Σήμερα τιμούμε τον Alain Krivine μαζί με όλους τους/τις συντρόφους μας του γαλλικού NPA και της 4ης Διεθνούς στο νεκροταφείο του Père Lachaise στο Παρίσι. ΤΠΤ, 21/3/2022
Alain Krivine 1941-2022
Από τα πιο πρόσφατα κείμενα του Αλέν στο site μας:
- “Η πολιτική διάσταση της καπιταλιστικής κρίσης και τα καθήκοντά μας”, του Alain Krivine, [στη μνήμη του συντρόφου μας, αναδημοσιεύουμε ένα από τα τελευταία κείμενα που μας παραχώρησε και δημοσιεύσαμε στον «Σπάρτακο» το 2017]
- Ο Κριβίν για τα «κίτρινα γιλέκα»: “Επιστροφή στην πραγματικότητα”, 3/12/2018
Πιο κάτω:
- Μήνυμα Αναμέτρησης για την απώλεια του Αλέν Κριβίν, 14/3/2022
- Μήνυμα ΤΠΤ για την απώλεια του Αλέν Κριβίν, 14/3/2022
- “Για τον Αλέν” προσωπικό μήνυμα δύο συντρόφων μας της ΤΠΤ, Pour Alain, message de deux militants de Grèce, 20/3/2022
- Αποχαιρετισμός από το σύντροφό μας, Τ.Αναστασιάδη: “Ο δικός μας Αλέν”, 16/3/2022
Και στο τέλος της ανάρτησης:
- Σταχυολογημένες στιγμές από τις επισκέψεις του Αλέν στην Ελλάδα
- Ο Αλέν βιντεοσκοπημένος σε εισηγήσεις του στην Ελλάδα
Anametrissi: Message pour la perte d’Alain Krivine
C’est en pleine conférence de constitution de notre nouvelle organisation anticapitaliste que nous avons appris la nouvelle de la mort d’Alain Krivine, figure emblématique des combats internationalistes et de la fidélité aux idéaux révolutionnaires, en prise avec toutes les urgences de l’heure. Nous vous disons notre tristesse devant la perte d’un camarade qui a tellement apporté aux convictions et à l’espoir de centaines de milliers de militant-e-s à travers le monde, et nous avons tenu à rendre hommage à Alain Krivine par une minute de silence lors de notre congrès. Mais notre hommage le plus cher sera de célébrer comme le souhaitait Alain Krivine la mémoire des disparus, en perpétuant son combat, qui est le nôtre et celui de toutes et tous les exploités. Aux camarades du NPA et de la IVème Internationale, au nom de notre organisation créée ce week end, nous transmettons nos condoléances très émues et notre solidarité pour les combats communs, actuels et à venir.
Anametrisi [Confrontation] pour une nouvelle gauche communiste
Athènes le 14/3/2022
Αναμέτρηση: Μήνυμα για την απώλεια του Alain Krivine
Εν μέσω της συνδιάσκεψής μας για τη δημιουργία της νέας μας αντικαπιταλιστικής οργάνωσης μας ήρθε η είδηση της απώλειας του Αλέν Κριβίν, εμβληματικής προσωπικότητας των διεθνιστικών αγώνων και της αφοσίωσης στα επαναστατικά ιδεώδη, σε επαφή με όλες τις επείγουσες ανάγκες της στιγμής. Εκφράζοντας τη θλίψη μας για την απώλεια ενός συντρόφου που συνέβαλε τόσο πολύ στις πεποιθήσεις και τις ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών σε όλο τον κόσμο, αποτίσαμε φόρο τιμής στον Αλέν Κριβίν με ενός λεπτού σιγή στη συνδιάσκεψή μας. Αλλά ο πιο σημαντικός δικός μας φόρος τιμής, όπως ο ίδιος ζητούσε να τιμούμε τη μνήμη όσων χάνουμε, παίρνοντας τη σκυτάλη του αγώνα τους, του αγώνα όλων των εκμεταλλευόμενων. Στους συντρόφους του NPA και της 4ης Διεθνούς, στο όνομα της οργάνωσής μας που δημιουργήθηκε αυτό το Σαββατοκύριακο, μεταφέρουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και την αλληλεγγύη μας για τους κοινούς αγώνες, παρόντες και μελλοντικούς.
