Όχι στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση στη Βενεζουέλα!
Ούτε το πραξικόπημα του Γουαϊδό ούτε η τραγωδία του Μαδούρο
[Αναδημοσίευση από το elaliberta.gr .
Για την τελευταία ανακοίνωση της MS 22/2/2019, προς την ίδια κατεύθυνση, βλ. aporea.org/actualidad/n338722.html
Βλ. και ανακοίνωση της 4ης Διεθνούς]
Όχι στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση στη Βενεζουέλα! Ούτε το πραξικόπημα του Γουαϊδό ούτε η τραγωδία του Μαδούρο
Για τη δημοκρατική διαβούλευση με τον κυρίαρχο λαό, με συμβουλευτικό δημοψήφισμα, να επανανομιμοποιήσουμε όλες τις εξουσίες με γενικές εκλογές!
Ας σταματήσουμε τον πόλεμο με τη φωνή του λαού!
Marea Socialista(*)
Η σημερινή κατάσταση στη Βενεζουέλα δείχνει την έλλειψη νομιμοποίησης όλων των θεσμών. Η κυβέρνηση Μαδούρο και ο ολοκληρωτικός της χαρακτήρας, η οποία ελέγχει όλες τις εξουσίες που θα έπρεπε να ενεργούν αυτόνομα και ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, ώς και αυτό που υποτίθεται ότι αντιστοιχεί στη σφαίρα της Λαϊκής Εξουσίας, όπως τα κοινοτικά συμβούλια, οι λίγες υπάρχουσες κοινότητες και, φυσικά, τα φιλοκυβερνητικά συνδικάτα, ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών κινημάτων και οι κακώς αποκαλούμενες «κολεκτίβες», έχουν καταντήσει χώροι με σχεδόν αποκλειστικά διορισμένες ηγεσίες, πελατειακοί και υποταγμένοι στον κρατικό μηχανισμό, τη γραφειοκρατία του PSUV και τον στρατό.
Η Εθνοσυνέλευση, στην οποία είναι επικεφαλής η Δεξιά της Βενεζουέλας, μπορεί να εκλέχτηκε στις τελευταίες εκλογές με νόμιμο τρόπο (πρέπει βέβαια να επισημανθεί ότι και σε αυτή τη διαδικασία, κόμματα, μεταξύ των οποίων και η Marea Socialista , δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν με δικό τους ψηφοδέλτιο, γιατί είχαν αποκλειστεί και τους αρνήθηκαν το δικαίωμα να νομιμοποιηθούν), έχει υποπέσει όμως σε μεγάλα σφάλματα και χρησιμοποίησε το χώρο αυτόν ως χώρο σύγκρουσης εξουσιών, ενώ ο λαός και οι εργαζόμενοι κουβαλάμε στην πλάτη μας τις συνέπειες της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης.
Τα κλειδιά για την πολιτική παρέμβαση των ΗΠΑ και των δεξιών κυβερνήσεών της στην περιοχή βρίσκονται σε δύο χέρια:
Από τη μία πλευρά, μια κυβέρνηση όπως αυτή του Μαδούρο, η οποία έφερε τον πληθυσμό σε επίπεδα πείνας, η οποία κτύπησε τους εργαζόμενους όπως καμία κυβέρνηση δεν είχε κάνει σε αυτή τη χώρα, υποχρεώνοντάς τους σε μισθούς κάτω από 10 δολάρια το μήνα, πολύ χαμηλότερους από το κόστος του καλαθιού των τροφίμων και ακόμη περισσότερο από το βασικό καλάθι, και δεδομένου ότι η πρόσβαση σε ένα σημαντικό μέρος της βασικής διατροφής είναι στη διακριτική ευχέρεια της γραφειοκρατίας και του κομματικού μηχανισμού του PSUV, μέσω ελεγχόμενων μηχανισμών διανομής πελατειακά και με διακρίσεις από δομές του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος που έχει καταπατήσει απολύτως όλες τις συμφωνίες και τις συλλογικές συμβάσεις, που απολύει και φυλακίζει εργαζόμενους και ηγέτες των συνδικάτων επειδή αγωνίζονται για τα πιο βασικά εργασιακά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση του Μαδούρο είναι μια κυβέρνηση που, παρόλο που έχει χρησιμοποιήσει αντιιμπεριαλιστική και επαναστατική ρητορική, έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει την πιο μαζική παραχώρηση κυριαρχίας και φυσικών πόρων, μέσω του Orinoco Mining Arc, των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών και των κοινοπρακτικών συμφωνιών της PDVSA με