Η ΟΚΔΕ Σπάρτακος για τις εξελίξεις στη Βραζιλία

Σπάρτακος 74, Μάης 2004

Η θέση της ΟΚΔΕ Σπάρτακος για τις εξελίξεις στη Βραζιλία

Το συμπέρασμα της Heloisa Helena και των συντρόφων της αγωνιστών που διαγράφηκαν από το PT είναι ότι «η κυβέρνηση Λούλα είναι αποφασισμένη να φέρει σε πέρας τα καθήκοντα που διεκπεραιώθηκαν κατά το παρελθόν από τη θεσμική σοσιαλδημοκρατία – να κάνει, για το μεγάλο κεφάλαιο, αυτό που η παραδοσιακή δεξιά δεν ήταν ικανή πετύχει». Το PT ακολούθησε και ακολουθεί την πορεία όλων των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων του παρελθόντος: στηρίχθηκε στο εργατικό κίνημα αλλά εγκατέλειψε κάθε σχέση μ’ ένα πολιτικό πρόγραμμα ταξικής ανεξαρτησίας λίγο πριν το κατώφλι της κυβερνητικής εξουσίας για να ριχτεί στη διαχείριση του αστικού καθεστώτος στη διάρκειά της. Είναι ολοφάνερο ότι «το PT αμετάκλητα εγκατέλειψε τις ιδρυτικές του αρχές» («Πολιτική Διακήρυξη: Αριστερό Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα για ένα νέο κόμμα», Ρίο ντε Τζανέιρο, 19-01-04).
Η ηγεσία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (DS) όχι μόνο έκανε το τρομερό λάθος να αποδεχτεί μια θέση στην κυβέρνηση του Ντα Σίλβα (Λούλα) στα τέλη του 2002, αλλά συνθηκολογεί πλέον και με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Το επιχείρημα το οποίο πρόβαλε κατά των διαγραφών της Η. Heloisa και των άλλων βουλευτών που αρνήθηκαν να ψηφίσουν το αντιμεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο για τις συντάξεις ήταν ότι οι διαγραφέντες υπερασπίστηκαν το πάγιο πρόγραμμα του PT και αντιθέτως η κυβέρνηση ήταν εκείνη που παρέκκλινε απ’ αυτό το πρόγραμμα. Αυτό το επιχείρημα είναι απολύτως σωστό, αλλά ισχύει και για την ίδια την ΣΔ. Οι περισσότεροι βουλευτές της τάσης της ΣΔ διάλεξαν την «κομματική πειθαρχία» και όχι την υπεράσπιση του πάγιου προγράμματος του PT. Μέσα από τις συνεχείς υποχωρήσεις της, η ΣΔ δέχεται παθητικά έναν προς έναν τους όρους της πολιτικής της ηγεσίας του PT. Τα περιθώριά της ηγεσίας της ΣΔ να παλέψει για ένα «αριστερό αναπροσανατολισμό της κυβέρνησης Λούλα» είναι τα περιθώρια που της αφήνει η κομματική πειθαρχία.
Η τακτική της ΣΔ όχι μόνο δε διακρίνεται από την πολιτική της διορατικότητα αλλά διεκδικεί να επαναλάβει πιστά όλα τα λάθη της ιστορίας τους εργατικού κινήματος σε μια επίδειξη ιστορικής αμνησίας και πολιτικού αγνωστικισμού. Απέτυχε να χαράξει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μια επαναστατική μαρξιστική πλατφόρμα (μ’ ότι αυτή σημαίνει απέναντι στη λογική κυβερνητικής διαχείρισης του καπιταλισμού) και την πολιτική ταξικής συνεργασίας της ηγεσίας του PT. Όχι μόνο δεν μοιάζει ικανή να αλλάξει τους συσχετισμούς μέσα στο PT, αλλά επιβεβαιώνει την εξάρτησή της από τους μηχανισμούς του κόμματός αυτού. Το ζήτημα δεν είναι γενικά αν πρέπει τώρα να προχωρήσει σε αποχώρηση από το PT για τη συγκρότηση ενός νέου αριστερού φορέα, αλλά αν μπορεί να φανταστεί την ύπαρξή της ως οργανωτικά και πολιτικά ανεξάρτητης τάσης μ’ οποιοδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε στιγμή. Την ώρα που η κυβέρνηση Λούλα ανατρέπει οτιδήποτε οι σύντροφοι της ΣΔ γνώριζαν σα δεδομένο, θα μπορέσουν αυτοί να ξεπεράσουν το φετιχισμό του «μεγάλου κόμματος της εργατικής τάξης» και να καλέσουν σε συσπείρωση «όλους όσους αυτοπροσδιορίζονται ως “αριστεροί” και ταυτίζονται με το Σοσιαλισμό και τη δημοκρατία σαν ένα στρατηγικό, κατηγορηματικό και διαρκή στόχο»; (από την ίδια Πολιτική Διακήρυξη που παραθέσαμε και παραπάνω).
Ο αποπροσανατολισμός της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΣΔ δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα προβλήματα, που το βραζιλιάνικο τμήμα επρόκειτο να αντιμετωπίσει, θα μπορούσαν να προβλεφτούν. Εδώ και χρόνια ήταν γνωστό ότι ο ντα Σίλβα και η πλειοψηφία της κομματικής ηγεσίας είχαν μετατραπεί σε ρεφορμιστές και είχαν συνθηκολογήσει με το βραζιλιάνικο και διεθνές κεφάλαιο. Η ηγεσία της ΣΔ και της 4ης Διεθνούς ωστόσο προετοιμάστηκαν ελάχιστα για το κρίσιμο τεστ που έμελλε να πλησιάσει σύντομα;

