του Fabrizio Dogliotti
Ιταλία:
Η απεργία στο δημόσιο είναι απεργία για όλους
Θυμάστε την Άνοιξη; Το “πρώτο κύμα”, τις σημαίες, τα τραγούδια στα μπαλκόνια, τα “θα τα καταφέρουμε”; Κάποιοι μάλιστα σκέφτονταν -και είπαν- ότι κάτι καλό τελικά θα βγει απ’όλη την ιστορία, ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ένα είδος υπόσχεσης για αλλαγή ήταν στον αέρα: Αηδίες!
Όχι! Αυτοί δεν είπαν ότι θα άλλαζε κάτι! Εμείς είμασταν αυτοί που το παρανοήσαμε. Ήρωες, οι υγειονομικοί; Στην πραγματικότητα, είναι δημόσιοι υπάλληλοι και -όπως “όλοι ξέρουν”- δουλεύουν λιγότερο από τους άλλους, είναι καλοπληρωμένοι, δεν αντιμετωπίζουν ζητήματα ανεργίας και είναι και τεμπέληδες: με λίγα λόγια προνομιούχοι.
Αυτοί οι εργαζόμενοι του δημοσίου είχαν το κουράγιο να καλέσουν για απεργία στις 9 Δεκεμβρίου, για να ανανεώσουν την εθνική σύμβαση εργασίας τους1. Γιατί; Επειδή στην Ιταλία οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κατά 20% λιγότεροι απ’ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, επειδή δεν είναι από τους πιο καλοπληρωμένους στην Ευρώπη και καθώς η συλλογική τους σύμβαση έχει λήξει εδώ και χρόνια.
Και, όπως το λένε οι ίδιοι, επειδή αυτή η υγειονομική κρίση έπληξε και συνεχίζει να πλήττει τις δημόσιες υπηρεσίες πιο σκληρά, καθώς πολλοί μεταξύ τους δουλεύουν σε επισφάλεια και σε ακατάλληλες συνθήκες, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν την επείγουσα κατάσταση με τον Covid με σχεδόν άδεια χέρια, δεδομένου ότι λείπουν και (πολλά) λεφτά και (πολύ) προσωπικό και δεδομένου ότι υγεία, συγκοινωνίες, σχολεία, τοπική αυτοδιοίκηση, βρέθηκαν στη δοκιμασία του Covid, αφού είχαν ήδη χτυπηθεί και αποδιοργανωθεί από χρόνια ιδιωτικοποιήσεων και δημοσιονομικής λιτότητας.
Μπορεί να είναι καιρός να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά ίσως οι ελπίδες από τις υποσχέσεις που δόθηκαν να ήταν απλώς για να τους κρατήσουν ήσυχους λίγους ακόμα μήνες.
Βολικός αποδιοπομπαίος τράγος
Το μόνο που άλλαξε στους από πάνω -λίγο υστερικά, λίγο υπερβολικά προβλέψιμο για να μας είναι κάπως πιστευτό- είναι το αντίστροφο: Ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και δειλοί, γιατί την ώρα που οι κακόμοιροι αυτο-απασχολούμενοι ντελιβεράδες σκοτώνονται στη δουλειά και την ώρα που όσοι βγήκαν σε αναστολή εργασίας πεινάνε, αυτοί δουλεύουν ελάχιστα και είναι και καλοπληρωμένοι.
Είναι, βέβαια, κρίμα που όσοι τα λένε αυτά, διάφοροι ντελικάτοι τζέντλεμαν, δεν ξέρουν και πολλά για τη συγκεκριμένη εργασία, για παράδειγμα, των δασκάλων ή των νοσοκόμων. Οι υπουργοί, οι φιλοσοφούντες διανοούμενοι, οι serial killers της δημοσιογραφίας, οι ειδικοί στις περίεργες στατιστικές, οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί της κεντρο-αριστεράς και της κεντρο-δεξιάς, που μοιάζουν μεταξύ τους όλο και περισσότερο, έχουν ριχτεί σε μια τρελή καμπάνια με βασικό στόχο να διασπάσουν τον κόσμο της εργασίας δαχτυλοδείχνοντας ένα βολικό αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά της ιταλικής κοινωνίας.
Στην πραγματικότητα, η απεργία άργησε να έρθει και παρέμεινε περιορισμένη. Έγινε εν μέσω πολλών δυσκολιών -ιδιαίτερα μιας κατάστασης εργασιακού “smartworking”, που καθόλου δεν ευνοεί τις παραδοσιακές μορφές αγώνα. Η απάντηση στις σοβαρές ελλείψεις του ιταλικού κράτους στο πώς αντιμετωπίζει την υγειονομική κρίση μετά από τους πρώτους μήνες του covid (ελάχιστα ή καθόλου λεφτά για να ενισχύσει την περίθαλψη, η εκπαίδευση αφημένη μόνη της, καμία πρόσληψη στις υπηρεσίες, η αγορά να επεκτείνεται σε όλες τις πλευρές της πάλης κατά της έκτακτης υγειονομικής κατάστασης) θα έπρεπε να είχε οργανωθεί νωρίτερα, καλύτερα, και να μπορέσει να περιλάβει όλους τους εργαζόμενους, όχι μόνο του δημόσιου τομέα.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το ένα από τα συνθήματα της κινητοποίησης ήταν ότι, στις 9 Δεκεμβρίου, απεργούμε για όλους, με συνείδηση πως το δημόσιο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υγειονομικής άμυνας, ότι είναι αυτό που εγγυάται τις ουσιαστικές υπηρεσίες για όλη την κοινωνία και για τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών. Καμία σχέση με λιποταξίες!
Fabrizio Dogliotti
22/12/2020
Μετάφραση: Περιοδικό “4”
από το: International Viewpoint
Σημείωση
1Η απεργία προκηρύχτηκε από τα συνδικάτα για την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης εργασίας του δημόσιου τομέα, που είχε λήξει ήδη από τα τέλη του 2018, και με αιτήματα μαζικές προσλήψεις και βελτίωση της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς (“Public-sector workers stage one-day strike”).
ΤΠΤ - "4" 