Αναμέτρηση, οργάνωση για μια νέα κομμουνιστική αριστερά
Αθήνα, 14/3/2022
Μήνυμα της ΤΠΤ – 4 (ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς) για την απώλεια του Αλέν Κριβίν, 14/3/2022, στα γαλλικά και στα ελληνικά:
Message de TPT pour Alain Krivine
C’est avec une immense tristesse que la Tendance Programmatique IVème Internationale (groupe de la section grecque de la IVème Internationale) a appris la mort de notre camarade Alain Krivine, avec qui nos liens internationalistes et amicaux étaient si forts. Autant par son rôle décisif dans l’Internationale et sa section française que par sa contribution permanente aux mouvements sociaux -nous l’avons même vu adresser son salut fraternel de la tribune d’un rassemblement de masse lors d’une grève générale à Athènes !-, Alain Krivine est pour nous une figure majeure du mouvement révolutionnaires contemporain et l’incarnation d’une fidélité sans faille aux espoirs chaque jour plus justifiés d’un monde débarrassé de la perversité fondamentale du capitalisme et du dogmatisme obtus de la bureaucratie.
Figure majeure mais toujours modeste et ouverte à toutes et tous les camarades, observateur perspicace de toutes les modifications dans la lutte des classes et les formes de lutte, il avait depuis très longtemps des liens très chaleureux avec le mouvement révolutionnaire grec, et les diverses occasions où nous avons pu l’accueillir en Grèce ont toujours été des moments de rencontres avec divers courants plutôt habitués à s’ignorer dans le cours des luttes quotidiennes. Une de ses contributions au développement du mouvement révolutionnaire, c’est précisément cette volonté patiente mais résolue de faire dépasser les sectarismes de toutes sortes pour construire le parti révolutionnaire de notre époque, enrichi de toutes les expériences des divers mouvements sociaux à travers le monde, tout en définissant clairement sa délimitation – et Alain nous avait sereinement soutenus lorsque nous expliquions sans sectarisme mais par expérience, face à une forte partie de l’extrême-gauche européenne, qu’il était nécessaire d’être indépendant de Syriza, qui ne serait jamais prêt à aller à la rupture avec l’ordre bourgeois.
Même si nous savons que notre meilleur hommage à Alain Krivine est bien sûr de continuer son combat -c’était son souhait, comme il le disait en souriant, sa disparition est un coup cruel pour les révolutionnaires en France, en Grèce et dans le monde-, et nous adressons à ses proches ainsi qu’à nos camarades du NPA et de l’Internationale nos condoléances attristées et fermement déterminées à lui rendre par nos luttes l’hommage tant mérité.
TPT [Tendance Programmatique IVème Internationale]
(section grecque de la 4e Internationale)
Athènes le 14/3/2022
Μήνυμα της ΤΠΤ για την απώλεια του Alain Krivine
Με μεγάλη θλίψη η Προγραμματική Τάση της Τέταρτης Διεθνούς (του ελληνικού τμήματος της 4ης Διεθνούς) πληροφορήθηκε το θάνατο του συντρόφου μας Αλέν Κριβίν, με τον οποίο οι διεθνιστικοί και φιλικοί μας δεσμοί ήταν τόσο ισχυροί. Τόσο από τον κρίσιμο ρόλο του στη Διεθνή και το γαλλικό τμήμα της όσο και εξαιτίας της διαρκούς συμβολής του στα κοινωνικά κινήματα -είχε απευθύνει ώς και αδελφικό χαιρετισμό από την εξέδρα μιας μαζικής συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια γενικής απεργίας στην Αθήνα-, ο Αλέν Κριβίν είναι για μας μια σημαντική μορφή του σύγχρονου επαναστατικού κινήματος και η ενσάρκωση μιας ακλόνητης προσήλωσης στην ελπίδα, η οποία δικαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο, για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη θεμελιακή διαστροφή του καπιταλισμού και του ισχυρού δογματισμού των γραφειοκρατιών.
