ΩΡΑ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ – ΩΡΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
της Σύνταξης
Η τρομοκρατική ενέργεια της 11 Σεπτέμβρη πέρα από τις άμεσες τραγικές της συνέπειες, με τον θάνατο των χιλιάδων εργαζομένων και γενικότερα αθώων ανθρώπων στα συντρίμμια των δίδυμων πύργων, προκάλεσε την εξέλιξη ραγδαίων γεγονότων που επιδρούν ήδη καταλυτικά στην παγκόσμια κατάσταση.
Οι αληθινές αιτίες και οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί αυτής της εγκληματικής ενέργειας που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε με θρησκευτικά ούτε με ψευτοαριστερά επιχειρήματα, είναι και θα μείνουν μάλλον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως για πάντα, άγνωστες.
Όμως είναι γεγονός ότι η δολοφονική επίθεση στη Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον ευνοεί αποκλειστικά τόσο την ανάπτυξη της εξοπλιστικής βιομηχανίας των ΗΠΑ όσο και του μεγαλύτερου μηχανισμού καταστροφής όλων των εποχών δηλαδή του σημερινού αμερικανικού στρατού.
Γεγονός είναι επίσης ότι αυτή η επίθεση συμπίπτει –τυχαία άραγε;– με το τέλος της δεκαετούς οικονομικής ανάκαμψης των ΗΠΑ και την αρχή μιας περιόδου ύφεσης. Ο νέος πρόεδρος Μπους είχε ήδη αποφασίσει να ρίξει το βάρος των οικονομικών δραστηριοτήτων της κυβέρνησης του, στη δαπανηρότατη ενίσχυση του στρατιωτικού μηχανισμού και του αντιπυραυλικού προγράμματος για «αμυντικούς» λόγους.
Εξάλλου είναι προφανές ότι οι επικείμενες επιχειρήσεις του αμερικανικού στρατού και των υπόλοιπων νατοϊκών στρατευμάτων, οι οποίες θα έχουν ενδεχομένως σκοπό να ισοπεδώσουν ολόκληρες χώρες και περιοχές, βάζουν με τον πιο επιθετικό τρόπο τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία στο στόχαστρο, δηλαδή την περιοχή του πλανήτη, όπου τα τελευταία χρόνια αλλά και στο προσεχές μέλλον παίζονται τα πιο κρίσιμα γεωπολιτικά συμφέροντα ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ε.Ε., τη Ρωσία και άλλες μικρότερες τοπικές δυνάμεις εξαιτίας της παραγωγής και των δρόμων του πετρελαίου όπως και άλλων πηγών ενέργειας.
Οι σχεδιαζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις, που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Μπους θα έχουν το χαρακτήρα μιας πολύχρονης «σταυροφορίας», θα προσφέρουν στους μηχανισμούς καταστροφής του αμερικανικού και του παγκοσμίου ιμπεριαλισμού την ευκαιρία να δοκιμάσουν εκ νέου την «αποτελεσματικότητα» των όπλων και των στρατών τους και να μετατρέψουν μεγάλες περιοχές για χρόνια ή ακόμη και για δεκαετίες σε στάχτη – και όλ’ αυτά εν ονόματι της «απεριόριστης δικαιοσύνης». Απ’ αυτήν την άποψη θα δούμε μόνο το – προσωρινό – αποκορύφωμα του «έργου» που ξεκίνησε το 1991 με τον Πόλεμο του Κόλπου, της εγκαθίδρυσης προτεκτοράτων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τους βομβαρδισμούς του Σουδάν, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ κλπ. Στον αστερισμό της προχωρημένης καπιταλιστικής κρίσης και παρακμής, οι παραγωγικές δυνάμεις του συστήματος τείνουν όλο και περισσότερο να μετατραπούν σε δυνάμεις καταστροφής που σπέρνουν θάνατο και εξόντωση.
Οι επιπτώσεις αυτού του πολέμου, που κήρυξε ο ανώτατος αντιπρόσωπος της ελίτ των ΗΠΑ σε όλους τους αντιπάλους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε παγκόσμια κλίμακα και στην ίδια τη χώρα του, θα είναι σοβαρότατες για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό στις χώρες του αραβικού κόσμου, στις ίδιες τις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Διακυβεύονται άμεσα οι πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών και του εργατικού κινήματος που κατακτήθηκαν μετά το 1945.
