ΑΓΓΛΙΑ:
Το συνέδριο της Σοσιαλιστικής Συμμαχίας
Το Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Συμμαχίας (Socialist Alliance) έγινε στο Λονδίνο το Σάββατο 1 Δεκέμβρη 2001. Ήταν παρόντες περίπου 700 μέλη της. Ο Alan Thornet παρουσιάζει ό,τι συνέβη εκεί.
του Alan Thornet
Το Συνέδριο υιοθέτησε ένα καινούργιο καταστατικό που προτάθηκε από το International Socialist Group (ISG, βρετανικό τμήμα της 4ης Διεθνούς), το Socialist Workers Party (SWP ΣΕΚ) και πέντε ανεξάρτητους συνέδρους με 345 ψήφους υπέρ και 311 κατά, που υποστήριξαν διάφορες άλλες προτάσεις.
Το νέο καταστατικό παρέχει στα μέλη της Σοσιαλιστικής Συμμαχίας πλήρη δικαιώματα να καθορίζουν την πολιτική, να εκλέγουν τα ηγετικά όργανα και να επιλέγουν τους υποψήφιους που θα παρουσιάσουν στις εκλογές.
Εμπλουτίζει επίσης τα δικαιώματα ελευθερίας έκφρασης και διαφωνίας με τη Συμμαχία και το δικαίωμα πώλησης και διανομής εκδόσεων, πέρα από εκείνες της Συμμαχίας.
Είναι ένα καλό πλαίσιο για το επόμενο στάδιο ανάπτυξης της Συμμαχίας. Το αρνητικό ωστόσο, αν και είχε προβλεφθεί, γεγονός του Συνεδρίου ήταν η προσεκτική σταδιακή αποχώρηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (SP – πρώην Militant).
Παρουσιάστηκαν πέντε προτάσεις καταστατικού στο Συνέδριο. Υιοθετήθηκε εκείνο που πρότειναν οι SWP, ISG και μερικοί ανεξάρτητοι.
Εκείνα που προτάθηκαν από τη Workers Power και το CPGB ήταν αριστερίστικα και ζητούσαν, και τα δύο, από τη Συμμαχία να μετατραπεί σε ένα επαναστατικό κόμμα. Ο Pete McLaren, από την προηγούμενη ηγεσία, πρότεινε ένα άλλο καταστατικό που βασικά παγίωνε την υπάρχουσα κατάσταση.
Το RDG υπέβαλε το καταστατικό του Σκωτσέζικου Σοσιαλιστικού Κόμματος, για να προπαγανδίσει την μετατροπή της Συμμαχίας σε ένα κόμμα σαν το Σκωτσέζικο Σοσιαλιστικό Κόμμα (SSP). Το ISG, αν και συμφωνεί ότι αυτός πρέπει να είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος, δεν υποστήριξε αυτή την πρόταση στην τωρινή φάση, γιατί η Συμμαχία δεν είναι ακόμη έτοιμη.
Υπήρχαν άλλωστε και άλλα προβλήματα, από την πολιτική του RDG, με τον τρόπο που πρότειναν την εφαρμογή του καταστατικού του SSP στην Αγγλία.
Τέλος προτάθηκε ένα καταστατικό από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που πρότεινε τη σκανδαλώδη αρχή ότι έξη οποιαδήποτε μέλη σε μια εκλογική περιφέρεια, που ανήκουν στην ίδια τάση, θα μπορούσαν να προβάλουν βέτο ενάντια σε κάθε απόφαση που παίρνεται, ακόμη και στην επιλογή των υποψηφίων.
Ανάπτυξη
Το νέο καταστατικό ήταν απαραίτητο γιατί το παλιό είχε ξεπεραστεί από την ίδια τη Σοσιαλιστική Συμμαχία και δεν προσέφερε πια δομές που να διευκολύνουν την ανάπτυξη του. Το ISG, το SWP κα άλλοι έβαζαν το θέμα του καταστατικού (σε προσυνεδριακό δελτίο) με τον παρακάτω τρόπο:
Έχουμε τώρα μια βασικά διαφορετική S.A. από εκείνη που υπήρχε πριν από ένα χρόνο, και η δομή της S.A. πρέπει να αλλάξει για να πάρει υπόψη της αυτές τις εξελίξεις. Χρειαζόμαστε ιδιαίτερα ένα καταστατικό που θα εξασφαλίσει ότι η S.A. θα γίνει πιο δημοκρατική και ταυτόχρονα θα μπορεί να παρέχει μια συνεκτική και αποτελεσματική εθνική ηγεσία”.
