Συνέντευξη για το συνέδριο της LCR με τον Pierre Mirsalis
Ο σύντροφος Pierre Mirsalis στέλεχος της LCR σε μια εργατική συνοικία της περιοχής του Παρισιού
- Εσύ, που έχεις συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια της ήδη μακριάς ιστορίας της LCR, πώς θα χαρακτήριζες το τελευταίο συνέδριο; Έγινε άραγε αισθητό στο ίδιο το συνέδριο το καινούργιο ενδιαφέρον που δείχνουν πολλοί χώροι (πολιτικά κόμματα, σύλλογοι, τύπος…) για την ανάδυση αυτού που ονομάζουν «άκρα αριστερά»;
Το συνέδριο της LCR είναι το πρώτο μετά από τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, στις οποίες είδε για πρώτη φορά τον υποψήφιό της να παίρνει πάνω από 4% των ψήφων. Επιτυχημένο συνέδριο, τόσο από την απήχηση που είχε όσο και για τη συγκρότηση της ίδιας της Λίγκας. Για πολλούς από τους αντιπροσώπους ήταν το πρώτο τους συνέδριο -μην ξεχνάμε ότι τα μέλη της LCR διπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο -και πρέπει να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τη μεγάλη ικανότητα παρακολούθησης των συζητήσεων. Μου φαίνεται ότι το συνέδριο, εν μέσω ενθουσιασμού, αποτέλεσε πάντως για πολλούς από τους αντιπροσώπους σημαδιακή στιγμή τόσο ως αφομοίωση των συζητήσεών μας, ως μόρφωση, όσο και ως μεγαλύτερη ενσωμάτωση και ιδιοποίηση της ζωντανής πολιτικής δημοκρατίας που είναι μία από τις παραδόσεις της LCR, με τις επιτυχίες και τα δράματά της (ο τύπος άλλωστε ανέφερε την πολύ λυπηρή παραίτηση, εν μέσω συνεδρίου, μιας από τις συντρόφισσες που ήταν στην ηγεσία της LCR).
Επί τέσσερις μέρες, το σύνολο του τύπου (εφημερίδες και τηλεοράσεις) μετέφεραν, ασφαλώς παραποιημένα, τις συζητήσεις. Αυτό μεταφράζει προφανώς, και ίσως και υπερβολικά, τη νέα θέση που έχει αποκτήσει η Λίγκα μετά την προεδρική καμπάνια, καθώς και τον πολιτικό και κοινωνικό ριζοσπαστισμό που εκφράζεται τακτικά (βλέπε την απεργία του Μαΐου-Ιουνίου 2003, με τις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών) αλλά και την κρίση προσανατολισμού και αντιπροσώπευσης που έχει πλήξει την παραδοσιακή αριστερά. Απέναντι στις πολύμορφες επιθέσεις της κυβερνητικής δεξιάς, η απάντηση των ηγετών της λεγόμενης «πληθυντικής» αριστεράς είναι το απόλυτο κενό! Για κανένα από τα μέτρα που πήρε κατά τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση του Ραφαρέν (συντάξεις, πρόσθετη ημέρα εργασίας, καταστολή, …) η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν δεσμεύτηκε να τα πάρει πίσω αν επανέλθει στην εξουσία!
- Μετά από τη συνεδριακή συζήτηση πιστεύεις άραγε ότι η Λίγκα είναι τώρα έτοιμη για τις ερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις;
Το συνέδριο αποτελεί ένα εφαλτήριο για τις εκλογικές καμπάνιες του Μαρτίου και του Ιουνίου 2004. Πάνω από το 70% των αντιπροσώπων ενέκριναν το σχέδιο συμφωνίας με την LO -και από τότε αυτό έχει αρχίσει να εφαρμόζεται. Απέναντι στη συμφωνία αυτήν, παρά τα όριά της, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε εναλλακτική γραμμή, στο σημερινό πολιτικό πλαίσιο, όπως το έδειξαν οι τελευταίες εξελίξεις στην αριστερά. Οι βίαιες επιθέσεις της νεοφιλελεύθερης αριστεράς ενάντια στην LCR (η ηγεσία του ΚΚ σχεδόν μας κατηγόρησε για σταλινικούς!) μεταφράζει την ανησυχία της απέναντι στην εκλογική καταγραφή της αριστερής άρνησης των πολιτικών που διεξήγε εδώ και πολλά χρόνια. Και από την πλευρά των πολλών συμπαθούντων μας, οι αντιδράσεις στη συμφωνία είναι απολύτως θετικές: μεταφράζουν ταυτόχρονα και τη συνειδητή προσμονή μιας πολιτικής λύσης που να είναι αληθινά αριστερή και την επείγουσα ανάγκης μιας τέτοιας λύσης: μην ξεχνάμε ότι ο κίνδυνος εκλογικής πρότασης εναλλακτικής προς το φιλελευθερισμό, δεξιό ή «αριστερό», είναι η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου του Λε Πεν…
- Ένα σημαντικό ντοκουμέντο του συνεδρίου ήταν το κάλεσμα για την οικοδόμηση μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ωστόσο, ο τύπος παρουσίασε το κείμενο αυτό περίπου σαν ένα περιστασιακό αντιστάθμισμα της πολύ αυστηρής συμφωνίας LCR-LO, η οποία θεωρείται πολύ περιοριστική σε σχέση με την παραδοσιακή μάχη της LCR για μια πλατιά αντικαπιταλιστική αριστερά. Σύμφωνα με εσένα, ποια ήταν η θέση της συζήτησης αυτής στο συνέδριο;
Οι συνεδριακές συζητήσεις δεν περιορίζονται στις βραχύχρονες προοπτικές. Το συνέδριο υιοθέτησε, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία (83%), ένα κάλεσμα για μια νέα αντικαπιταλιστική δύναμη. Αυτό μεταφράζει τη συνέχιση του προσανατολισμού μας προς ένα νέο κόμμα που να μην συμπυκνώνεται σε ένα τετ-α-τετ με τη LO, αλλά που να απευθύνεται στο σύνολο των ζωντανών δυνάμεων των αγώνων, σε όλους αυτούς που αναζητούν αριστερά μια εναλλακτική λύση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Βέβαια, και ανεξάρτητα από τα συμπεράσματα που θα βγάλει η LO, τα εκλογικά αποτελέσματα που θα έχουν οι λίστες μας θα είναι κρίσιμα για την προώθηση μιας δυναμικής συσπειρώσεων.
