Η αμερικάνικη επίθεση εναντίον του Αφγανιστάν άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και για έναν πόλεμο ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Στο άρθρο που ακολουθεί ο Farooq Tariq, Γενικός Γραμματέας του Εργατικού Κόμματος του Πακιστάν (LPP), αναφέρεται στο πολιτικό σκηνικό όπως έχει διαμορφωθεί, στους κινδύνους του πολέμου και στην ανάγκη άμεσης ενεργοποίησης ενάντια του.
του Farooq Tariq
Ο πόλεμος του Μπους εναντίον της τρομοκρατίας” μπήκε σε νέσ φάση. Είναι πιθανόν να εκραγεί ένας νέος πόλεμος ανάμεσα στις δύο πυρηνικές δυνάμεις, την Ινδία και το Πακιστάν. Δεν θα είναι ένας πόλεμος με απώλειες μόνο από τη μία πλευρά, όπως συνέβη στην περίπτωση του πολέμου ΗΠΑ – Αφγανιστάν. Θα είναι ένας αιματηρός και για τις δυό πλευρές πόλεμος που ανάλογο του δεν έχει δει ο κόσμος εδώ και πολλά χρόνια. Ηδη γίνονται περιορισμένης έκτασης συνοριακές συγκρούσεις και η αεροπορία και των δύο χωρών είναι σε πλήρη συναγερμό. Υπάρχουν αναφορές γιά μαζική στρατιωτική παρουσία και των δύο πλευρών στα σύνορα.
Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και των δύο χωρών μιλάνε τη γλώσσα του πολέμου. Ηδη έγιναν οι πρώτες ενέργειες από την Ινδική κυβέρνηση όπως η ανάκληση του πρεσβευτή της Ινδίας, η διακοπή των διαδρομών του μόνου λεωφορείου “της φιλίας” και των τεσσάρων ανά εβδομάδα δρομολογίων τρένου ανάμεσα στο Δελχί και τη Λαχώρη.
Οι κυβερνήσεις του Vajpai και του Naawaz Sharif εγκαινίασαν το 1998 αυτή τη λεωφορειακή γραμμή σαν χειρονομία για την εδραίωση των φιλικών σχέσεων που εγκαινιάστηκαν με τη συνάντηση τους στη Λαχώρη. Η λειτουργία της λεωφορειακής αυτής γραμμής δεν είχε διακοπεί ούτε κατά τον 28ήμερο πόλεμο του Kargil ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν τον Ιούνιο του 1998.
Αυτά έγιναν σε απάντηση μιάς τρομοκρατικής επίθεσης ενάντια στο Ινδικό Κοιονοβούλιο που έγινε στις 13 Δεκέμβρη από οπλισμένους άνδρες και κατά την οποία σκοτώθηκαν 14 άτομα. Η Ινδική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν μιά απόπειρα εξόντωσης ολόκληρης της πολιτικής ηγεσίας της Ινδίας από τις Μυστικές Υπηρεσίες του Πακιστάν (ISI). Το Ινδικό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε όταν έγινε η επίθεση. Αφού απέτυχαν στην προσπάθεια τους να μπουν στο κτίριο του Κοινοβουλίου, οι εισβολείς κυκλώθηκαν έξω από το κτίριο από τη φρουρά του. Στη συμπλοκή σκοτώθηκαν έξη φρουροί και οι πέντε τρομοκράτες.
Η Πακιστανική κυβέρνηση και τα Πακιστανικά Μ.Μ.Ε. με τη συνηθισμένη τους δημαγωγία προσπάθησαν να κατηγορήσουν τις Μυστικές Υπηρεσίες της Ινδίας (RAW) ότι σκηνοθέτησαν την ιστορία κατά του Πακιστάν. Ετσι, με την πρόφαση της επίθεσης αυτής, η Ινδία θα καλέσει τη διεθνή κοινότητα να χαρακτηρίσει το Πακιστάν σαν κράτος που υποθάλπει την τρομοκρατία. Ο στρατιωτικός εκπρόσωπος του Πακιστάν προειδοποίησε την Ινδία γιά άμεσες συνέπειες εαν επιτεθεί στρατιωτικά στο Πακιστάν. Η Ινδική κυβέρνηση χαρακτήρισε σαν μη σοβαρή αυτή τη συμπεριφορά. Τα κυριότερα ινδικά ΜΜΕ με υστερικές κραυγές κάλεσαν την Ινδική κυβέρνηση να περάσει από τα λόγια στα έργα αναλαμβάνοντας πραγματική δράση ενάντια στο κράτος του Πακιστάν, για να του δώσει ένα μάθημα.
