Γαλλία: Κάλεσμα για αντικαπιταλιστική συσπείρωση

Σπάρτακος 72, Νοέμβρης 2003

Γαλλία:

Κάλεσμα του Συνεδρίου της LCR για τη συσπείρωση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Το παρακάτω κάλεσμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία στο 15ο Συνέδριο της LCR που έγινε στο Saint Denis από τις 30 Οκτώβρη έως τις 2 Νοέμβρη 2003.

Όλοι μαζί αγωνιστήκαμε την Άνοιξη του 2003 για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όλοι μαζί αγωνιστήκαμε ενάντια στο διαρκή ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Όλοι μαζί αγωνιστήκαμε ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ενάντια στη μετατροπή όλου του κόσμου σε εμπόρευμα και για το νέο διεθνισμό που ενσαρκώνει το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα.

Στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουμε μια επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των λαών και των εργαζομένων, που συνδυάζεται με μια μακρόχρονη πορεία προς την καταστροφή των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, με μια μόνιμη κατάσταση πολέμου με στόχο τη διατήρηση της ηγεμονίας των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η 21η Απριλίου (τελευταίες προεδρικές εκλογές) έδειξε την ύπαρξη μιας κοινωνικής κρίσης χωρίς προηγούμενο και της απώλειας εμπιστοσύνης στα παραδοσιακά κόμματα, που, το καθένα με τον τρόπο του, είναι υπεύθυνα για τη νεοφιλελεύθερη επίθεση και την αυξανόμενη κοινωνική ανασφάλεια. Για άλλη μια φορά το Εθνικό Μέτωπο κέρδισε από αυτή την κρίση. Η Άκρα Αριστερά άρχισε να εμφανίζεται σαν μια εναλλακτική λύση απέναντι στα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς. Το κίνημα του Μάη Ιούνη 2003 ενάντια στο νόμο Fillon απόδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να χαράξουν έναν δρόμο διαφορετικό από εκείνον της υποταγής στο νόμο του κέρδους, το δρόμο της αναδιανομής του πλούτου σε όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, μιας κοινωνίας που θα έδινε προτεραιότητα στην ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών.

Όλοι μαζί δεν δεχόμαστε να αφήσουμε να υποταχθούν οι αγώνες και οι ελπίδες μας σε μια νέα κυβερνητική συμμαχία με την σοσιαλφιλελεύθερη Αριστερά ή σε οποιαδήποτε προοπτική που απλά θα σημαίνει τη διαχείριση της οικονομίας και των θεσμών του καπιταλισμού. Ενάντια στη Δεξιά, στο Εθνικό Μέτωπο και στο MEDEF (σ.τ.μ. η ένωση εργοδοτών της Γαλλίας), η εναλλακτική πολιτική λύση δεν μπορεί να είναι παρά μια κυβέρνηση που θα βασίζεται στις κινητοποιήσεις και τη δημοκρατική οργάνωση του λαού, μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα σχέδιο άμεσης κοινωνικής ανάγκης.

Η LCR απευθύνεται σε όλους εκείνους που θέλουν μια αριστερή εναλλακτική λύση που θα έρχεται σε ρήξη με όλες τις πολιτικές που εφάρμοσε τόσο η σοσιαλφιλελεύθερη Αριστερά όσο και η Δεξιά. Θέλουμε να τους πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να ενωθούμε από τώρα με όλους εκείνους που το θέλουν για να αναπτύξουμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις αλλά και για να οικοδομήσουμε μια νέα πλατειά, πλουραλιστική, ριζοσπαστικά αντικαπιταλιστική και απόλυτα δημοκρατική πολιτική δύναμη.