Αυτό σήμαινε την ανάγκη μιας δομής που όχι μόνο θα μπορούσε να δώσει αποτελεσματική ηγεσία στη S.A. αλλά που θα έδινε περισσότερα δικαιώματα σε μέλη που δεν ανήκουν σε οργανώσεις αντί να τους απωθεί δίνοντας βάρος στις οργανώσεις που μετέχουν όπως πρότεινε το S.Ρ.
Νέα ισορροπία
Αυτό δεν σημαίνει κατάργηση της εκπροσώπησης των οργανώσεων που μετέχουν, ακριβώς το αντίθετο, αλλά εισάγει μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε αυτές και τους ανεξάρτητους. Αυτό εκφράστηκε στο πρωτόκολλο για τις Ευρωεκλογές που υιοθετήθηκε από το Συνέδριο μαζί με το καταστατικό των ISG/SWP.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο καθεμιά από τις κύριες οργανώσεις που μετέχουν θα συνεχίσει να εκπροσωπείται αλλά με μια κυριαρχία των ανεξάρτητων. Η ακριβής εκπροσώπηση των διαφόρων οργανώσεων δεν θα προκαθορίζεται καταστατικά αλλά θα εισάγεται με πολιτικά κριτήρια κατά την εκλογική διαδικασία.
Η πολιτική ιδέα πίσω από αυτό ήταν να είναι σε θέση να αντιδράσουν αποτελεσματικά απέναντι στη ρήξη που συντελείται στο Νέο Εργατικό Κόμμα (New Labour Scargill). Αυτό σήμερα δεν παίρνει τη μορφή αποχώρησης οργανωμένων ομάδων αλλά διαρροής ατόμων.
Η S.A. πρέπει να απαντήσει σε αυτό και να αφήσει χώρο στις γραμμές της για αυτούς τους ανεξάρτητους ακτιβιστές. Αυτό περιλαμβάνει και το να τους δείξει ότι θα έχουν πλήρη δικαιώματα και επιρροή σε μια οργάνωση που περιλαμβάνει επίσης ακροαριστερές οργανώσεις που ήδη υπάρχουν. Η ιδέα ότι θα ενταχθούν σε τοπικές S.A. όπου οι μειοψηφίες θα μπορούν να προβάλουν βέτο στην πλειοψηφία δεν φαίνεται ιδιαίτερα ελκτική.
Δεν υπήρξε συμφωνία ανάμεσα σε εκείνους που πρότειναν το καταστατικό που υιοθετήθηκε, για το μακροπρόθεσμο μέλλον της S.A., ιδιαίτερα στην άποψη ότι η S.A. πρέπει να έχει την προοπτική με-τατροπής της σε ένα νέο αριστερό κόμμα όπως το SSP.
Το SWP απορρίπτει κατηγορηματικά αυτή την άποψη, και αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης μαζί τους. Αλλά υπήρξε συμφωνία, ακόμη και με το SWP, στο ότι η S.A. χρειάζεται να αποκτήσει περισσότερο δομή κόμματος για να τραβήξει ανεξάρτητους ακτιβιστές που αποχωρούν από το Νέο Εργατικό Κόμμα.
Χαλαρός συμβιβασμός
Ωστόσο το SP απέρριψε κατηγορηματικά αυτή την κατεύθυνση στη δομή του κόμματος. Παρά την επίμονη προπαγάνδα τους για «ένα νέο μαζικό εργατικό κόμμα» ήθελαν μια συμμαχία που θα ήταν απλά ένας χαλαρός συμβιβασμός ανάμεσα στις υπάρχουσες οργανώσεις.
Το νέο μαζικό κόμμα πήγαινε σε κάποιο απώτερο μέλλον και δε θα βασιζόταν στη SA. Αυτή η άποψη είναι παράλογη και δείχνει να βασίζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε μια σεκταριστική αντιμετώπιση του SWP.
