Internationalen:

Ανάγκη για λαϊκή κινητοποίηση κατά της ακροδεξιάς (“Σουηδοί Δημοκράτες”).

Δύο σχετικά άρθρα από το Internationalen και τους συντρόφους του Socialistik Politik -σουηδικού τμήματος της 4ης Διεθνούς.

1. Να οργανώσουμε την οργή κατά του δεξιού μπλοκ, Internationalen, Κύριο άρθρο 15/9/2022
2. Μετά τις εκλογές: ώρα να αρχίσουμε να οικοδομούμε την αντίσταση, του Kjell Östberg, Internationalen

---

Να οργανώσουμε την οργή κατά του δεξιού μπλοκ

Internationalen, Κύριο άρθρο της 15 Σεπτεμβρίου 2022

• Οι ακροδεξιοί SD εισβάλουν στο Καπιτώλιο
• Η αστική τάξη συνυπεύθυνη
• Τώρα είναι η ώρα της αντίστασης -κι ενός απολογισμού

Το εθνικιστικό κύμα της διεθνούς δεξιάς έσπασε ακόμη και τα εύθραυστα αναχώματα στη Σουηδία. Η επίθεση των ακροδεξιών SD (Σουηδοί Δημοκράτες¹) στο σουηδικό Καπιτώλιο φαίνεται να ήταν επιτυχής (τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο). Η πολιτική αποστασιών της αστικής τάξης απογείωσε την αυθεντική τους εκδοχή, ενώ τα διάφορα αντίγραφα κατέρρευσαν. Όλη η επιτυχία της Δεξιάς ανάγεται σε ένα ακροδεξιό κόμμα με ναζιστικές ρίζες, οι οποίες δεν προέρχονται καθόλου από τους Hedenhös (τη σουηδική αρχαιότητα), αλλά από τη δεκαετία του 1990, μισό αιώνα μετά το Άουσβιτς. Η ντροπή που δεν είχαν να ανοίξουν τις πόρτες στην αιχμή του οργανωμένου ρατσισμού στη Σουηδία πέφτει από κοινού στους Συντηρητικούς (M), τους Χριστιανοδημοκράτες (KD) και τους Φιλελεύθερους (L). Το όνομα της σουηδικής αστικής τάξης είναι θλιβερό -η συνενοχή είναι χαραγμένη στο μέτωπό της.

Η διάλυση των σουηδικών συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας από τον νεοφιλελευθερισμό, με τεράστιες κοινωνικές διαιρέσεις και διαχωρισμούς, μαζί με την πείνα, το ενεργειακό χάος και την ανασφάλεια της Ευρώπης, που μαστίζεται από τον πόλεμο και τη στρατιωτικοποίηση συνθέτουν το σκηνικό. Η γεμάτη μίσος πολιτικοποίηση από το δεξιό μπλοκ του τριγώνου εγκληματικότητας των συμμοριών, της μετανάστευσης και της αυστηροποίησης των ποινών, που ήταν το αγαπημένο σύνθημα των SD, αποτέλεσε το δεκανίκι στην επίθεση της αντιδραστικής δεξιάς, από την άρνηση της κλιματικής κρίσης μέχρι την ταξική πολιτική κατά της ισότητας και της κοινής ευημερίας.

Μέσα στην καταιγίδα της κλιμακούμενης κλιματικής κρίσης, της οικονομικής παρακμής, της ενεργειακής καταστροφής και του εξελισσόμενου πολέμου στην Ευρώπη, η πολιτική του δεξιού μπλοκ επιδιώκει να σφυρηλατήσει και να εδραιώσει μια εθνοτική νησίδα της μεσαίας και ανώτερης τάξης γύρω από μια παλαιωμένη κανονικότητα που φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της δεξιάς. Αυτή η περιχαράκωση απαιτεί βίαιες μεθόδους αποδιάρθρωσης και διαχωρισμού.

Η αναγκαστική ανίχνευση μιας υποτιθέμενης “ΔΕΠΥ” (ή “διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας”) στα παιδιά των προαστίων, οι καταγγελίες στις αρχές της Κοινωνικής Υπηρεσίας κατά των δίχρονων παιδιών για δυσκολίες στη σουηδική γλώσσα, η εθνική ποσόστωση στέγασης, η επαίσχυντη τιμωρία των εννιάχρονων και οι ζώνες παρακολούθησης της αστυνομίας στα προάστια ήταν μόνο προάγγελοι, όπως και οι αυξανόμενες οικονομικές και κοινωνικές διαφορές μεταξύ «των παιδιών που είναι μέσα» και εκείνων που είναι «έξω» από την αγορά εργασίας και τα στεγαστικά και κοινωνικά συστήματα.