Μια τέτοια συσπείρωση, μέσα στο ίδιο κόμμα, είναι επείγουσα και αναγκαία για να δράσουμε από κοινού απέναντι στα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και μπορούν, κατά την άποψη μας, να συνοψιστούν στα παρακάτω σημεία :

ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στον πόλεμο, στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, στους νόμους και στις άλλες πολιτικές πρακτικές που περιορίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και θεσμοθετούν μια βία με στόχο τη διαιώνιση της περιθωριοποίησης εκείνων που βιώνουν τις περισσότερο προσωρινές συνθήκες ύπαρξης, να βασιστούμε στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, στους κοινωνικούς αγώνες των εργαζομένων, των άνεργων και των νέων ενάντια στα αφεντικά και στην κυβέρνηση, στα κινήματα που μάχονται ενάντια στο παραγωγίστικο μοντέλο ανάπτυξης που βάζει σε κίνδυνο την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας, στα κινήματα που προβάλουν ξεκάθαρα και δυνατά το αίτημα του δημοκρατικού ελέγχου στις επιλογές της ανάπτυξης και της παραγωγής, στα κινήματα που απορρίπτουν τις διακρίσεις και την καθημερινή βία που υφίστανται οι γυναίκες στην εργασία τους και στην προσωπική τους ζωή, να αρνηθούμε την υποταγή στον σοσιαλφιλελευθερισμό, στην πολιτική της διαχείρισης των κρατικών θεσμών προς το συμφέρον της μειοψηφίας που κατέχει όλο τον πλούτο, την καπιταλιστική Ευρώπη, τις συνθήκες της και το σχέδιο του Συντάγματος της, για την προοπτική μιας ρήξης με τον καπιταλισμό, μιας κυβέρνησης των εργαζομένων που να στηρίζεται στη λαϊκή κινητοποίηση, για την προώθηση μιας ριζικής μεταβολής της κοινωνίας που θα επιτρέψει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, η οικονομία πρέπει να σταματήσει να ελέγχεται από την ιδιωτική ιδιοκτησία και να μετατραπεί σε ιδιοκτησία του συνόλου.
στα 3 εκατομμύρια εκλογείς που το Μάη του 2002 έδωσαν την ψήφο τους στην Άκρα Αριστερά, στους αγωνιστές των συνδικάτων, των δήμων και της κοινωνίας.
στους κομμουνιστές, σοσιαλιστές και οικολόγους αγωνιστές, σε ρεύματα που προέρχονται από την παραδοσιακή Αριστερά και από τοπικές και περιφερειακές ομάδες που αναζητούν μια εναλλακτική λύση απέναντι στα ξεπουλήματα της σοσιαλδημοκρατίας.
στις οργανώσεις της Άκρας Αριστεράς, ιδιαίτερα στη Lutte Ouvriere, στην οποία προτείνουμε να διεξάγουμε μαζί τις επόμενες εκλογικές εκστρατείες των περιφερειακών και Ευρωπαϊκών εκλογών.

Σε συνέχεια των Φόρουμ που ξεκινήσαμε εδώ και ένα χρόνο, προτείνουμε να οργανωθούν από τώρα, όπου αυτό είναι δυνατόν, συνδιασκέψεις για μια αντικαπιταλιστική Αριστερά, σε επίπεδο πόλεων, νομών ή διαμερισμάτων.

Προτείνουμε οι συνδιασκέψεις αυτές να οργανώνονται από κοινού με όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να το κάνουν, άτομα, οργανωμένες αντικαπιταλιστικές συλλογικότητες ή ρεύματα, στη βάση διακηρύξεων που θα δείχνουν ξεκάθαρα την προοπτική μιας πλατειάς πλουραλιστικής συσπείρωσης για μια νέα δύναμη που θα είναι σε ρήξη με τον καπιταλισμό. Οι συνδιασκέψεις, για συζήτηση και δράση, μπορούν να ξεκινήσουν ώστε όλοι μαζί να αναζητήσουμε πολιτικές απαντήσεις, μέτρα που έρχονται σε ρήξη με τη λογική του καπιταλισμού, μέτρα άμεσης κοινωνικής και δημοκρατικής ανάγκης.

Εντέλει, προτείνουμε οι πρωτοβουλίες αυτές να συγκλίνουν, στο τέλος του 2004, σε μια συνδιάσκεψη σε εθνικό επίπεδο που θα εκφράζει ένα βήμα μπροστά προς τη δημιουργία μιας νέας αντικαπιταλιστικής, φεμινιστικής και οικολογικής πολιτικής δύναμης, μιας δύναμης που θα αγωνιστεί ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση.