Για τα μέτρα για τον κορονοϊό στην Ιταλία
Η Nadia De Mond, μέλος του Communia network (4η Διεθνής), διηγείται την ανάπτυξη της επιδημίας του κορονοϊού στην Ιταλία καθώς και τις διεκδικήσεις και τις δράσεις που προωθούν οι αντικαπιταλιστές εκεί. Αυτά όλα μας δίνουν ιδέες για το τί θα επακολουθήσει τις επόμενες μέρες και εδώ στη Γαλλία και τί θα πρέπει να κάνουμε. [NPA -Γαλλία]
της Nadia De Mond
Η έκταση της επιδημίας αναπτύσσεται από μέρα σε μέρα. Οι μολύνσεις έχουν ξεπεράσει σήμερα τις 15.000 στην Ιταλία. Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει τους αρρώστους, όσους έχουν γιατρευτεί -κάπου 1.250- και όσους έχουν πεθάνει: οι τελευταίοι είναι πάνω από 1.000. Μεταξύ των ασθενών, οι μισοί βρίσκονται στο σπίτι τους σε απομόνωση και οι μισοί στο νοσοκομείο, εκ των οποίων οι 1.000 είναι με αναπνευστική υποστήριξη.
Οι θέσεις στα νοσοκομεία, ιδιαίτερα στη Λομβαρδία, και ιδιαίτερα στις μονάδες εντατικής, είναι σχεδόν πλήρεις. Αυτό οφείλεται στο ότι, την τελευταία δεκαετία, το δημόσιο σύστημα υγείας αποδιαρθρώθηκε προς όφελος των ιδιωτικών νοσοκομείων. Υπήρξαν δημοσιονομικές περικοπές κατά περίπου 35 δισεκατομμύρια ευρώ από τότε. Αυτό προκάλεσε καθαρή μείωση του αριθμού των κλινών στα δημόσια νοσοκομεία, από τις 9 στις 3 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους. Επομένως, βρισκόμαστε τώρα με ένα μέσον όρο που είναι πολύ χαμηλότερος από τις άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης.
Κρίση του συστήματος υγείας
Αυτό που ζούμε τώρα είναι η κατάρρευση του συστήματος υγείας, το οποίο έχει φτάσει στα όριά του στα νοσοκομεία του Βορρά. Στο Νότο, η κατάσταση είναι πολύ πιο επισφαλής γενικότερα, άρα επίσης επικίνδυνη κι εκεί. Η κυβέρνηση πήρε δραστικά μέτρα, τα οποία εξελίσσονται από μέρα σε μέρα και δημιουργούν μια κατάσταση, αν όχι πανικού, τουλάχιστον αβεβαιότητας για τον πληθυσμό.
Πριν δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία τουλάχιστον ώς τις 3 Απριλίου. Τα πρώτα μέτρα ήταν να απομονωθούν αυτά που χαρακτηρίστηκαν ως εστίες μόλυνσης, δηλαδή καμιά δωδεκαριά μικρές κοινότητες νότια του Μιλάνο, στη Λομβαρδία. Οι κοινότητες αυτές απομονώθηκαν, με απαγόρευση εισόδου και εξόδου, και με την επιτήρηση της αστυνομίας στους δρόμους. Ήταν σε πλήρη απομόνωση.
Τα μέτρα απομόνωσης επεκτάθηκαν μετά σε όλη τη Λομβαρδία και, από τις 11 Μαρτίου, σε όλη την Ιταλία. Τώρα ισχύουν μέτρα περιορισμού του δικαιώματος μετακίνησης, εκτός από εξαιρετικούς λόγους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι λένε στους ανθρώπους να μένουν σπίτι τους, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συνεχίζουν να εργάζονται. Η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει το σταμάτημα της παραγωγής.
Επιπτώσεις στον πληθυσμό
Οι έξοδοι που επιτρέπονται είναι για ψώνια ή για περίθαλψη. Τα μπαρ, τα εστιατόρια, όλα είναι κλειστά, εκτός από τα φαρμακεία, τα καταστήματα τροφίμων και τα καπνοπωλεία. Όλες οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται, είτε σε εσωτερικούς είτε σε εξωτερικούς χώρους, με πρόστιμα, αν δεν γίνουν σεβαστά αυτά τα μέτρα, ή και φυλάκιση σε σοβαρές περιπτώσεις.
Οι επισφαλείς εργαζόμενοι και οι αυταπασχολούμενοι, που πρακτικά δεν έχουν κοινωνική ασφάλιση και πρέπει να μείνουν σπίτι, δε διαθέτουν εισόδημα. Υπάρχουν επομένως μεγάλες δυσκολίες. Η κυβέρνηση τελικά θα αποδεσμεύσει 25 δισεκατομμύρια ευρώ για να απαντήσει σε αυτή την κατάσταση, να χρηματοδοτήσει μέτρα για την προσωρινή ανεργία. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς αυτά θα μοιραστούν, αλλά θα υπάρξουν μέτρα για τους γονείς που πρέπει να κρατήσουν τα παιδιά τους, καθώς υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στο κλείσιμο των σχολείων και στο γεγονός ότι οι επιχειρήσεις και ο δημόσιος τομέας δεν κλείνουν. Υπάρχουν και μέτρα που αναμένεται να παρθούν για περισσότερες ημέρες άδειας.