πολυεθνικές, ακόμη και με εταιρείες συμφερόντων που συνδέονται με τον Τραμπ. Σήμερα η κυριαρχία και οι φυσικοί πόροι βρίσκονται στα χέρια επικίνδυνων και περιβαλλοντικά καταστρεπτικών πολυεθνικών, πρόκειται για μια κυβέρνηση που έχει την κουβανική γραφειοκρατική κυβέρνηση σύμβουλο στην καταπάτηση των δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών των Βενεζουελάνων, ενώ οι αναδυόμενοι ιμπεριαλισμοί όπως η Κίνα και η Ρωσία, και κατασταλτικές αντιδραστικές κυβερνήσεις όπως η τούρκικη του Ερντογάν, επωφελούνται από αδιαφανείς προσφορές, και μια κλίκα στην κυβέρνηση επιδίδεται σε πράξεις μαζικής λεηλασίας των πόρων της χώρας, αφήνοντας τον πληθυσμό στις πιο αξιοθρήνητες συνθήκες. Η κυβέρνηση Μαδούρο προβάλλει με υπερηφάνεια τις συμμαχίες της με δικτατορικές κυβερνήσεις και επιβάλλει στους Βενεζουελάνους τις επιπτώσεις που έχει αυτό στα εθνικά θέματα. Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις που δεν κάνουν τίποτα στις χώρες τους για να μειώσουν τη δυσαρέσκεια.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, έχουμε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η παραδοσιακή δεξιά με τη φιλογιάνκικη διάθεσή της, που σήμερα εκπροσωπείται από μια μαριονέτα όπως ο Γουαϊδό, για να εφαρμόσει την πολιτική των δεξιών και ακροδεξιών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής (Ομάδα της Λίμα) που ενεργούν κάτω από τις εντολές του Τραμπ. Αυτός ο πόλος στηρίζεται σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου (στην παραδοσιακή αστική τάξη σε σχέση με τη νεο-μπουρζουαζία που γεννιέται από την γραφειοκρατική λεηλασία), ενώ και στο γεωπολιτικό επίπεδο της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται σε αντιτιθέμενες πλευρές της ενδοϊμπεριαλιστικής διαμάχης, που συνδέονται με συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των μεγάλων πολυεθνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Είναι εκπρόσωποι εκείνων που έχουν επίσης ασκήσει αντεργατικές πολιτικές, που παραβίασαν τα δικαιώματα των εργαζομένων, που επιχείρησαν το πραξικόπημα ενάντια στη μπολιβαριανή επανάσταση κατά την εποχή που έχαιρε κύρους και σημείωνε προόδους. Η γραμμή του πρώην MUD, που σήμερα έχει κολλήσει γύρω από τον Χουάν Γουαϊδό και το κόμμα του, «Λαϊκή Θέληση», σκοπεύει να μας επιβάλει μια κυβέρνηση από το εξωτερικό, που να μην την έχει εκλέξει ο λαός της Βενεζουέλας, και να το κάνει με κάθε μέσο, όπως με τον οικονομικό στραγγαλισμό του λαού και με μια πιθανή άμεση ή έμμεση εισβολή, με στρατιωτικές δυνάμεις, με υψηλότατο κόστος αιματοχυσίας του πληθυσμού της Βενεζουέλας και καταστροφής υποδομών. Είναι υπέρ της επέμβασης και φιλοδοξεί ο σήμερα απαξιωνόμενος από τον λαό του, Ντόναλντ Τραμπ και οι δορυφορικές κυβερνήσεις του στην περιοχή, να μας επιβάλλουν έναν «προσωρινό πρόεδρο», την ίδια ώρα που καλούν δημοσίως για στρατιωτική στάση που θα τον ανεβάσει στην εξουσία, με την προσφορά εκ των υστέρων εκλογών, με πρόγραμμα άγνωστο, αλλά σίγουρα αντεργατικό και κατά της εθνικής κυριαρχίας, με ίδιες ή και χειρότερες θυσίες για τον λαό. Έχουν την πρόθεση να εφαρμόσουν de facto μια κυβέρνηση στα μέτρα τους και έχουν βρει το άλλοθι για να χειραγωγήσουν έναν λαό που έχει αγανακτήσει από τη σημερινή κυβέρνηση του Μαδούρο, που μέσα στην απογοήτευσή του ψάχνει με κάθε τρόπο να τον ξεφορτωθεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται το κόστος της συμπόρευσης με την δεξιά αντιπολίτευση σε αυτή την περιπέτεια.