- Ποιες προοπτικές, ποιές εξελίξεις θεωρείς ενδεχόμενες κατά τους ερχόμενους μήνες, ιδιαίτερα σε σχέση με τους παλιούς και τους νέους αγωνιστές της αριστεράς που εμείς την χαρακτηρίζουμε ρεφορμιστική; Ποιες προοπτικές, για παράδειγμα, υπάρχουν στη συνοικία σου, που είναι ένα από τα παλιά οχυρά αυτού που ονομαζόταν για καιρό «κόκκινη περίμετρος» του Παρισιού;
Είναι κάπως δύσκολο να απαντήσω με ακρίβεια. Αλλά νομίζω ότι, από την πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος και των συμπαθούντων του, η συμφωνία LCR-LO, πέρα από τις πολύ αρνητικές εθνικές δηλώσεις, αποτελεί πολιτική αναφορά για την περίοδο. Έτσι, στην περιοχή μου, η LCR συμμετείχε στο φόρουμ που οργάνωνε η ομοσπονδία πόλης του ΚΚ, το οποίο διοργανώθηκε πριν από την εσωτερική ψηφοφορία που το κόμμα αυτό διεξήγε για να αποφασίσει τι θα κάνει στις περιφερειακές εκλογές της Άνοιξης 2004. Οι επεμβάσεις μας εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα και φαίνεται ότι οι πολιτικές μας εξηγήσεις ζύγισαν στη θέση που υιοθέτησε το ΚΚ της περιφέρειας του Παρισιού, το οποίο και αρνήθηκε έτσι, παρά τον Ρομπέρ Υ και το μηχανισμό των τοπικών και νομαρχιακών εκλεγμένων του κόμματος (που σαμπόταραν το φόρουμ!), να κατέβει μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (μια τέτοια επιλογή, να συνεχίσουν την πληθυντική αριστερά, υιοθετήθηκε, αντίθετα, σε πολλές άλλες περιοχές!). Ακόμα και αν αποφάσισαν να κατεβάσουν αυτόνομη λίστα του ΚΚ (εξάλλου επίσης προβληματική επιλογή, καθώς κατόπιν τίθετο το ερώτημα του αν επικεφαλής θα ήταν από το ΚΚ ή από την κοινωνική αριστερά… και, τελικά, η ίδια η ηγέτις του ΚΚ θα είναι επικεφαλής της περιφερειακής λίστας), νομίζω ότι η θέλησή μας να δράσουμε από κοινού όταν είναι δυνατόν, με την προϋπόθεση να είναι σε μια λογική άρνησης της φιλελεύθερης πολιτικής, γίνεται δεκτή θετικά από πολλούς αγωνιστές και συμπαθούντες του ΚΚ. Και αυτό, βεβαίως, είναι κρίσιμο για τη συνέχεια.
Όσο για το ενδεχόμενο μιας λίστας ΚΚ- LCR, που ορισμένοι από το ΚΚ θα το έβλεπαν με καλό μάτι (δίνοντάς μας και μερικές εκλόγιμες θέσεις!), κανείς στην LCR δεν το θέλει, και δικαίως! Η οικοδόμηση μιας μαζικής αντικαπιταλιστικής εναλλακτικής προοπτικής προφανώς δεν περνάει μέσα από την αποδοχή μερικών καρεκλών στις εκλογές και, από την άποψη αυτήν, είναι σαφές ότι ούτε το ΚΚ ούτε οι Πράσινοι έχουν ξεκόψει από την αντίληψη, που ωστόσο καταδικάζεται από τις μάζες, του να σώσουν εκλογικά τον πολιτικό τους μηχανισμό συμμαχώντας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε πολλές περιοχές. Εμείς θέτουμε το ζήτημα από τη σκοπιά μιας πολιτικής προοπτικής κοινωνικής κινητοποίησης και, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, νομίζω πως αυτή η πολιτική τοποθέτηση όχι απλώς είναι η μόνη σωστή, αλλά και ότι θα μας δώσει μια αυξανόμενη απήχηση στους παλαιούς και στους σημερινούς αγωνιστές και συμπαθούντες της παραδοσιακής αριστεράς.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Γαλλία: Συνέντευξη για το συνέδριο της LCR με τον Pierre Mirsal… […]