ΚΑΛΛΙΘΕΑ:
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ
Αγώνας για να αποφευχθούν τα χειρότερα
Σήμερα, μήνες μετά την «άρτια», «πετυχημένη» και «ασφαλή» διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, καλούμαστε να διαχειριστούμε τη βαριά (!) τους κληρονομιά: Τις άχρηστες και τεράστιες τσιμεντένιες αθλητικές εγκαταστάσεις που κάλυψαν και αλλοίωσαν περαιτέρω το αττικό τοπίο και παράλληλα το υπέρογκο κόστος που χρησιμοποιείται για να προβάλλονται εκβιαστικά διλήμματα με στόχο τόσο την υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών, όσο και την πρόκριση της λογικής της «αξιοποίησής» τους.
Η «αξιοποίηση» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, η απόδοσή τους δηλαδή στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα για εντατική εκμετάλλευση και ειδικότερα του φιλέτου που εκτείνεται κατά μήκος του παραλιακού μετώπου από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι το Ελληνικό, φαίνεται να αποτελεί κεντρική επιλογή της σημερινής κυβέρνησης. Στο πρόσφατο νομοσχέδιο που αναφέρεται στην μετα-Ολυμπιακή αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων αποτυπώνονται αυτές ακριβώς οι κυβερνητικές προτεραιότητες. Με θεσμικό όχημα την εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» που βασικός και αποκλειστικός μέτοχός της είναι το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά είναι ιδιωτική στην νομική της υπόσταση ώστε οι επιλογές της να μην υπόκεινται σε έλεγχο, μεθοδεύεται η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Οι ανησυχίες μας για την παραλία του Φαληρικού Όρμου και τον Ιππόδρομο
Η επέλαση των εργολάβων στην παραλία του Φαληρικού Όρμου με τις επιχωματώσεις και την τσιμεντοποίηση αλλοίωσε τη μορφή της περιοχής. Δύο στάδια τεραστίων διαστάσεων (Beach Volley και Taekwon Do) , ένας τεράστιος διάδρομος (Εσπλανάδα) που συνδέει το χώρο του πρώην Ιπποδρόμου με την παραλία, μια χλιδάτη μαρίνα που έγινε με το πρόσχημα της εξυπηρέτησης των ναυταθλητικών σωματείων και ατέλειωτα κτήρια κατά μήκος της ακτογραμμής που στερούν την οπτική επαφή της παραλιακής Καλλιθέας με τη θάλασσα. Επιπρόσθετα, βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή μεγάλου κτιριακού συγκροτήματος (εμπορικού κέντρου;) στο χώρο της Ριζαρείου. Κτήρια λοιπόν και εγκαταστάσεις που οι μετα-ολυμπιακές χρήσεις τους δεν είναι συμβατές με τις ανάγκες των κατοίκων. Απεναντίας, η λογική που φαίνεται να συνέχει όλους τους σχεδιασμούς είναι αυτή της εντατικής ιδιωτικής εκμετάλλευσης. Τέλος, ο χώρος του Ιπποδρόμου να χάσκει υστερόβουλα εγκαταλελειμμένος, αφού η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, στην ιδιοκτησία της οποίας ανήκει ο χώρος, δεν φαίνεται διατεθειμένη να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της για παραχώρησή του στο Δήμο Καλλιθέας.
Το νομοσχέδιο που ρυθμίζει τα θέματα της μετα-Ολυμπιακής χρήσης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, προβλέπει περαιτέρω τσιμεντοποίηση της περιοχής:
Αυξάνει σημαντικά τους συντελεστές δόμησης και κάλυψης για την περιοχή του Ιπποδρόμου σε 0.20 και 25% αντίστοιχα. Επίσης για την περιοχή του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Όρμου, όπου το Ειδικό Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (Ε.Σ.Ο.Α.Π.) όριζε ως συντελεστή δόμησης 0.05 έχουμε αύξηση σε 0.075. Η τροποποίηση αυτή έχει μεγάλη πρακτική σημασία γιατί δίνεται η δυνατότητα για περαιτέρω τσιμεντοποίηση της περιοχής και ειδικότερα αυτού του τμήματος που βρίσκεται στην περιοχή των Τζιτζιφιών, αφού μόνο εκεί, σύμφωνα με το Ε.Σ.Ο.Α.Π. προβλέπεται η ανάπτυξη συγκεκριμένων χρήσεων.