Σημαντική προσωπικότητα, αλλά πάντα σεμνός και ανοιχτός σε όλους τους συντρόφους(-σσες), οξυδερκής παρατηρητής όλων των αλλαγών στην πάλη των τάξεων και στις μορφές τους, είχε από πολύ καιρό θερμούς δεσμούς με το ελληνικό επαναστατικό κίνημα και, στις διάφορες περιστάσεις που μπορέσαμε να τον υποδεχτούμε στην Ελλάδα, ήταν πάντα στιγμές και στιγμές συνάντησης μεταξύ διαφορετικών ρευμάτων που είχαν συνηθίσει να αγνοούν το ένα το άλλο στους καθημερινούς αγώνες. Μια από τις συνεισφορές του στην ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος είναι ακριβώς αυτή η υπομονετική αλλά αποφασιστική του θέληση να ξεπεραστούν οι σεχταρισμοί κάθε είδους, προκειμένου να οικοδομηθεί το επαναστατικό κόμμα της εποχής μας, εμπλουτισμένο από όλες τις εμπειρίες των διαφόρων κοινωνικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Και ο Αλέν μας είχε υποστηρίξει ψυχραιμία όταν εξηγούσαμε, χωρίς σεχταρισμό, αλλά με βάση την εμπειρία, μπροστά σε ένα ισχυρό τμήμα της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς, ότι ήταν απαραίτητο να κρατήσουμε την ανεξαρτησία μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν θα ήταν τελικά έτοιμος να φτάσει σε ρήξη με την αστική τάξη πραγμάτων.
Ακόμα κι αν γνωρίζουμε ότι ο καλύτερος φόρος τιμής στον Αλέν Κριβίν είναι φυσικά η συνέχιση του αγώνα του -αυτή ήταν η επιθυμία του, όπως το έλεγε με το γνωστό του χαμόγελο-, η απώλειά του αποτελεί ωστόσο πλήγμα για τους επαναστάτες στη Γαλλία, στην Ελλάδα και στον κόσμο, και απευθύνουμε στους οικείους του καθώς και στους συντρόφους μας του NPA και της Διεθνούς τα θερμά μας συλλυπητήρια και, μαζί με τη θλίψη μας, και την αποφασιστικότητά μας να του αποδώσουμε μέσα από τους αγώνες μας τον φόρο τιμής που τόσο πολύ του αξίζει.
ΤΠΤ [ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς]
Αθήνα, 14/3/2022
Pour Alain, message de deux militants de Grèce, 20/3/2022
Lors de nos années militantes en France, pour nous deux qui étions de la « génération années 70 », Alain était évidemment un camarade doté du prestige de nombreux combats déjà menés en première ligne, mai 68 bien sûr et sa lucidité sur ce que constituait l’événement, son implication dans le soutien aux luttes de libération en Algérie, au Vietnam, mais aussi l’impressionnante bataille interne dans un PCF dont nous pouvions encore mesurer le poids et son opposition à tout débat interne… Mais la richesse d’Alain pour nous, jeunes militants, c’était aussi son apport pédagogique à la compréhension de ce qu’est un parti ouvrier, notion capitale pour ne pas se tromper de combat ou de débat avec des partis comme le PS ou le PC, et sa vision ouverte de l’évolution du mouvement et du parti révolutionnaires, qui ont permis à la Ligue de se distinguer alors et par la suite de toutes les petites ou grosses sectes s’autoproclamant noyau du parti révolutionnaire, et cette conception, pour nous, elle était et reste fondamentale pour le socialisme que nous voulons ! Et bien sûr, des camarades comme Alain, comme Jeannette Habel, Daniel Bensaïd, Michael Löwy, Catherine Samary, Pierre Rousset (et tou-te-s les autres), ont été décisifs pour nous faire comprendre ce que signifie concrètement l’internationalisme.
Même si cet autre aspect est fondamental, nous ne ferons que l’évoquer, tant ce trait est souligné dans la plupart des hommages : Alain, c’est la fidélité sans faille à des idéaux socialistes que bien d’autres ont délaissés, par opportunisme ou lassitude. Une fidélité qui a toujours relevé de l’évidence quotidienne, et qui pour cela nous a toujours été une boussole et un encouragement, malgré toutes les difficultés nées d’une société capitaliste de plus en plus implacable et répressive. Et pour cause. Car les idéaux socialistes dont il s’agit ont toujours, de façon contradictoire dans les termes, une traduction concrète et actualisée, ici et maintenant, pour la façon dont on construit le futur : d’où son respect envers tou-te-s les militant-e-s du mouvement ouvrier, quelles que soient les divergences, même les plus tendues. Deux enseignements dont nous mesurons non seulement l’honnêteté fondamentale, mais aussi la vertu en termes de crédibilité.