Οι Γουαϊδό και Μαδούρο μας οδηγούν σε ένα πραγματικό λουτρό αίματος.
Είναι αναμφισβήτητο ότι στις 23 Ιανουαρίου η κινητοποίηση που συνόδεψε τον Γουαϊδό και την Εθνοσυνέλευση ήταν τεράστια. Αλλά περιλάμβανε έναν μεγάλο κομμάτι κόσμου που δεν θα συμμετείχε, αν γνώριζε ότι όλη η δυναμική ενέργεια του λαού χρησιμοποιείται για την προώθηση ξένης παρέμβασης, τον κίνδυνου εμφυλίου πολέμου ή στρατιωτικής σύγκρουσης στην οποία ο λαός θα έβαζε και πάλι τους νεκρούς.
Επιμένουμε στην εκτίμηση ότι η συμπόρευση τμημάτων του λαού με αυτή την απονομιμοποιημένη δεξιά την οποία έχουν εγκαταλείψει ακόμα και σημαντικά τμήματα της δικής της βάσης, είναι το αποτέλεσμα της κούρασης από τις απάνθρωπες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης που έχει ως κύριο υπεύθυνο την κυβέρνηση του Μαδούρο, τον ψεύτικο σοσιαλισμό και τον ρητορικό αντιιμπεριαλισμό. Κινητοποιήθηκαν για να διώξουν μια κυβέρνηση που σπέρνει απελπισία, πείνα, θάνατο και πάνω απ’όλα άγχος και αβεβαιότητα. Όχι για να εισβάλουν οι αυτοκρατορικές δυνάμεις ούτε για να κλέψουν τα περιουσιακά στοιχεία της Βενεζουέλας που βρίσκονται στο εξωτερικό.
Ο Γουαϊδό, χρησιμοποιεί οπορτουνιστικά την μαζική κινητοποίηση, αλλά βασίζεται, εν τέλει, στους Αμερικανούς πεζοναύτες, στις ξένες δυνάμεις, στον κολομβιανό στρατό … ως τελικά όργανα του δολοφονικού προγράμματός του. Και σε σχέση με αυτό, η δικαιολογία της «ανθρωπιστικής βοήθειας» χρησιμοποιείται ως κάλυψη για να δικαιολογήσει την ενδεχόμενη ξένη στρατιωτική συνοδεία της, ή τη δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που θα περιορίζει τη Βενεζουέλα, για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των επεμβατικών επιχειρήσεων που μπορούν να καμουφλαριστούν με αυτή την υποτιθέμενη βοήθεια. Μια χώρα για να δεχθεί βοήθεια αλληλεγγύης, σε τρόφιμα ή ιατρική βοήθεια, δεν χρειάζεται άμεση υποστήριξη από ιμπεριαλιστικά στρατεύματα ή από άλλη χώρα. Έτσι, η «ανθρωπιστική βοήθεια» που δίνεται με προϋπόθεση την «έγκριση» από τον αυτοανακηρυγμένο «προσωρινό πρόεδρο» Γουαϊδό, είναι μια μεταμφίεση για μια δηλητηριασμένη καραμέλα.
Η «επιλογή» του Γουαϊδό και των Αμερικάνων, απέναντι στον Μαδούρο, δεν είναι «η μόνη μας ευκαιρία», όπως λένε κάποιοι, που προσελκύονται από τα καλέσματα της δεξιάς αντιπολίτευσης, επειδή ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έχει καμία σχέση με τους φτωχούς και τους εργαζόμενους. Και οι δύο είναι λακέδες των αυτοκρατοριών και του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Η Marea Socialista προωθεί μια άλλη εναλλακτική λύση μέσα στην κρίση
Από την Marea Socialista προωθούμε μια άλλη διέξοδο από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε οι Βενεζουελάνοι. Κατανοώντας ότι είμαστε μπροστά στην ακύρωση κάθε ανεξάρτητης έκφρασης των εργαζομένων και του λαού. Ζητάμε να μην εξασθενίσει η στρατηγική της κινητοποίησης των εργαζομένων για να εκφραστούν και να αποφασίσουν κυριαρχικά. Δεν είναι αλήθεια ότι το δίλημμα είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στην κρατική γραφειοκρατία, που έχει γίνει νέα αστική τάξη ξεκινώντας από μια διεφθαρμένη κυβέρνηση, και στην παραδοσιακή αστική τάξη των μεγάλων επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται τους εργάτες.