Για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, υπερασπιστές της ανθρωπιάς, της ισότητας και της ανθρώπινης αλληλεγγύης απέναντι στην κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια κρίση, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η δική μας 11η Σεπτεμβρίου. Πρέπει να ανασυγκροτηθούμε για να αντισταθούμε σε όλα τα μέτωπα: όμως αυτό απαιτεί επίσης και μια ευρεία επαναξιολόγηση για την εποχή που έτσι τελειώνει. Αυτό που μας περιμένει δεν είναι μείωση, αλλά αύξηση των κοινωνικών αντιθέσεων, όχι μια πολιτική χαλάρωση αλλά εντατικοποίηση, όχι ομαλοποιημένη λειτουργία αλλά κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Σουηδίας είναι υπό κατάρρευση, και οι κυβερνήσεις μειοψηφίας, οι “δεκεμβριανοί συμβιβασμοί” και άλλες “συμφωνίες του Ιανουαρίου”² είναι ασήμαντες λεπτομέρειες μπροστά σε αυτό που έρχεται. Έτσι, το εύθραυστο φράγμα που έσπασε την Κυριακή δεν θα είναι και πολύ χρήσιμο. Μια σοσιαλδημοκρατία που παζαρεύει την κοινωνική πρόνοια και τα εργασιακά δικαιώματα στο «κέντρο» και που περιμένει τη στιγμή να έρθει η σειρά της μετά τη Δανία στο κηνύγι «σομαλών»³ δεν μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο, ακόμη και αν θα μπορούσε να αναδιατάξει κάποιο ποσοστό ψηφοφόρων μεταξύ των αντιπάλων του δεξιού μπλοκ.

Αλλά ούτε και το Vänsterpartiet (Αριστερό Κόμμα⁴) δεν κατάφερε να αποκρούσει το δεξιό κύμα. Η διεθνής ακροδεξιά διαδικασία έχει αλλάξει ολόκληρο το πολιτικό τοπίο και «η Σουηδία έχει γίνει επίσης μια δεξιά χώρα», όπως είπε φέτος ο Göran Greider⁵, κάτι που επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογικές αναλύσεις της SOM. Έτσι, ακόμα και όσοι διατηρούν την αντίθεσή τους στον ρατσισμό, τον εθνικισμό και την ανισότητα επίσης υφίστανται την πίεσή τους. Αλλά και ο ίδιος ο προσανατολισμός του κόμματος πριν από τις εκλογές συζητείται έντονα τόσο στο εσωτερικό του κόμματος όσο και γενικότερα. Ήταν, π.χ., ο αναπροσανατολισμός, π.χ., της κλιματικής πολιτικής του κόμματος με τη βιομηχανική στροφή που οδήγησε τους απογοητευμένους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές να ψηφίσουν Πράσινους ή αυτή ήταν κυρίως μια ψήφος τακτικής; Μήπως οι απόπειρες υιοθέτησης της παλιάς σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής για τη δημόσια στέγαση σήμαινε ότι, όπως και στη δεξιά, οι άνθρωποι ψήφισαν την αυθεντική εκδοχή και όχι το αντίγραφο; Μήπως ήταν ανοησία να θέλει να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση με το Centerpartiet (Κεντρώο Κόμμα); Και το ίδιο ερώτημα ισχύει και για τις προσπάθειες απεύθυνσης στους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης εκτός των μεγάλων πόλεων ελαχιστοποιώντας τον αντιρατσισμό, ή και για την αντίσταση στο ΝΑΤΟ και για τη διαφωνία για τις εξαγωγές όπλων με την οποία η επικεφαλής του κράτους, Μαγκνταλένα Άντερσον, έγινε η απερίγραπτη μητέρα της χώρας εις βάρος των αριστερών ψηφοφόρων;