Οι ηγεσίες των σοσιαλδημοκρατικών, εν μέρει και των πράσινων και των «κομμουνιστικών» κομμάτων, που κυβερνούν τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. στηριζόμενες στο «προοδευτικό» τους γόητρο σε σύγκριση με τη Δεξιά, άρχισαν ήδη να προβαίνουν σε αδιάντροπες πρακτικές καταστολής των δικαιωμάτων των προσφύγων, των αλλοδαπών και της ανοιχτής εκμηδένισης των δημοκρατικών ελευθεριών των πολιτών.
Το μεγάλο θέαμα του τρόμου άρχισε
Παρακολουθούμε όλοι άφωνοι το θέαμα της υπερδύναμης που εκστρατεύει ενάντια σε κάποιους ακαθόριστους στόχους. Βλέπουμε στις οθόνες της τηλεόρασης την κινητοποίηση ενός κολοσσιαίου στρατιωτικού μηχανισμού κάτω από το γενικό πρόσταγμα μιας πολιτικής ηγεσίας με μειωμένη ικανότητα αντίληψης της συνολικής παγκόσμιας κατάστασης. Ακούσαμε τα παιδαριώδη επιχειρήματα της ηγεσίας αυτής που είναι ανίκανη να κατανοήσει (παρόλα τα χωρίς προηγούμενο δίκτυα και υπηρεσίες πληροφοριών που διαθέτει) πέρα από τον άμεσο περιορισμένο ορίζοντα κάποιων βραχυπρόθεσμων συμφερόντων της, τις κοινωνικές δυνάμεις που δρουν και συγκρούονται ακατάπαυστα κινούμενες από την απόγνωση και την απελπισία της οικονομικής τους εξαθλίωσης. Παρακολουθούμε την αλαζονεία μιας εξουσίας που είναι εντελώς ανίκανη να αντιληφθεί την αιτία του ολέθρου και του μίσους (παρόλη την χωρίς προηγούμενο συγκέντρωση πανεπιστημιακών, ειδικών συμβούλων και αναλυτών που βρίσκονται επίσης στη διάθεση της) που προκαλούν οι συνεχείς πολιτικές και στρατιωτικές της επεμβάσεις σε κάθε γωνιά της γης.
Παρακολουθούμε τέλος την τραγικά επιπόλαια συμπεριφορά των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης που ακολουθούν τον μεγάλο αλαζόνα στην τρελή του κούρσα, βάζοντας απερίσκεπτα σε άμεσο κίνδυνο την τόσο εύθραυστη εσωτερική ισορροπία των πολυφυλετικών κοινωνιών τους αλλά και την πολλαπλά εξαρτημένη οικονομία τους. Η ευθυγράμμιση των αστικών τάξεων της Ε.Ε. με την επίδειξη ισχύος και αλαζονείας των ΗΠΑ δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί από οποιονδήποτε στοιχειωδώς πολιτικά σκεπτόμενο πολίτη. Οι επίσημες κυβερνητικές φωνές ελάχιστα διαφοροποιούνται από την πλήρη δήλωση συμπόρευσης με τις επιλογές του «πληγωμένου γίγαντα» (σύμφωνα με μια δημοσιογραφική έκφραση). Περιορίσθηκαν τελικά να ψελλίσουν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο «επικεντρωμένα» ή όχι θα είναι τα χτυπήματα της μεγάλης επίθεσης σαν μην υπάρχει η εφιαλτική εμπειρία των (ονομαζόμενων και «παράπλευρων») επιπτώσεων των «χειρουργικών» βομβαρδισμών στον άμαχο πληθυσμό του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσυφοπεδίου.
Το συνολικό θέαμα είναι χωρίς αμφιβολία ένα θέαμα μιας συνολικής παρακμής του καπιταλισμού και των αξιών του αλλά ταυτόχρονα και ένα πεδίο δοκιμασίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Η αντίδραση από τις υγιείς δυνάμεις που ζουν και αναπτύσσονται στο εσωτερικό του «ανεπτυγμένου κόσμου» πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική. Το βάρος της άμεσης απάντησης πέφτει στους ώμους της ριζοσπαστικής νεολαίας που διέγραψε τη δίχρονη νικηφόρα τροχιά από το Σηάτλ μέχρι τη Γένοβα, στο εργατικό κίνημα, στα κόμματα της Αριστεράς. Η ώρα της πραγματικής δοκιμασίας των ανθρώπων και των ιδεών είναι μπροστά μας.