Το παγκόσμιο συνέδριο του Φλεβάρη 2003 ήταν η μοναδική ευκαιρία για την 4η Διεθνή να παρέμβει διορθωτικά στα διλήμματα που αντιμετώπιζε η ΣΔ. Άφησε το βραζιλιάνικο τμήμα μόνο του στα σοβαρότητα προβλήματά του και στην πράξη ενθάρρυνε την ηγεσία του να προβεί σε μια απαράδεκτη προσαρμογή στις υπαγορεύσεις της ηγετικής ομάδας του ντα Σίλβα. Η ΣΔ με την προσχώρησή της στην κυβέρνηση είχε κάνει ένα σοβαρό λάθος αλλά το παγκόσμιο συνέδριο ανέλαβε την ευθύνη για την απόφαση των βραζιλιάνων αφού η σιωπή του σήμαινε ότι οι αποφάσεις της ΣΔ είχαν γίνει δεκτές στο πολιτικό πλαίσιο της 4ης Διεθνούς.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καιρός η 4η Διεθνής να βοηθήσει έστω αργά και με καθυστέρηση το βραζιλιάνικο τμήμα να διορθώσει τα λάθη του καλώντας το να αποσύρει αμέσως όλα τα στελέχη του από την κυβέρνηση και να υιοθετήσει μια στάση αταλάντευτης αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση και στην ηγεσία του ΡΤ κάθε φορά που η κυβέρνηση αυτή έρχεται αντιμέτωπη με τα συμφέροντα των καταπιεσμένων.

6 Η ΟΚΔΕ Σπάρτακος:

εκφράζει την πλήρη αλληλεγγύη της με την πολιτική στάση της Heloisa Helena και των άλλων διαγραμμένων από το ΡΤ βουλευτών στην αντιπολίτευσή τους ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και την ηγετική ομάδα του ΡΤ.
πιστεύει ότι η ΣΔ πρέπει να αποσύρει τα στελέχη της από όλα τα κυβερνητικά πόστα για να συμβάλει αποφασιστικά στην οργάνωση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των κοινωνικών κινημάτων. Η ΣΔ οφείλει να προωθήσει αυτούς τους στόχους μέσα στο ΡΤ αλλά και έξω απ’ αυτό, άσχετα από το αν με μια τέτοια πολιτική θα κινδυνεύσει να διαγραφτεί από την ηγεσία του κόμματος.

Η ανοχή, σιωπή, παθητική στάση απέναντι στη συνεχιζόμενη συμμετοχή της ΣΔ στην κυβέρνηση Λούλα.

Θα σπείρει σύγχυση και ανησυχία στους αγωνιστές που βρίσκονται μέσα στις τάξεις μας.
Θα οδηγήσει σε μια δικαιολογημένη δυσφήμιση της 4ης Διεθνούς σε παγκόσμιο επίπεδο ως μιας δύναμης «ανοιχτής και ανεκτικής σε λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού και κυβερνητικού μεταρρυθμισμού» μ’ ανυπολόγιστες συνέπειες για την επικοινωνία της 4ης Διεθνούς με τα ρεύματα της νέας ριζοσπαστικοποίησης.
Θα συμβάλλει στην προπαγάνδα ενάντια στον μαρξισμό ως ενός ρεύματος που θέλει την κυβερνητική εξουσία, όχι για να αλλάξει τον κόσμο αλλά για να αναπαράγει σ’ άλλη μορφή τις καταπιεστικές κοινωνικές σχέσεις σύμφωνα με μια αρκετά διαδεδομένη άποψη μέσα στα πλαίσια του διεθνούς κινήματος για την παγκόσμια δικαιοσύνη.
Θα ενισχύσει εις βάρος μας σεκταριστικά επαναστατικά ρεύματα αλλά και εν μέρει σεκταριστικά αντανακλαστικά μέσα και στην ίδια μας τη διεθνή με επιπτώσεις στην πολιτική των αντικαπιταλιστικών ανασυνθέσεων.