Το ψευτοδίλημμα αυτό έχει πολύ περισσότερες συνέπειες από αυτές που φαίνονται. Μία από αυτές είναι να εμποδίσει τους εργαζόμενους από το να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα επείγοντος μετασχηματισμού που θα μας επέτρεπε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση και να αρχίσουμε να βγαίνουμε από την κοινωνικοπολιτική καταστροφή που βιώνουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκφράζουμε όλο και περισσότερο την ανάγκη οι εργαζόμενοι να είμαστε η Εξουσία. Οι αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλισμοί έχουν ήδη δείξει ξεκάθαρα το τι είναι και σε τι υποβάλλουν στους λαούς.
Αυτή η πόλωση μας έχει θέσει και συνεχίζει να μας θέτει σήμερα έντονες συζητήσεις στο πλαίσιο του «τσαβισμού» και μέσα στις οργανώσεις του αγώνα που δίνει η εργατική τάξη, όπως στην περίπτωση της ITV (Διακλαδικό Εργαζομένων της Βενεζουέλας), όπου προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ταξική αυτονομία της ενάντια στην τάση τμημάτων της ηγεσίας της να ενταχθούν στην ατζέντα της αντιπολίτευσης (που τώρα είναι παράλληλη κυβέρνηση) που ακολουθεί τον Γουαϊδό. Αλλά είτε με την ITV, αν κατορθώσουμε να την διαφυλάξουμε, είτε με νέα ταξικά εργαλεία, θα συνεχίσουμε να προωθούμε τους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων ενάντια σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ως πηγή που μπορεί να τροφοδοτήσει την οικοδόμηση μιας αυτόνομης πολιτικής αναφοράς των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, όπου έχουμε σαν αφετηρία το καθήκον να συνεχίσουμε να οικοδομούμε την Marea Socialista.
Πρώτα και αμέσως, Σταματήστε τον Πόλεμο! Με μια δημοκρατική εναλλακτική λύση που βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Marea Socialista προτείνει, τώρα, το συμβουλευτικό δημοψήφισμα για να αποφασίσει την προκήρυξη εκλογών για την επανανομιμοποίηση όλων των δημόσιων εξουσιών. Αυτή φαίνεται να είναι η μόνη βιώσιμη πρόταση που έχει τη δυνατότητα να επιτρέψει στον λαό της Βενεζουέλας να ξεφύγει από τους σχεδιασμούς και τους δελεασμούς των ακραίων φιλοπόλεμων και λακέδων της φιλοαμερικάνικης αντιπολίτευσης, αλλά και των εξίσου φιλοπόλεμων του μαδουρισμού που θέλουν να μας θυσιάσουν για να στηρίξουν τη λεηλασία και το αυταρχικό καθεστώς της γραφειοκρατίας ή της νεο-μπουρζουαζίας τους.
Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τους διάφορους δημοκρατικούς μηχανισμούς που μπορούν να επιτρέψουν να εκφραστεί αυτή η εναλλακτική απέναντι σε όσους θέλουν να μας οδηγήσουν σε ποτάμια αίματος. Και είναι μια εναλλακτική λύση που ενσωματώνεται ως ένα από τα μεγαλύτερα δημοκρατικά μας επιτεύγματα που κατακτήθηκε με το Σύνταγμα του 1999: το Συμβουλευτικό Δημοψήφισμα (δεσμευτικό, φυσικά) έτσι ώστε να αποφασίσουμε, όπως προβλέπεται, για ένα ζήτημα ιδιαίτερης εθνικής σημασίας για να πάμε σε ελεύθερες εκλογές σε όλες τις βαθμίδες, με ένα νέο CNE [Στμ. CNE: Consejo Nacional Electoral: Εθνική Εκλογική Επιτροπή], χωρίς να αποδεχτούμε μια αυτοανακηρυγμένη κυβέρνηση, σαν αυτή που προσπαθεί να εγκαταστήσει ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά ούτε και να αναγκαστούμε να υποστηρίζουμε την απονομιμοποιημένη κυβέρνηση του Μαδούρο.