Et ces deux enseignements nous ont toujours été bien utiles en Grèce, où nous nous sommes retrouvés à la fin des années 80. En effet, malgré la très riche histoire du mouvement révolutionnaire trotskyste en Grèce avant la 2ème guerre mondiale, la période d’après guerre y a été marquée et le reste en partie par le poids du stalinisme, du sectarisme et, comme nous le constatons encore ces jours-ci avec l’agression russe en Ukraine, par un campisme difficilement décrottable. Face à cela, les principes évoqués, et incarnés par Alain, nous ont été et nous sont extrêmement précieux pour maintenir et développer une conception ouverte de ce que doit être le parti révolutionnaire, dont un principe clé doit être de savoir méthodiquement proposer des cadres de front unique lors des (nombreuses!) mobilisations. Aussi les venues d’Alain en Grèce ont-elles toujours été l’occasion de rencontres chaleureuses avec des organisations qui souvent ne se parlaient pas entre elles, sans nous appesantir ici sur un passé qu’Alain nous racontait en rigolant (et en exagérant à dessein pour mieux montrer les progrès accomplis!) : dans les années 70, à l’aéroport d’Athènes, cinq ou six camarades se précipitaient pour l’accueillir en se prétendant chacun la section officielle de la IVème Internationale !… Et bien sûr, toutes ces rencontres ces trente dernières années ont toujours été l’occasion de discussions fructueuses et de tavernes amicales entre Alain et les camarades de la section.
Rappelons aussi que dans les années 2010, Alain a été dès le départ fort lucide par rapport à la progression (cahotique!) de Syriza : alors qu’une partie de l’extrême-gauche en faisait le nouveau parti révolutionnaire qui serait à l’origine de la révolution socialiste en Europe, Alain nous donnait raison sur le fait qu’il s’agissait d’un parti réformiste aux accents radicaux et que même s’il ne fallait pas se cantonner dans la dénonciation sectaire, il ne fallait pas entretenir d’illusions sur ce que ferait Syriza au pouvoir. Sûrement, à partir de ce constat partagé, aurait-il fallu prolonger la discussion avec Alain et avec d’autres sur ce qui pouvait et devait être le moyen le plus efficace de dépasser les impasses de Syriza sans en rester à la dénonciation et en poussant à la rupture…
Il ne faut pas oublier non plus un apport d’Alain à un aspect mal connu du développement possible du NPA. Très vite, il a perçu que le tout nouveau parti anticapitaliste et son écho lors de son lancement avaient des effets inattendus à l’étranger : venues des communautés françaises à l’étranger, moins que jamais composées des seuls diplomates et chefs d’entreprises mais au contraire de plus en plus populaires, de très nombreuses demandes de contacts sont arrivées au NPA. En discutant avec Alain, on a lancé le projet de sections NPA à l’étranger, projet pour l’instant resté en l’état mais restant à concrétiser. Encore une fois, Alain avait fait preuve de perspicacité organisationnelle : prenant en compte la complexité de toute forme de migration, il avait compris que pour les « Français-e-s de l’étranger », l’intégration dans les pays d’accueil n’annule pas la liaison avec les pays d’origine, se traduisant dans ce cas notamment par des revendications et des mobilisations comme pour le service public d’éducation français à l’étranger et pour la coopération (éducative, culturelle et autre) sans prétention hégémonique.
Nous perdons aujourd’hui un camarade qui a toujours été pour nous une source de confiance, un ami dont la chaleur reposait comme toutes et tous le disent sur sa modestie tranquille et son humour réconfortant. Bien évidemment, plus que jamais face à la logique sordide et mortelle du capitalisme, nous continuons le combat d’Alain, avec une très grande tristesse au fond du coeur mais avec tout l’espoir en un monde de justice sociale que notre cher camarade a tellement contribué à y ancrer. Toutes nos condoléances à sa famille, à ses proches, à toutes et tous nos camarades du NPA et de la IVème Internationale.