Οι Πακιστανικές εφημερίδες έγραψαν στις 23 Δεκέμβρη ότι η Ινδική κυβέρνηση κινείται για την ακύρωση της Συνθήκης για τα Νερά του Ινδού ποταμού και τη διακοπή των διευκολύνσεων για τις πτήσεις επάνω από τα εδάφη της των πολιτικών αεροπλάνων του Πακιστάν. Ο Ινδός υπουργός Advani ήδη μίλησε για πέρασμα των συνοριακών γραμμών και ο πρωθυπουργός Vajpai ανακοίνωσε ότι η Ινδική κυβέρνηση εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα. Μίλησε γιά ανάληψη πρώτα διπλωματικών προσπαθειών και στη συνέχεια συζήτησης για τις πιθανότητες άλλων επιλογών που ανοίγονται στην Ινδία. Αντίθετα ο στρατηγός Μουσάραφ που βρισκόταν τότε σε πενταήμερη επίσκεψη στην Κίνα χαρακτήρισε την Ινδική απάντηση σαν αλαζονική και αδιέξοδη.
Η Συνθήκη για τα Νερά του Ινδού ποταμού καθορίζει τη διανομή του νερού από τον Ινδό ποταμό και τους παραπόταμους του ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Αν ακυρωθεί αυτή η Συνθήκη, θα οδηγήσει σε λιμό όχι μόνο τις Πακιστανικές επαρχίες του Πανζάμπ και του Σιντ αλλά το σύνολο του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Και οι δύο επαρχίες εξαρτώνται πολύ από το αρδευτικό σύστημα με κανάλια που ξεκινούν από τους ποταμούς αυτούς. Οι κλιματολογικές αλλοιώσεις έχουν προκαλέσει ξηρασία κατά τα τελευταία χρόνια στις άνυδρες περιοχές του Πανζάμπ. Οι ανάγκες γιά τρόφιμα του Πακιστάν καλύπτονται κυρίως από τις αρδευόμενες με κανάλια περιοχές του Πανζάμπ και του Σίντ. Στις δύο αυτές επαρχίες ζει το 80% περίπου του συνολικού πληθυσμού του Πακιστάν.
Οι κυβερνήσεις της Ινδίας και του Πακιστάν έχουν μπεί σε ένα δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή. Είναι πιθανό οι δύο κυβερνήσεις να προχωρήσουν περισσότερο από τις οικονομικές και άλλες κυρώσεις ο καθένας εναντίον του άλλου. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση ενός πραγματικού πολέμου. Οι δύο χώρες έχουν πολεμήσει μεταξύ τους αρκετές φορές στο παρελθόν. Ο τελευταίος περιορισμένος πόλεμος ήταν το 1998.
Οι τρελοί πολιτικοί της Ινδίας και του στρατιωτικού καθεστώτος του Πακιστάν βρέθηκαν στην ίδια πλευρά με τη «διεθνή κοινότητα» κατά τον πόλεμο ΗΠΑ – Αφγανιστάν. Τώρα αλληλοκατηγορούνται ότι στο θέμα του Κασμίρ υποθάλπουν την τρομοκρατία μέσω οπλισμένων θρησκευτικών φονταμενταλιστών.
