Η επιστολή που δημοσιεύουμε είναι μία από τις πρώτες λήψεις θέσης από προσωπικότητες που βρίσκονται κοντά στο Κόμμα των Εργαζόμενων (ΡΤ) της Βραζιλίας. Όλοι αυτοί αμφισβητούν τις επιλογές της κυβέρνησης Λούλα για ένα από τα θέματα κλειδιά της πολιτικής στη Βραζιλία: τη θέση της απέναντι στην προώθηση της ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου στην Αμερικανική Ήπειρο (ALCA). Πέρα από το ζήτημα αυτό εκείνο που παίζεται είναι οι σχέσεις με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και η νεοφιλελεύθερη επίθεση των κυρίαρχων τάξεων. Αν και η κυβέρνηση Λούλα πήρε σωστές θέσεις σε θέματα όπως η αγροτική μεταρρύθμιση ή ο πόλεμος στο Ιράκ, ωστόσο προσαρμόζεται στις νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις στα γενικότερα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα. Πράγματι η κυβέρνηση, με την υποστήριξη της δεξιάς και ενάντια στην πλειοψηφία της ίδιας της κοινοβουλευτικής της ομάδας, θέλει να επιβάλλει την αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας. Ετοιμάζει μια μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού εμπνευσμένη από τα ευρωπαϊκά σχέδια νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρύθμισης, που σήμερα απορρίπτουν εκατομμύρια εργαζόμενοι. Αυτή η αντιφατική, όχι μόνο με την ιστορία του ΡΤ αλλά και με τις αποφάσεις του τελευταίου του συνεδρίου, πολιτική, προκαλεί σήμερα συζητήσεις και εντάσεις μέσα στο ίδιο το κόμμα. Υπεύθυνοι, βουλευτές, γερουσιαστές (όπως η συντρόφισσα μας Heloisa Helena, μέλος της τάσης Σοσιαλιστική Δημοκρατία) απορρίπτουν τις τωρινές επιλογές της κυβέρνησης. Η ηγεσία του ΡΤ, αντί να προχωρήσει σε μια δημοκρατική συζήτηση, απειλεί τους διαφωνούντες με διαγραφές. Ένα τέτοιο γραφειοκρατικό μέτρο, αποτελεί μια επίθεση όχι μόνο ενάντια στην αριστερά του ΡΤ αλλά ενάντια στο σύνολο της Λατινοαμερικάνικης αριστεράς. Πολλοί υπεύθυνοι του ΡΤ πήραν ήδη θέση ενάντια σε τέτοια μέτρα απαιτώντας τη διοργάνωση μιας δημοκρατικής συζήτησης μέσα στο κόμμα
Την επιστολή αυτή σας απευθύνουν πρόσωπα που σας σέβονται, θαυμάζουν την πολιτική σας πορεία και επιθυμούν να σας βοηθήσουν με κάθε τρόπο ώστε να μπορέσετε να ανταποκριθείτε στις τεράστιες ελπίδες του βραζιλιάνικου λαού που γέννησε η νίκη σας.
Έχουμε συναίσθηση της οικονομικής κατάστασης της χώρας και ξέρουμε τις δυσκολίες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που οδήγησαν την κυβέρνηση στην προώθηση μέτρων μείωσης των δαπανών και αύξησης των επιτοκίων. Πέρα απ’ αυτά ξέρουμε ότι η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει αξιόλογες μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία και είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλισθεί η ανάπτυξη της χώρας χωρίς τη συμμετοχή της, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα.
Ωστόσο, οι αντιξοότητες αυτές δεν θα έπρεπε να υπονομεύσουν την ενότητα μας. Από τη σκοπιά αυτή μας απασχολούν ιδιαίτερα δύο μέτρα: οι διαπραγματεύσεις για την ALCA (Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου στην Αμερικανική Ήπειρο) και η υποτιθέμενη αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας.
