Ανακοίνωση των Anticapitalistas, 29/4/2019
Αφού νικήσαμε τη δεξιά, ας διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει!
(Αναδημοσίευση από το elaliberta.gr)
Οι γενικές εκλογές δίνουν μια φωτογραφία της πολιτικής πραγματικότητας του ισπανικού κράτους: η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού έχει πει «όχι» στη ακραία, φαλλοκρατική (macho), ρατσιστική δεξιά που είναι στην υπηρεσία των πλουσίων. Ο λαός της Αριστεράς κινητοποιήθηκε ενάντια στην απειλή που τέθηκε από αυτή τη μειοψηφία. Η ήττα τους είναι σαφής, παρόλο που θα συνεχίσουν να προσπαθούν να καθορίσουν τη δημόσια συζήτηση επιχειρώντας να μετατρέψουν σε προβλήματα, θέματα που για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι νόμιμα δικαιώματα που πρέπει να αναπτυχθούν: τις ελευθερίες των γυναικών, των μεταναστών και των εργαζομένων.
Ο μεγάλος ηττημένος σε αυτές τις εκλογές είναι το Λαϊκό Κόμμα. Αν υπάρχει ένα κόμμα που αντιπροσώπευε τη σήψη, την κρίση και την απληστία του ισπανικού κεφαλαίου, αυτό είναι το Λαϊκό Κόμμα. Η συντριβή του στις κάλπες ανοίγει μια κρίση στη δεξιά. Οι Ciudadanos φαίνεται να προορίζονται να αποκτήσουν ηγετικό ρόλο, αλλά ούτε αυτοί έχουν αυξήσει σημαντικά το ποσοστό των ψήφων τους.
Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, έδειξε επίσης ότι, όσο σκληρά και αν προσπαθούν κάποιοι, τόσο στην Καταλονία όσο και στη Χώρα των Βάσκων υπάρχει μια κοινωνική πλειοψηφία που θέλει να αποφασίσει για το μέλλον της και θέλει να το κάνει ειρηνικά και χωρίς βία: τα αποτελέσματα των κομμάτων υπέρ της ανεξαρτησίας το αποδεικνύουν και κάθε σχέδιο μετασχηματισμού θα πρέπει αυτό να το λάβει υπόψη του.
Παρόλο που ο λαός της αριστεράς μπόρεσε να σταματήσει τη δεξιά, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι ήταν το PSOE (Σοσιαλιστικό Κόμμα) που ωφελήθηκε από αυτό το κύμα για να επανακτήσει την ηγεμονική του θέση. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι πολλοί άνθρωποι που ψήφισαν υπέρ του PSOE μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με εμάς που θέλουμε ένα σύστημα διαφορετικό από τον νεοφιλελευθερισμό και που υπερβαίνει το στενό θεσμικό πλαίσιο που μας δίνει το καθεστώς του 1978 [η μετάβαση από τη δικτατορία].
Αλλά πρέπει επίσης να καταστήσουμε σαφές ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε το μηχανισμό του PSOE: για 40 χρόνια το PSOE αρνήθηκε συστηματικά να αντιμετωπίσει τα διαρθρωτικά προβλήματα που πλήττουν τις εργατικές τάξεις και υιοθέτησε μια πολιτική υποταγμένη στα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών. Μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του κομματικού μηχανισμού του PSOE θα είναι μια κυβέρνηση που θα συνδέεται με το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι πολλοί ειλικρινείς αριστεροί ελπίζουν ότι η ζωή τους θα βελτιωθεί. Αναλαμβάνουμε το καθήκον να συμμετέχουμε στο ξεκίνημα και την ενθάρρυνση των κινητοποιήσεων απαιτώντας από την κυβέρνηση Pedro Sánchez να εφαρμόσει μέτρα εναντίον της εργασιακής επισφάλειας και της αλλαγής του κλίματος, φεμινιστικές και αντιρατσιστικές πολιτικές. Γνωρίζουμε ότι μόνο ο αγώνας θα επιτύχει στην επιβολή τους στην πράξη και έτσι πιστεύουμε ότι το καλύτερο είναι να μετατρέψουμε αυτή την κινητοποίηση ενάντια στη δεξιά σε μια θετική συνεχή κινητοποίηση που θέτει τις απαιτήσεις της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας στο κέντρο και με ανεξάρτητο τρόπο, χωρίς εμπιστοσύνη στις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις.
