Αυστραλία: Μια ιστορική στιγμή για την αριστερά

Σπάρτακος 62, Νοέμβρης 2001

Μια ιστορική στιγμή για την αυστραλιανή αριστερά

Η αριστερά στην Αυστραλία έχει μακρά ιστορία στη διάσπαση. Μια ποικιλία μικρών ομάδων, καμία από αυτές με περισσότερα από 500 ενεργά μέλη, οι οποίες συχνά καταναλώνανε περισσότερη ενέργεια στο να τσακώνονται για τις ασήμαντες διαφορές τους παρά στο να βρίσκουν τρόπους για να πολεμήσουν μαζί τον κοινό εχθρό, τον καπιταλισμό.

Πριν από 6 μήνες, έγινε ένα καινούριο άνοιγμα όταν 9 σοσιαλιστικές ομάδες βρέθηκαν μαζί και σχημάτισαν την Σοσιαλιστική Συμμαχία (Socialistic Alliance) . Αυτή η ένωση επιβεβαιώθηκε στη πρώτη εθνική συνδιάσκεψη της συμμαχίας, που έγινε στη Μελβούρνη στις 4 και 5 Αυγούστου. Ίσως δεν θα ήταν υπερβολικό να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «ιστορικό» για να περιγράψουμε τη συνδιάσκεψη. Ήταν ίσως η πρώτη φορά μετά την ίδρυση του Κομουνιστικού Κόμματος της Αυστραλίας1 το 1920, που γίνεται τέτοια ένωση. Δούλεψαν μαζί 114 αντιπρόσωποι από 29 ομάδες από όλες τις περιοχές της Αυστραλίας με τρόπο εποικοδομητικό και μη σεχταριστικό, κάτι το οποίο θα ήταν αδιανόητο ακόμα και πριν 12 μήνες.

Το συνέδριο συμφώνησε σε ένα μαχητικό εκλογικό πρόγραμμα με το οποίο θα κατέβει στις φετινές ομοσπονδιακές εκλογές και υιοθέτησε το πιο δημοκρατικό και “ενωτικό” καταστατικό σε σχέση με οποιοδήποτε άλλη πολιτική ομάδα στη χώρα. Οι αντιπρόσωποι επίσης συμφώνησαν να προπαγανδίσουν ενωμένοι μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης και της διαδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί αργότερα αυτή τη χρονιά εναντίον του «Business forum» της κοινοπολιτείας. Τα δύο κύρια πολιτικά σλόγκαν με τα οποία η Συμμαχία θα κατέβει στις φετινές εκλογές είναι `παλέψτε το ρατσισμό’ και’ παλέψτε το νεοφιλελευθερισμό’.

Παρόλο που η Συμμαχία είχε αρχικά φτιαχτεί από τις 9 σοσιαλιστικές ομάδες, που έκαναν το αρχικό κάλεσμα, ένας μεγάλος αριθμός ανένταχτων ατόμων έχει έρθει στη Συμμαχία. Κάποιοι από αυτούς είναι ο διακεκριμένος οικολόγος και πρώην αρχηγός του σωματίου των κατασκευαστών Jack Mundey, Annie Delaney από το σωματείο κλωστοϋφαντουργίας, ο Ken Fry ένας πρώην βουλευτής του Εργατικού Κόμματος και ο Craig Johston.

Είναι σημάδι υγείας και ωριμότητας της Συμμαχίας το γεγονός ότι οι μετέχοντες στο συνέδριο είχαν διαφωνίες, όλες όμως στα πλαίσια της συντροφικότητας. Υπήρχαν λίγα σημάδια της παλιάς ψυχολογίας « ο νικητής τα παίρνει όλα », η οποία συνήθιζε να χαρακτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ των αριστερών παρατάξεων.

Διαφορές

Υπήρχαν, ωστόσο, κάποιες μεγάλες διαφορές, εκ των οποίων οι πιο σημαντικές ήταν πέρα της φύσεως της Συμμαχίας. Μία μειοψηφία των συνέδρων ήθελε η συμμαχία να υιοθετήσει ένα μάξιμουμ πολιτικό πρόγραμμα και να προχωρήσει κατευθείαν στο σχηματισμό επαναστατικού κόμματος. Η πλειοψηφία των συνέδρων απέρριψε αυτή τη θέση, υπερασπίζοντας έναν ευρύ οργανισμό ο οποίος θα πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τους ήδη υπάρχοντες θεσμικούς οργανισμούς. Η πλειοψηφούσα θέση υποστήριζε ότι το `κλειδί’ για την επιτυχία της Συμμαχίας είναι να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Εάν υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν να παλέψουν κατά του ρατσισμού και του νεοφιλελευθερισμού θα μπορούν να βρούνε πολιτική στέγη στη συμμαχία. Η συζήτηση για σοβιέτ, εργατικό στρατό και τέτοια πράγματα δεν βοηθάει πολύ σε αυτό το στάδιο. Ο άλλος κίνδυνος, της αποδυνάμωσης της σοσιαλιστικής και αντικαπιταλιστικής κεντρικής ιδέας της Συμμαχίας επίσης αποφεύχθηκε.

Η Σοσιαλιστική Συμμαχία δεν είναι τέλεια. Έχουμε ένα μεγάλο δρόμο να διασχίσουμε πριν αποτελέσουμε πόλο έλξης, αρκετά δυνατό ώστε να τραβήξει σημαντικό αριθμό ανθρώπων από το Εργατικά Κόμμα. Παρόλα αυτά, με βάση το παράδειγμα της ενότητας και της καλής θέλησης που δόθηκε στο συνέδριο, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι μπορούμε να υπερνικήσουμε τα εσωτερικά προβλήματα και να παλέψουμε τα σημαντικά ζητήματα.

Βασικές Θέσεις της Σοσιαλιστικής Συμμαχίας

Το εθνικό συνέδριο συμφώνησε να βάλει σε προτεραιότητα τα παρακάτω ζητήματα εν όψει των εκλογών:

Μείωση του φόρου αγαθών και υπηρεσιών φορολόγηση των πλουσίων
Δράση κατά της φτώχειας, αρχικά με αύξηση κατά 25% όλων των συντάξεων και επιδομάτων.
Αύξηση των εισφορών στο δημόσιο Πανεπιστήμιο- κρατική βοήθεια στα ιδιωτικά ιδρύματα εκπαίδευσης.
Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Μια νέα διαπραγμάτευση τώρα για δικαιοσύνη και πραγματική συμφιλίωση με τους αυτόχθονες.
Διατήρηση και επέκταση του δημόσιου συστήματος υγείας, καμμία επιχορήγηση σε ιδιωτικές εταιρείες υγείας.
Αποχώρηση από το WTO
Ακύρωση όλων των νόμων κατά των συνδικάτων.
Κλείσιμο όλων των κέντρων κράτησης- υπεράσπιση όσων ζητούν άσυλο.
Να σταματήσει η ελαστικοποίηση και η ευκαιριακή εργασία- 25άωρο για δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης.
Να μειωθούν τα κονδύλια των εξοπλισμών- να μην πραγματοποιηθεί το «Star Wars»
Τέλος σε κάθε είδος διακρίσεων, όχι στο ρατσισμό, το σεξισμό και την ομοφοβία.