Τώρα αρχίζει μια περίοδος συζήτησης και αξιολόγησης στο εσωτερικό τόσο της Αριστεράς όσο και του εργατικού κινήματος. Πρέπει να το κάνουμε αυτό με βάθος και σοβαρότητα και με σεβασμό, διότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά απέναντι στο δεξιό μπλοκ, το οποίο, καθοδηγούμενο από τον ρατσισμό της ακροδεξιάς, ακονίζει τα μαχαίρια του. Και χωρίς να χαλαρώσουμε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την επιφυλακή μας. Αντιθέτως, τώρα που τα δάκρυα έχουν στεγνώσει, πρέπει να μετατρέψουμε την απογοήτευση σε οργανωμένη πολιτική οργή ενάντια στις κατά μέτωπο επιθέσεις κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πολλοί ενεργοποιήθηκαν απέναντι στη σοβαρότητα της κατάστασης. Ήδη από τα μεσάνυχτα της ημέρας των εκλογών μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, περίπου δύο χιλιάδες νέα μέλη προσχώρησαν στο Vänsterpartiet, το οποίο με περίπου τριάντα δύο χιλιάδες μέλη μπορεί πλέον να γίνει τόπος συνάντησης για την ανταλλαγή εμπειριών και την κινητοποίηση για αντίσταση. Οι χιλιάδες νέοι που συμμετέχουν στον ακτιβισμό για το κλίμα, οι ακτιβιστές των προαστίων και των συνδικάτων, οι «προοδευτικοί της πόλης», οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι στις βιομηχανικές πόλεις, στις αγροτικές περιοχές και στις μεγάλες πόλεις, όλοι μαζί μπορούμε να σχηματίσουμε συμμαχίες και κινήματα από τα κάτω και να μην παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Internationalen, Κύριο άρθρο της 15 Σεπτεμβρίου 2022

---

Μετά τις εκλογές:

Ώρα να αρχίσουμε να οικοδομούμε την αντίσταση

(του Kjell Östberg, στο Internationalen)

Θα μπορούν οι Σουηδοί πολιτικοί να κοιτάζονται στον καθρέφτη μετά τις εκλογές του 2022; Το πιο σημαντικό ζήτημα για τους ψηφοφόρους ήταν η υγεία, αλλά μια επιθετική δεξιά και μια παθητική σοσιαλδημοκρατία κατάφεραν να μεταφέρουν προεκλογικά την έμφαση στα εγκλήματα και την τιμωρία τους, να εμφανίσουν μια σύνδεση μεταξύ μετανάστευσης και εγκληματικότητας ως προφανές ζήτημα και να περιορίσουν το ζήτημα του κλίματος σε κάτι που θα αφορούσε απλώς την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων. Το αποτέλεσμα ήταν μια απότομη στροφή προς τα δεξιά.

Σύμφωνα με την τηλεοπτική δημοσκόπηση της VALU, το 43% των ψηφοφόρων τοποθετούνται στα δεξιά και το 37% στα αριστερά. Αυτό ταιριάζει με την πτώση της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, η οποία θα αντικατασταθεί από μια αστική κυβέρνηση. Αλλά υπήρξε επίσης και μια έντονη στροφή προς τα δεξιά στο εσωτερικό του δεξιού μπλοκ. Η εκλογική επιτυχία μπορεί να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στους Σουηδούς Δημοκράτες (SD), ενώ τα άλλα κόμματα της ομάδας του Kristersson [των “Μετριοπαθών”] υποχώρησαν με συνολικά 10 έδρες.

Από την άλλη πλευρά, οι Σουηδοί Δημοκράτες αυξήθηκαν κατά περισσότερο από τρία τοις εκατό και είναι μακράν το μεγαλύτερο κόμμα της Δεξιάς και μια μελλοντική αστική κυβέρνηση θα εξαρτηθεί εξ ολοκλήρου από την υποστήριξή τους. Αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό σεισμό. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδίως στην Αριστερά, υπήρχε η άποψη ότι η επιτυχία των Σουηδών Δημοκρατών οφειλόταν κυρίως στους δυσαρεστημένους εργαζόμενους, οι οποίοι στην πραγματικότητα εξακολουθούν να είναι σοσιαλδημοκράτες, που ψήφισαν SD σε ένδειξη διαμαρτυρίας και οι οποίοι θα μπορούσαν να κερδηθούν γρήγορα με μια ελαφρώς πιο ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Πρόκειται για μεγάλη υποτίμηση του πιο επιτυχημένου πολιτικού κόμματος της Σουηδίας.

