Σπάρτακος 30, Ιούνιος-Αύγουστος 1991
ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟN «ΣΠΑΡΤΑΚΟ«
της Σύνταξης
Με το τεύχος αυτό εγκαινιάζουμε μια νέα περίοδο για το Σπάρτακο τόσο από την άποψη της οργάνωσης και λειτουργίας της έκδοσής του όσο και από την άποψη του περιεχομένου (φιλοδοξώντας να τον βελτιώσουμε επίσης και στη μορφή).
Η νέα Συντακτική Επιτροπή αναλαμβάνει μια πλήρως αυτόνομη έκδοση με άξονα την παρέμβαση στην ιδεολογική συγκυρία, την προώθηση μιας αναλυτικής προσπάθειας και την προβολή σε σημερινούς όρους του κομμουνιστικού οράματος σαν την μόνη ρεαλιστική λύση απέναντι στη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί την ανθρωπότητα ο καπιταλισμός.
Οι στόχοι μας ίσως μοιάζουν υπερβολικοί μπροστά σε μια καπιταλιστική κυριαρχία που, με τη βοήθεια του σταλινισμού παλαιότερα και της κατάρρευσής του τώρα, θέλει να περνιέται για απόλυτη, αναμφισβήτητη ή «φυσική». Ωστόσο, τα ιδεολογικά αυτά προπετάσματα πέφτουν για όποιον θέλει να δει την πραγματικότητα όπως είναι. Ο καπιταλισμός κυριαρχεί και για αυτό κυριαρχεί και η αθλιότητα που τον συνοδεύει αναγκαστικά: Πείνα, εξαθλίωση, δολοφονικοί πόλεμοι, εξοντώσεις λαών και εθνών, λιτότητες, ανεργία, οικολογική καταστροφή του πλανήτη, …, ο κατάλογος θα ήταν ατέλειωτος.
Είναι αλήθεια ότι το εργατικό κίνημα αποτελεί μια υλική δύναμη που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια σοσιαλιστική διέξοδο από το αδιέξοδο του καπιταλισμού. ‘Ομως είναι επίσης αλήθεια ότι η πάλη του διαμορφώνεται μέσα στις συγκυρίες του καπιταλισμού και ότι εξαρτάται και από τις ίδιες τις στιγμές του. Δύο φορές έζησε την προδοσία από τις ίδιες τις γραμμές του: Μία φορά όταν η σοσιαλδημοκρατία εντάχθηκε στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο κατά τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μία φορά όταν η σταλινική γραφειοκρατία του έκλεψε τη νίκη. Η συγκυρία που διαμορφώνεται με την κατάρρευση του σταλινισμού σαν κρατικο-πολιτικό σύστημα έχει, με τη βοήθεια και της σοσιαλδημοκρατίας, νομιμοποιητικές επιπτώσεις για το συγκυριακά θριαμβεύοντα καπιταλισμό έως και μέσα στο εργατικό κίνημα (π.χ. θρησκευτικές αναδιπλώσεις ή λατρεία του εκσυγχρονισμού).
Οι αυταπάτες αυτές ή και η απορρέουσα απαισιοδοξία απέναντι στη ρεαλιστική επαναστατική ουτοπία θέτουν, για τους επαναστάτες μαρξιστές, νέα καθήκοντα ή τουλάχιστον σε νέους όρους. Το ιστορικό και οργανωτικό βάρος του σταλινισμού και της σοσιαλδημοκρατίας είναι πραγματικό και επίκαιρο. ‘Αλλο τόσο όμως επίκαιρη είναι και η θεμελιακή δομή του καπιταλισμού, μαζί με τις αντιφάσεις του, όπως έχει αναλυθεί από τους κλασικούς του μαρξισμού (το Μαρξ, τη Ρόζα, το Λένιν, τον Τρότσκι, τον Πουλιόπουλο, για να αναφέρουμε ορισμένους ενδεικτικά). Τα στοιχεία της σημερινής συγκυρίας πρέπει να εμπλουτίσουν την προγραμματική μας επεξεργασία συνθέτοντας την προγραμματική κληρονομιά μας με τις απαντήσεις στις νέες όψεις και εκδοχές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Στο έργο αυτό θέλει να συμβάλει η νέα έκδοση του Σπάρτακου. Από τους αναγνώστες μας περιμένουμε να στηρίξουν αυτή μας την προσπάθεια με όποιον τρόπο μπορούν: Πλαισιώνοντας τη Συντακτική Επιτροπή, στέλνοντας τις δικές τους συνεισφορές, βοηθώντας μας οικονομικά, διαδίδοντας το νέο Σπάρτακο.
Η Σύνταξη
[…] Σπάρτακος 30, Ιούνιος 1991 […]
[…] <Σπάρτακος 30 Σπάρτακος 31> f w h fFacebook wTwitter gGoogle+ pPinterest Κείμενα Θεωρίας […]