Πόλεμος και αντιτρομοκρατική εκστρατεία στη σκιά της αποδοκιμασίας της κυβέρνησης στις δημοτικές εκλογές
Κύριο άρθρο, Σπάρτακος αρ.67, Νοέμβρης 2002
Όσες ερμηνείες και αν δίδονται στα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών και όσο και αν ο καθένας προσπαθεί να υποβαθμίσει τις όψεις τους που δεν τον βολεύουν και να προβάλει εκείνες που τον συμφέρουν κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδοκιμάστηκε για την πολιτική που ακολουθεί. Δεν συνετρίβη, επειδή όλοι καταλαβαίνουν ότι ίδια και χειρότερη πολιτική θα ακολουθήσει, μόλις γίνει κυβέρνηση, και η ΝΔ, που κέρδισε μιά σειρά Δήμους αλλά και έχασε άλλους που κυβερνούσε για πολλά χρόνια με τον ίδιο τρόπο. Ακόμη και το ΚΚΕ, που μέλη του διοικούσαν Δήμους με πολιτική ανάλογη με την κυβερνητική, είχε μεγάλες απώλειες. Το βέβαιο λοιπόν είναι ότι στις εκλογές αυτές αποδοκιμάστηκε η νεοφιλελεύθερη πολιτική, οποιοσδήποτε και αν την ασκούσε.
Το ότι αποδοκιμάστηκε όμως δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να εφαρμόζεται. Ακριβώς το αντίθετο, επειδή πρόκειται για την πολιτική που κατεξοχήν εγγυάται τη διατήρηση και αύξηση των κερδών του Κεφαλαίου. Βλέποντας όμως τις αντιδράσεις και την αγανάκτηση που προκαλεί η εφαρμογή της οι κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων, με πρώτη εκείνη των ΗΠΑ γίνονται όλο και πιο επιθετικές. Έτσι η κυβέρνηση Μπους ετοιμάζεται να εξαπολύσει έναν δεύτερο πόλεμο εναντίον του Ιρακ, χωρίς καμία αφορμή, για να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ, στην περιοχή όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στη γη. Τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα ενός τέτοιου πολέμου δεν της δημιουργούν, φυσικά, τον παραμικρό ενδοιασμό.
Η όλη επιχείρηση δεν τους βγήκε όμως τόσο εύκολη όσο φανταζόταν στην αρχή. Έφερε στην επιφάνεια μιά σειρά εσωαστικούς ανταγωνισμούς αλλά κυρίως προκάλεσε ευρύτατες μαζικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο. Από το ανατολικό άκρο της Ασίας μέχρι την Ευρώπη έγιναν τεράστιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Ακόμη και στις ίδιες τις ΗΠΑ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν έξω από το Λευκό Οίκο την αντίθεση τους στον πόλεμο που ετοιμάζεται να εξαπολύσει η κυβέρνηση Μπους.
Βλέποντας αυτές τις εσωτερικές αντιδράσεις στην πολιτική τους οι κυβερνήσεις προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν περιορίζοντας τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών, και ιδιαίτερα εκείνων που κινητοποιούνται διεκδικώντας τα δικαιώματα τους. Η πιο πρόσφατη τακτική τους, στην κατεύθυνση αυτή, είναι η αντιτρομοκρατική εκστρατεία. Η πολιτική αυτή, που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μετά τις 11 Σεπτέμβρη 2001, βρήκε την έκφραση της στην Ελλάδα με την ψήφιση του τρομονόμου και την εκστρατεία για την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» που άρχισε τον περασμένο Ιούλη.
Στα πλαίσια της εκστρατείας αυτής είχαμε σωρεία παραβιάσεων των δημοκρατικών δικαιωμάτων που εγγυάται η ίδια η αστική νομιμότητα. Πάρθηκαν ομολογίες με μη κανονικές διαδικασίες, οι κρατούμενοι απομονώθηκαν από τον έξω κόσμο για να μην αποκαλύψουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πάρθηκαν οι «ομολογίες» αυτές, η επικοινωνία των κατηγορούμενων και των συνηγόρων τους γίνεται, ακόμη και σήμερα, με αρκετές δυσκολίες, καταστρατηγήθηκαν παλιές αρχές του Δικαίου όπως το τεκμήριο της αθωότητας και το δικαίωμα του συνηγόρου. Όπως σιγά-σιγά αποκαλύπτεται προφυλακίστηκαν άνθρωποι χωρίς κανένα σοβαρό στοιχείο σε βάρος τους, για να δοθεί η εντύπωση ότι συνελήφθη ολόκληρη η Ε..Ο. 17Ν.
Αιχμή του δόρατος στην εκστρατεία αυτή ήταν η προπαγάνδα. Για το σκοπό αυτό στήθηκε ένας ολόκληρος παρααστυνομικός μηχανισμός στα ΜΜΕ στον οποίο η Αστυνομία διοχέτευε, και διοχετεύει, επιλεκτικά διάφορες «αποκλειστικές» πληροφορίες, πολλές από τις οποίες ήταν απλά υποψίες ή σκέψεις αστυνομικών κύκλων, και αυτοί αναλάμβαναν να τις μετατρέψουν σε ειδήσεις. Έτσι κατηγορήθηκαν και σπιλώθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με δραστηριότητες ατομικής τρομοκρατίας αλλά ήταν παλιοί αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, της άκρας αριστεράς, του οικολογικού κινήματος ή και τελείως άσχετοι με όλα αυτά. Προβλήθηκε έντονα η άποψη ότι πηγή της τρομοκρατίας είναι η Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, και ότι όποιος ζητά το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την περίπτωση αυτή είναι συνένοχος των τρομοκρατών.
Η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, δεν αντέδρασε στην επίθεση αυτή, φέρθηκε μουδιασμένα και δειλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Γι’ αυτό οι αντιδράσεις απέναντι στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία της κυβέρνησης ήταν μέχρι τώρα περιορισμένες. Βλέποντας το αυτό η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ξεκίνησαν τη δεύτερη φάση της επιχείρησης με τη σύλληψη του Γιάννη Σερίφη. Εδώ είχαμε να κάνουμε με ένα πασίγνωστο πρόσωπο, παλιό αντιδικτατορικό αγωνιστή, ενεργό αγωνιστή του μαζικού κινήματος και της Άκρας Αριστεράς εδώ και 30 χρόνια, που αν διανοήτο να δράσει τρομοκρατικά θα είχε γίνει αμέσως αντιληπτός από την Αστυνομία που τον παρακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια. Τα στοιχεία εναντίον του, όπως και εναντίον πολλών από τους συγκατηγορούμενους του, ήταν ανύπαρκτα. Ωστόσο παραπέμφθηκε και προφυλακίστηκε.
Γίνεται σαφές ότι ο Γιάννης Σερίφης είναι μόνο η αρχή. Στόχος της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας είναι ολόκληρη η Άκρα Αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα και οποιοσδήποτε διεκδικεί τα δικαιώματα του. Αν δεν αποκρούσουμε αυτή την επίθεση τώρα, αύριο θα είναι πολύ αργά. Επιβάλλεται η άμεση κινητοποίηση, με τον πιο πλατύ και ενωτικό τρόπο που μπορεί να γίνει, όλων των δυνάμεων με στόχο τη αντιμετώπιση της τρομοϋστερίας και την κατοχύρωση των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλους.
Νοέμβρης 2002
Κύριο άρθρο
Σπάρτακος αρ.67
ΤΠΤ - "4" 