Αυτό το Συμβουλευτικό Δημοψήφισμα, που συνδέεται στενά με τις μορφές συμμετοχής και πρωταγωνιστικής λειτουργίας του λαού, που αναγνωρίζονται στο άρθρο 70 του Συντάγματος (για τις συνελεύσεις πολιτών) [Στμ. CRBV: Constitución de la República Bolivariana de Venezuela: Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας] και με άλλους δημοκρατικούς και αγωνιστικούς μηχανισμούς, που χρησιμοποιούνται ιστορικά από την εργατική τάξη, μπορεί να ενεργοποιηθεί από ένα ισχυρό εθνικό κίνημα που θα αναλάβει να κάνει καμπάνια για την πρόταση αυτή και να συγκεντρώσει το 10% των υπογραφών των ψηφοφόρων που απαιτούνται για να τεθεί σε εφαρμογή. Είναι ένα συνταγματικό δικαίωμα που μας αντιστοιχεί και, αν κάποιος από αυτούς που ανταγωνίζονται σήμερα για την κυβέρνηση το αρνηθεί, θα δείξει έτσι και πάλι την πραγματική αντιλαϊκή του φύση.
Αυτό, προφανώς, θα απαιτούσε την προηγούμενη ανανέωση της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής, για να γίνει αξιόπιστη και αποδεκτή, δίνοντάς της πολιτική πολυφωνία και κοινωνική συμμετοχή, όπου να μπορεί να εκπροσωπείται το ίδιο το κίνημα των πολιτών, που απαιτείται για το δημοψήφισμα. Θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο, ώστε να ζητηθεί η γνώμη του λαού της Βενεζουέλας, εάν θέλει να προχωρήσει στην επανανομιμοποίηση όλων των εξουσιών, μέσω γενικών εκλογών και με την εφαρμογή των μηχανισμών συμμετοχής που μας αντιστοιχούν.
Προφανώς, αυτό προϋποθέτει επίσης να αποκτήσουμε την ικανότητα να ενώσουμε την θέληση και να δημιουργήσουμε τη δυναμική κινητοποίησης που είναι απαραίτητη για να προωθηθεί αυτή η ελπιδοφόρα εναλλακτική. Και αυτό, για να ανοίξει ο δρόμος σε αυτό που προτείνουμε, νέες και γνήσιες συνταγματικές διαδικασίες μπορούν να απελευθερωθούν, με τις οποίες οι εργαζόμενοι και άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν να εγγυηθούν μια δημοκρατική και αντικαπιταλιστική λύση στην κρίση και, επιπλέον, οι τεράστιοι πόροι που διαθέτει η χώρα, καθώς και όλοι αυτοί που λεηλατήθηκαν και υπεξαιρέθηκαν και που πρέπει να διασωθούν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής έκτακτης ανάγκης, με ένα σχέδιο για τον εργαζόμενο λαό και για την ανοικοδόμηση της καταστραμμένης οικονομίας και για την εξασφάλιση της διατροφής, της υγείας και της εκπαίδευσης για όλους.