Ως Anticapitalistas υποστηρίξαμε και ζητήσαμε ψήφο για τους Unidas Podemos. Παρά την πτώση των ψήφων τους, πιστεύουμε ότι ήταν σωστό να τους υποστηρίξουμε. Η κοινωνική αριστερά και μια ολόκληρη γενιά που έχει κινητοποιηθεί από τη δεκαετία του 15Μ, έδωσαν την ψήφο τους στους Unidas Podemos. Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι η στρατηγική στροφή προς μετριοπάθεια και τη σταδιακή εξέλιξη [gradualism] των Unidas Podemos δεν αύξησε την εκλογική τους βάση, αλλά οδήγησε έναν σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος να επιλέξει την «χρήσιμη ψήφο». Ούτε έχει βελτιώσει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των τμημάτων της αριστεράς που απορρίπτουν τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση του συστήματος και των τμημάτων που τη δέχονται. Όλα αυτά τα ερωτήματα θέτουν στην ημερήσια διάταξη την ανάγκη να επεξεργαστούμε μια νέα στρατηγική για την αντιμετώπιση της νέας κατάστασης: η έλλειψη ικανοποίησης από την υποχώρηση είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε ένα ευρύ πρόγραμμα μετασχηματισμού απ’ τα κάτω, με μια στρατηγική που να υπερβαίνει την ενασχόληση αποκλειστικά με τις εκλογές και να υπερασπίζεται ένα συνεκτικό πρόγραμμα ικανό να στοχεύει πέρα από τα όρια του καπιταλισμού.
Για τους αντικαπιταλιστές, η πρόκληση τώρα δεν έχει να κάνει κυρίως με το να είναι η αριστερά στην κυβέρνηση με το PSOE, όσο να ανοίξει ένας κύκλος αγώνων που θα θέσει στο επίκεντρο ένα πρόγραμμα οικολογικό, φεμινιστικό και υπέρ των δικαιωμάτων: να καταργηθεί η αντεργατική μεταρρύθμιση, ο LOMCE [Ley Orgánica para la Mejora de la Calidad Educativa / Οργανικός Νόμος για τη Βελτίωση της Ποιότητας της Εκπαίδευσης], κατάργηση του ανώτατου ορίου στις δαπάνες και ενίσχυση της ανεξάρτητης οργάνωσης απ’ τα κάτω των εργαζομένων. Πρόκειται για μια μακρόχρονη δουλειά, για να αποκαταστήσει έναν ορίζοντα ρήξης με τις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, οικοδομώντας ένα σχέδιο ριζοσπαστικής χειραφέτησης μέσα από τους αγώνες. Μόνο η οικοδόμηση ενός τέτοιου σχεδίου θα μας επιτρέψει να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία και να μην πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της δεξιάς και του «μικρότερου κακού», αποφεύγοντας νέες απογοητεύσεις όπως αυτές που έχουμε ήδη βιώσει στο παρελθόν. Εξαρτάται από όλους μας.
Anticapitalistas
Μαδρίτη, 29 Απριλίου 2019
Μετάφραση: e la libertà
Anticapitalistas, «After defeating the right, let’s demand what’s ours», International Viewpoint, 30 Απριλίου 2019
Και στα ισπανικά το πρωτότυπο: Después de derrotar a la derecha, exijamos lo que es nuestro!
ΤΠΤ - "4" 