Το πρώτο για το οποίο αρκετοί από εμάς έχουν επιχειρηματολογήσει επανειλημμένα παλαιότερα θα εκθέσει τα προϊόντα μας (αγροτικά, βιομηχανικά, υπηρεσίες) σε έναν απόλυτα άνισο ανταγωνισμό, με κύριο αποτέλεσμα την οξυμένη αποεθνικοποίηση του παραγωγικού μας μηχανισμού. Είναι ξεκάθαρο ότι με τη διαδικασία αυτή που περιλαμβάνει εμπορικές συμφωνίες που αφορούν τη γεωργία, τις επενδύσεις, τις κρατικές δαπάνες, το νόμισμα, τις υπηρεσίες η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσπαθεί να επαναποικιοποιήσει την ήπειρο σε συνάρτηση με τα συμφέροντά της και μόνον.
Το δεύτερο οδηγεί στον έλεγχο του νομίσματος μας από τα ξένα κεφάλαια και έτσι στην εγκατάλειψη του εθνικού μας σχεδίου. Όταν οι πιο δυναμικοί τομείς της οικονομίας μας βρίσκονται στα χέρια ξένων επιχειρήσεων, η αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας σημαίνει την παράδοση σε αυτές της εξουσίας καθορισμού της τιμής του νομίσματος μας.
Γι αυτό αποφασίσαμε να σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή. Για μας η ALCA , όπως και η αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας, είναι ζητήματα αδιαπραγμάτευτα, στο βαθμό που θίγουν την ίδια την εθνική μας ακεραιότητα. Απόφαση για τόσο σοβαρό θέμα δεν μπορεί να παρθεί παρά μόνο από τον εγγυητή αυτής της ακεραιότητας: το βραζιλιάνικο λαό. Θα πρέπει κάθε Βραζιλιάνος και Βραζιλιάνα να κληθεί να εκφράσει τη γνώμη του για τα δύο αυτά θέματα μέσω ενός δημοψηφίσματος που θα οργανωθεί μόνο για το σκοπό αυτό.
Το δημοψήφισμα αυτό θα επιτρέψει μια μεγάλη συζήτηση, σε εθνική κλίμακα, γύρω από τα δύο αυτά θέματα και θα θεμελιώσει μια πραγματικά δημοκρατική απόφαση.
Είμαστε πεισμένοι ότι μια σταθερή στάση της Βραζιλίας θα αλλάξει το συσχετισμό των δυνάμεων που μας πιέζει και θα ανοίξει την δυνατότητα της χάραξης ενός αυτόνομου δρόμου, προσαρμοσμένου στην ανάπτυξη μας.
Ακόμη και αν αυτό δεν συμβεί, και η κυβέρνηση αναγκαστεί να έρθει σε ρήξη με τις δυνάμεις που την πιέζουν, να είστε βέβαιος, κύριε Πρόεδρε, ότι τα περιοριστικά μέτρα θα είναι ανεκτά. Η οικονομία μας είναι ήδη αρκετά ισχυρή για να αντισταθεί και ο λαός μας αρκετά πολιτικοποιημένος για να σας προσφέρει την αναγκαία υποστήριξη στη σύγκρουση αυτή.
1 Μαΐου 2003
Alfredo Bosi, Ana Maria Freire, Ana Maria Castro, Ariovaldo Umbelino de Oliveira, Augusto Boal, Beth Carvalho, Benedito Mariano, Bernardete de Oliveira, Chico Buarque, Carlos Nelson Coutinho, Dom Demetrio Valentini, Dom Paulo Arns, Dom Pedro Casaltaliga, Dom Tomas Balduino, Emir Sader, Fabio Konder Comparato, Fernando Morais, Francisco de Oliveira, Joanna Fomm, Haroldo Campos, Leonardo Boff, Margarida Genovois, Maria Adelia de Souza, Manuel Correia de Andrade, Marilena Chaui, Nilo Batista, Pastor Ervino Schmidt/IECLB, Plinio Arruda Sampaio, Oscar Niemeyer, Ricardo Antunes, Sergio Haddad, Sergio ferolla, brigadeiro, Tatau Godinho, Valton Miranda.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Βραζιλία: Ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο Λούλα […]