Αγώνας για την περιφρούρηση της δημόσιας περιουσίας. Γα μια ανθρώπινη ζωή
Το αίτημα, ο χώρος του πρώην Ιπποδρόμου να λειτουργήσει ως χώρος περιπάτου, πολιτισμού και ήπιων αθλητικών δραστηριοτήτων, για τους πολίτες της Καλλιθέας και των όμορων δήμων, αποτέλεσε το ενοποιητικό στοιχείο ενός πολύχρονου διεκδικητικού κινήματος των πολιτών της περιοχής. Παράλληλα, το μέλλον του Ιπποδρόμου δεν μπορούμε να το διαχωρίσουμε από τις μελλοντικές χρήσεις του χώρου της παραλίας και των εκεί εγκαταστάσεων. Ο χώρος της παραλίας και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις οφείλουν να αποδοθούν άμεσα στους πολίτες με χρήσεις που θα διέπονται από ένα κοινόχρηστο και μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Συχνά εύλογοι προβληματισμοί, όσο και υστερόβουλες κριτικές επικεντρώνονται στη βιωσιμότητα (οικονομική) των διεκδικούμενων από τους πολίτες χώρων. Οφείλουμε απέναντι στην αντίληψη που εμφορείται από τους νόμους της αγοράς να (ξανα)προβάλλουμε τις ανάγκες και τις ιεραρχήσεις της κοινωνίας των πολιτών. Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι τα έργα και οι υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα, όπως αυτά που πρόκειται να αναπτυχθούν στους χώρους αυτούς, δεν μπορεί, να λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Ο υπερτοπικός χαρακτήρας τους μας νομιμοποιεί να απαιτήσουμε τη διεύρυνση της βάσης χρηματοδότησης και συντήρησής τους. Συνεπώς, εκτός από την επιθυμητή συνεργασία και εμπλοκή των όμορων δήμων στην κατασκευή και συντήρηση των απαιτούμενων έργων, οφείλουμε να διεκδικήσουμε πόρους και από άλλες βαθμίδες διοίκησης όπως, για παράδειγμα, τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και το κράτος (ΥΠΕΧΩΔΕ, κλπ.).
Τα μεγέθη και η θέση των χώρων του πρώην Ιπποδρόμου, της παραλίας του Φαληρικού Όρμου, της παραλίας του Σαρωνικού, του Ελληνικού, κλπ., τα καθιστούν αντικείμενο ισχυρότατου πολιτικο-οικονομικού ενδιαφέροντος. Η αντίθεση που εξελίσσεται με αφορμή τα θέματα προστασίας της δημόσιας περιουσίας και της ποιότητας ζωής είναι κατεξοχήν πολιτική, αφού η αντίσταση των πολιτών παρεμβάλλει εμπόδια σε ένα δρομολογημένο οικονομικό και πολιτισμικό μοντέλο, το οποίο υπερασπίζεται, σχεδόν στο σύνολό της, η πολιτική ελίτ της χώρας μας.
Το ενιαίο του παραλιακού μετώπου και ο κοινός στόχος της περιφρούρησης της δημόσιας περιουσίας απαιτούν συνεπώς τις μέγιστες δυνατές συσπειρώσεις πολιτών, καθώς και αποφασιστικές διεκδικητικές παρεμβάσεις.
Κώστας Ζαχάρος
Μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών Καλλιθέας
ΤΠΤ - "4" 
