδιωτικών εταιρειών λεωφορείων. Το επαπειλούμενο χάος στους αυτοκινητόδρομους και στις μεγάλες πόλεις δεν επαληθεύτηκε, καθώς πολλοί εργαζόμενοι έπαιρναν άδεια ή, όπου ήταν δυνατόν, εργάζονταν από το σπίτι τους. Έτσι, την ημέρα αυτή αναφέρθηκαν σημαντικά λιγότερα μποτιλιαρίσματα απ’ ό,τι τις κανονικές Δευτέρες. Η κινδυνολογία ορισμένων εφημερίδων –με πρώτη και καλύτερη την εφημερίδα BILD– απέτυχε έτσι πλήρως και η ημέρα αυτή της απεργίας ήταν μια απόλυτη επιτυχία για το Ver.di και την EVG.
Σύμφωνα με τον Φρανκ Βερνίκε, πρόεδρο του Ver.di, 70.000 νέα μέλη εντάχθηκαν στο συνδικάτο κατά τη διάρκεια των προειδοποιητικών απεργιών στα ταχυδρομεία και στο δημόσιο τομέα. Οι ακτιβιστές των συνδικάτων μπορούν να επιχειρηματολογήσουν με αξιοπιστία: όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται, το συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται και πάλι ισχυρότερο.
Helmut Born
1/4/2023
ΥΓ: Τη νύχτα της 29ης προς 30ή Μαρτίου, ο τρίτος γύρος διαπραγματεύσεων μεταξύ των «εργοδοτών» από τη μία πλευρά και του Ver.di και της Γερμανικής Ομοσπονδίας Δημόσιας Διοίκησης από την άλλη, κηρύχθηκε από τα συνδικάτα άκαρπος. Ως αποτέλεσμα, η υπουργός Εσωτερικών, Νάνσυ Φίσερ των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), ανακοίνωσε ότι οι «εργοδότες» θα ζητήσουν διαιτησία.
[Μετάφραση: elaliberta.gr από το: Helmut Born, «27 March 23: “General strike” in the transport sector in Germany», International Viewpoint, 1 Απριλίου 2023, https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8043]
Ο Helmut Born είναι μέλος του Ver.di και μέλος τοπικού εκτελεστικού του στο Düsseldorf. Επίσης είναι μέλος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Οργάνωσης (ISO), που είναι το τμήμα της 4ης Διεθνούς στη Γερμανία.
Σημειώσεις
[1] Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί η προώθηση αιτημάτων μέσω «προειδοποιητικών απεργιών». Στο Ver.di, πρόκειται συνήθως για 24ωρες απεργίες που καλούνται σε διάφορους τομείς. Μόνο όταν θεωρείται ότι δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αποτέλεσμα, οι διαπραγματεύσεις κηρύσσονται άκαρπες και πρέπει να διεξαχθούν ψηφοφορίες μεταξύ των μελών. Απαιτείται πλειοψηφία 75%, τότε μπορούν να γίνουν απεργίες διαρκείας. Τόσο στις προειδοποιητικές όσο και στις απεργίες διαρκείας, τα συνδικάτα καταβάλλουν «απεργιακό μισθό», αν και όχι σε όλους τους απεργούς, αλλά μόνο στα μέλη τους.
ΤΠΤ - "4" 