Το SP θα συμμετείχε σε όλο το Συνέδριο (ο Dave Neillist θα προέδρευε) αλλά δεν θα δεχόταν την απόφαση του Συνεδρίου αν ήταν εναντίον τους. Έτσι, μόλις ολοκληρώθηκαν οι ψηφοφορίες, και υιοθετήθηκε το καταστατικό των SWP/ISG, αποχώρησαν μετά από μια σύντομη δήλωση αποχώρησης, με επικεφαλής τους τον Dave Neillist.
Η τακτική του SP κατά το Συνέδριο ήταν η δαιμονοποίηση του SWP (σαν οργάνωση με στόχο τον πλήρη έλεγχο της SA) και η κατηγορηματική τους αντίθεση στο καταστατικό που πρότειναν το SWP, το ISG και άλλοι σαν υπερβολικά συγκεντρωτικό και με τάσεις αποκλεισμού.
Αυτά, σε συνδυασμό με την άμεση απειλή του SP ότι θα αποχωρήσει, επηρέασαν ένα τμήμα των ανεξάρτητων συνέδρων στο να ψηφίσουν υπέρ του καταστατικού του Pete McLaren, με το οποίο το SP ήταν έτοιμο να συμφωνήσει.
Το SP μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει το γεγονός ότι το SWP δεν είχε διατηρήσει το ίδιο επίπεδο ανάμιξης σε τοπικό επίπεδο κατά την προεκλογική περίοδο, αν και αν το γεγονός αυτό αντιπαρατεθεί με την ανάμιξη του SP δεν στέκει.
Το πιο ακανθώδες σημείο πίσω από τη συζήτηση για το Καταστατικό ήταν εκείνο της δημοκρατίας στις τοπικές οργανώσεις. Κατά τις γενικές εκλογές του περασμένου Ιούνη το SP επέμεινε στην επιβολή των δικών του υποψηφίων σε επιλεγμένες περιφέρειες, αντίθετα με τις επιθυμίες της πλειοψηφίας των μελών της τοπικής οργάνωσης της SA.
Επίσης παρήγαγαν το δικό τους προεκλογικό υλικό με το όνομα και τα εμβλήματα του SA, μάζευαν ανεξάρτητα τους δικούς τους εκλογικούς πόρους και δεν έδωσαν τίποτα για τον προεκλογικό αγώνα της SA.
Εκείνοι που πρότειναν το Καταστατικό που υιοθετήθηκε (και εκείνοι που υποστήριξαν άλλες προτάσεις Καταστατικού εκτός από εκείνη του SP) δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν την επανάληψη αυτής της κατάστασης σε μελλοντικές εκλογές και ιδιαίτερα την επιβολή υποψηφίων.
Το δικαίωμα των μελών κάθε τοπικής οργάνωσης της SA να αποφασίζουν, με κανονικές σύμφωνα με το Καταστατικό διαδικασίες, ακόμη και για την επιλογή ενός υποψηφίου, όταν χρειάζεται, είναι καίριο για τη δημοκρατική διαδικασία.
Το βέτο της μειοψηφίας
Ομοια το SP δεν ήταν έτοιμο να δεχθεί την τοπική δημοκρατία αυτού του τύπου. Επέμειναν στο δικαίωμα των μειοψηφιών να προβάλουν βέτο σε τοπικό επίπεδο – κάτι που είχαν το θράσος να ονομάζουν «συναίνεση».
Αυτό θα τους επέτρεπε να λειτουργήσουν στις επόμενες εκλογές όπως έκαναν στις τελευταίες. Το καταστατικό του Pete McLaren (που υποστήριξε η AWL) θα έκαναν το ίδιο αλλά με λιγότερο αποτελεσματικό τρόπο. Το να ξαναπεράσουν τα ίδια σε επόμενες εκλογές θα αποθάρρυνε πολλούς στην μάσα στη Συμμαχία.
Ωστόσο η πρόταση του SP δεν επιχειρηματολογήθηκε τίμια, αλλά βασίστηκε στην προβολή του κινδύνου της κυριαρχίας του SWP στην SA. Φυσικά υπάρχει κίνδυνος κυριαρχίας του SWP αφού είναι πολύ μεγαλύτερο από όλες τις υπόλοιπες ακροαριστερές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου και του SP.
Πάντως το πρωτόκολλο καθορίζει ότι όλες οι βασικές οργανώσεις θα εκπροσωπούνται στην Εκλογική Επιτροπή, με προτεραιότητα στους ανεξάρτητους.
