ΧΑ: πρωτοπαλίκαρα στη φυλακή – πανούκλα ελεύθερη

Τα Πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής στη Φυλακή

Η Πανούκλα Ελεύθερη και Ευνοούμενη

Η απόφαση του δικαστηρίου μετά από μια υπερεξαντλητική διαδικασία πεντέμισι χρόνων ήρθε να κατευνάσει την οργή που προκάλεσε η εξοργιστική αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και των πρωτοπαλίκαρών της. Τόσο οι μαζικές κινητοποιήσεις όσο και η διάχυτη οργή, ακόμα και μετριοπαθών στρωμάτων της κοινωνίας, που η κυρία εισαγγελέας κατόρθωσε με την πρότασή της να ανεβάσει στα κεραμίδια, οδήγησαν σε μια ζυγισμένη απόφαση με σοβαρές ποινές φυλάκισης για τα στελέχη της οργάνωσης, ανάλογα με τον ρόλο τους. Σπάζοντας, έτσι, τη μέχρι τώρα σχετική ατιμωρησία της Χ.Α. και τη στάση ανοχής, μέχρι και κάλυψης, που έδειχναν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές.

Τα αυγά του φιδιού, όμως, εξακολουθούν να βρίσκονται σε ζεστές φωλιές μέσα στον κρατικό μηχανισμό και ειδικότερα στα σώματα ασφαλείας. Υπάρχει, όμως, και μέσα στην κοινωνία, που καθημερινά βομβαρδίζεται με απύθμενο ρατσισμό, ξενοφοβία και εθνικισμό από πολιτικούς και κρατικούς εκπροσώπους και τα φερέφωνά τους από τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Όπως συμβαίνει πάντα, όταν καλλιεργείται ο φόβος απέναντι σε κάθε κατατρεγμένο, πρόσφυγα, μετανάστη, άστεγο, άνεργο, τοξικοεξαρτώμενο, ή και την αριστερά, ο κάθε ανεγκέφαλος θεωρεί τον τύπο του Χρυσαυγίτη με το ρόπαλο και το μαχαίρι πιο αποτελεσματικό για την αντιμετώπισή τους παρά τον φαφλατά πολιτικάντη που σπέρνει φόβο για να θερίσει ψήφους. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι οι φασίστες και νεοναζί δε μαζεύουν μόνο φανατικούς ψήφους αλλά και φανατικούς ροπαλοφόρους και μαχαιροβγάλτες, και συγκροτούν συμμορίες δολοφόνων για την αντιμετώπιση των “εχθρών” τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξεμπερδέψαμε με την καταδίκη και φυλάκιση για μερικά χρόνια του Μιχαλολιάκου και της παρέας του.

Ο εφησυχασμός της αριστεράς απέναντι στο φαινόμενο του φασισμού, ειδικά μετά τη δεκαετία του ’30, είναι εγκληματικός. Να μην επιστρέψουμε στην προηγούμενη κατάσταση όπου όχι μόνο στη “μεγάλη” αριστερά, αλλά και στην άκρα αριστερά, η πλειοψηφία των οργανώσεων, μέχρι ακόμα και το 2012 και το 2015, θεωρούσαν ότι “αν ασχοληθούμε μαζί τους, τους δίνουμε αξία – αντίθετα ο στόχος μας πρέπει να είναι ο αγώνας κατά της κρατικής καταστολής”. Λες και η αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής απαιτεί να αγνοείς τις φασιστικές συμμορίες.

Γιάννης Φελέκης

---

[Για «4» τεύχος 6, περιεχόμενα, κλικ εδώ]

---

https://tpt4.org/?p=5242