Έφυγε ο Μανόλης Λεοντάρης (Λαμπρίδης)
Περίπου δύο εβδομάδες μετά από την κυκλοφορία του Σπάρτακου, τεύχους 67, του περασμένου Νοεμβρίου, όπου δημοσιεύεται το κείμενο του Μανόλη Λεοντάρη «Μία επιστολή για το βιβλίο του Μάριου Εμανουηλίδη «Αιρετικές διαδρομές. Ο ελληνικός τροτσκισμός και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος», ο συγγραφέας του «έφυγε» … Και μάλλον δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το άρθρο του, που το είχε παραχωρήσει στο περιοδικό ο κρινόμενος Μ. Εμανουηλίδης και είναι ίσως το τελευταίο του δημοσιευόμενο κείμενο. Ο γνωστός τεχνοκριτικός και βαθύτατος μαρξιστής Μανόλης Λαμπρίδης, όπως ήταν γνωστός (το πραγματικό του όνομα ήταν Μανόλης Λεοντάρης) εκπρόσωπος μιας γενιάς που αποχωρεί κάνοντας μας φτωχότερους, πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 2002. γεννήθηκε στη Σάμο το 1920 και σπούδασε νομικά και πολιτικές/οικονομικές επιστήμες στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Όπως γράφει ο Φ.Τερζάκης στο Πριν της 8ης Δεκεμβρίου 2002 θα «βρεθεί νωρίς στη δίνη του εργατικού κινήματος από την πλευρά της αριστερής αντιπολίτευσης. Βασικό μέλος της αποκλίνουσας τροτσκιστικής ομάδας του Στίνα τα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου (μαζί με τον Καστοριάδη, τον Στανίτσα, τον Λαυραντώνη κ.α.) εμφανίζεται αμέσως μετά τον πόλεμο σαν δοκιμιογράφος και κριτικός ποίησης στα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα, ο Αιώνας μας, Επιθεώρηση Τέχνης, Πανσπουδαστική, Μαρξιστικό Δελτίο, Κριτική (του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη), Μαρτυρίες και τη μεταπολιτευτική τους προέκταση Σημειώσεις. Με μία σειρά βαρυσήμαντα δοκίμια όπως το Il gran rifiuto, Καβάφης, Βάρναλης, Καρυωτάκης και το πρόβλημα της παρακμής, θα προκαλέσει επί φιλολογικού εδάφους το λεγόμενο σοσιαλιστικό ρεαλισμό, αισθητικό εκπρόσωπο της σταλινικής γραμμής, προκαλώντας την οργή των κομματικών διανοουμένων της Επιθεώρησης Τέχνης.
Μεταξύ των έργων του είναι: Η σύγκρουση με το νόμο ως έμπρακτη κριτική του δικαίου και το συναίσθημα της ενοχής, Αντι-ιδεολογικά, Παλαιά και νέα πόιηση, Η ταξική συνείδηση στο έργο του Κ.Βάρναλη, Η ποίηση και το ηθικό πρόβλημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πρώτο τεύχος του παράνομου Μαρξιστικού Δελτίου (Δεκέμβρης 1959) δημοσιεύει ως Μ.Ιωαννίδης το άρθρο «Ο ιρασιοναλισμός στην τέχνη της παρακμής» ενώ άρθρα του δημοσιεύτηκαν και στην μεταδικτατορική έκδοση του Μαρξιστικού Δελτίου και το τελευταίο του στο Σπάρτακο.