À Athènes
Tassos, Christian
TPT -section grecque de la IVe Internationale
Μετάφραση στα ελληνικά από το elaliberta.gr:
Για τον Alain, μήνυμα από δύο συναγωνιστές στην Ελλάδα, 20/3/2022
Κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών μας χρόνων στη Γαλλία, και για τους δύο μας που ανήκαμε στη «γενιά του 1970», ο Αλέν ήταν προφανώς ένας σύντροφος με το κύρος των πολλών μαχών που είχαν ήδη δοθεί στην πρώτη γραμμή, τον Μάη του ’68 και φυσικά με τη διαύγεια του για το τι σήμαινε αυτό το γεγονός, τη συμμετοχή του στην υποστήριξη των απελευθερωτικών αγώνων στην Αλγερία και το Βιετνάμ, αλλά και την εντυπωσιακή εσωτερική μάχη σε ένα PCF του οποίου το βάρος και την άρνηση σε οποιαδήποτε εσωτερική συζήτηση μπορούσαμε ακόμα να μετρήσουμε… Αλλά ο πλούτος του Αλέν για εμάς, τους νέους αγωνιστές, ήταν επίσης η παιδαγωγική του συμβολή στην κατανόηση του τι είναι ένα εργατικό κόμμα, μια κεφαλαιώδης έννοια για να μην κάνουμε λάθη στον αγώνα ή στη συζήτηση με κόμματα όπως το ΣΚ ή το ΚΚ, και η ανοιχτή του αντίληψη για την εξέλιξη του επαναστατικού κινήματος και κόμματος, που επέτρεψε στη Λίγκα να ξεχωρίσει τότε και στη συνέχεια από όλες τις μικρές ή μεγάλες σέχτες που διακήρυτταν ότι είναι ο πυρήνας του επαναστατικού κόμματος, και αυτή η αντίληψη, για εμάς, ήταν και παραμένει θεμελιώδης για τον σοσιαλισμό που θέλουμε! Και φυσικά, σύντροφοι όπως ο Alain, όπως η Jeannette Habel, ο Daniel Bensaïd, ο Michael Löwy, η Catherine Samary, ο Pierre Rousset (και όλοι οι άλλοι), υπήρξαν καθοριστικοί στο να μας κάνουν να καταλάβουμε τι σημαίνει διεθνισμός στην ουσία.
Ακόμη και αν αυτή η άλλη πτυχή είναι βασική, θα την αναφέρουμε μόνο, καθώς τονίζεται στα περισσότερα αφιερώματα: ο Αλέν είναι η ακλόνητη πίστη στα σοσιαλιστικά ιδεώδη που πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν, λόγω καιροσκοπισμού ή κούρασης. Μια πίστη που ήταν πάντοτε εμφανής σε καθημερινή βάση και που αποτελούσε πάντοτε πυξίδα και ενθάρρυνση για εμάς, παρά τις δυσκολίες που προκύπτουν από μια ολοένα και πιο αδυσώπητη και καταπιεστική καπιταλιστική κοινωνία. Και για έναν σοβαρό λόγο. Επειδή τα εν λόγω σοσιαλιστικά ιδεώδη έχουν πάντα, με αντιφατικό τρόπο, μια συγκεκριμένη και επικαιροποιημένη ερμηνεία, εδώ και τώρα, για τον τρόπο με τον οποίο οικοδομούμε το μέλλον: εξ ου και ο σεβασμός του προς όλους τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος, ανεξαρτήτως των διαφορών, ακόμη και των πιο τεταμένων. Πρόκειται για δύο μαθήματα των οποίων εκτιμούμε τη θεμελιώδη ειλικρίνεια, αλλά και την αρετή της αξιοπιστίας τους.
Και αυτά τα δύο μαθήματα ήταν πάντα πολύ χρήσιμα για εμάς στην Ελλάδα, όπου βρεθήκαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Πράγματι, παρά την πολύ πλούσια ιστορία του τροτσκιστικού επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η μεταπολεμική περίοδος σημαδεύτηκε και παραμένει εν μέρει από το βάρος του σταλινισμού, του σεχταρισμού και, όπως βλέπουμε ακόμα αυτές τις μέρες με τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία, από έναν καμπισμό που είναι δύσκολο να εξαλειφθεί. Μπροστά σε αυτό, οι αρχές που ανέφερε και ενσάρκωσε ο Αλέν ήταν και είναι εξαιρετικά πολύτιμες για εμάς προκειμένου να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε μια ανοιχτή αντίληψη για το τι πρέπει να είναι το επαναστατικό κόμμα, βασική αρχή του οποίου πρέπει να είναι να γνωρίζουμε πώς να προτείνουμε μεθοδικά πλαίσια