Οι πόρνες και ο αγώνας τους

Σπάρτακος 32, Γενάρης-Απρίλης 1992

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΟΙ ΠΟΡΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ

Το ακόλουθο άρθρο περιγράφει τον εκλογικό αγώνα μιας πόρνης στις εκλογές για τη μεξικάνικη βουλή και την εκλογή του μισού σώματος των γερουσιαστών στις 18 Αυγούστου 1991. Αν και πέρασε σχετικά αρκετός χρόνος, θεωρούμε ότι οι εμπειρίες της καμπάνιας της Κλαούντια Κολιμόρο είναι ακόμα επίκαιρες. Είναι ένα παράδειγμα για τον τρόπο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι εκλογές στον αγώνα των πιο καταπιεσμένων ομάδων στην κοινωνία Η Claudia Colimoro, μια υποψήφια για τη Συνεύλεση των εκπροσώπων του Ομόσπονδου κρατιδίου του Μεξικού στη λίστα του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος (PRT -μεξικάνικο τμήμα της 4ης Διεθνούς) σχολιάστηκε εντατικά κατά τη διάρκεια της εκλογικής καμπάνιας. Αυτή η φεμινίστρια, που αγωνίζεται σκληρά υπέρ των προφυλακτικών και του δικαιώματος άμβλωσης, είναι επίσης και μια πόρνη που συμμετέχει στους αγώνες στην πόλη και απαιτεί την νομιμοποίηση του επαγγέλματός της. Παρουσιάζουμε μια αυτοπαρουσίαση των θέσεων και των εμπειριών της.

Claudia COLIMORO

Είμαι 35 ετών και έχω τρία παιδιά. Αρχισα να εργάζομαι σαν πόρνη όταν ήμουν γραμματέας στην κοινωνική πρόνοια, σε μια εποχή που λόγω της ασθένειας ενός από τα παιδιά μου είχα οικονομικές δυσκολίες. Εργαζόμουν πάνω από 12 ώρες ημερησίως και έπρεπε επιπλέον να ικανοποιώ τις σεξουαλικές επιθυμίες του προϊσταμένου μου, για να μην χάσω τη θέση μου. Σύντομα διαπίστωσα ότι σαν πόρνη μπορούσα να κερδίσω περισσότερα χρήματα.

Πρίν τεσσεράμιση χρόνια άρχισα να δραστηριοποιούμε στον αγώνα κατά του AIDS. Ηταν αναγκαίο να ενημερωθούν όλες οι κοπέλες για τις αιτίες και τις συνέπειες αυτής της φοβερής ασθένειας. Ηταν μια δύσκολη δουλειά και δεν είχαμε καθόλου χρήματα, γιατί δεν είχαμε την υποστήριξη από τις δημόσιες αρχές. Ιδρύσαμε την Ενωση Πολιτών Cuilotzin, η οποία αγωνίζεται για την παροχή ιατρικής περίθαλψης και τα πολιτικά δικαιώματα για πόρνες και των δύο φύλων και για τα παιδιά του δρόμου.

Η Cuilotzin οργάνωσε πολλές ενημερωτικές συγκεντρώσεις για το AIDS και την προφύλαξη από αυτό. Συνεργαζόμαστε με την εθνική συντονιστική επιτροπή κατά του AIDS (CONASIDA), η οποία μας εφοδιάζει και με προφυλακτικά, που τα διανέμουμε δωρεάν στις πόρνες. Τώρα οι κοπέλες αρνούνται να πάνε με κάποιον όταν αυτός αρνείται να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό. Καταφέραμε να πετύχουμε πολύ καλά αποτελέσματα και σαν αντιπρόεδρος της Cuilotzin δέχτηκα μάλιστα και επισκέψεις εκπροσώπων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Χάρη στις προσπάθειές μας υπάρχει τώρα μια κλινική, η οποία ασχολείται με τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι πόρνες και τις εξετάζει σε κανονικά διαστήματα -όχι μόνο για την έγκαιρη ανακάλυψη του ιού του AIDS αλλά και της υπατίτιδας και άλλων ασθενειών. Η κλινική διεξάγει επίσης δωρεάν γυναικολογικές εξετάσεις και τεστ εγκυμοσύνης για πόρνες. Για αυτές και τα παιδιά τους οι εγχειρήσεις είναι δωρεάν.

Η Cuilotzin ασχολείται επίσης και με οικιακές βοηθούς που πιέζονται σεξουαλικά από τα αφεντικά τους ή κακοποιούνται.