Ορισμένα σουπερμάρκετ, ταχυδρομεία και τράπεζες παραμένουν ανοιχτά, αλλά πρέπει πάντα να κρατάει κανείς μια απόσταση δύο μέτρων από τους άλλους: η είσοδος επομένως σε αυτά είναι περιορισμένη. Το ίδιο ισχύει και όταν κανείς περπατάει στο δρόμο: πρέπει να κρατάει τις αποστάσεις του και να μην απομακρύνεται πολύ από το σπίτι του.
Όλα αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να μην καταρρεύσει τελείως το σύστημα περίθαλψης.
Εργατικές διεκδικήσεις
Υπάρχουν αυθόρμητες απεργίες σε ορισμένες πόλεις στη Λομβαρδία, όπως στην Μπρέσια, στη Μάντοβα, στο Μπέργκαμο, από εργάτες που ζητούν να σταματήσει η παραγωγή, γιατί μέσα στα εργοστάσια δεν υπάρχει εγγύηση για τις αποστάσεις ασφαλείας. Τα αιτήματα αυτά στηρίζονται από τα συνδικάτα της μεταλλουργίας, που ζητούν με επιμονή από την κυβέρνηση να σταματήσει την παραγωγή, τουλάχιστον έως ότου υπάρξουν στοιχεία ασφαλείας στα εργοστάσια.
Εμείς ζητούμε να σταματήσει κάθε οικονομική δραστηριότητα εκτός από όσους τομείς είναι απαραίτητοι, με εγγύηση εισοδήματος 100% για όλους τους εργαζόμενους(-ες) που αναγκάζονται να μείνουν στο σπίτι. Ζητάμε την επάνοδο των νοσοκομείων στο δημόσιο τομέα και νέες επενδύσεις στον κλάδο της δημόσιας υγείας, καθώς και επέκταση όλων των μέτρων στήριξης των εισοδημάτων σε όλους του εργαζόμενους(-ες) του άτυπου τομέα, καθώς και των πρόσθετων στηρίξεων για τους γονείς. Επίσης ζητάμε καθαρή περικοπή των στρατιωτικών δαπανών και μεταφορά των πόρων αυτών στα νοσοκομεία και στην υγεία.
Το δίκτυο Fuori Mercato, δηλαδή το δίκτυο στο οποίο συμμετέχουμε σε καμιά δεκαριά πόλεις, οργανώνει αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια για τα άτομα που έχουν δυσκολίες, για τη φύλαξη παιδιών, τη σχολική βοήθεια, καθώς και βοήθεια στη τροφοδοσία των ανθρώπων που έχουν δυσκολίες, σε σύνδεση με βιολογικές και αυτοδιαχειριστικές παραγωγές. Έχουμε πολλές τηλεφωνικές κλήσεις από ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια, αλλά και από ανθρώπους που θέλουν εθελοντικά να συμμετάσχουν στην αλληλεγγύη. Επίσης δίνουμε συμβουλές σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα και με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, γιατί πολλοί εργαζόμενοι(-ες) δεν ξέρουν πώς να αμυνθούν τόσο στο επίπεδο της υγείας όσο και στο οικονομικό επίπεδο. Ο χώρος Ri-Make στο Μιλάνο, που ανήκει στο δίκτυο Fuorimercato, για παράδειγμα, έχει ξεκινήσει μια καμπάνια προς αυτή την κατεύθυνση με τίτλο « Non sei solo/a » («δεν είσαι μόνος/η»), για να περάσει από την εξαναγκαστική απομόνωση στη συλλογική δράση.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η κρίση αυτή επιδεινώνει τις ανισότητες και τις αδικίες που υπάρχουν «κανονικά» στην κοινωνία μας, ακόμα και σε γεωγραφικό επίπεδο, καθιστώντας τες πραχτικά αφόρητες. «Να παραμείνεις σπίτι»: Τί σημαίνει αυτό για τις οικογένειες που ζουν σε 50 τετραγωνικά μέτρα; Για τις γυναίκες που είναι θύματα οικιακής βίας; Για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες χωρίς χαρτιά; Για τους άστεγους; Ταυτόχρονα, αυθόρμητες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και άρνησης του θανατηφόρου αυτού συστήματος αναδύονται και μπορούμε να λογαριάζουμε σε τέτοια φαινόμενα μεσοπρόθεσμα.
Ακόμα και αν δεν μπορούμε παρά να αποδεχτούμε, για τους λόγους που εξήγησαν όλοι(ες) οι επιστήμονες, τα δρακόντια μέτρα υγιεινής που έχει πάρει η κυβέρνηση ώς τώρα, έχουμε ωστόσο συνείδηση του κινδύνου να εισάγουν -μέσα από το επείγον της κατάστασης- ελευθεριοκτόνες ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να εισάγουν μια νέα μορφή αυταρχισμού. Μόλις το επείγον της κατάστασης περάσει, θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος της νέας αυτής πρόκλησης.
Nadia De Mond
13/3/2020
Μετάφραση στα ελληνικά : Περιοδικό « 4 »
από το πρωτότυπο: https://npa2009.org/actualite/sante/litalie-confinee-les-classes-populaires-subissent
ΤΠΤ - "4" 