ενιαίου μετώπου κατά τη διάρκεια των (πολλών!) κινητοποιήσεων. Έτσι, οι επισκέψεις του Αλέν στην Ελλάδα ήταν πάντα η αφορμή για θερμές συναντήσεις με οργανώσεις που συχνά δεν μιλούσαν μεταξύ τους, χωρίς να σταθούμε εδώ σε ένα παρελθόν που ο Αλέν μας είπε αστειευόμενος (και υπερβάλλοντας επίτηδες για να δείξει καλύτερα την πρόοδο που έχει σημειωθεί! ): στη δεκαετία του 1970, στο αεροδρόμιο της Αθήνας, πέντε ή έξι σύντροφοι έσπευσαν να τον υποδεχτούν, ο καθένας ισχυριζόμενος ότι ήταν το επίσημο τμήμα της Τέταρτης Διεθνούς!… Και φυσικά, όλες αυτές οι συναντήσεις τα τελευταία τριάντα χρόνια ήταν πάντα η αφορμή για γόνιμες συζητήσεις και φιλικές ταβέρνες μεταξύ του Αλέν και των συντρόφων του τμήματος. Ας θυμηθούμε επίσης ότι στη δεκαετία του 2010, ο Αλέν ήταν από την αρχή πολύ σαφής σχετικά με το (χαοτικό! ) του ΣΥΡΙΖΑ: ενώ ένα μέρος της άκρας αριστεράς τον θεωρούσε το νέο επαναστατικό κόμμα που θα ήταν η απαρχή της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ευρώπη, ο Αλέν μας δικαίωσε στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα ρεφορμιστικό κόμμα με ριζοσπαστικές αναφορές και ότι ακόμη και εάν δεν έπρεπε να περιοριστούμε σε σεχταριστικές καταγγελίες, δεν θα έπρεπε ωστόσο να τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Σίγουρα, με βάση αυτή την κοινή διαπίστωση, θα ήταν απαραίτητο να παραταθεί η συζήτηση με τον Αλέν και τους άλλους για το ποιος θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να παραμείνουμε στην καταγγελία και πιέζοντας για ρήξη…
Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε τη συμβολή του Alain σε μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της πιθανής εξέλιξης του NPA. Πολύ γρήγορα, αντιλήφθηκε ότι το ολοκαίνουργιο αντικαπιταλιστικό κόμμα και η απήχηση που είχε την εποχή της ίδρυσής του είχαν απροσδόκητα αποτελέσματα στο εξωτερικό: από τις γαλλικές κοινότητες του εξωτερικού, που αποτελούνταν λιγότερο από ποτέ μόνο από διπλωμάτες και επιχειρηματίες, αλλά αντίθετα γίνονταν όλο και πιο λαϊκές, έφταναν στο NPA πάρα πολλά αιτήματα για επαφές. Σε συζήτηση με τον Alain, ξεκινήσαμε το σχέδιο των τμημάτων του NPA στο εξωτερικό, ένα σχέδιο που δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Για άλλη μια φορά, ο Alain επέδειξε οργανωτική διορατικότητα: λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα όλων των μορφών μετανάστευσης, είχε κατανοήσει ότι για τους «Γάλλους στο εξωτερικό», η ενσωμάτωση στις χώρες υποδοχής δεν αναιρεί τον δεσμό με τις χώρες προέλευσης, με αποτέλεσμα στην προκειμένη περίπτωση, ιδίως, αιτήματα και κινητοποιήσεις όπως για τη γαλλική δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία στο εξωτερικό και για συνεργασία (εκπαιδευτική, πολιτιστική και άλλη) χωρίς ηγεμονικές αξιώσεις. Χάνουμε σήμερα έναν σύντροφο που αποτελούσε πάντα πηγή εμπιστοσύνης για εμάς, έναν φίλο του οποίου η ζεστασιά βασιζόταν, όπως όλοι λένε, στην ήρεμη σεμνότητά του και στο παρήγορο χιούμορ του. Φυσικά, περισσότερο από ποτέ μπροστά στην άθλια και θανατηφόρα λογική του καπιταλισμού, συνεχίζουμε τον αγώνα του Αλέν, με μεγάλη θλίψη στην καρδιά μας, αλλά με όλη την ελπίδα σε έναν κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης που ο αγαπημένος μας σύντροφος συνέβαλε τόσο πολύ στην εδραίωση. Τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του, στους οικείους του, σε όλους τους συντρόφους μας του NPA και της Τέταρτης Διεθνούς.