Θέλουμε να επιτύχουμε την αναγνώριση των δικαιωμάτων της πόρνης και τη νομιμοποίηση του επαγγέλματός της. Η εκτόπισή της στην παρανομία είναι ένδειξη της ψεύτικης ευλάβειας και της διπρόσωπης ηθικής της κοινωνίας. Δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά το ότι οι υπάλληλοι της κρατικής μηχανής μπορούν να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται ασύστολα τις κοπέλες. Στο Μεξικό η πορνεία «ρυθμίζεται» από νόμους που ψηφίστηκαν πριν 56 χρόνια και είναι τώρα τελείως ξεπερασμένοι. Η πορνεία είναι παράνομη, πράγμα που σημαίνει ότι οι πόρνες δεν έχουν κανένα δικαίωμα.

Θα βρίσκονταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αν το επάγγελμά τους ήταν νομικά αναγνωρισμένο. Καλύτερα να πληρώνει κανείς φόρους για τα έσοδά του, παρά να είναι εγκαταλελειμένος στο έλεος και στην τιμωρία διεφθαρμένων υπαλλήλων και αστυνομικών.

Η νομιμοποίηση της πορνείας θα επέτρεπε επίσης και έναν αποτελεσματικό έλεγχο του AIDS. Η σημερινή νομοθεσία για το AIDS δεν είναι παρά ο νόμος του 1934 για τη σύφιλη, στον οποίο η λέξη αυτή αντικαταστάθηκε με τη λέξη AIDS.

Κατορθώσαμε μετά από καταγγελίες μας όλοι αυτοί που δυσφημούν και εκμεταλλεύονται πόρνες, να διώκονται ποινικά να απολύονται ή ακόμα και να καταδικάζονται με ποινές φυλάκισης.

Κατορθώσαμε επίσης να αποκτήσουμε παιδικούς σταθμούς για πόρνες που εργάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μετά από μια συζήτηση εκπροσώπων του υπουργείου υγείας με πόρνες τον Νοέμβρη του 1990 εμφανίστηκε το κίνημα Provida και κατέστρεψε δυο παιδικούς σταθμούς για πόρνες. Παρ’ όλα αυτά οι παιδικοί σταθμοί συνεχίζουν να λειτουργούν σε χώρους που τους ξέρουν όμως μόνο οι ίδιες οι πόρνες.

Σήμερα δουλεύουμε σ’ ένα πρόγραμμα για παιδιά του δρόμου που πουλάνε ή εμπορεύονται μικροπράγματα. Αυτά τα παιδιά είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα στην πορνεία και στα ναρκωτικά. Δεν θέλουμε να καταλήξουν στα απάνθρωπα παιδικά αναμορφωτήρια. Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να οργανώσουμε δημόσια μαγειρεία και στέγες διανυκτέρευσης και να τους προσφέρουμε δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση, για να μπορέσουν να βρούν πιο εύκολα μια κανονική δουλειά.

Εχουμε ένα παρόμοιο πρόγραμμα για πόρνες. Δεν θέλουμε να τις διδάξουμε ραπτομηχανή ή κάτι παρόμοιο. Πρέπει να μάθουν κάτι που θα τους δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, όταν εγκαταλείψουν το σημερινό τους επάγγελμα λόγω ηλικίας ή κούρασης.

Οι γυναίκες στο Μεξικό δουλεύουν για μισθούς πείνας. Στις παραμεθόριες περιοχές π.χ. οι γυναίκες που δουλεύουν στα «maquiladoras» πρέπει να εργάζονται 15 ώρες τη μέρα και παρόλα αυτά δεν βγάζουν ούτε τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους. Στο τέλος της βδομάδας αναγκάζονται να δουλεύουν και σαν πόρνες. Αυτό ισχύει περίπου για τις μισές από αυτές.

Οσο οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί και χωρίς κατάλληλες κοινωνικές παροχές ή παιδικούς σταθμούς, οι γυναίκες θα αναγκάζονται να εκπορνεύονται για να εξασφαλίσουν το φαγητό τους και τη διαβίωση των παιδιών τους -95% από τις πόρνες είναι μητέρες.

Επειδή είμαι φεμινίστρια έλαβα μέρος και στην Εθνική Συνέλευση των Γυναικών για Δημοκρατία, που συγκεντρώνει 40 οργανώσεις, κινήματα και ενώσεις γυναικών. Η συνέλευση με πρότεινε για τη θέση της υποψήφιας στις εκλογές και άρχισε να αναζητά ένα κόμμα που θα με δεχόταν στο ψηφοδέλτιό του.

Δεχτήκαμε πολλές απογοητεύσεις, αλλά το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (PRT) και το Σοσιαλιστικό Εκλογικό Μέτωπο (FES) δέχτηκαν αμέσως. Αυτό τους κόστισε ψήφους και προκάλεσε βίαιες επιθέσεις των δεξιών, κυρίως από την πλευρά του κόμματος της Εθνικής Δράσης PAN και του κινήματος (Provida). Και αυτό, γιατί εκτός από τη νομιμοποίηση της πορνείας ζήτησα μια συστηματική καμπάνια κατά του AIDS και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σ’ όλα τα επίπεδα, όπως και τη νομιμοποίηση της άμβλωσης.