Θέλουν να ακολουθήσουν τη μέθοδο των ΗΠΑ για να πετύχουν τους στόχους τους. Ο πόλεμος είναι η μόνη λύση, αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα που έβγαλαν αυτοί οι τρελοί ηγέτες από τα γεγονότα των 3 τελευταίων μηνών. Ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά του Αφγανιστάν δεν έφερε ειρήνη ούτε τους απάλλαξε από εκείνους που αποκαλούν τρομοκράτες. Αντίθετα, αύξησε τον κίνδυνο ενάντια στην παγκόσμια ειρήνη. Ο κόσμος είναι κοντύτερα σε έναν πυρηνικό πόλεμο απ’ όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία.
Με την απειλή ενός νέου πολέμου ανάμεσα στην Ινδία και στο Πακιστάν, όλοι οι ισχυρισμοί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού αποδείχτηκαν ψεύτικοι. Ισχυρίζονταν ότι βομβαρδίζοντας το Αφγανιστάν και παίρνοντας την εξουσία από τα χέρια των Ταλιμπάν θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση της απειλής της τρομοκρατίας. Η επίθεση ενάντια στο Ινδικό κοινοβούλιο, η αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονικής ανατίναξης σε πτήση στις 23 Δεκέμβρη, ο φόνος του αδελφού του Υπουργού Εσωτερικών του Πακιστάν στις 22 Δεκέμβρη στο Καράτσι και η αυξανόμενη ένοπλη σύρραξη στην Παλαιστίνη δείχνουν ότι η τρομοκρατία δεν θα σταματήσει με την κρατική τρομοκρατία.
Μπορεί οι ΗΠΑ να «κέρδισαν» τον πόλεμο και να είναι πολύ ευχαριστημένες με την αποχχώρηση των Ταλιμπάν από την εξουσίαα αλλά οι κίνδυνοι τρομοκρατικών επιθέσεων δεν έχουν εξαφανιστεί. Στην πραγματικότητα, προωθήθηκε η φιλοσοφία του πολέμου και η πολιτική του πολέμου. Η αποχώρηση των Ταλιμπάν δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο το τέλος του θρησκευτικού φανατισμού. Σύμφωνα με μιά έρευνα, που δημοσιεύθηκε σήμερα στον Πακιστανικό τύπο, παρά το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν δεν τήρησαν το λόγο τους ότι θα πολεμήσουν ως το τέλος, έχουν ακόμη την υποστήριξη του 43% του πληθυσμού του Πακιστάν.
Η άλλη πικρή αλήθεια είναι ότι κανένας από τους κύριους ηγέτες των Ταλιμπάν δεν έχει συλληφθεί ή σκοτωθεί παρά τη βροχή από βόμβες που έπεσε στις κύριες βάσεις των Ταλιμπάν. Αποκαλύπτεται τώρα ότι οι Ταλιμπάν εγκατέλειψαν την εξουσία σε πλήρη συμφωνία με τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ Καρατζάι, με την υπόσχεση ότι κανένας από αυτούς δεν θα συλληφθεί ή σκοτωθεί. Μέχρι τώρα ο Καρατζάι κράτησε την υπόσχεση του. Ο κύριος λόγος μπορεί να είναι οι εθνικές συγκρούτσεις μέσα στο Αφγανιστάν και ο Χαμίντ Καρατζάι θέλει ακόμη να έχει την υποστήριξη των Ταλιμπάν, που είναι Παστούν, σε περίπτωση που θα έχει προβλήματα με τους άλλους, Ουζμπέκους, Χαζάρους και Τατζίκους, εθνικιστές ηγέτες.
Η στρατηγική των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη αμέσως μετά τη νίκη τους στον πόλεμο του Κόλπου. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βοήθησε τον ηττημένο Σαντάμ να παραμείνει στην εξουσία και τον βοήθησε να κάμψει την λαική εξέγερση των Μουσουλμάνων της Σχία. Τότε ήθελαν να εμποδίσουν ένα δεύτερο Ιράν. Τώρα υποχώρησαν μπροστά στις εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις.
Αλλά η στρατηγική αυτή δεν τους βοήθησε να κάμψουν τους θρησκευτικούς φονταμενταλιστές.
