Η αδίστακτη συνδικαλιστική γραφειοκρατία

Σπάρτακος 64, Απρίλης 2002

του Τάκη Θανασούλα

Ο καταμερισμός της εργασίας είναι η υλική βάση της ανάπτυξης της γραφειοκρατίας. Τα συνδικάτα ως θεσμός της αστικής κοινωνίας που αποστολή έχουν την διαπραγμάτευση της τιμής της εργατικής δύναμης, αναπόφευκτα δημιουργούν ένα ιδιαίτερο εργατικό στρώμα, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που κύριο σκοπό της έχει την επιβολή της ταξικής συνεργασίας στην πάλη των τάξεων, την άμβλυνση των διαφορών μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

Είναι γνωστό ότι το αστικό κράτος θεωρεί καθοριστικό για τα συμφέροντα της αστικής τάξη, αφού είναι ο συλλογικός εκφραστής τους, τον έλεγχο της ηγεσίας των συνδικάτων. Η επιβολή εργασιακής ειρήνης για την ανεμπόδιστη εξαγωγή υπεραξίας και για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων είναι βασικό καθήκον κάθε αστικής κυβέρνησης που ουσιαστικά είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης. Για την επίτευξη του στόχου της παραχωρεί προνόμια για την ενσωμάτωση στα δικά της συμφέροντα της ηγεσίας των συνδικάτων. Προσφέρει γραφεία για στέγαση με πλήρη εξοπλισμό, καλύπτει λειτουργικά έξοδα, τους δίνει το δικαίωμα να λάβουν επιπρόσθετα συνδικαλιστική σύνταξη από την εργατική εστία πληρώνοντας εκ των υστέρων τις αναλογούσες εισφορές για να αποφύγουν την οργή των συναδέλφων τους. Σιωπηρά διαμέσου των πιστωτικών καρτών καταβάλλει στους προέδρους των σωματείων ένα ποσό απλήρωτο για προσωπικά τους έξοδα, αγωνίζονται να τοποθετηθούν στο Δ.Σ. κάποιας θυγατρικής επιχείρησης ή σε κάποιο οργανισμό οι συνδικαλιστές του κυβερνώντος κόμματος για να βελτιώσουν το εισόδημά τους κλπ.

Επειδή οι εργαζόμενοι στην καθημερινή τους ζωή δεν μπορούν να ασχοληθούν με τα προβλήματα που τους απασχολούν, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αντί να έχει συνείδηση ότι υπηρετεί την συνέχεια της ασυμφιλίωτης αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μετατρέπεται σε ενδιάμεσο που αγωνίζεται για την ενσωμάτωση των εργαζόμενων στο υπάρχον καθεστώς. Αποκτά συνείδηση των προνομίων της και γι’ αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους σε τρίτο πρόσωπο. Αδιαφορούν για την ύπαρξη δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς, την λειτουργία των επιτροπών στα επί μέρους τμήματα, την οργάνωση και περιφρούρηση των απεργιών όταν προκηρυχθούν, με κάθε τρόπο δείχνουν την ραθυμία τους να οργανώσουν τη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων, να αναπτύξουν την αυτενέργειά τους και την αυτοοργάνωση τους, να εγκαταλείψουν τα πολυτελή τους γραφεία.

Στο χώρο των τραπεζών, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΤΟΕ με την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης, από το 1997, ομολόγησε ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι πέρα και πάνω από τους εργαζόμενους με ιδιαίτερα συμφέροντα.

Ότι δεν τόλμησαν οι εργατοπατέρες της μεταπολεμικής περιόδου το έπραξαν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΥΝ). Διεκδίκησαν και πέτυχαν προαγωγές συνδικαλιστών κατ’ επιλογή, δημιουργία μη οργανικών θέσεων που να τις καλύπτουν οι προαγόμενοι συνδικαλιστές μέχρι το βαθμό και αυτού του Διευθυντή, επιδόματα ευθύνης για όσους έχουν εκλεγεί δύο φορές και αμέσως μετά τη δεύτερη εκλογή τους. Συντάξεις με βαθμούς υποδιευθυντή, διευθυντή κλπ. Αναμφίβολα αυτή η ηγεσία της ΟΤΟΕ δεν είναι σε θέση να αποτρέψει τις ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών, όπως άλλωστε φάνηκε και με την Ιονική, να διεκδικήσει κοινό επικουρικό ταμείο για τους εργαζόμενους που αυτοί οι ίδιοι έχουν θέσει ως αίτημα, να αποτρέψει την επερχόμενη ιδιωτική ασφάλιση και τη χειροτέρευση των συντάξεων.

¨Ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει την προχωρημένη ενσωμάτωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και τον αγιάτρευτο εκφυλισμό της είναι οι συνδικαλιστές που αποτελούν το Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων Προσωπικού ΟΤΕ. ΟΙ πιο πάνω αναφερόμενες συνδικαλιστικές παρατάξεις απεφάσισαν τα εξής :

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. θα παίρνει μισθό και από το σωματείο, όσο το επίδομα ευθύνης διευθυντή του ΟΤΕ δηλαδή 540 χιλιάδες μηνιαίως, ο Γενικός Γραμματέας το επίδομα ευθύνης υποδιευθυντή δηλαδή 375 χιλιάδες μηνιαίως και τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής θα λαμβάνουν 300 χιλιάδες μηνιαίως. Τα μέλη του Δ.Σ. θα παίρνουν 50 χιλιάδες για κάθε συνεδρίαση, όπως και πρόσθετες αμοιβές για όσους συμμετέχουν σε περιφερειακές συσκέψεις, συμβούλια, ημερίδες κλπ που οργανώνει ο ΟΤΕ.

Η εξάπλωση και ο εκφυλισμός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για την ανάπτυξη των αγώνων και την προώθηση κάθε μορφής εργατικής δημοκρατίας στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι επαναστάτες μαρξιστές έχουν καθήκον να καταγγείλουν αυτά τα φαινόμενα, να εξηγήσουν υπομονετικά στους εργαζόμενους την ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους οποιαδήποτε μορφή αγώνα αν θέλουν να επιτύχουν την παραμικρή νίκη. Να διεκδικήσουν την λήψη των αποφάσεων μέσα από συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, αποφάσεις που θα είναι δεσμευτικές για οποιαδήποτε συνδικαλιστική ηγεσία. Οποιαδήποτε νίκη των εργαζόμενων απαιτεί να γνωρίζουν καλά όχι μόνο τον αντίπαλο αλλά και τον δούρειο ίππο των αφεντικών. Είναι γεγονός ότι η οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος τα προηγούμενα χρόνια είχε σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ενσωμάτωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας στη πολιτική της ταξικής συνεργασίας, σήμερα η αποκάλυψη της φύσης και του χαρακτήρα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ολοένα και περισσότερο θα είναι πιο εύκολο να αποκαλυφθεί. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεχόμενη άμεσα τη δυσφορία των εργαζόμενων έχει την ικανότητα να διαφοροποιηθεί για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο περιορισμός της απήχησής της μέσα στους εργαζόμενους είναι αποκλειστικά καθήκον των δυνάμεων που αγωνίζονται για μία ταξικά ανεξάρτητη πολιτική που να εκπροσωπεί τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζόμενων. Οι εποχές που έρχονται αντικειμενικά μας ευνοούν για να πετύχουμε το στόχο μας. Εμπρός λοιπόν, ο κύβος ερρίφθη.