Οι Σουηδοί Δημοκράτες έχουν μια εξαιρετικά συνεκτική και αποφασιστική ηγεσία. Έχτισαν συστηματικά το κόμμα από κάτω προς τα πάνω. Από την αρχή χρησιμοποίησαν τα ρατσιστικά και φασιστικά κινήματα από τα οποία προέρχονται και χρησιμοποίησαν τους οικονομικούς πόρους που παρείχε η υποστήριξη του κόμματος σε δημοτικό επίπεδο για να δώσουν στο κόμμα οργανωτική δύναμη. Οι Σουηδοί Δημοκράτες έγιναν επίσης γρήγορα οι πιο δραστήριοι στη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με κύριο ενοποιητικό μήνυμα την ξενοφοβία. Συνδύασαν επίσης επιδέξια την υποστήριξη από ρατσιστικά και ακροδεξιά περιβάλλοντα, κρατώντας μια απόσταση από τους πλέον τρελαμένους και υπερβολικά μελανοχίτωνες ρατσιστές.

Οι εκλογικές τους επιτυχίες ήταν μοναδικές. Στο κοινοβουλευτικό του ντεμπούτο το 2010, το κόμμα έλαβε το 5,7% των ψήφων. Έκτοτε, η στήριξη αυξήθηκε διαδοχικά στο 12,9%, στο 17,5% και φέτος στο 20,6%. Κανένα άλλο κόμμα δεν παραμένει τόσο ισχυρό και τόσο ενωμένο. Όλες οι προσπάθειες να τραβήξουν ψηφοφόρους από τους SD απέτυχαν. Το 86% των ψηφοφόρων του κόμματος το 2018 ψήφισε το κόμμα και φέτος: γνωρίζει δηλαδή μια εξαιρετικά υψηλή κομματική αφοσίωση. Συγκριτικά, οι Συντηρητικοί κατάφεραν να τους ψηφίσει μόνο το 61% των ψηφοφόρων τους του 2018, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες το 74%.

Οι Σουηδοί Δημοκράτες έχουν κερδίσει σταθερά νέες ομάδες ψηφοφόρων, ιδίως συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες. Το κόμμα είναι επίσης πολιτικά ομοιογενές. Το εβδομήντα τοις εκατό των ψηφοφόρων του κόμματος περιγράφει τον εαυτό του ως δεξιό και μόνο το έξι τοις εκατό ως αριστερό. Όποιος νομίζει ότι είναι εύκολο να κερδίσει ψηφοφόρους από τους SD κρατώντας χαμηλούς τόνους σε αμφιλεγόμενα θέματα και επισημαίνοντας τις ρατσιστικές ρίζες του κόμματος, κάνει μεγάλο λάθος. Οι ψηφοφόροι του κόμματος ταυτίζονται με το συντηρητικό και ξενοφοβικό εθνικό δόγμα των SDs. Μέχρι τις εκλογές του 2018 υπήρχε μια υγειονομική διαχωριστική γραμμή ακόμα και εντός της σουηδικής αστικής τάξης κατά της συνεργασίας με ένα ξενοφοβικό εξτρεμιστικό κόμμα. Αυτή η διαχωριστική γραμμή έχει προ πολλού ξεπεραστεί.

Πρώτα ήταν ο κόσμος των εργοδοτών που προσκάλεσε με επιτυχία δείπνα δωροδοκίας για να κερδίσει τους SD και να αποτρέψει την απαγόρευση των κερδών στο δημόσιο τομέα. Στη συνέχεια, δεν άργησε να έρθει η Ebba Busch (η αρχηγός των Χριστιανοδημοκρατών) να προσφέρει κεφτεδάκια και να ανοίξει το δεξιό στρατόπεδο για οργανωμένη κοινοβουλευτική συνεργασία. Όλες οι κόκκινες γραμμές εξαφανίστηκαν γρήγορα. Αλλά οι SD δεν ήταν εύκολο θήραμα, το αντίθετο μάλιστα. Αντιθέτως, το πρόγραμμα των Σουηδών Δημοκρατών υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό το πρόγραμμα της αστικής τάξης. «Κανένα άλλο κόμμα δεν έχει αντισταθεί σθεναρά όσοοι SD για να μην αυξηθεί μετανάστευση, αν θέλουμε να έχουμε μια πιθανότητα για ενσωμάτωση«, δήλωσε ο Kristersson. Οι SD αποτελούν υπόδειγμα για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, δήλωσε ο Johan Persson (ηγέτης των Φιλελευθέρων). Τώρα βλέπουμε το αποτέλεσμα. Οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι σήμερα το κυρίαρχο κόμμα της δεξιάς. Έξω από τις μεγάλες πόλεις, εκεί όπου χτυπάει η «καρδιά της χώρας» κατά τη χριστιανοδημοκράτισσα Ebba Busch, οι SD είναι το μεγαλύτερο κόμμα σε όλες τις κομητείες, συχνά με το 25-30% των ψήφων, ενίοτε μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες. Και στη Skåne (νότια Σουηδία) τους έχουν μάλιστα ξεπεράσει. Οι Συντηρητικοί υπολείπονται συχνά κατά 10%, οι Χριστιανοδημοκράτες κατά το 20%. Φανταστείτε πώς θα εξελιχθεί αυτή η ισορροπία δυνάμεων στις επερχόμενες κυβερνητικές διαπραγματεύσεις.