Η Provida κατασκεύασε φωτογραφίες ενός τελείως κατακρεουργημένου εμβρύου ηλικίας τουλάχιστον 8 μηνών και εγώ χαρακτηρίστηκα, μαζί με άλλες φεμινίστριες υποψήφιες του PRT όπως η Ροσάριο Ιμπάρρα, σαν «αμβλώτρια«.

Η συνεργασία με το PRT ήταν πολύ σημαντική για μένα, γιατί, αν και δεν είμαι μέλος, συμφωνώ με πολλά σημεία της πλατφόρμας του: αυτοδιάθεση για τη σεξουαλικότητα, ελευθερία οργάνωσης, αγώνας κατά της βίας εναντίον των γυναικών, δημοκρατικά δικαιώματα, νομιμοποίηση των αμβλώσεων και επιστροφή των αγνοουμένων.

Ο εκλογικός αγώνας ήταν πολύ δύσκολος για μένα. Στην αρχή οι δημοσιογράφοι με αντιμετώπισαν φιλικά και με σύγκριναν με την Τσιτσιολίνα. Αργότερα αντιλήφθηκαν ότι δεν αστειευόμουν και ότι ήμουν αποφασισμένη να υψώσω τη φωνή μου για να διεκδικήσω τη νομιμοποίηση της πορνείας και να σπάσω έτσι τη δύναμη των διεφθαρμένων αρχών.

Εκείνο που ακολούθησε ήταν μια αδυσώπητη επίθεση εναντίον μου, γιατί φώναξα σθεναρά και με σαφήνεια ότι κάθε γυναίκα σ’ αυτόν τον πλανήτη μπορεί να καταλήξει να γίνει πόρνη και ότι ο ρόλος της ευημερίας είναι να καλύπτει το ότι η γυναίκα ανήκει σεξουαλικά σ’ έναν άνδρα.

Στη διάρκεια του εκλογικού αγώνα απέκτησα μια καλή εικόνα για τις ανάγκες που έχουν οι πόρνες σ’ όλη τη χώρα. Π.χ. σε μια αστυνομική έφοδο στο Querato συνελήφθησαν όλες οι κοπέλες και οι τραβεστί, ξεγυμνώθηκαν και βάφτηκαν με χρώμα. Πήραμε θέση εναντίον αυτών των συχνά επαναλαμβανόμενων επιθέσεων εκ μέρους των αρχών, σε περιοχές όπου υπάρχει πορνεία. Οι πόρνες είναι πολίτες όπως και ο καθένας.

Στο Mexikali μεταφέρουν τις πόρνες κάθε δύο βδομάδες σ’ ένα κέντρο υγείας, στο οποίοι τους δίνεται μια μεγάλη δόση ενός είδους πενικιλίνης, ακόμα και όταν δεν είναι φορείς κάποιας μεταδοτικής ασθένειας. Αυτό αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματός τους.

Στο ομόσπονδο κρατίδιο Sonora οι προϊστάμενοι της υγειονομικής υπηρεσίας απαιτούσαν κατά τη διεξαγωγή τέστ για το AIDS όνομα, διεύθυνση και ημερομηνία γεννήσεως, παρόλο που τα τέστ για το AIDS είναι ανώνυμα, μυστικά και γίνονται δωρεάν. Μετά από μια μαχητική μας παρέμβαση καταφέραμε να σταματήσουμε αυτή την πρακτική.

Στο Κάτω Μεξικό, όπου πήγα για μια συγκέντρωση, μια συντηρητική εφημερίδα στην Tijuana έγραψε ότι το PRT γεμίζει τα έδρανα του με πόρνες και ομοφυλόφιλους με AIDS.

Ηταν η πρώτη φορά που μια πόρνη έβαλε υποψηφιότητα σε εκλογές στο Μεξικό και είναι αναμφισβήτητο ότι πήρα πολλές ψήφους από γυναίκες. Ομως η εκλογική νοθεία από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος PRI ήταν τόσο ωμή που δεν πήραμε ούτε μια έδρα. Στο εκλογικό τμήμα όπου μαζί με το γιό μου έδωσα την ψήφο μπροστά στα μάτια των δημοσιογράφων, το PRT στην καταμέτρηση δεν είχε ούτε έναν ψήφο…

Ηθελα να κερδίσω για να σταματήσω τις ιστορίες τρόμου και τη διπρόσωπη ηθική των μέσων ενημέρωσης και για να ακουστεί η φωνή μας. Είμαι μια φωνή γι’ αυτούς που δεν έχουν φωνή.