Παρά το γεγονός ότι το στρατιωτικό καθεστώς του Πακιστάν βοήθησε τους Αμερικανούς στην πολεμική τους προσπάθεια, αυτοί διατηρούν την παλιά τους πολιτική για το Κασμίρ. Οι θρησκευτικές φονταμενταλιστικές ομάδες οργανώνουν ανοιχτά τη δράση τους μέσα στο Πακιστάν. Κανένα από τα στρατόπεδα τους δεν έχει κλείσει. Κανείς δεν τους εμποδίζει από το να στρατολογούν άνεργους νέους από τα χαμηλότερα στρώματα της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η δουλειά τους όπως συνήθως. Αλλά αυτό δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά.
Το στρατιωτικό καθεστώς πρέπει να αλλάξει την πολιτική του απέναντι σε αυτές τις αποκαλούμενες ομάδες Μουτζαχεντίν που είναι διατεθειμένες να προχωρήσουν σε ολοκληρωτικό πόλεμο με την Ινδική κυβέρνηση. Η κοινωνική βάση της Ινδικής κυβέρνησης βασίζεται στον Ινδουιστικό σωβινισμό. Χρειάζεται τέτοιες δικαιολογίες για να αναζωπυρώωνει τον Ινδουιστικό εθνικισμό. Αυτό ακριβώς κάνει τώρα. Δεν πρόκειται για πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ανεχόταν τις μεγάλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κασμίρ. Οι Κασμιριανοί θέλουν ανεξαρτησία. Οι θρησκευτικοί φονταμενταλιστές θέλουν να μετατρέψουν τον εθνικό τους αγώνα σε θρησκευτικό. Ενα τμήμα της ISI του Πακιστάν βοηθάει αυτούς τους θρησκευτικούς φονταμενταλιστές για να το πετύχουν.
Ο στρατηγός Μουσάραφ είναι σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Πολλές φορές υπερασπίστηκε δημόσια την πολιτική για το Κασμίρ. Υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την τόσο διαφημισμένη διάσκεψη κορυφής της Αγκρα τον περασμένο Αύγουστο γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Vajpai δεν δεχόταν τότε την κεντρική σημασία του προβλήματος του Κασμίρ. Ο Vajpai πρόσφερε άνοιγμα των συνόρων, αύξηση των εμπορικών σχέσεων και άλλα οικονομικά μέτρα για να προσεγγίσουν οι δύο χώρες. Αλλά ο στρατηγός Μουσάραφ απέρριψε αυτές τις προτάσεις και δήλωσε ξεκάθαρα ότι όσο δεν λύνεται το θέμα του Κασμίρ, δεν μπορεί να υπάρχει σταθερή φιλία.
Η Ινδική άρχουσα τάξη δεν θα δεχόταν, μέσω του Vajpai, καμία λύση για το Κασμίρ που θα έπληττε την κοινωνική της βάση. Γιαυτό αρνήθηκαν και η διάσκεψη κορυφής της Αγκρα απέτυχε.
Μόλις ένα μήνα αργότερα, μετά τις 11 Σεπτέμβρη, ο στρατηγός Μουσάραφ έκανε στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του υποστήριξης των Ταλιμπάν και αποφάσισε να συμπαραταχθεί με τους αμερικάνους. Ηταν άλλη μιά αντίφαση του καθεστώτος Μουσάραφ. Απ’ τη μιά βοηθά τους Μουτζαχεντίν του Κασμίρ στον ιερό τους πόλεμο ενάντια στην Ινδική κατοχή. Από την άλλη υποστηρίζει τους Αμερικανούς εναντίον των Ταλιμπάν.
Ποιός οργάνωσε την επίθεση αυτή ενάντια στο Ινδικό κοινοβούλιο; Η ινδία λέει ότι είναι οι Μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές του Lashkar Tayaba (Ιερός Στρατός) και του Jaish Mohammed (Στρατός του Προφήτη Μωάμεθ). Ο στρατηγός Μουσάραφ ζητάει αποδείξεις για αυτό. Ακριβώς όπως οι Ταλιμπάν ζητούσαν αποδείξεις για να παρααδώσουν τον Οσάμα Μπεν Λάντεν στους Αμερικανούς. Μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, εξαφανίστηκε η ηθική του να προσκομίζεις αποδείξεις για οποιοδήποτε συμβάν. Η στρατηγική κάθε χώρας οδηγείται από τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες της και δεν της χρειάζονται πραγματικές αποδείξεις.
