ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Η αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, εκ μέρους των ΗΠΑ, ήταν προ πολλού αναμενόμενη παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης της Ν. Δημοκρατίας. Η αναγνώριση αυτή υπήρξε η αρχή του τέλους μιας παραληρηματικής πολιτικής που ο Ελληνικός εθνικισμός επιχείρησε να προωθήσει στα Βαλκάνια στις αρχές της δεκαετίας του 90. Όσοι σήμερα φοβούνται τον αλυτρωτισμό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και τις «βλέψεις» της προς την Ελληνική Μακεδονία του Αιγαίου, όπως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κος Στεφανόπουλος, το ΚΚΕ και ο Μίκης Θεοδωράκης, σκόπιμα ξεχνούν τις προθέσεις της Ελληνικής κυβέρνησης του Μητσοτάκη για διαμελισμό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ανάμεσα σε Ελλάδα , Σερβία και Βουλγαρία. Αν το σχέδιο έμεινε σε επίπεδο προθέσεων οφείλεται στην έντονη αντίδραση του Ευρωπαικού και Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που σίγουρα οι βλέψεις της Ελληνικής αστικής τάξης δεν εξυπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα. Ο Αλί Αχμέτι πρώην αρχηγός του UCK και τώρα ηγέτης του κόμματος DUI, που συμμετέχει στη κυβέρνηση της Μακεδονίας έκανε την πιο κάτω χαρακτηριστική δήλωση που σίγουρα εκφράζει και τις απόψεις των αφεντικών του «η αναγνώριση από την πλευρά της Ουάσιγκτον στέλνει ένα μήνυμα, ότι δηλαδή οι διακηρύξεις περί μεγάλης Αλβανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας δεν έχουν κανένα νόημα. Θα πρέπει όλες οι χώρες να προσπαθήσουν να ενταχθούν στη μεγάλη Ευρώπη».
Υπήρξε επίσης η αναγνώριση εκ μέρους των ΗΠΑ, το τέλος των ανόητων απαιτήσεων του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών στις 10/2/1992 κύρια των αποθανόντων Κ. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου που απεφάσισαν, να μην αποδεχθεί η χώρα ονομασία που θα περιείχε τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγά της. Αλλά και η άποψη Μητσοτάκη και ΣΥΝ για σύνθετη ονομασία έκφρασε ένα μετριοπαθή εθνικισμό. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της χώρας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήθελαν και εξακολουθούν να θέλουν να βαφτίσουν την Δημοκρατία της Μακεδονίας κατά τα συμφέροντά τους. Αυτό που δεν αποδέχονται είναι το δικαίωμα μιας χώρας να αυτοπροσδιοριστεί.
Ανεξάρτητα από την ονομασία που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα για το νεοσύστατο κράτος είναι πλέον γεγονός ότι η συνταγματική ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας θα επικρατήσει σε παγκόσμια κλίμακα και εντός των υπερεθνικών οργανισμών.
Ο δήθεν αιφνιδιασμός της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ είναι υποκριτικός και αποσκοπεί στη συγκάλυψη της έμμεσης αποδοχής εκ μέρους των του τετελεσμένου γεγονότος. Όμως ολίγον ελεγχόμενος «αντιιμπεριαλιστικός» εθνικισμός είναι χρήσιμος και επωφελής εκλογικά για την Ν. Δημοκρατία, όπως χρήσιμος και επικερδής υπήρξε για το ΠΑΣΟΚ από το 1974 και μετά. Η εθνικιστική λογοκοπία χρησιμεύει και στους εκκλησιαστικούς ιεράρχες γιατί, παρόλο που δεν συνέδραμαν τον Καρατζαφέρη για τη διοργάνωση μεγάλου συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, θα υποθάλψουν όμως από άμβωνα τον εθνικισμό που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ.
Όσοι σήμερα ανησυχούν για τις προθέσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, όπως ο Γ. Παπανδρεόυ και ο Φ. Κουβέλης του ΣΥΝ, γρήγορα λησμονούν ότι τα σχέδια Ε.Ε και ΗΠΑ έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Η διάλυση των ομόσπονδων Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας είναι σήμερα γεγονός αναμφισβήτητο. Χρησιμοποιώντας, επειδή τους συνέφερε, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών και συμμαχώντας με τους εθνικισμούς των επιμέρους εθνοτήτων, άλλαξαν τον χάρτη των Βαλκανίων με θύματα χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες εξαναγκάζοντας ταυτόχρονα τα κράτη αυτά να ενσωματωθούν πλήρως στην καπιταλιστική αγορά. Απόδειξη αυτών που ισχυριζόμαστε είναι όσα σήμερα συμβαίνουν στο Κόσσοβο. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές υλοποιώντας τη συμφωνία του Ραμπουγέ που πρόβλεπε την ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων της περιοχής έχουν ήδη προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση 500 επιχειρήσεων με αποκορύφωμα τον διαγωνισμό για την πώληση στις 17/11/2004 των ορυχείων στη Στρέμπνιτσα, όπου εξορύσσονται μεγάλες ποσότητες νικελίου και που καθορίζουν την τιμή του στο χρηματιστήριο του Λονδίνου.