Τα πρώτα μηνύματα από αντιπολεμικές κινητοποιήσεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια, οι πρώτες αντιπολεμικές διακηρύξεις οργανώσεων που βγήκαν στο διαδίκτυο ήδη από την επομένη της 11 Σεπτέμβρη και η προγραμματιζόμενη διαδήλωση για τις 29 Σεπτέμβρη στην Ουάσιγκτον δείχνουν ξεκάθαρα ότι μέσα στο κύμα του εθνικισμού και της πολεμικής υστερίας οι ζωντανές δυνάμεις αριστεράς μένουν σταθερά στη θέση τους. Οι πρώτες απαγορεύσεις αντιπολεμικών τραγουδιών, οι ηλεκτρονικές επιθέσεις σε ιστοσελίδες αριστερών και αντιπολεμικών οργανώσεων δείχνουν το δρόμο που επιθυμεί να ακολουθήσει η κρατική καταστολή. Όμως η κοινωνική απήχηση του αντιπολεμικού κινήματος θα μεγαλώνει κάθε μέρα καθώς γρήγορα θα ανασυνταχθεί μετά από το πρώτο σοκ και η φωνή του θα ακούγεται όλο και δυνατότερη.
Ας μην ξεχνάμε τέλος ότι στη σκιά της έντονα προβαλλόμενης επικαιρότητας της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας», συνεχίζεται με εντεινόμενο ρυθμό η σφαγή των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα από τις επιδρομές των Ισραηλινών στρατοκρατών, συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί του λαού του Ιράκ, συνεχίζεται η μέχρι θανάτου απεργία πείνας των φυλακισμένων αγωνιστών στην Τουρκία.
Οι επιπτώσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή
Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό η σημιτική κυβέρνηση ευθυγραμμίσθηκε με τις επιταγές της μεγάλης «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας»: «Και ενώ η Αθήνα δηλώνει την πλήρη συμπόρευση της με τα μέτρα και τις αποφάσεις των συμμάχων, η Ουάσιγκτον υπέδειξε στις χώρες της Ε.Ε. συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές κατά της τρομοκρατίας, τις παραμονές των συνεδριακών οργάνων της Ε.Ε. που έχουν ως αντικείμενο ακριβώς την καθιέρωση τέτοιων κανόνων» συνοψίζει στο κύριο άρθρο του στα ΝΕΑ της 20/09/01 ο Βασίλης Τζαννετάκος.
Ακόμη και η μέχρι χθες ανήσυχη και κινητική ενόψει του συνεδρίου Πασοκική «εσωκομματική αντιπολίτευση» τηρεί τώρα σιγήν ιχθύος, μπροστά στον κίνδυνο να κακοχαρακτηριστούμε πάλι σαν άτακτα και περίεργα παιδιά και να βάλλουμε μάλιστα σε σοβαρό κίνδυνο τις λαμπρές εθνικές προοπτικές που μας επιφυλάσσουν οι Ολυμπιακοί του 2004. Επειδή λοιπόν με τέτοια σοβαρά πράγματα δεν παίζουμε, φροντίζουμε να δηλώνουμε σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία (βλέπε αλλεπάλληλες δηλώσεις Τσοχατζόπουλου) την απόφασή μας να βοηθήσουμε και να συμπαραταχθούμε πρόθυμα στις ευγενείς επιχειρήσεις της «Απεριόριστης Δικαιοσύνης». Η προθυμία συμμόρφωσης φτάνει στο σημείο να αναπροσαρμόζουμε εν μιά νυκτί το μέχρι χθες «αδιαπραγμάτευτο» αμυντικό μας δόγμα προς τους νέους «ασύμμετρους κινδύνους»!