Η Ινδική και η Πακιστανική εργατική τάξη πρέπει να δράσουν αποφασιστικά μπροστά στην κατάσταση αυτή. Πρέπει να δράσουν τώρα. Δεν υπάρχει δικαιολογία για την κήρυξη ενός πολέμου. Πρέπει να πουν όχι στον πόλεμο, ναι στην ειρήνη. Η ανάγκη για ένα φιλειρηνικό κίνημα στην Ινδική υποήπειρο είναι μεγαλύτερη τώρα από οποτεδήποτε άλλοτε στην ιστορία.
Οι πραγματικοί ηττημένοι στον πόλεμο ανάμεσα στην Ινδία και στο Πακιστάν θα είναι οι απλοί πολίτες και των δύο χωρών. Θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα του πολέμου. Οι πλούσιοι και οι καπιταλιστές θα κερδίσουν χρήματα από τον πόλεμο και οι εργάτες θα πληρώσουν γιαυτόν όχι μόνο με χρήματα αλλά και με τις ζωές τους. Δεν έχουν καταφύγια ή χρήματα για να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ινδία και στο Πακιστάν δεν ξεπερνά τα 400 δολλάρια. Στις δύο χώρες μαζύ ζει το ένα πέμπτο του πληθυσμού της γης. Στις δύο χώρες μαζύ ζουν περισσότεροι από το 70% των φτωχών του κόσμου. Οι οικονομικές συνέπειες του πολέμου αυτού θα είναι καταστρεπτικές και για τους δύο.
Η οικονομία του Πακιστάν είναι ήδη στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης, παρά τις απαιτήσεις του για οικονομική βοήθεια. Ηδη ο πόλεμος του Αφγανιστάν κατέστρεψε την Πακιστανική οικονομία. Ενας πόλεμος ανάμεσα στην Ινδία και στο Πακιστάν θα χαμηλώσει το βιοτικό επίπεδο των μαζών σε επίπεδο χωρίς προηγούμενο.
Ο πόλεμος ανάμεσα στην Ινδία και στο Πακιστάν έχει γίνει μιά πραγματική πιθανότητα. Μπορεί να εμποδιστεί μόνο εάν ο στρατηγός Μουσάραφ κάνει άλλη μιά στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του για το Κασμίρ. Αν δεν το κάνει μπορεί να χάσει την εξουσία και τη ζωή του. Κανείς ηγέτης του Πακιστάν δεν άφησε την εξουσία με τη θέληση του..
Η Ινδική άρχουσα τάξη είναι ολοκληρωτικά υπέρ του πολέμου. Μπορεί να αρχίσει με συνοριακές συγκρούσεις αλλά γρήγορα να εξαπλωθεί σε όλο το μήκος των συνόρων. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός μπορεί να μην είναι ευνοικός για έναν τέτοιο πόλεμο. Αλλά οι συνθήκες μπορεί να είναι έξω από τον έλεγχο τους. Δημιούργησαν ένα χάος επιτιθέμενοι στο Αφγανιστάν. Εκείνο που οι Αμερικάνοι δίδαξαν σε όλους είναι ότι κάθε πρόβλημα πρέπει να λύνεται με την κήρυξη ενός πολέμου.
Ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα και στις δύο πλευρές των συνόρων μπορεί να έχει μια αποφασιστική επίδραση στο ξεπέρασμα της πολεμικής υστερίας. Το Εργατικό Κόμμα του Πακιστάν θα είναι στην πρώτη γραμμή και θα ξεκινήσει το φιλειρηνικό αυτό κίνημα στο Πακιστάν.
Farooq Tariq
Δεκέμβριος 2001
ΤΠΤ - "4" 
[…] Προς πόλεμο Ινδίας-Πακιστάν; […]