Η μετατόπιση προς τα δεξιά, όμως, είναι σαφής και στα αριστερά. Οι σοσιαλδημοκράτες τα πήγαν καλύτερα. Μια σοσιαλδημοκρατία που παραδόθηκε μπροστά στην αστική επίθεση, έσπασε 200 χρόνια ουδετερότητας και, για να αποφύγει μια φθοροποιό μάχη για το ΝΑΤΟ, αποδέχτηκε έναν πρωτοφανή επανεξοπλισμό, ανοίχτηκε σε μια νέα πυρηνική ενέργεια, προώθησε περήφανα περισσότερα από 70 τιμωρητικά μέτρα και ψάρεψε σε θολά ξενοφοβικά νερά με λόγους όπως κατά των «Somalitowns»⁶. Ή για να χρησιμοποιήσω τα λόγια της δημοσιογράφου Malin Ullgren της εφημερίδας Dagens Nyheter, «έδεσε το βαγόνι της σε ένα τρένο που κινείται όλο και πιο βαθιά στο μεταδημοκρατικό σκοτάδι«. Αποτέλεσμα: να χάσει την κυβέρνηση και να καταγράψει το δεύτερο χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων 111 ετών. Και μια αριστερά που αποφάσισε να γίνει η νέα σοσιαλδημοκρατία, αμβλύνοντας όσα πίστευε ότι θα μπορούσαν να ανησυχήσουν τους «εργαζόμενους εκτός πόλεων» και ξοδεύοντας ατελείωτες προσπάθειες για να απαιτήσει να μπει σε κυβέρνηση μαζί με το πιο νεοφιλελεύθερο κόμμα της Σουηδίας. Αποτέλεσμα: τίποτα το καλό. Ενδεικτικά, στη Sandviken, το κόμμα έχασε το ήμισι του εθνικού του μέσου όρου, ενώ οι SD αυξήθηκαν κατά 50 τοις εκατό.

Αλλά επίσης στα αριστερά είναι που υπάρχουν οι κάποιες αναλαμπές φωτός. Όπου η Αριστερά συνεργάστηκε με περιβαλλοντικούς ακτιβιστές, με ακτιβιστές κατά της αύξησης των ενοικίων κατοικιών, με υποστηρικτές της συνδικαλιστικής πρόνοιας και με αντιρατσιστές, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, η δεξιά υποχώρησε και κράτησε τους SD σε απόσταση. Εκεί η αντίσταση έχει ήδη αρχίσει.

Kjell Östberg

Internationalen

---

Σημειώσεις

1Σουηδοί Δημοκράτες (σουηδ. Sverigedemokraterna), βλ. και wikipedia.

2Αναφορά στο Δεκέμβρη του 2018 και Γενάρη του 2019 με τις συμφωνίες για το σχηματισμό κυβέρνησης.

3Αναφορά στη δήλωση της σοσιαλδημοκράτισσας πρωθυπουργού, Magdalena Andersson, στις 23/8/2022, ότι “δε θέλουμε στη Σουηδία Chinatowns, δεν θέλουμε Σομαλικές πόλεις ή Μικρές Ιταλίες” [“We don’t want Chinatowns in Sweden, we don’t want Somalitown or Little Italy”].

4Για το Vänsterpartiet (Αριστερό Κόμμα), βλ. και wikipedia.

5Göran Greider: βλ. και wikipedia.

6Αναφορά στη δήλωση της σοσιαλδημοκράτισσας πρωθυπουργού, Magdalena Andersson, στις 23/8/2022, ότι “δε θέλουμε στη Σουηδία Chinatowns, δεν θέλουμε Σομαλικές πόλεις ή Μικρές Ιταλίες” [“We don’t want Chinatowns in Sweden, we don’t want Somalitown or Little Italy”].

---

https://tpt4.org/?p=7998