Αθήνα
Τάσος, Christian
TPT – Ελληνικό τμήμα της Τέταρτης Διεθνούς
[μετάφραση στα ελληνικά από το elaliberta.gr]
Αποχαιρετισμός από το σύντροφό μας, Τάσο Αναστασιάδη, δημοσιεύτηκε στην Εποχή, αρ.1580 της 19/3/2022
Ο δικός μας Αλαίν Κριβίν
του Τάσου Αναστασιάδη
Εμβληματική φυσιογνωμία του Μάη του ‘68 ασφαλώς ήταν και όχι μόνο του γαλλικού. Όμως, ο Αλαίν Κριβίν, που μας άφησε πριν λίγες μέρες, σε ηλικία 81 ετών, ήταν πολύ περισσότερο από «ιστορία». Πρώτον, γιατί ήδη από τους περισσότερους της γενιάς του, τις άλλες “εμβληματικές” φυσιογνωμίες του Μάη, ελάχιστοι είναι αυτοί που ζουν χωρίς να έχουν εγκαταλείψει τα ιδανικά τους, ή και απλώς να πιστεύουν στην αναγκαία και εφικτή χειραφέτηση της ανθρωπότητας όσο ο Αλαίν, ο δικός μας Αλαίν και όλων των άλλων.
Ίσως γιατί, λίγο μεγαλύτερος από τους άλλους φοιτητές του Μάη, ο Αλαίν έφηβος είχε ήδη προλάβει να πολιτικοποιηθεί σε εξαίρετες περιστάσεις. Έφηβος μέσα από τη νεολαία του γαλλικού ΚΚ, αρνείται να ακολουθήσει τη γραμμή του τελευταίου, για «ουδετερότητα» απέναντι στην εξεγερμένη Αλγερία, και θέλει να προσφέρει έμπρακτα την αλληλεγγύη του, μέσα από τα δίκτυα στήριξης στην αλγερινή επανάσταση. Η ευαισθησία και, θα έλεγα, η συνέπεια αυτή, ότι δηλαδή η αλληλεγγύη ή είναι έμπρακτη και χωρίς όρους ή δεν είναι αλληλεγγύη, θα τον χαρακτηρίσει σε όλη του τη ζωή. Όπως και η ματιά προς τους δίπλα, τους άλλους, εδώ κοντά ή και μακριά, στην άλλη γωνιά της γης.
Η εξέγερση του Μάη, αυτή η επανάσταση που δε σκέφτηκε καν να πάρει την εξουσία, του έδωσε τη γνώση για αυτό που περιγράφει ο Τρότσκι: το πόσο αγνώριστοι γίνονται οι άνθρωποι όταν οι ίδιοι εισβάλουν στο προσκήνιο της ιστορίας. Όμως και τις δυσκολίες γέννησης ενός νέου κόσμου, μεταξύ των οποίων ίσως η πιο σημαντική, για την προσωπική και πολιτική πορεία του, να ήταν το άνοιγμα προς τους άλλους, όπως και με την Αλγερία. Το ’68 δεν ήταν έγκλειστο στην Γαλλία, έστω και αν σε αυτή διοργανώθηκε η μεγαλύτερη απεργία παγκοσμίως -αν και… μετά την υποχώρηση των φοιτητών! Το Μεξικό, η Άνοιξη της Πράγας, ο πόλεμος του Βιετνάμ, …, σημάδευαν ταυτόχρονα την παγκόσμια βαρβαρότητα και τη δυνατότητα ανατροπής της. Το πρώτο καθήκον των Γάλλων ήταν να απευθυνθούν στους Γερμανούς του Ρούντι Ντούσκε και στους Άγγλους του Ταρίκ Αλί. Και να δώσουν τη μάχη ασφαλώς και στο εσωτερικό τους, έως και θεσμικά: ο Αλαίν Κριβίν αναλαμβάνει να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας, φαντάρος όντας, για να εξηγήσει πως ο κόσμος δεν αλλάζει με εκλογές!
Όμως, δεν ήταν από καθέδρας μάθημα αυτό: απευθυνόταν σε ένα ολόκληρο εργατικό κίνημα, πραγματικό και οργανωμένο, στα μεγάλα συνδικάτα και κόμματα, των οποίων ακριβώς η «αναποφασιστικότητα», και ίσως περισσότερο ακόμα η ένταξη της ηγεσίας τους στην αστική κοινωνία, ήταν που αφαίρεσε τον κρίσιμο κρίκο από τα εκατομμύρια ανθρώπων που είχαν τεθεί, που τίθενται περιοδικά, σε κίνηση για να αλλάξουν τον κόσμο.
