Επιτέλους, ας τελειώνουμε με την «περίοδο χάριτος» στην κυβέρνηση της δεξιάς
της Σύνταξης
Οι Ολυμπιακοί αγώνες έφτασαν
Ένα μήνα πριν την έναρξη των Ολυμπιακών, η αμφισβήτηση της εθνικής ομοψυχίας και της προσήλωσης στον «εθνικό στόχο» παίρνει τέτοιες διαστάσεις ώστε ακόμα και κορυφαίοι υπουργοί όπως ο Σουφλιάς και ο Αλογοσκούφης δηλώνουν δημόσια τον προβληματισμό τους για το εάν έπραξε σωστά η Ελλάδα να φορτωθεί μια τέτοια σκοτούρα.
Πριν δύο χρόνια οι μόνες ενστάσεις γύρω από τους Ολυμπιακούς ακουγόντουσαν μόνο από ένα μικρό κύκλο αριστερών αγωνιστών και οργανώσεων. Αργότερα όλο και περισσότεροι/ες διαπίστωναν με τα ίδια τους τα μάτια τις αρνητικές συνέπειες των Ολυμπιακών αγώνων στην καθημερινή τους ζωή. Η τεράστια ακρίβεια, η ανεργία και η λιτότητα δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τη παράλογη σπατάλη χρημάτων, την πολυτέλεια της «ολυμπιακής κάστας», τους εκβιασμούς των εργολάβων κ.ά. Έστω και ενστικτωδώς, ημιτελώς και συγχυσμένα εμφανίστηκαν ρήγματα στο κλίμα «εθνικής ενότητας» γύρω από τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Δεν έγινε κατορθωτό, όμως, να συγκροτηθεί και να εκφραστεί ένα μαζικό κίνημα εναντίωσης στις συνέπειες των Ολυμπιακών. Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες της αριστεράς. Η ρεφορμιστική εκδοχή της, το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ δηλαδή, περιορίστηκαν να ασκήσουν κριτική μόνο στα λόγια για κάποιες υπερβολές που σημειώθηκαν. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πήραν πρωτοβουλία για να αποκαλύψουν το πραγματικό μέγεθος των συνεπειών για τους εργαζόμενους.
Ακόμα χειρότερα, στελέχη και τοπικές οργανώσεις τους συνεργάστηκαν άμεσα είτε για την εύρυθμη διεξαγωγή των αγώνων, είτε για να διαμορφωθούν συνθήκες «κοινωνικής ειρήνης», απαραίτητης για να μην χαλάσει το πανηγύρι των Ολυμπιακών.
Από δίπλα και η ΓΣΕΕ. Ενώ δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για το θάνατο 18 εργατών στα Ολυμπιακά έργα, έγινε διαφημιστής των Ολυμπιακών αγώνων υπογράφοντας συμφωνίες κοινωνικής ειρήνης με τον «Αθήνα 2004» και έγινε χορηγός του εθελοντισμού.
Δυστυχώς, όμως, και πιο ριζοσπαστικές εκφράσεις της αριστεράς υποτίμησαν τη σημασία ενός μετώπου απέναντι στους Ολυμπιακούς αγώνες, για να μην έρθουν σε σύγκρουση με τη μαζική κοινωνική συνείδηση.
Υπό αυτές τις συνθήκες το βάρος για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών ενάντια στην Ολυμπιάδα έπεσε σε αγωνιστές και οργανώσεις της ριζοσπαστικής / επαναστατικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η συμμετοχή μας στην καμπάνια Αντι-2004 έχει ακριβώς το νόημα να ενισχύσουμε μια ενωτική και κινηματική πρωτοβουλία που προσπαθεί να αποκαλύψει τους μεγάλους μύθους γύρω από τους Ολυμπιακούς αγώνες και να χτίσει μέτωπα αντίστασης.
Καμιά περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση
Η κυβέρνηση λοιπόν κερδίζει χρόνο αφού «βγάζει» τους Ολυμπιακούς χωρίς αντίπαλο. Μετά την κοροϊδία των συμβασιούχων, τη διόγκωση της ακρίβειας, τη σύμπλευση με το ΝΑΤΟ στις βασικές του επιλογές η κυβέρνηση παραμένει στο απυρόβλητο λόγω της περίφημης «περιόδου χάριτος» που της έχουν δώσει τα συνδικάτα, το ΠΑΣΟΚ της light εκσυγχρονιστικής αντιπολίτευσης και τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς.
Ήδη μετά τους Ολυμπιακούς προμηνύεται μια σκληρή πραγματικότητα:
-
ραγδαία αύξηση της ανεργίας· τα επιτελεία της κυβέρνησης συναντιούνται από τώρα για να χειριστούν το θέμα αυτό
-
επίθεση στους μετανάστες, που θα θελήσουν να τους χρησιμοποιήσουν σαν το «αποδιοπομπαίο τράγο» όλων των δεινών
-
ένταση της καταστολής· ο υπουργός δημοσίας τάξης αναφέρει ότι οι κάμερες θα παραμείνουν και μετά τους αγώνες και καταλαβαίνουμε ότι δεν θα είναι μόνο οι κάμερες αλλά όλες αυτές οι ρυθμίσεις των ειδικών συνθηκών της Ολυμπιάδας
Χρειάζεται ήδη από σήμερα να προετοιμάσουμε το έδαφος για το τι θα συμβεί την περίοδο μετά την Ολυμπιάδα. Και ο καλύτερος τρόπος είναι να μην αφήσουμε χωρίς απάντηση την εντατικοποίηση της εργασίας στους χώρους δουλειάς κατά τη διάρκεια των αγώνων και το κλίμα αστυνομοκρατίας που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν.
Το ποδόσφαιρο είναι πολιτική
Ανάμεσα στα άλλα, η πορεία της Εθνικής Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία έχει πυροδοτήσει μια μικρή υστερία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η Ελλάδα είναι στο ημιτελικό χωρίς να μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτή η υστερία θα ενταθεί, θα ξεφουσκώσει ή θα μετατραπεί σε κάτι άλλο.
Θέλουμε να υπενθυμίσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους που κατέβηκαν στους δρόμους με τις εθνικές σημαίες για να το γιορτάσουν ή για να κάνουν χαβαλέ ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις δεν είναι και τόσο αθώες.
Λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τέτοιο μαζικοί ποδοσφαιρικοί πανηγυρισμοί χρησιμοποιήθηκαν για να καλλιεργήσουν τον εθνικισμό και τη διαίρεση ανάμεσα στους λαούς. Σε τέτοιες στιγμές «εθνικής ομοψυχίας» οι εκάστοτε κυβερνήσεις βρίσκουν ευκαιρία να περάσουν τα πιο αντιλαϊκά μέτρα.
Γι’ αυτό αν έχουμε να πούμε κάτι σε όλους αυτούς που κατέβηκαν στους δρόμους είναι να χρησιμοποιήσουν τον ενθουσιασμό τους και το πάθος τους για τη διεκδίκηση των δικών τους συμφερόντων και των δικών τους αναγκών και όχι για την ιλουστρασιόν βιομηχανία του ποδοσφαίρου.
ΤΠΤ - "4" 