Όλ’ αυτά τα χρόνια η θέση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος ήταν κρυστάλλινη και διαυγής: ποτέ δεν υποστηρίξαμε την αποχώρηση εθνοτήτων από την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία, υποστηρίξαμε όμως το δικαίωμα των εθνοτήτων να αποφασίσουν οι ίδιες για το μέλλον τους. Η ελληνική αστική τάξη, το ΚΚΕ και οι εθνοκάπηλοι ιεράρχες είχαν ταχθεί αναφανδόν και άνευ όρων με το μεγαλοσέρβικο εθνικισμό που εκπροσωπούσε ο Μιλόσεβιτς και που ονειρευόταν να ενσωματωθεί στην καπιταλιστική αγορά σε βάρος των συμφερόντων του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ο μικρομεσαίος Μυτιληναίος είχε βρεθεί «ιδιοκτήτης» των ορυχείων στη Στρέμπνιτσα ελέω Μιλόσεβιτς. Τα όνειρα όμως κρατούν λίγο χρόνο.
Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, αφού χρησιμοποίησε τον Αλβανικό εθνικισμό για να πετύχει τους στόχους του, σήμερα αποκλείει με κατηγορηματικό τρόπο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των Κοσσοβάρων. Το Κόσσοβο θα παραμείνει αυτόνομη δημοκρατία στα πλαίσια της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας. Όσοι Αλβανοί ονειρεύονταν την ενοποίησή τους με τους αδελφούς των που ζουν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και αποτελούν το 25% τουλάχιστον του πληθυσμού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας θα νοιώσουν στο πετσί τους την υποκρισία του διεθνούς ιμπεριαλισμού που τους στερεί το δικαίωμα να αποφασίσουν με ποιους θέλουν να ζήσουν και να αποτελούν ενιαίο κράτος. Τα σύνορα χαράσσονται απ’ τους ιμπεριαλιστές και σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Στα επόμενα χρόνια οι Αλβανοί θα καταλάβουν τον ρόλο, το ανάστημα και τις δυνατότητες των ηγετών τους Θάτσι, Αχμέτι, Τζαφέρι , Ρουγκόβα και Νάνο.
Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση των εθνών εξακολουθεί να παραμένει ο θεμελιώδης λίθος για την μελλοντική οικοδόμηση είτε μιας Βαλκανικής Σοσιαλιστικής ομοσπονδίας είτε των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.
Στηρίζεται στην αρχή ότι οι κομμουνιστές παλεύουν για να καταργήσουν τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν την ανθρωπότητα. Η δημιουργία μιας παγκόσμιας αδελφότητας δεν έχει ανάγκη από τεχνητά σύνορα. Άλλωστε η ιστορία έδειξε ότι τα σύνορα είναι ευμετάβλητα ειδικότερα στην ιμπεριαλιστική εποχή που η αστική τάξη γενικά αδυνατεί να λύσει το εθνικό ζήτημα
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι για την κατάρρευση των μετακαπιταλιστικών καθεστώτων της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας οι ψευτο-σοσιαλιστικές γραφειοκρατίες συνέβαλαν τα μέγιστα. Σε αυτούς στηρίχθηκε η γραφειοκρατία του Στάλιν και των επιγόνων του αλλά και του Μιλόσεβιτς. Η πολιτική της γραφειοκρατίας παρήγαγε και υπέθαλψε τους εθνικισμούς των μικρότερων και καταπιεσμένων εθνοτήτων με αποτέλεσμα να παροξυνθούν οι αντιφάσεις που διαπερνούσαν αυτές τις κοινωνίες και να επιταχυνθεί η κατάρρευση τους.
Όσο υπεύθυνο όμως είναι ένα εγχειρίδιο χειρουργικής ή ένα νυστέρι για μια αποτυχημένη εγχείρηση που οδηγεί κάποιον στο θάνατο άλλο τόσο υπεύθυνη για την κατάρρευση των μετακαπιταλιστικών καθεστώτων πρέπει να χαρακτηριστεί η πολιτική του επαναστατικού Μαρξισμού πάνω στο λεγόμενο εθνικό ζήτημα. Οποιαδήποτε υποτίμηση της αδιάλλακτης πάλης μας ενάντια στον εθνικισμό γενικά και της υποστήριξης του δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση των εθνών ειδικά, καθιστά απραγματοποίητη την υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής και την οικοδόμηση μιας μελλοντικής σοσιαλιστικής κοινωνίας.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Editorial: ελληνο-μακεδονικές μωροφιλοδοξίες […]