Βομβάη, Ινδία: 4ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ
Μια νέα πνοή στο διεθνές κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης
Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι συμμετείχαν στο 4ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, που διοργανώθηκε στο χώρο της NESCO (διεθνής εκθεσιακός οργανισμός), στη βόρεια περιοχή της Βομβάης της Ινδίας μεταξύ 15 και 21 του Γενάρη. Ήταν η πρώτη φορά που το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ πραγματοποιήθηκε μακριά από τη «γενέτειρά» του, το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, αλλά και η πρώτη φορά που έλαβε χώρα τέτοιου τύπου και κλίμακας συνάντηση στην ήπειρο της Ασίας.
Μετά το Σιάτλ, το Πόρτο Αλέγκρε, τη Γένοβα, τη Φλωρεντία, το Κανκούν και το Παρίσι, το διεθνές αντιπαγκοσμιοποιητικό και αντιπολεμικό κίνημα γνώρισε ένα ακόμη σημαντικό σταθμό: τη Βομβάη της Ινδίας.
Με περισσότερο από το ένα-έκτο του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει στην Ινδία και με την υπέρτατη φτώχεια που χαρακτηρίζει τη ζωή στη Βομβάη, δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλο μέρος για να φιλοξενήσει μια τέτοια τεραστίων διαστάσεων εκδήλωση αντίθεσης στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Η γενική ομολογία είναι ότι στη Βομβάη επικράτησαν η πολυμορφία, η μαχητικότητα αλλά και μια πανηγυρική διάθεση.
Μέσα στο εκθεσιακό χώρο οι διοργανωτές έστησαν χιλιάδες σκηνές μ’ αυτοσχέδια υλικά για να μπορέσουν να φιλοξενήσουν εκατοντάδες ταυτόχρονων συζητήσεων (σεμιναρίων, εργαστηρίων κτλ) όλες τις μέρες της διοργάνωσης πλάι στις προϋπάρχουσες αίθουσες χωρητικότητας πολλών χιλιάδων θέσεων όπου έλαβαν χώρα οι καθημερινές κεντρικές συζητήσεις.
Η εναρκτήρια και η αποχαιρετιστήρια συνεδρίαση, αντίστοιχα, σφραγίστηκαν από τον έντονα αντιπολεμικό και αντιϊμπεριαλιστικό χαρακτήρα τους. Την πρώτη βραδιά, η διάσημη ινδή συγγραφέας, Arundhati Roy, απευθυνόμενη στους συγκεντρωμένους εκφώνησε ένα διαπρύσιο λόγο στη διάρκεια του οποίου διακήρυξε ότι το «το Ιράκ είναι το αποκορύφωμα του ιμπεριαλισμού και του νεοφιλελευθερισμού».
Η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων προερχόταν φυσικά από την ίδια την Ινδία, ωστόσο πολυπληθής ήταν παρουσία εκπροσώπων κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών οργανώσεων από την υπόλοιπη Ασία, καθώς, γεγονός πολύ σημαντικό, και από τον αραβικό κόσμο και την Αφρική.
Αυτό το Παγκόσμιο Φόρουμ ήταν πραγματικά το Φόρουμ των φτωχών και των αποκλεισμένων. Τα κοινωνικά κινήματα των κατώτερων και κοινωνικά περιθωριοποιημένων καστών της Ινδίας (π.χ Νταλίντ), των ακτημόνων αγροτών, κατά της παιδικής εργασίας μαζί με τις γυναικείες οργανώσεις έδωσαν τον κύριο τόνο.
Τα προβλήματα τους μαζί με τις εθνικές και θρησκευτικές έριδες που ταλανίζουν την περιοχή βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων παράλληλα με τα ζητήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της κατοχής στο Ιράκ.
Πέρα από τη συμβολή αυτής της διοργάνωσης στην «παγκοσμιοποίηση του αγώνα και της ελπίδας», στο θετικό της απολογισμό συμπεριλαμβάνεται και η επίτευξη ενός πρώτου πεδίου σύγκλισης ανάμεσα στις βασικές συνιστώσες του κοινωνικού κινήματος στην ίδια την Ινδία.
Χοντρικά, το Ινδικό κίνημα είναι χωρισμένο: από τη μια στα μεγάλα κομμουνιστικά κόμματα. Τα μεγαλύτερα και γηραιότερα είναι το ΚΚ Ινδίας και το ΚΚ-ΜΛ τα οποία διαθέτουν, σε μερικές περιπτώσεις εδώ και δεκαετίες, την εξουσία σε κρατίδια και δήμους. Υπάρχουν όμως και μια σειρά μικρότερα ΚΚ προερχόμενα από αλλεπάλληλες διασπάσεις. Οι τελευταίες στην Ινδία ποτέ δεν περιορίζονταν στο πολιτικό επίπεδο. Έτσι κάθε κόμμα διαθέτει τις δικές του μετωπικές συνδικαλιστικές, γυναικείες, αγροτικές και ούτω καθεξής οργανώσεις.
Από την άλλη εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουν αναπτυχθεί – έξω από τα όρια των αριστερών κομμάτων και συνήθως σ’ εχθρότητα προς αυτά – ανεξάρτητα μαζικά κοινωνικά κινήματα όπως αυτό των Νταλίντ που κατευθύνεται ενάντια στο σύστημα των καστών.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί και ισχυρές μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες έχουν ένα ειδικό βάρος καθώς διαχειρίζονται σημαντικά κονδύλια που προορίζονται για την πάλη κατά της φτώχειας, την ανάπτυξη κτλ.
Το Παγκόσμιο Φόρουμ έδωσε τη δυνατότητα σ’ όλα αυτά τα ρεύματα να συγκλίνουν για πρώτη φορά σ’ ένα κοινό πεδίο. Συνεργάστηκαν στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή αυτής της διοργάνωσης, συζήτησαν στο ίδιο τραπέζι πάνω στα κοινά προβλήματα και αποφάσισαν να κάνουν τα πρώτα βήματα στο συντονισμό της δράσης τους.
Πέρα από τη σημασία του για το εγχώριο κίνημα, αυτό το Παγκόσμιο Φόρουμ κατέληξε σε νέους στόχους διεθνών κινητοποιήσεων με κυριότερη την μετατροπή της 20 Μάρτη σε παγκόσμια μέρα κινητοποίησης κατά της ιμπεριαλιστικής κατοχής στο Ιράκ.
ΤΠΤ - "4" 
[…] 4ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ: μια νέα πνοή στο διεθνές… […]