Οι δύο αυτές πλευρές του Αλαίν, η απεριόριστη πίστη του στους ανθρώπους, στους λαούς, στις γενιές, στους “από κάτω”, που ξεσηκώνονται δικαίως, και η κατανόηση της παγκόσμιας διάστασης του κακού τον οδήγησαν, μαζί με τους συντρόφους του, στην προσπάθεια να τα υλοποιήσουν. Αφενός μέσα από ένα πραγματικό διεθνές οργανωτικό πλαίσιο, την 4η Διεθνή, και αφετέρου απέναντι σε όλες τις καταπιέσεις, σε όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου.
Ο Αλαίν το εξέφραζε με τον πλέον αυθεντικό τρόπο: δεν έπαψε να προσπαθεί να βοηθήσει παντού, όπου τον χρειάζονταν και το μπορούσε. Όχι για να δίνει μαθήματα στρατηγικής, θεωρίας, αναλύσεων (τα οποία παρεμπιπτόντως τα έδινε ταυτόχρονα εξαίρετα, συγκεκριμένα και παιδαγωγικά): κυρίως για να προσφέρει συγκεκριμένη βοήθεια, στους χωρίς χαρτιά, στους άστεγους, στους πληττόμενους, στους καταδιωκόμενους και στους αγωνιζόμενους. Και για να τους ακούσει, όπως ήξερε να ακούει και τις διάφορες ομάδες, αντιλήψεις, τάσεις -εμείς στην Ελλάδα το είδαμε καλά και επανειλημμένα, κάθε φορά που έκανε το γύρο των διάφορων ομάδων. Προσωπική ικανότητα προφανώς, αλλά κυρίως πολιτικά εκφραστική μιας πίστης, μιας αντίληψης για τον κόσμο: προσιτός, ταπεινός, φιλικός, σεβόμενος τον συνομιλητή του, με χιούμορ και “ανθρώπινος”, ζεστός, ακριβώς τα αντίστροφα από τα αναγκαία για προσωπική ανέλιξη στις αστικές σκάλες της «επιτυχίας».
Αν κρατήθηκε στα αρχικά του ιδεώδη, έτσι, έως το τέλος, αυτό για τον Αλαίν προήλθε από την επιβεβαίωση που του πρόσφερε η ίδια η πορεία του κόσμου και της ανάγκης χειραφέτησης. Όχι αφηρημένα, αλλά μέσα από μια αναγκαία ανασύνθεση των οραμάτων, των επιχειρημάτων, των στρατηγικών, των αγώνων. Των ίδιων των καταπιεσμένων μαζών και των τμημάτων τους που βγαίνουν μπροστά κάθε φορά στη διεκδίκηση της αναγκαίας μας ουτοπίας.
Επειγόντως και υπομονετικά. Αυτό θα κάνουμε. Για να συνεχίσουμε το έργο του Αλαίν, τιμώντας τον όπως ο ίδιος μας έλεγε. Στα ιδεώδη, αλλά και στη μέθοδο.
Τάσος Αναστασιάδης
16/3/2022
Ο Αλέν Κριβίν στην Ελλάδα:
Σταχυολογημένες στιγμές από τις επισκέψεις του Αλέν στην Ελλάδα:
Βιντεοσκοπημένος Αλέν Κριβίν σε διάφορες στιγμές στην Ελλάδα:
Κριβίν, μήνυμα αλληλεγγύης στην Υπατία. https://youtu.be/0g10uvKpWh8
Ο Κριβίν στον “Μαρξισμό 2010”,15/5/2010 https://youtu.be/dgKquQ0-Ep0
Ο Κριβίν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 26/2/2011 https://youtu.be/9_xZSYgVyJk
Ο Κριβίν στη Λέσχη Σπάρτακος, 20/12/2014, https://youtu.be/pLO0IihAHlo
Και μια φωτογραφία από τα 100 χρόνια της Κομμούνας, το 1971, με τον σ. Αλέν στο κέντρο και τους άλλους συντρόφους του μαζί, στο mur des Fédérés μέσα στο νεκροταφείο του Père-Lachaise στο Παρίσι, όπου θα τιμήσουμε σήμερα και τον Αλέν:
ΤΠΤ - "4" 
[…] Alain Krivine (1941-2022): Τάσος, Κριστιάν (ΤΠΤ-εττΔ): “Για τον Alain”, σελ.34 […]