Προκειμένου να προωθηθεί η συγκέντρωση υπογραφών, η Marea Socialista πήρε μέρος στην δημιουργία μιας πλατφόρμας κατά της παρέμβασης και του πολέμου, μέσω του συμβουλευτικού δημοψηφίσματος, έτσι ώστε ο κυρίαρχος λαός να μπορέσει να εκφραστεί για τον τρόπο που θα επιλυθεί η κρίση της χώρας, μέσω της οποίας θα προχωρήσουν οι προωθητικές ενέργειες και η κινητοποίηση για την επίτευξη του στόχου, το οποίο συνεπάγεται συναντήσεις διαλόγου, πολλαπλές και σε μεγάλη κλίμακα, με όλες τις πλευρές, για να προωθήσει τη συμφωνία για την πρόταση και την υλοποίησή της, αλλά πάντοτε δίνοντας έμφαση στην κινητοποίηση και τη δημοκρατική συζήτηση στον λαό. Σε αυτήν την πλατφόρμα, η οποία πρόκειται να εκδώσει μια δημόσια διακήρυξη, πολλαπλές και πολιτικά διαφορετικές δυνάμεις συγκλίνουν πολιτικά, στο πλαίσιο των δημοκρατικών δικαιωμάτων, και γίνονται όλο και περισσότερες. Υπάρχουν μέσα διαφωνούντες που προέρχονται από τον Τσαβισμό, πρώην υπουργοί του Τσάβες, μαζί με την Πλατφόρμα Πολιτών για την Υπεράσπιση του Συντάγματος, με τη συμμετοχή της Marea Socialista, πρώην δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί, αριστερές προσωπικότητες που αντιτίθενται στην κυβέρνηση Μαδούρο (τσαβιστές και μη τσαβιστές), εργαζόμενοι, συνδικαλιστές και λαϊκοί ηγέτες, άνθρωποι από επικοινωνιακά δίκτυα, μερικά μέλη της Πλατφόρμας κατά της Μεταλλευτικής Δραστηριότητας και ακόμη και ένα τμήμα του κέντρου, σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση τόσο κατά του Μαδούρο όσο και κατά του Γουαϊδό, η οποία αντιτίθεται στην επέμβαση και υποστηρίζει αυτή τη δημοκρατική διαβούλευση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραιτηθούμε από το να συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε εμείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο και από την Marea Socialista καλούμε να αναλάβουμε αυτή την πολιτική του δημοψηφίσματος για να σταματήσουμε τον πόλεμο. Για να σταματήσουμε όλους αυτούς που, με το πρόσωπο του Γουαϊδό ή του Μαδούρο, θα μας φέρουν περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, καταστροφή μισθών, αντεργατικούς νόμους και ρυθμίσεις υπέρ των καπιταλιστών, πέρα και από τη λεηλασία του πετρελαίου, των ορυκτών πόρων και των χρυσού της Βενεζουέλας.
Τα κάνουμε όλα αυτά στα πλαίσια της στρατηγικής μας:
Για μια κυβέρνηση των εργαζομένων ανεξάρτητη από τις αστικές τάξεις, που υποτάσσονται στους ιμπεριαλισμούς!
Η χειρότερη «ευκαιρία» είναι αυτή που οδηγεί στο θάνατο! Η καλύτερη είναι να υπερασπιστούμε τη ζωή!
Όχι στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση! Ούτε στο πραξικόπημα του Γουαϊδό ούτε στην τραγωδία του Μαδούρο! Ούτε πόλεμος ούτε υποταγή! Για τη δημοκρατική διαβούλευση του κυρίαρχου λαού! Συμβουλευτικό Δημοψήφισμα για την επανανομιμοποίηση όλων των εξουσιών με γενικές εκλογές! Διεθνής εκστρατεία κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας της Βενεζουέλας!
Twitter @mareasoc89
Facebook: Marea Socialsita
Μετάφραση: e la libertà
Marea Socialsita, «¡No a la intervención imperialista en Venezuela! ¡Ni el golpe de Guaidó ni la tragedia de Maduro!», Marea Socialsita, 1 Φεβρουαρίου 2019
Σημείωση του elaliberta.gr:
Η Marea Socialista (MS) [Στμ. Marea Socialista: Σοσιαλιστική Παλίρροια], είναι μια πολιτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 2007 μέσα στην κορύφωση της επαναστατικής διαδικασίας. Προέρχεται από την μορενική τάση του τροτσκιστικού ρεύματος. Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της, σαν διεθνιστική, σοσιαλιστική, αντικαπιταλιστική, φεμινιστική και οικοσοσιαλιστική οργάνωση. Από την ίδρυση της αποτέλεσε τμήμα του PSUV [Στμ. PSUV: Partido Socialista Unido de Venezuela το κόμμα που ιδρύθηκε από τον Τσάβες το 2007] θέτοντας σαν στόχο να αποτελέσει ένα αριστερό ρεύμα μέσα σε ένα κόμμα, το οποίο, γεννήθηκε από τις μάζες, αλλά –όπως η ίδια η Marea Socialista αναφέρει- έδειξε από το ξεκίνημα του, τον κίνδυνο να υποκύψει στις γραφειοκρατικές αποκλίσεις της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας που το έφτιαξε. Το 2015 αποχώρησε από το PSUV καταγγέλλοντας –όπως η ίδια η Marea Socialista χαρακτηριστικά λέει- «μια βαθιά παραμορφωμένη οργανική εμπειρία που βρίσκεται στην υπηρεσία της αντεπανάστασης.»
ΤΠΤ - "4" 