Αυτό κατοχυρώνεται με εκλογές, που παρέχουν διαφάνεια και τη δυνατότητα, κατά την εκλογική διαδικασία, να λαμβάνονται υπόψη οι πολιτικές ισορροπίες και άλλοι παράγοντες.
Η κυριότερη εγγύηση ενάντια στην κυριαρχία του SWP είναι πολιτική. Στο τέλος της ημέρας κατάλληλο τεχνικό μέσο, συμβατό με τις βασικές δημοκρατικές αρχές, για να παρεμποδισθεί μιά οργάνωση με αριθμητική πλειοψηφία από του να κυριαρχήσει, εάν το αποφασίσει.
Κουλτούρα
Πρέπει να αναπτύξουμε μια κουλτούρα μέσα στη SA που θα καθιστά αδύνατη μια τέτοια κυριαρχία, η τουλάχιστον θα κάνει τους υπεύθυνους για αυτήν να πληρώνουν ένα βαρύ πολιτικό τίμημα.
Δεν υπάρχει γι αυτό ένα οργανωτικό υποκατάστατο. Κάθε προσπάθεια να υποβαθμισθεί το δικαίωμα απόφασης της πλειοψηφίας σε τοπικό επίπεδο είναι απαράδεκτη.
Η Leeds Left Alliance προσπάθησε να το κάνει προτείνοντας να μην έχουν όλα τα παρόντα μέλη του SWP δικαίωμα ψήφου και παρά το γεγονός ότι αυτά σαν άτομα είναι μέλη της Συμμαχίας. Το SP προσπάθησε να κάνει το ίδιο με το βέτο της μειοψηφίας. Αυτή είναι μια οργανωτική απάντηση σε ένα πολιτικό πρόβλημα ή σε ένα δυνητικό πολιτικό πρόβλημα.
Η τακτική του SP ήταν η καταπολέμηση της κανονικής δημοκρατικής πρακτικής βάσει της οποίας ο κάθε παρών σε μια συνέλευση ψηφίζει σαν ίσος με την αρχή του «ΕΜΜΨ» (ένα μέλος μία ψήφος). Έγινε μιά προσπάθεια να συνδεθούν οι απόψεις αυτές με τον τύπο δημοκρατίας που προτείνει στο Νέο Εργατικό Κόμμα ο Νηλ Κίνοκ.
Αλλά το «ΕΜΜΨ» του Κίνοκ δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι ψηφίζουν σαν ίσοι σε μια συνέλευση αλλά η εισαγωγή της μυστικής ψηφοφορίας με στόχο την κινητοποίηση της παθητικής πλειοψηφίας ενάντια σε μια ενεργή μειοψηφία – αυτό είναι κάτι το τελείως διαφορετικό.
Η ειρωνεία είναι ότι η μόνη περιοχή που χρησιμοποιήθηκε σε SA με τον τρόπο αυτό η ψήφος με το ταχυδρομείο ήταν στη Left Alliance του Leeds, μια από τις λίγες τοπικές Αριστερές Συμμαχίες που αντιμετώπισε με συμπάθεια τις προτάσεις του SP. Καταδικάζουμε το «ΕΜΜΨ» του Κίνοκ όπως εφαρμόζεται στο Νέο Εργατικό Κόμμα ενώ υπερασπίζουμε τα δικαιώματα των μελών της SA στις τοπικές Συμμαχίες.
Η υιοθέτηση του νέου Καταστατικού ένα κρίσιμο βήμα προς τα μπροστά της SA, δεν λύνει το πρόβλημα της μελλοντικής της ανάπτυξης, που , σύμφωνα με την άποψη του ISG, θα πρέπει να είναι προς ένα κόμμα στην Αγγλία στην κατεύθυνση του SSP στη Σκωτία.
Ο Κίνδυνος
Μια αποτυχία προς αυτή τη κατεύθυνση είναι δυνατόν να προκαλέσει ένα φρενάρισμα στην πολιτική ανάπτυξη της Συμμαχίας και στη πολιτική μια αποτυχία στην κίνηση προς τα εμπρός είναι δυνατόν να προκαλέσει πισωγύρισμα.
Η άρνηση του SWP να κινηθεί σε αυτή τη κατεύθυνση δημιουργεί μια αυξανόμενη αγωνία για το ρόλο της SA καθώς αυτή δεν προχωρά. Από την άλλη μεριά το νέο καταστατικό αποτελεί μια πολύ καλύτερη βάση από την συγκεκριμένη κατάσταση που υπήρχε πριν από το συνέδριο.