Ο κ. Σημίτης άδραξε παράλληλα την ευκαιρία για να συνετίσει τους κομματικούς συνδικαλιστές γραφειοκράτες στη συνεστίαση στις 20/09 στο Κάραβελ και να αποκαταστήσει επιτέλους το κύρος του υπουργικού του επιτελείου και του κ. Γιαννίτση ειδικότερα μετά από τις περιπέτειες του ασφαλιστικού! Ο δρόμος για το συνέδριο φαίνεται τώρα ένας πραγματικός περίπατος για τη σημιτική παράταξη.
Επειδή όμως οι διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων δε συμβαδίζουν καθόλου με μια τέτοια «συμπόρευση» προσπαθούμε μεθοδικά να βελτιώσουμε το κλίμα δείχνοντας ξανά και ξανά στις οθόνες των ελεύθερων καναλιών μας, σε κοντινά πλάνα τις άσχημες αγριόφατσες των εχθρών-ισλαμιστών να καίνε και να ποδοπατούν σε έξαλλη κατάσταση τη σημαία της προστάτιδος μας, κάποιες παρελάσεις και ασκήσεις ισλαμοπαίδων (προφανώς εκκολαπτόμενων αεροπειρατών) κάπου σε κάποιο έμπεδο τρομοκρατών, κάποιον εκπαιδευόμενο στη σκοποβολή σαρικοφόρο τρομοκράτη με στόχο ένα τεράστιο (προφανώς πρόκειται για αρχάριο σκοπευτή) πορτραίτο του συμπαθούς Κλίντον και πάει λέγοντας.
Οι επιπτώσεις στην ελληνική Αριστερά
Οι επιπτώσεις της νέας κατάστασης στην ελληνική Αριστερά αναδεικνύουν ανάγλυφα τις διαφορές αλλά και τα βαθύτερα χαρακτηριστικά των ρεφορμιστικών συνιστωσών της που την προηγούμενη περίοδο κρύβονταν επιμελώς κάτω από ανέξοδες διακηρύξεις και λεονταρισμούς (βλέπε «Χώρος Διαλόγου»).
Η επίσημη αριστερά αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τα ανύπαρκτα ανακλαστικά της. Πρέπει φυσικά να εξαιρέσουμε την απίθανη περίπτωση της ΑΕΚΑ. (αν φυσικά υποθέσουμε ότι η ομάδα αυτή εξακολουθεί να συγκαταλέγεται σε μια οποιαδήποτε Αριστερά προκειμένου να αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της χωρίς πυθμένα ρεφορμιστικής κατρακύλας) που πρόλαβε να αναλάβει σε ελάχιστο χρόνο την εργολαβία για την προπαγάνδιση της αναγκαιότητας υπεράσπισης των αξιών των «πολιτισμένων και ανοιχτών!!! κοινωνιών» του δυτικού μας κόσμου που απειλούνται από τους βαρβάρους. Η υπόλοιπη επίσημη Αριστερά περίμενε φρόνημα και υπομονετικά να κυλήσει και η δεύτερη εβδομάδα των γεγονότων προκειμένου να αποφασίσει για μια πρώτη κινητοποίηση για την Πέμπτη 27/09.
Ο Συνασπισμός έχοντας στραμμένα τα μάτια του διαρκώς στην Ευρώπη των ονείρων του, προσπαθεί να παρηγορηθεί από τις αδιόρατες αποχρώσεις αμφιβολίας και δισταγμού που εκφράζουν, μπροστά στο γκρεμό, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Στο μεταξύ ο σοβαρός και υπεύθυνος κ. Κωνσταντόπουλος φροντίζει να καταθέσει συμβολικά τα συλλυπητήρια του στην αμερικανική πρεσβεία. Όμως εμείς, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι αγωνιστές του Συνασπισμού, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτή η πρεσβεία αντιπροσωπεύει την κυβέρνηση που εξέθρεψε κάθε είδους Φρανκεστάιν τύπου Ταλιμπάν και Μπιν Λάντεν ανά τον κόσμο και που χρησιμοποιεί αδίσταχτα κάθε πρόσχημα προκειμένου να αιματοκυλήσει και να τρομοκρατήσει τους πληθυσμούς του πλανήτη. Εμείς, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές του Συνασπισμού, πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι που βρήκαν τραγικό θάνατο στα συντρίμμια των πύργων δεν αντιπροσωπεύονται από την πολεμοκάπηλη κυβέρνηση των καπιταλιστών αλλά από τους αμερικάνους συντρόφους αγωνιστές που σήμερα παλεύουν ενάντια στο ρεύμα και στη μαζική υστερία.
Ο «Χώρος Διαλόγου» από τη μεριά του εμφανίστηκε στη διακήρυξη του όψιμος υπερασπιστής των αρχών του «διεθνούς δικαίου» σαν να μην γνωρίζει και να μην διδάχθηκε ποτέ ότι το διεθνές δίκαιο και οι διακρατικοί θεσμοί δεν αντανακλούν παρά την ισορροπία της ισχύος και της διαπάλης των συμφερόντων. Ακόμη περισσότερο μπροστά στις στρατιωτικές ανάγκες και τις πολεμικές προτεραιότητες ποιος αλήθεια θα ενδιαφερθεί για τις τελετουργίες του ΟΗΕ ή τις διαδικασίες «νομιμοποίησης» (αλήθεια από ποια «ανώτερη» αρχή;) των στρατιωτικών ενεργειών. Ας σταματήσουμε λοιπόν να καλλιεργούμε αυταπάτες για ανυπόστατα φαντάσματα και ας προσπαθήσουμε προσγειωμένα και υπομονετικά να κτίσουμε το κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης στους πραγματικούς ανθρώπους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ αφού συνήλθε από τη σύγχυση του πρώτου σοκ (βλέπε ανεκδιήγητες δηλώσεις Παπαρήγα «εμείς ούτε χαιρόμαστε ούτε λυπόμαστε» που φανερώνουν τη βαθιά ριζωμένη στενόμυαλη και στενόκαρδη γραφειοκρατική αντίληψη) αντιλήφθηκε ότι η υπόθεση είναι μια μοναδική ευκαιρία για να αναπτύξει μια εύκολα κατανοητή, σαφώς διακριτή από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις θέση που θα αντιστοιχεί στο λαϊκό αίσθημα. Καταδίκη λοιπόν του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, καταδίκη της τρομοκρατίας των βομβαρδισμών, γενικόλογη υπεράσπιση των φτωχών και καταπιεσμένων λαών. Σε δεύτερο επίπεδο όμως προβάλλουν τα αμείλικτα ερωτήματα που βασανίζουν τον κάθε πολιτικοποιημένο αγωνιστή. Ποιος πρόδωσε αλλεπάλληλες φορές τις προηγούμενες δεκαετίες το μεγάλο απελευθερωτικό κίνημα των λαών του τρίτου κόσμου καλλιεργώντας την κολοσσιαία αυταπάτη της ανύπαρκτης «ειρηνικής συνύπαρξης»; Ποιος έσπειρε την απόγνωση και την απογοήτευση σε ολόκληρες γενιές αγωνιστών οδηγώντας τους σε ιστορικά καταδικασμένα μέτωπα και συμμαχίες με αστούς και ρεφορμιστές κάθε είδους ; Ποιος λοιπόν δημιούργησε το τεράστιο πολιτικό κενό που ήλθε να καταλάβει ο ισλαμικός φονταμενταλισμός; Οι ευθύνες της σταλινικής γραφειοκρατίας πρέπει να αναδειχθούν χωρίς δισταγμό και να ξεκαθαρίσουν μια για πάντα προκειμένου να αποκτήσει επιτέλους ο λόγος της Αριστεράς αξιοπιστία και απήχηση.
Θα πρέπει τέλος να αναφερθούμε σε μια σχετικά μικρή για τις περιστάσεις, αλλά κατά την άποψη μας σημαντική εκδήλωση. Πραγματοποιήθηκε από τις οργανώσεις της Αριστεράς του επαναστατικού μαρξισμού που ανέδειξαν για πρώτη φορά το κοινό στίγμα τους, αλλά και το πλούσιο προβληματισμό τους στο λόφο του Στρέφη στις 19/09. Μια πρώτη εκδήλωση που δεν πρέπει να μείνει χωρίς συνέχεια αφού αυτό πλέον επιβάλλεται επιτακτικά από τη συγκυρία.
ΤΠΤ - "4" 
[…] Κύριο άρθρο […]