Ενα σημαντικό μέσον για να οδηγηθεί η SA προς την κατεύθυνση της γρήγορης μετεξέλιξης σε πολιτικό κόμμα, είναι το να διαθέτει η SA ένα καλοφτιαγμένο και τακτικό έντυπο που θα την βοηθήσει στην ίδια της την οικοδόμηση κάτι που τέθηκε σε ψηφοφορία από το ISG.
Η πρόταση ατυχώς δεν ψηφίστηκε αν και είχε την υποστήριξη των περισσότερων οργανώσεων (εκτός του SWP που την καταψήφισε) και ενός μεγάλου αριθμού ανένταχτων.
Αντίθεση στην πρόταση εκφράστηκε και από τον Mark Hoskisson της Workers Power. Αυτός ισχυρίστηκε, εντελώς ανακόλουθα, ότι εάν η πλειοψηφία στο συνέδριο δεν θεωρεί την SA έτοιμη να γίνει κόμμα τότε δεν μπορεί να είναι έτοιμη να έχει ένα έντυπο που απαιτεί πολιτική ομοιογένεια.
Αυτό είναι κάτι το αξιοσημείωτο δεδομένου ότι η WP θεωρεί ότι η Συμμαχία ΕINAI ήδη έτοιμη να γίνει κόμμα και μάλιστα επαναστατικό και επομένως από την ίδια τη θεώρηση τους είναι έτοιμη να έχει ένα έντυπο!
Ακούγεται σχεδόν σαν ένα χτύπημα αντεκδίκησης εναντίον εκείνων που δεν ψήφισαν την πρόταση της WP. Σε κάθε περίπτωση η απόρριψη της πρότασης βαριές συνέπειες για το μέλλον της SA.
Ο Hoskisson ισχυρίστηκε ότι με δεδομένες τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν μέσα στη SA, ένα έντυπο θα έχει μόνο το κοινό παρανομαστή των πολιτικών και δεν θα μπορεί να οδηγήσει πουθενά. Αν δεν συμβεί έτσι είπε τότε θα είναι ένας «πύργος της Βαβέλ», με ένα σύμπλεγμα διαφορετικών απόψεων.
Θα πρέπει να σε κάθε περίπτωση να πούμε, ότι δεν καταλαβαίνουμε πως μια οργάνωση που είναι ικανή να διεξάγει μια προεκλογική εκστρατεία πάνω σε ένα πρόγραμμα τόσο λεπτομερές όπως το Μανιφέστο της SA δεν είναι ικανή να παράγει ένα έντυπο.
Οπωσδήποτε η SA χρειάζεται να αναπτύξει περισσότερο τη πολιτική της και να την κάνει ακόμη πιο συνεκτική από ότι είναι σήμερα. Όμως η παραγωγή ενός τέτοιου εντύπου είναι πιθανώς ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να προχωρήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ταυτόχρονα θα ήταν η καλύτερη δυνατή απάντηση στην αποχώρηση του SP.
Οπωσδήποτε ήταν η ψήφος του SWP που αποφάσισε την απόρριψη της πρότασης για το έντυπο, ενώ η WP έδωσε τη πολιτική επιχειρηματολογία. Στη πραγματικότητα το SWP δεν ισχυρίστηκε ότι η SA δεν έχει αρκετή πολιτική ανάπτυξη ώστε να έχει ένα έντυπο: ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ακόμη η υποδομή ή οι πόροι.
Αυτό υποβιβάζει την πολιτική συζήτηση σε κάθε περίπτωση αφού θα πρέπει πρώτα δεις πως θα δημιουργηθούν οι οικονομικοί πόροι μέχρι ότου πραγματοποιηθεί η έκδοση και αντιμετωπίσεις το πρόβλημα. Ποιο έρχεται πρώτο η κότα ή το αυγό.
Οι Ανένταχτοι
Ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που αναδείχθηκε στο συνέδριο υπήρξε αυτό των «οργανωμένων ανένταχτων». Πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση εκατό περίπου ανένταχτων στη διάρκεια της μεσημεριανής διακοπής.
Ένα κείμενο με τίτλο «Προς Όλους του Ανένταχτους» υποστήριξε την έκκληση για ένα έντυπο της Συμμαχίας καθώς επίσης και τη κατεύθυνση προς μια περισσότερο κομματική δομή. Το κείμενο έλεγε:
«Εμείς θέλουμε η SA να έχει τη δική της φωνή, τη δική της ατζέντα, τη δική της φιλολογία, τις δικές της καμπάνιες για τα δημοτικά συμβούλια, τα πολιτικά δικαιώματα, το πόλεμο, την αντιφασιστική δράση, τα εργοστασιακά σωματεία. Εμείς θέλουμε να δούμε τα μέλη της SA να αποφασίζουν την πολιτική της καθώς παρουσιάζονται τα ζητήματα».
Γενικά ήταν ένα πετυχημένο ημερήσιο συνέδριο που πήρε μια σειρά από κρίσιμες αποφάσεις για τη παραπέρα ανάπτυξη της SA σε αυτό το στάδιο.
Η απόφαση του SP να επιστρέψει στον άγριο σεχταρισμό της χειρότερης παράδοσης της Βρετανικής άκρας αριστεράς δεν είναι υπευθυνότητα της SA και ούτε είναι κάποιο πολιτικό ανακλαστικό απέναντι σε αυτή.
Το καθήκον της SA είναι να συνεχίσει τη διαδικασία του επανασχηματισμού της Αγγλικής αριστεράς και να πολεμήσει τον σεχταρισμό της που αποτέλεσε και την αποφασιστική συμβολή της για τα τελευταία χρόνια.
Επανεξετάζοντας τα γεγονότα μπορούμε να πούμε ότι είχαμε απόλυτο δίκαιο να υπερασπίσουμε τη δημοκρατία της SA παρά τον κίνδυνο της αποχώρησης του SP. Το να θυσιάσουμε την τοπική δημοκρατία δεν θα ήταν μόνο μια πολύ μεγάλη υποχώρηση που θα τραυμάτιζε την SA αλλά επιπλέον δεν θα είχε επιλύσει το πρόβλημα των σχέσεων ανάμεσα στην SA και το SP. Αυτό θα είχε επιλυθεί μόνο εάν το SP απομακρύνονταν από τη σεχταριστική τροχιά του.
Στη διακήρυξη της αποχώρησης το SP ανέφερε ότι θα επιδιώξει μια εκλογική συμφωνία με την SA για τις επόμενες εκλογές. Είναι σημαντικό η SA να επιδιώξει και να προσπαθήσει να πραγματοποιηθεί μια τέτοια συμφωνία αλλά θα είναι οπωσδήποτε δύσκολο εάν το SP επιμένει για ορισμένες εκλογικές περιφέρειες όπως έκανε στις προηγούμενες εκλογές.
Στρατολόγηση
Στην μετά το συνέδριο περίοδο πρέπει να αναπτυχθεί μια στρατηγική για την οικοδόμηση της SA. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια γενναία στρατολόγηση που θα αναπτύξει τον αριθμό των μελών μέσα στην νέα ενοποιημένη δομή και θα τα εμπλέξει στο πολιτικό έργο της SA, τόσο στο εθνικό όσο και στο τοπικό επίπεδο.
Πρέπει να συνεχίσουμε να επιχειρηματολογούμε για την ανάγκη ενός εντύπου ώστε να αναπτύξουμε τα επιχειρήματα για την επόμενη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να προτείνουμε το ίδιο.
Το σπουδαιότερο πράγμα τώρα είναι με ποιο τρόπο, η ηγεσία της SA που θα προκύψει (και οι οργανώσεις που συμμετέχουν), θα ανταποκριθούν στην εφαρμογή του καταστατικού και της δομής.
Αν η SA αφεθεί σε στασιμότητα τους επόμενους μήνες (όπως την είχε αφήσει το SWP το καλοκαίρι) θα είναι ένα πρόβλημα.
Εάν πάλι (που ευτυχώς φαίνεται και το πιθανότερο) το SWP και η νέα ηγεσία ανταποκριθούν και οδηγήσουν μπροστά την SA, τότε μπορεί να γίνει μια σημαντική πρόοδος ακόμη και με τους περιορισμούς της πολιτικής του SWP που απορρίπτει τη κατεύθυνση προς τη δημιουργία ενός νέου κόμματος.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Αγγλία: Το συνέδριο της Σοσιαλιστικής Συμμαχίας […]